Chapter 2

Elijah is thirty years old. He's been guarding me a few months after I turned 18. Ang papa ang nag-hire sa kaniya dahil isang buwan pagkatapos ng debut ko ay muntik na akong mamatay dahil may nagpaulan ng mga bala ng baril sa family car namin kung saan ako nakasakay.

Ngayon, pang siyam na buwan na niya dito sa mansyon bilang bodyguard ko. Naalala ko tuloy, when he was introduced to me, napansin ko kaagad ang mukha niya, how handsome he is. Nakukuha agad niya ang atensyon ng kahit sino, kadalasan mga babae. At ang tangkad niya. Kahit na 5'8 ang height ko ay hanggang balikat lang niya ako.

I learned that Elijah was under a special force agency, dating navy seal. Wala akong masyadong alam tungkol sa personal na buhay niya dahil hindi naman rin siya noon nagkukwento. Hindi kami madalas mag-usap. Talagang binabantayan lang niya ako at sinisiguro ang kaligtasan ko. He talks less. Kapag may tinatanong ako, tango at iling lang ang nakukuha ko na sagot mula sa kanya.

Pero hindi ako non naapektuhan. I tried to talk to him more each day since he guarded me. At nagbunga naman because in the past few months, he became more at ease with me at ganoon rin ako sa kaniya na sanay na tahimik lang sa ibang tao at walang nakakausap. I no longer just get nods and shrugs from him. Sumasagot na rin siya at minsan nagbibigay ng opinyon niya.

At dahil doon mas nagustuhan ko siya...

Simula nang maging bodyguard ko si Elijah at kahit nang nakakausap ko na siya ay saka ko lang rin na-appreciate na may mga tao pala talaga na parang robot--he doesn't show much of emotion. Iyon talaga ang hindi nagbago. Ang nakikita ko pa lang ay ang blangko at seryosong ekspresyon ng mukha niya. Ang pagsasalubong ng mga kilay kapag may bagay siya na nakita na hindi niya gusto o mga salitang hindi maganda sa kaniyang pandinig. Maliban doon ay wala na.

Hindi ko pa siya nakikita na ngumiti.

"Elijah?"

Nabalik ako sa realiad pagkatapos na magbaliktanaw nang marinig ko ang boses ng papa na tinawag si Elijah.

I asked my father before about him, kung may asawa, o girlfriend dahil nga sa atraksyon na nararamdaman ko dito despite our age gap. Ayoko rin naman magkagusto sa lalake na may kasintahan na lalo sa pamilyado na. To my dismay, because his life was so private, even my father didn't know much about him. All he told me was that he is an excellent bodyguard.

Iyon rin naman kasi ang mahalaga dahil ang trabaho ay bantayan ang kaligtasan mo, Pristine. Hindi ang alamin ang buhay niya.

Nagkatinginan kami ni Elijah, at sa mga mata niya na seryosong nakatuon sa akin pakiramdam ko ba ay pinagagalitan niya ako.

"Sir," pagbati ni Elijah sa papa at sandaling yumuko.

Nang tumingin siya sa akin muli ay napayuko ako. Ang lakas ng kabog ng dibdib ko ay kakaiba at parang lalabas na ito.

Kapag kaharap ko talaga siya ay ganito ang nararamdaman ko.

"Ano ang sadya mo rito, Elijah?" tanong ng papa.

Nang umangat ang ulo ko ay nakita ko na sa akin pa rin ito nakatingin---kahit nang simulang magsalita para sagutin ang papa.

"Napansin ko po kasi na hindi pa bumababa ang Ma'am Pristine ng silid simula kaninang umaga."

He calls me "Ma'am Pristine" when my father and grandfather are around, but I told him that when it's just the two of us, "Pristine" is fine. Iyon rin naman ang tawag ng ibang kasambahay dito sa akin.

It took Elijah a while before he started calling me by my name when we were alone.

"Hindi pa po siya kumakain ng umagahan kaya't minabuti ko po na puntahan na," dagdag pa niya.

