"Ang bodyguard ko pala ay isang Bilyonaryo!" Si Pristine Felize Vera Esperanza ay nag-iisang anak ni Pierre Vera Esperanza, isang bilyonaryo na kilalang-kilala sa larangan ng negosyo. Maraming tao ang nag-aakala na namumuhay siya tulad ng isang prinsesa, na mabait sa kaniya ang lahat at minamahal siya, ngunit ang katotohanan ay kabaligtaran nito. Her grandfather despises her when her parents suffered from car accident. Dahil doon ay matagal ang naging gamutan ng kaniyang ama na nagsanhi ng pagkalugi ng kanilang negosyo. Pristine has suffered from trauma because her mother died in that car accident and she was only five years old back then. Living in sadness, her life takes a turn when her father introduces Elijah Clementine Marasigan, her handsome bodyguard. He gave her a bodyguard because at the age of eighteen, she almost got herself killed. As the only child, and the successor, her father was terrified that something bad might happen to her. Indeed, something did happen, but for Pristine, it wasn't bad at all—she fell in love with Elijah. However, despite their mutual feelings, they cannot be together. Nais kasi ng kanyang lolo na ipakasal siya sa apo ng kaibigan nito. Isang mayamang lalaki at bilyonaryo na katulad ng kanilang pamilya, at hindi lamang isang bodyguard. Ano ang pipiliin ni Pristine? Susundin ba niya ang kagustuhan ng kanyang lolo o tatakas siya upang makasama ang kanyang minamahal?
View MoreI have no intention of hiding the dream I had. Lalo na kanina, pagpasok ko ng bahay, I realized it wasn’t just a simple dream. It triggered my memories—ones I hadn’t remembered until now. I know it's a part of me... but was lost, or maybe, intentionally removed.But with so many things I want to talk about—especially with Elijah, his mom, and this strange dream—here I am, still trapped in his arms, kissing me like it's the first time he’s ever tasted my lips. Ito na naman. At alam ko na hindi ito basta mahihinto kahit pa sinabi niya na pigilin ko siya. Hindi naman siya tumitigil!Ramdam ko na mas lalong humigpit ang yakap niya, and I know he won’t let me go or even loosen his grip. He doesn’t even want to give me a few seconds to breathe!"Eli..." I whispered against our kiss. The sound of his breathing, and the soft movement of his lips tasting mine, filled the room. Pati ang pagsinghap ko sa pagsagap ng kaunting hangin ay rinig dahil halos ayaw na niya akong bitawan."C-Can we... st
“Mom…” bulong ko na alam kong narinig nila pareho. Napalunok ako at hindi ko alam kung bakit ako napatango pagkatapos non, maybe because I didn't really expect that I would be meeting Eli's mother in this situation--in that worse situation where I was calling and crying for my mother. At teka, a-alam kaya nito na may relasyon kami ng anak niya? I mean, I am here in his son’s house! And Eli rushed like that towards me. Is she thinking right now that I’m young? B-Bigla akong kinabahan kaya napabaling ako ulit kay Eli."C-Can we talk?" Tanong ko. Para naman siyang natauhan dahil napabuntonghininga. Pero bago siya makapagsalita ay naunahan na siya ng kaniyang ina. "Are you nervous, hija? Nahihiya ka ba sa akin? Oh, by the way, alam ko nang may relasyon kayo ng anak ko so don't worry."A-Alam na niya! My eyes closed tightly because of what I heard. Para akong nahilo bigla. Right after recalling a lost memory, here I am, nagugulat sa mga sinasabi ng babae na nagcomfort sa akin na ina pa
"Are you sure okay ka na?"Napatingin ako sa babae na nag-comfort sa akin kanina sa labas. Ngumiti ako ng tipid at kinuha ang iniaabot niyang tubig. Siya rin ang umalalay sa akin papasok dito sa loob ng bahay, hawak-hawak niya ang kamay ko ng mahigpit kanina at hindi agad binitawan. Kahit nang makaupo na ako sa sofa ay kinakalma pa rin niya ako. Naalala ko tuloy ang mama sa kaniya, sa paraan ng malumanay niyang pagsasalita.That dream earlier... no. It's a nightmare."Maraming salamat po. Okay na po ako," sagot ko. Tumabi siya sa akin ng upo. I saw in her face the worry. Ramdam ko naman na mabuti siyang tao dahil sa ekspresyon sa mukha niya. Hanggang ngayon ay naroon pa rin ang pag-aalala. And the way she held my hand, I felt the care and gentleness. Pero kalakip rin noon, nababasa ko sa mga mata niya ang matinding kalungkutan. Lungkot na may kasama rin na awa.Kilala ba niya ako? Sa pagtawag niya rin kasi ng pangalan ko kanina. "If you ever feel something strange, o kung sumasakit a
Narito ako sa labas, nakaupo sa wooden bench habang nakatingin sa paligid. Malamig ang hangin, at malilim ang kinalalagyan ko dahil sa mga nakapalibot na puno. Wala akong magawa kundi manatili muna rito. Pagkatapos ng pag-uusap namin ni Elijah sa dining area, nagpaalam siya na may pupuntahan sandali. I could see in his eyes that he didn't want to leave me here alone in his house dahil nakatitig lang siya sa akin kahit ilang segundo na ang lumipas mula nang magpaalam siya. Wala naman akong pangamba, kasi nga teritoryo niya 'to. Pero ang tingin niya kanina, kung saan man siya pupunta, parang gusto niya akong isama.Ang sabi niya, uuwi siya sa bahay nila—sa pamilya niya. Bigla naman akong na-curious nang sabihin niya 'yon. Naisip ko ang mga magulang niya, kung ano ba ang ugali ng mga ito, ang itsura. Kasi ang huling nabanggit niya tungkol sa mga ito ay noong umuwi ang kaniyang ina at ang 'hindi normal' na argumento, na ibig sabihin ay nami-miss lang daw ng mga magulang niya ang isa't isa
