LOGINGabi na nang magising si Honey. Ginising siya ng tunog ng cellphone niya. Antok pa ang diwa niya nakinapa-kapa ang gilid niya upang makuha ang cellphone niya. At nang matagpuan ay agad niyang pinindot ang answer button at inilipat sa tainga. Hindi na niya tiningnan kung sino. “Hello,” wika niya pagkasagot niya sa tawag.“Girl, kumusta? Okay kana ba?” nag-alala na tanong ni Jhaira sa kaibigan.“Ito, kagigising lang,” walang ganang sagot ni Honey.“Girl, alam kong malungkot ka ngayon dahil sa pagkawala ng magulang mo pero sana tanggapin mo na wala na sila at hindi mo na sila makakasama pa dito sa mundo sa ngayon. But I know rin na time will come ay makakasama muli natin sila sa lugar kung saan puro saya na lang ang ating mararanasan,” paliwanag ni Jhaire sa kanya. Napabuntong hininga na lang si Honey sa sinabi ng kaibigan. “Pero masakit pa rin, girl.”“Lilipas din yan. Pasasaan ba at matatanggap mo rin ang lahat, girl,” sabi ni Jhaira. “Ewan ko. Hindi ko na yata matanggap na wala na
Katatapos lang ng libing ng mga magulang ni Honey Jane. Nasa harap siya ng puntod ng mga ito na kasalukuyang tinatabunan ng lupa. Patuloy lang siya sa mahinang pag-iyak dahil sa lungkot na nararamdaman. Ngayon pa lang ay alam niyang mmi-miss niya ang magulang. Lalo na sa mga bagay nakasanayang niyang gawin kasama ang mga ito. “Let’s go,” rinig niyang wika ni Zack sa gilid niya. “Umaambon na. Baka abutan pa tayo ng ulan.”Napa buntong hininga na lang si Honey Jane. Wala siyang balak umalis agad sa puntod ng ama at ina. Nais muna niyang namnamin ang huling pagkakataon na masilip at makasama ang mga ito.“Mauna kana.”“No. You should go and have a proper rest,” sagot ni Zack na mahina at malamig na boses.“Ano ba ang hindi mo maintindihan sa sinabi ko na mauna kana?” iritang bulyaw ni Honey sa lalaki. "I am just concerned about you,” sagot nito. “Pwest! Hindi ko kailangan ang concern mo!” sigaw niya sa lalaki. “Ang kailangan ko ay iwan mo akong mag-isa dito!”"Don't be so hard head
Pagkalabas galing sa ospital ay doon agad sila dumiretso sa funeral home kung saan nakaburol ang mga magulang ni Honey. Pansin ni Honey na may tao na sa loob. Marahil ay upang makiramay sa pagkawala ng magulang niya. Karamihan sa mga nakikiramay ay mga business acciociates ng daddy niya. Mga shareholder ng kumpanya at mga may mataas na ranggo ng kumpanya. May nakita rin siyang mga kaanak nila. Hindi niya alam kung totoong nakikiramay ang mga ito o pakitang tao lamang. Kung sa dalawa ay wala siyang pakialam. Walang emosyon na nagtungo si Honey sa harapan kung saan ang kabaong ng magulang niya. Malungkot niyang pinagmasdan ang mga ito. Gusto man niyang umiyak ngunit naubos na yata ang mga luha niya simula ng malaman niya ang nangyari sa magulang. Kaya pinagmasdan na lamang niya ito. “Condolences, my dear niece,” rinig niyang sabi ng sinuman. Napatingin naman si Honey sa tabi niya upang tingnan kung sino ito at nang makita ang kapatid ng daddy niya ay napaismid na lang siya ng pal
Halos manginig ang mga kalamlan ni Honey ng makita ang ilan sa mga pamilya ng mga nasawi na nag-iyakan dahil wala na ang isa mga kaanak nila. Dalangin niya na sana hindi niya maranasan kung anong nasa harap nya ngayon. Nasa isang ospital sila ngayon kung saan dinala ang mga sugatan at mga nasawi sa aksidente.“Kumusta? May balita na ba tungkol kina mommy at daddy?” nag-alalang tanong ni Honey kay Zack ng lapitan siya nito. Napabuga naman ng hangin si Zack at tiningnan siya ng malungkot. “Come with me.”Yun lang at seninyasan siyang sumunod dito. Nagdadalawang isip man ay sumunod siya sa lalaki. Dinala siya nito sa isang kwarto na ayaw niyang pasukin.“Bakit tayo narito?” nanginginig na tanong niya. Nasa morque kami ngayon kung saan dinala ang mga taong wala ng buhay. “Pasok,” yon lang ang sabi lalaki. “N-no. Ayaw ko,” naiiling na tanggi ni Honey. “Nasa loob na ang mommy at daddy mo,” sagot nito. “Hindi!” Sigaw niya. “Hindi pa patay ang mommy at daddy ko. Hindi!”“Honey! Be brave
Nagising si Honey na masakit ang ulo kinabukasan. Hindi pa sana siya babangon kung hindi lang dahil sa tunog ng cellphone niya. Kanina pa ito ring ng ring. Kung sino man ang distorbo ng ganito kaaga ay malilintikan talaga sa kanya. Hindi siya sanay may gumising sa kanya. Nakita niyang assistant lang naman ng daddy niya ang tawag ng tawag na ikakunot ng noo niya. Nasa 20 miss calls na ang lalaki.Hindi mahilig tumawag si Zack. Kahit simpleng text messages ay hindi nito nagawa sa buong durasyon ng pagiging acting CEO niya sa kumpanya nila. Lahat ng transaksyon ay ginagawa nila sa opisina. Kaya nakapagtataka na tawag ito ng tawag sa kanya.“What?” yun agad ang bungad niya dito. Talagang ipinaramdam niya na disturb ito sa ginawa niang pagpaahinga.“Anong what? Your mom and dad are missing. Kanina pa ako tawag ng tawag!” bulyaw sa kanya ng lalaki.“W-what?” hindi makapaniwala na tanong ni Honey. “How come? Hindi ba at pauwi na sila?”“Yes. Unfortunately, the plane where your parents' fl
Weeks has passed, parang wala lang nangyari. Magkasama nga sila sa isang opisina sina Honey at Zack ngunit para silang mga pipi at bingi. Malamig pa sa yelo ang pakikitungo nila sa isa’t-isa. Maliban na lang sa tuwing may kailangan sila. Si Honey nga ang acting CEO ng kumpanya ngunit si Zack ang gumawa ng trabaho niya. Tanging ginawa na lang niya ay taga pirma ng mga papeles na kailangan ng pirma niya. Maliban doon ay wala na. Nagmistula siyang tambay sa opisina ng ama niya. Na-miss tuloy niya ang kaibigang si Jhaira at ang dating ka-trabaho niya. Dati kasi kahit wala siyang ginagawa ay may makakausap siya ngayon kahit simpleng hi o hello ay wala man lang lumabas sa bibig niya. Kulang na lang kausapin niya ang dingding, kisame, mga lapis at ballpen sa harap, monitor na naka-bukas lang at di nagalaw dahil wala naman siyang gagawin. Napa Buntong hininga na lang si Honey at naisipan maglaro na lang ng candy crush. Nalibang siya sa kalalaro kung kayat hindi niya namalayan ang pagpaso







