Kabanata 72

Seraphina’s POV

Unti unti akong may naririnig na tunog galing sa gilid ko. I've felt this many times. Makakarinig ako ng ingay, kagaya sa mga nakikita sa hospital kapag mino-monitor ang isang pasyente. Akala ko, magpapatuloy na yon pero unti unti din itong hihina hanggang sa bigla itong mawawala at kakainin ng kadiliman ang utak ko.

I feel like for a long time, I was in a trance of nothingness. Para akong nakalutang lang at puro kadiliman lang ang pumapalibot sa akin.

And then, it happened again. Unti unti kong narinig ang tunog na palagi kong naririnig. This time, may narinig din akong boses. Wala akong maramdaman. Gusto kong igalaw ang katawan ko pero parang wala akong kontrol non.

I thought this time, just like before, hihina din ang naririnig kong tunog. Pero doon ako nagkakamali. Parang may sumanib sa katawan ko. My senses suddenly come back to me. Nagpatuloy ang naririnig kong mga ingay. For a long time, parang ngayon lang ako nakarinig ng ingay sa tanang buhay ko! And then,