I've never been this afraid of Elijah before. Whenever I saw him, I always felt at ease, knowing nothing bad would happen to me. His presence, even when cold and menacing, used to comfort me. But right now, it feels like a completely different person is standing in front of me. He's so different that I almost trembled in his presence. And as he looks at me, waiting for my response, I can't even lift my head to meet his gaze. It feels like I've lost the courage to face him. At pinagagalitan ko ang sarili ko sa pakiramdam na ito dahil hindi ako dapat makaramdam ng kahit anong takot dahil hindi naman ako sasaktan ni Elijah. "Princess..." pagkatapos niyang sabihin 'yon ay napapikit ako nang haplusin niya ang pisngi ko. Nanatili doon ang kamay niya. Ano ang ikinakatakot mo? Lahat ng 'yon ay sinabi ni Elijah para sa 'yo. The world is so cruel for you, Pristine. Ang taong malapit na dapat isa sa nagpoprotekta ay siyang nanakit sa 'yo. And the person, standing in front of you has a
We're having breakfast right now. And I felt a little bit awkward after coming in this dining area. Mukhang bawat parte ng bahay niya ay ikabibigla ko. I just know that from looking outside, this place is huge, pero mas malaki pala siya sa loob. At itong dining room, mas malaki rin sa nasa mansion namin. Napansin ko pa na 12 seats itong lamesa. Ang laki. Kung mag-isa lang naman siya dito sa bahay na 'to ay bakit ganito naman pang malakihan na pamilya."Why are you not eating? Didn't you like the food, princess?" tanong ni Elijah nang mapagawi sa akin ang tingin niya. Napailing naman ako agad dahil. Masarap naman sa tingin ko ang pagkain at ito ang usually na inihahanda sa akin sa mansion."Okay ako. M-Masarap, Eli," sagot ko dahil nakadalawang subo naman na ako. Siguro dahil lang rin sa nagugulat pa rin ako.Pagkapasok namin kanina sa bahay pagkatapos niya na magjogging ay nagpaalam rin siya sa akin na maliligo muna siya. Ako naman ay sinabi ko rin na magsa-shower rin ako dahil nasana
PristineKanina pa ako gising. Alas sais ng umaga ay napadilat na ako at ipinaalala sa akin kung ano ang mga nangyari kagabi. At pagbangon ko ay inilibot ko talaga ang paningin ko sa buong lugar--sa silid kung saan muna ako mananatili dito sa bahay ni Elijah."Sa bahay ni... Elijah," pagsasaboses ko dahil kahit hanggang ngayon ay hindi ko pa rin mapaniwalaan na ang buong lugar na ito, ang napakalaking mansion na ito ay sa kaniya!I'm not looking down on him as if he's poor. I’m just curious about how much bodyguards earn to afford a lifestyle like this. L-like this is too much. Pakiramdam ko ay mas mayaman pa siya sa pamilya namin."Pristine, baka may iba pa siyang trabaho! O-Or he has business?"But it's been almost a year, and whenever I see him, he's watching over me. He's always attentive. Ni hindi nga siya gumagamit ng phone kapag magkasama kaming dalawa eh and! He doesn't leave our house to make me think that he has other things he's busy with."Should I ask Eli?"Naitakip ko an
Elijah"Nasa tatlong oras na nang umakyat ako ulit at hindi pa rin lumalabas, eh. Gusto mo ba katukin ko na? Alas-diyes na rin at hindi pa naghahapunan."Kio was giving me updates on what was happening at the Vera Esperanza mansion since Pristine and I left. And it turns out that Pierre Vera Esperanza never left his daughter's room. I know it's not easy for him to process everything he learned. It's too heavy and feels like a bomb dropped in front of him. But he needs to know about this, how his own father treated her only child."Wala rin pala akong narinig na bagong balita tungkol kay Halyago. Ang huli ay yung nagpapagaling pa raw. Hindi pa natuluyan yung matandang 'yon, ano? Sayang.""Pero feel ko ang sobrang sadness ni Mr. Pierre, Elijah. Sana magkaayos rin sila ni Pristine."My gaze then turned to my baby who was sleeping peacefully.Pagkatapos namin na makarating dito sa bahay ko ay naging tahimik lang siya nang sabihin ko na ako ang nagmamay-ari nito. But I know she has a lot o
I knew that Elijah would follow what I want. Lalo na at nakita ko sa mga mata niya na hindi niya inaasahan ang nangyari sa pagitan namin ng papa kanina. Alam rin niya na nasagad na rin talaga ang pasensiya ko.And that's because of what I learned that Lolo Yago tried to harm him. We left the mansion without my father's approval. Kung alam niya ay alam ko na hindi siya papayag. I cried until the car left our place. Ngayon ay nasa thirty minutes na ang nakalipas. Hindi pamilyar ang daan na tinatahak namin. And I don’t know where Elijah will take me. He didn’t say anything either because, like me, he was silent the whole time. But with the trust I have in him, I know it’s a safer place for me whenever he is around.Kasi sa mansion, mas tumindi ang takot ko pagkatapos ko na sabihin sa papa ang lahat. Na para bang narinig yon ng Lolo Yago.Napabuntong hininga ako at nanatiling nakatanaw sa labas ng bintana ng sasakyan. There's no more buildings or houses, puro mga puno na ang nadaraanan na
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments