Chapter Seven

“Talaga?” gulat na sabi ni Saffie habang nanlalaki ang mga mata, mukhang hindi siya naniniwala sa sinabi ko, “Hoy, anong ginawa niyo kagabi?!” 

Pinandilatan ko siya ng mga mata dahil ang lakas ng boses niya, maririnig kami ng ibang students. Kaagad niya namang tinakpan ang bibig niya at nag-peace sign.

Minsan talaga gusto kong mapag-isa, masyado kasing maingay si Saffie, madali siya makakuha ng atensyon. Ayoko pa naman ng maraming atensyon dahil wala silang ibang ginawa kun’di mag-comment, mag-react, at mag-bash.

Gaya no’ng away namin ni Solenn, naging trending ‘yon sa buong Valerio, may video pang kumakalat sa group page na nilublob ako ni Solenn sa timba na pinaghugasan ng mop.

Kapag naaalala ko ang mga nangyayari, nanggigigil ako kay Solenn. Hindi pa ako nakakaganti sa kaniya dahil hindi ko pa siya nakikita sa school. Ano na kayang nangyari sa babaeng ‘yon?

“Calla ha, anong ginawa ninyo sa mentoring session niyo?” tanong ni Saffie at kinindatan ako, parang nanunukso pa siya sa’kin.

Napangiwi ako, parang nangasim ang mukha ko sa narinig. Anong mentoring session? Eh, magdamag kaming nagtitigan.

Sabi ni Mr. Funder, ‘pag nanalo ako sa staring contest, dadagdagan niya ang allowance ko kaya hindi ako umatras. Pero ang nangyari, hinagisan niya ako ng pekeng ahas kaya nataranta ako at natalo.

Ang lalaking ‘yon, gagawin niya talaga ang lahat para matalo ako. Sa inis ko sa kaniya kagabi, iniwan ko siya sa penthouse niya at umuwi. Hinarangan pa niya ako bago makalabas pero tinapon ko sa kaniya ang wine na iniinom niya, kaya naligo siya ng alak.

Napangiti ako saglit nang maalala ang expression ng mukha niya, priceless.

“Miss Navarro, are you even listening?”

Nagulat ako ng may daliring nag-snap sa harap ko. Natauhan ako at tumingin sa paligid. Lahat ng classmates ko ay nakatingin na sa’kin, maging si Saffie ay tawang-tawa.

Teka, hindi ko manlang napansin na nakaupo na ako sa table ko at pumasok ang instructor…

“Nice to meet you again, Miss Navarro. Baka puwede mong i-share ‘yang nginingitian mo sa isip mo?”

Anong ginagawa ni Miss Rodrigo dito? Hindi ba’t sa educ department siya naka-assign?

“Sorry, Miss Navarro, nagulat ka yata. Iniisip mo ba ang mystery boy mo?” tanong  niya kumunot ang noo ko.

Anong gusto niyang palabasin? Halatang may gusto siyang iparating sa’kin.

“Wala po, ma’am, pasensya na,” sabi ko na lang dahil baka awayin ako at ipa-guidance ako bigla.

Afterall, kailangan ko pa rin siyang irespeto dahil teacher siya, student lang ako.

Nginitian ko na lang siya nang pilit at yumuko. Ayokong lumaki pa ang tensyon sa pagitan namin. Kahit hindi niya sabihin kung anong gusto niyang iparating, alam na alam ko ang tinutukoy niya. At hindi malabong gamitin niya iyon sa’kin ‘pag ginantihan ko siya.

“Okay, Miss Navarro, since I’m your new instructor at hindi ko pa kayo kilala,” sabi niya at nilingon ang iba kong classmates, “please introduce yourselves para maging pamilyar ako sa inyo.”

Muli niya akong tiningnan at tumaas ng kaunti ang isa niyang kilay. B*tch… Hinahamon niya ba ako? Mukhang macha-challenge ang pasensya ko sa teacher na ‘to.

“Let’s start from the back.”

Tumalikod na siya sa’kin at bumalik sa puwesto niya, umupo siya, pagkatapos ay diretsong tumingin sa’kin.

I can feel the fire in her eyes. Parang nagtitimpi lang siya kanina, pero ngayon ay alam ko nang mainit ang dugo niya sa’kin.

Sana hindi na lang ako nag-apply sa Alera! Pinagsisihan ko tuloy na ginrab ‘yon, may dragon pa lang nag-aabang sa’kin.

Matapos mag-introduce ng classmate ko ay ako na ang sunod. Pero the whole time ay nakatingin lang sa’kin si Miss Rodrigo, kahit na nag-c-comment siya sa mga classmate ko ay nasa akin ang mga mata niya.

Kung nakakamatay lang ang tingin kanina pa ako natige.

“Good day, Miss Rodrigo, I’m Calla Ezeline Navarro, 21, only child in my mother side—”

“So, you have a stepfamily, right Calla?” bigla niyang tanong kaya natigilan ako, ilang minuto nakabuka ang bibig ko, parang na-stuck ang utak ko.

Dahil nahihiya na ako, tinikom ko ang bibig ko at napakagat na lang. Mukhang iha-hotseat niya pa ako. Ang galing niya mag-timing.

“Oh, sorry to mention that,” patay malisya niyang sabi, pero ngumiti rin, napakuyom ako ng mga kamay.

Ipapahiya niya talaga ako sa harap ng mga classmate ko. Wala naman akong ginawang kasalanan sa kaniya.

“It’s fine. Miss Rodrigo. And yes, I have a stepfamily. Nag-asawa ulit si daddy dahil wala na ang mom ko–”

“So, lumaki ka na walang nanay sa tabi? That’s so sad,” komento niya, kunwari nalungkot siya, pero kitang-kita ko sa expression ng mukha niya na peke lang ang pinapakita niyang awa, “Ang hirap pa naman ng walang nanay. Tapos magiging outsider ka sa new family ng tatay mo, and then magiging miserable ang buhay mo. To the point na nag-apply ka ng scholarship para matustusan ang pag-aaral mo, right Calla?”

Sinamaan ko siya ng tingin sa sinabi niya. I even gritted my teeth. Huminga ako nang malalim para pakalmahin ang sarili.

“Miss Rodrigo, labas na po sa banga ang topic, baka puwedeng iba na ang magpakilala,” sabi ni Saffie, alam niyang hindi na maganda ang pakiramdaman ko sa nangyayari.

Alam na ng bestfiend kong galit ako.

“Miss Delgado, ikaw ba ang pinapasalita ko? Kung hindi, keep quiet and wait for your turn.”

“But Miss Rodrigo, you’ve crossed the line, teacher ka ba talaga?” giit ni Saffie, kaya kahit papaano ay kumalma ako, pero maraming natawa at humagikhik sa ginawa ni Saffie. Kahit ako ay natawa sa isip ko. Ang tapang naman ng bestfriend ko, sinagot niya ang teacher.

“Delgado, Navarro, lahat kayo, detention now!” galit na sabi ni Miss Rodrigo kaya maraming nag-react at nagreklamo.

Tama naman kasi sila kasi nanahimik lang sila sa upuan nila pagkatapos ay mapupunta pa ng detention.

Anong trip nitong ex ni Kael na obsessed? Hindi na tama ang ginagawa niya.

“Ma’am, hindi naman tama na ma-detention kaming lahat, kasalanan ‘yon nina Calla at Saffie!”

“Oo nga. Anong kinalaman namin dyan?”

“Dahil classmate niyo si Calla kaya pati kayo kasama sa detention.”