All Chapters of Mr.Ray แผนกลรักของนายตัวแสบ: Chapter 1 - Chapter 8

แกร๊ก ... เสียงเปิดประตูห้องนอนถูกเปิดออก ทำเอาฉันออกจากภวังค์ ฉันยังคงนั่งอยู่ที่เดิม ท่าเดิม มีเพียงใบหน้าของฉันที่หันไปทางต้นเสียง ใบหน้าของผู้หญิงคนหนึ่งที่เป็นคนเปิดประตูออกมา เมื่อเจอฉัน ผู้หญิงคนนั้นอึ้งไป ไม่ได้พูดอะไร นางเดินออกมาตามมาด้วยแฟนฉันเอง นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันนั่งรอคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟน ในการทำอะไรอย่างนี้ จนพวกเขาทำกันเสร็จ ปกติแล้ว ถ้าฉันมาหาพี่เขา แล้วเจอสถานการณ์แบบนี้ ฉันจะกลับทันที ฮึฮึฮึ! จะมีใครอยู่ได้ล่ะ ถึงแม้จะรู้ และพอจะยอมรับได้ แต่ใครจะนั่งดูการแสดงแบบสดๆ หรือฟังเสียงกิจกรรมเข้าจังหวะแบบสดๆ เหมือนที่ฉันทำอยู่ตอนนี้ และจากการที่ฉันไม่เคยที่จะอยู่รอ และไม่เคยที่จะโวยวายอะไรออกมาสักครั้ง ฉันคิดว่าพี่เขาก็คงไม่รู้ว่าฉันรู้ทุกอย่างที่เขาทำลงไป เหตุที่ฉันยอมปิดหูปิดตาทุกอย่าง นั้นเพราะเหตุผลข้างต้นที่อธิบายไปแล้ว แต่หากจะบอกว่าเพราะฉันไม่ยอมเขาเพียงอย่างเดียวคงเป็นเหตุผลที่ดูไม่สมเหตุสมผลสักเท่าไหร่ แต่หากว่าฉันรักเขาก็คงใช่ มันถึงได้กลายเป็นอย่างนี้ ฉันยังคงนั่งอยู่ท่าเดิม มองไปยังชายหญิงทั้งคู่ที่ยืนอยู่หน้าประตู

ฉันยังไม่ได้เล่าอะไร มีเพียงแค่คำว่า //กูเลิกกับพี่วินแล้ว!!// น้ำตาฉันก็ไหลออกมาทันที น้ำตาที่ฉันพยายามกลั่นเอาไว้ตั้งแต่ที่ฉันเห็นหน้าเพื่อนทั้งสอง เหมยกับแพรวกอดฉันเอาไว้ตรงกลางระหว่างพวกนาง พร้อมกับลูบหัว ลูบหลัง ของฉัน เหมือนเห็นฉันเป็นเด็กๆ ที่กำลังเสียใจอย่างสุกซึ้ง ฉันก็ปล่อยโฮแทบจะในทันที “ริน!!! อย่าร้อง” เหมยเอ่ยขึ้น ซึ่งเป็นคำพูดที่สวนทางกลับแพรว “แก ... ร้องออกมาเถอะ ร้องเสร็จ จะได้ไม่ต้องเสียใจอีก!!!” ฉันยิ่งปล่อยเสียงร้องไห้ดังมากขึ้น เมื่อได้ยินแพรวพูดออกมาอย่างนั้น “ยัยแพรวา!!! ...เห็นไหม ร้องไห้ใหญ่เลย ... โอ๋ๆๆๆ ....” เหมยเสียงดัง พร้อมทำตาดุใส่แพรว แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ และปลอบเพื่อนต่อไป //แพรวา คือชื่อเต็มของแพรว// ฉัน ... ตอนนี้ ร้องไห้หนักกว่าตอนที่อยู่คอนโดพี่วินเสียอีก ร้องจนไม่สามารถร้องได้อีกแล้ว ตาบวมมากกว่าเดิม เพื่อนทั้งสองปลอบฉัน จนฉันสามารถกลับเข้าสู่โหมดปกติได้แล้ว “ไหน! เกิดอะไรขึ้น เล่ามาให้หมดเลย!!!” แพรวตั้งคำถามทันทีที่เห็นฉันตั้งสติได้แล้ว เมื่อฉันได้ระบายด้วยการร้องไห้ ฉันจึงเริ่มเล่าว่ามันเกิดอะไรขึ้น พี