Is he worried? Nakagat ko ang loob ng aking pisngi sa narinig ko, gusto kong ngumiti ngunit hindi maaari, hindi sa kanilang harapan.

"Pristine?" tanong ng papa.

Medyo nataranta ako.

"B-Bababa na po talaga ako pa, pero dumating ang lolo at ikaw pero, mamaya, kakain na rin pagkatapos ko po na makapag-ayos," sagot ko naman.

Napabuntong hininga ang papa. Naglakad na rin sila ni Hallina at lumabas ng silid ko.

"Okay. Huwag na itong mauulit, Pristine. Don't skip your meals. Huwag mong tapusin ng isang upuan ang mga libro na ibinibigay ng Dad. Also, go out, take some fresh air. Kapag nagalit ang lolo mo ay sabihin mo na ako ang may utos na lumabas ka."

I smiled at my father after he said that. Lumapit ako sa kaniya at yumakap, humalik rin sa kaniyang pisngi.

"Thank you, papa."

"Hmm. Sige, mauuna na kami, anak, may lakad pa kami ng Tita Hallina mo," sabi niya at tumingin ito kay Elijah, "Ikaw na ang bahala sa anak ko, siguruhin mong makakakain siya."

"Yes, sir."

Nag-init naman ang mukha ko. My father is treating me like a baby. Bodyguard si Elijah hindi babysitter ko!

"And don't leave her side when that Gael is here."

"Masusunod po, sir."

Nang tuluyan nang makalabas ang Papa at si Hallina ay isinara naman ni Elijah ang pinto pagkatapos ay tumingin sa akin.

He always has cold stares that make others avoid his eyes, but I find myself wanting to look into them.

I like its color. Crystal brown.

Since when did I realize that I was crushing on him? Was it after three months of guarding me? I don't even know. I just remember that it happened when Lolo was about to slap me, but Elijah stopped him. I was stunned because it was Halyago Vera Esperanza, and Elijah wasn't afraid to intervene and stop my ruthless grandfather from hitting me.

It was the first time someone defended and protected me. Siguro rin dahil unang beses ko naramdaman na may handang humarang ng kamay ng lolo—na kinatatakutan ng lahat—para sa akin.

And at that moment, I truly saw him as my knight. Someone who would protect me no matter who tried to harm me, even a very powerful person.

"Your visitor is here, princess."

Nang marinig ko ang sinabi ni Elijah ay napabuntong hininga ako. Tumalikod ako agad at naglakad papunta sa closet ko. Pipili pa lang ako ng damit na susuotin ay narito na agad?

"Kung hinahanap ako ng lolo, pakisabi na naghahanda pa," sagot ko sa kaniya.

"There's no need for that," he simply said.

I stopped and turned to face him. Nagtataka sa mga sinabi niya.

"Why? This dress is for home attire, hindi pwede na ito ang isuot ko pag hinarap si Gael."

"It's pretty," at nang isagot 'yon ni Elijah habang nakatingin sa akin ng seryoso pa rin ang mga mata ay napalunok ako.

"You look beautiful in anything you wear, Pristine."

My lips parted, and my heart started to beat erratically again. Napatalikod ako at tumango ng hindi nakaharap sa kaniya.

"Thank you, Elijah."

I know he is always honest! At sinasabi niya ang kung ano man ang nasa isipan niya! But can he keep some of his words to himself? Kasi... k-kasi kapag palagi siyang ganito, I might not be able to stop what I have for him.

"Just tell t-them I am still preparing myself," sagot ko at humakbang na pero hindi pa ako tuluyan nakakapasok sa walk-in closet ko nang muli na naman pabilisin ni Elijah ang pagtibok ng puso ko dahil sa mga sinabi niya.

"Don't bother finding another dress. Baka hindi na umuwi pa ang lalakeng nais ng lolo mo na makilala mo kung magpapalit ka pa ng damit at mag-aayos. Ayokong may kaladkarin palabas ng mansion ninyo kung sakali."

W-What?!