บทที่ 4 ไม่เมาไม่กลับ 2

     ฉันยังไม่ได้เล่าอะไร มีเพียงแค่คำว่า //กูเลิกกับพี่วินแล้ว!!// น้ำตาฉันก็ไหลออกมาทันที น้ำตาที่ฉันพยายามกลั่นเอาไว้ตั้งแต่ที่ฉันเห็นหน้าเพื่อนทั้งสอง

     เหมยกับแพรวกอดฉันเอาไว้ตรงกลางระหว่างพวกนาง พร้อมกับลูบหัว ลูบหลัง ของฉัน เหมือนเห็นฉันเป็นเด็กๆ ที่กำลังเสียใจอย่างสุกซึ้ง ฉันก็ปล่อยโฮแทบจะในทันที

     “ริน!!! อย่าร้อง” เหมยเอ่ยขึ้น ซึ่งเป็นคำพูดที่สวนทางกลับแพรว “แก ... ร้องออกมาเถอะ ร้องเสร็จ จะได้ไม่ต้องเสียใจอีก!!!”

     ฉันยิ่งปล่อยเสียงร้องไห้ดังมากขึ้น เมื่อได้ยินแพรวพูดออกมาอย่างนั้น “ยัยแพรวา!!! ...เห็นไหม ร้องไห้ใหญ่เลย ... โอ๋ๆๆๆ ....” เหมยเสียงดัง พร้อมทำตาดุใส่แพรว แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ และปลอบเพื่อนต่อไป

     //แพรวา คือชื่อเต็มของแพรว//

     ฉัน ... ตอนนี้ ร้องไห้หนักกว่าตอนที่อยู่คอนโดพี่วินเสียอีก ร้องจนไม่สามารถร้องได้อีกแล้ว ตาบวมมากกว่าเดิม เพื่อนทั้งสองปลอบฉัน จนฉันสามารถกลับเข้าสู่โหมดปกติได้แล้ว

     “ไหน! เกิดอะไรขึ้น เล่ามาให้หมดเลย!!!” แพรวตั้งคำถามทันทีที่เห็นฉันตั้งสติได้แล้ว

     เมื่อฉันได้ระบายด้วยการร้องไห้ ฉันจึงเริ่มเล่าว่ามันเกิดอะไรขึ้น พี่วินเป็นยังไง และเพราะอะไรฉันถึงได้เลิกกับเขา

     “อือ~ พี่วินเขา ...บลา บลา บลา ...” ฉันเล่าเรื่องทั้งหมดออกมา

     “เรื่องทั้งหมดก็เป็นอย่างนี้ล่ะ ... พวกแกว่าฉันโง่หรือเปล่าที่ทนเขาขนาดนี้” ฉันถามกลับถึงสิ่งที่ฉันทนทำไปตั้งแต่ที่คบผู้ชายคนนี้

     “โง่!!!” แพรวโพล่งออกมา นางมองหน้าฉัน คำสั้นๆ ที่นางส่งเข้าหูของฉัน กระแทกสั้นกรามของฉันจนสั่น หน้าฉันนี้ชาเลยล่ะ

     ฉันรู้!!!

     โง่!!! คำนี้ชัด ชัดเสียยิ่งกว่าไอโฟนโปรแม๊กรุ่นล่าสุดที่ถ่ายหน้าฉันที่ไม่ต้องใช้โหมดความชัดในการถ่าย

     “ยัยแพรว!!! แกจะพูดให้มันได้อะไรขึ้นมา” เหมยเพื่อนที่เป็นสายซับและปลอบ ทำตาดุใส่แพรว

     “เอ่อๆ ... หากไม่ยอมเสียโง่ จะรู้ได้ไงว่าไอ้ผู้ชายชาติชั่วคนนั้นมันนิสัยเลวขนาดนี้!!!” แพรวโมโหอย่างสุด ไม่รู้จะสรรหาคำด่าอะไรออกมา ด่าเพื่อนไปแล้วต่อไปต้องด่าผู้!!!

     แพรวเป็นคนตรงๆ แต่เป็นคนที่จริงใจ พูดตรงไปตรงมา ไม่มีอ้อม หรือจะเรียกว่า ดุดันไม่เกรงใจใคร กันแพรวานี่ล่ะ

     “ใช่แล้วริน เป็นอย่างที่แพรวมันพูด แกทำเป็นโง่เฉยๆ ฉันรู้ ... แต่ไม่ได้โง่อย่างที่เป็น เพียงแค่แก่รักเขา ... ดีแล้ว ดีแล้ว ที่แกมูฟออนออกมาได้ ผู้ชายพันธุ์ทางอย่างนั้น หากเอามาทำพันธุ์ ตกนรกทั้งชาติเลยนะ” แพรวก็เป็นคนพูดตรงเช่นกัน เพียงแค่คำพูดของนางดูจะสุภาพกว่า แต่หากจับใจความได้ แม่ง!!! … มันคมกว่าใบมีดเสียอีก กรีดแต่ละที เล่นแล่ไปถึงกระดูก!!!

     “อือ ... ขอบใจพวกแกมาก มีพวกแกกูรู้สึกดีขึ้นมาเป็นกองเลยล่ะ” ฉันกอดเพื่อนทั้งสองของฉัน

     ตอนนี้ ฉันรู้สึกดีขึ้นมากจริงๆ เมื่อมีพวกนางทั้งสองที่คอยเป็นกำลังใจ

     “วันนี้ พวกแกดื่มเป็นเพื่อนฉัน ...” ฉันชูแก้วที่มีแอลกอฮอล์เพียวๆ ขึ้น มองไปยังเพื่อนทั้งสอง

     แพรว และเหมย ยกแก้วชูขึ้นพร้อมกัน จากนั้นแก้วสามใบก็ชนกัน พร้อมเสียงที่ดังออกมา

     “ไม่เมาไม่กลับ!!!”