“อือ ... นานเกินไปแล้วนะ ... เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า” ผมดูเหมือนจะใจเย็น แต่ใจผมกลับไม่เย็นเท่าหน้าตาของผมเลย ผมเริ่มเป็นกังวล เพราะคนที่ผมเฝ้ามองตั้งแต่อยู่ที่ชั้นลอย เธอหายเข้าไปในนั้นนานผิดปกติ “เฮ้ย~” ในที่สุดเธอก็ออกมาจนได้ ปึก!! … “อะ!!!” เสียงชน พร้อมเสียงตกใจของเธอดังขึ้น เมื่อเธอเดินชนเข้ากับผม เธอโค้งตัวลงทันทีเมื่อรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น มันเป็นการโค้งเพื่อขอโทษผมนั้นเอง “ขะ ขะ ... ขอโทษ คะ คะ ..ค่า” เธอส่งเสียงขอโทษออกมาอย่างตะกุกตะกัก เพราะเธอนั้นเมาเต็มที่แล้ว ไม่ให้อยู่ในสภาพนี้ได้ไงล่ะ เธอเล่นยกแก้วไม่หยุดอย่างนั้น อย่าว่าแต่เธอเลย ผมที่คอแข็ง หากทำอย่างที่เธอทำ ก็อยู่ในสภาพไม่ต่างกัน ผมมองดูเธอ พร้อมยิ้มมุมปาก แต่ก็กลับมาเป็นปกติแทบจะในทันที เมื่อเธอแหงนหน้าขึ้นมอง สบตาผม จากนั้นเธอก็ ... “หล่อจาง…. ฮิฮิฮิ” เธอยิ้มหวานให้ผม พร้อมยกมือทั้งสองขึ้นประกบไปที่แก้มทั้งสองข้างของผม เธอลูบหน้าผมเบาๆ ผมนี้อึ้งเลย!!! แต่ก็ทำเป็นนิ่ง มองดูเธอ เธอยังคงไม่ยอมปล่อยมือออกจากแก้มของผมเลย เธอลูบหน้าผมเบาๆ หลายครั้งได้ ผมทำเป็นยืดตัวขึ้น ทำให้ความสูงระห

@Condo Ray ภายในห้องของผม ผมเริ่มบดขยี้ริมฝีปากบางของเธอ พร้อมรสจูบอย่างหนักหน่วง ลิ้นของผมเข้าไปสำรวจในโพรงปากของเธออย่างผู้เชี่ยวชาญ เธอยังคงไม่ชำนาญ แต่ก็ยอมทำตามที่ที่ผมแนะนำ มือของเธอคล้องรอบลำคอของผม พร้อมจูบตอบผม ผมติดใจจูบรสเด็กน้อยคนนี้เข้าให้แล้วสิ ริมฝีบางๆ หวานจนติดลิ้นผมเลยล่ะ ผมบดจูบเธอ และพาเธอเดินเข้ามายังโซนห้องนอนของผม แต่ยังไปไม่ถึงไหน เธอเริ่มหายใจไม่ออก และทุบอกผมเพื่อเป็นการบอกว่าพอก่อน ผมท่าจะจัดหนักไปหน่อย เล่นเอาเด็กน้อยหายใจหายคอไม่ออก “แฮ่ก ... เฮอ~” เธอหอบทันทีเมื่อผมผละออก และเปลี่ยนจุดไปที่คอขาวๆ ของเธอ “อือ” เสียงของเธอดังขึ้น และตัวเธอเริ่มสั่นนิดๆ มือของเธอจิกลงไปที่ต้นแขนและเอวของผมเข้าให้ ดูท่าครั้งนี้ ผมคงรู้จุดอ่อนไหวของเธอเข้าให้ ผมค่อยๆ ดันตัวเธอไปที่ห้องนอนของผม เธอเดินถอยหลังไปตามจังหวะที่ผมพาเธอเดินก้าวไป เมื่อถึงขอบเตียงผมค่อยๆ ดันร่างของเธอให้นอนราบลงกับเตียงไซซ์คิงอันหนานุ่มของผม “อื้อ ... เจ็บ! … อย่ากัดสิ” เธอปรามผมเมื่อผมเผลอกัดเข้าที่ซอกคอของเธอ ผมหยุดตามที่เธอบอกแต่โดยดี แต่ก็ขบไปเบาๆ ที่ใบหูเล็ก