NANLAKI ang mga mata nina Tita Marites at Jerome nang bumagsak sa sahig malapit sa pinto ang maliit na pulang sobre.Matatag ang tindig ni Felicity, at walang bahid ng panghihina sa boses niya.“Bayad na ’yang regalo para sa kasal. Mula ngayon, wala na tayong koneksyon bilang magkamag-anak. Kapag nagkita tayo sa susunod, magpanggap na lang tayong hindi magkakilala.”Bahagya siyang tumigil, pero mas lalong tumalim ang tono niya nang magpatuloy.“At isa pa—huwag mong gamitin ’yung apartment na tinitirhan ko para magpasikat sa ibang babae. Kapag ginawa mo, sasabihin ko agad na pag-aari ’yon ng pamilya ng asawa ko at wala kang kinalaman doon.”Itinuon niya ang malamig na tingin kay Jerome, halos hindi kumukurap.“Kung gusto mong mag-asawa ng maganda, magsipag ka. Tigilan mo ang shortcut.”Pak!Sumara nang madiin ang pinto, iniwan silang pareho na nakatayo sa hallway.Nakahawak pa rin si Tita Marites sa basket ng mga itlog na dala niya, hindi makapagsalita. Si Jerome naman ay nakatitig sa
FELICITY leaned back slightly on her chair, arms loosely crossed, pero matalim ang tingin sa harap niya. Haha, iyon lang talaga ang pumasok sa isip niya habang pinagmamasdan si Tita Marites na parang walang kasalanan.“Tita Marites,” aniya, mababa pero matatag ang boses, “naisip n’yo ba na puwede kayong makasuhan? Fraud ‘yon. Anytime, puwedeng magsampa ng kaso laban sa inyo—pati kay pinsan Jerome.”Tumaas ang kilay ni Tita Marites at ngumisi, parang naaaliw pa sa sinabi niya. “Inaaway mo ba ako? Puro ka kasi aral kaya wala kang alam sa totoong mundo.” Lumapit ito nang bahagya sa mesa, nakapatong ang isang palad doon, habang ang isa’y nakasapo sa bewang. “Tapos na ang kasal, may marriage certificate na. Wala nang magagawa kahit sino, Felicity.”Ramdam ni Felicity ang bahagyang panginginig ng daliri niya sa ilalim ng mesa, pero hindi niya ipinakita. Sa halip, pinanatili niyang diretso ang likod at walang bahid ng takot ang mukha. Biglang bumalik sa alaala niya ang eksaktong parehong pak
MARITES kept running her hand over the sofa pillows, para bang sinusuri kung imported."Nag-iiba ka na talaga mula nung kumikita ka na, ah? Sabi ng Tita Lucille mo, nasa mga 30,000 hanggang 40,000 raw ang sweldo mo kada buwan. Impressive ‘yon, ha."Kalma lang ang tono ni Felicity nang magsalita kahit pa parang gusto niyang sabunutan ang matandang kaharap. "Tita, kaka-start pa lang ng career ko. Oo, may kita, pero hindi stable. Kaya nga nagre-rent lang ako ng bahay eh."Napangiti si Tita Marites, hindi naniniwala. "Eh ‘yung boyfriend mo, nasa malaking kumpanya. Ang laki ng kinikita! Aba! Makakabili na siya ng kotse at bahay in a few years. Compared to him, malapit na ring mag-asawa ang Kuya Jerome mo. Kailangan mo siyang tulungan."At iyon na, doon din pala papunta ang lahat. Ramdam ni Felicity na ito na ang tunay na pakay ni Tita Marites. Agad siyang nagtaas ng guard. "Tita, hirap na nga kaming mag-asikaso ng sarili namin, paano pa kami makakatulong sa iba?"Umirap si Tita Marites. "K
BEFORE he could finish speaking, ilang malalaking lalaki na halos dalawang metro ang tangkad ang biglang pumalibot sa kanya.Isang hanay ng mga lalaking naka-itim na shades ang nakatitig nang matalim sa mag-ina. Si Jerome at si Marites ay parehong bahagyang umatras ng kalahating hakbang, halatang natakot.Tahimik lang ang mga bodyguard, pero malinaw ang mabagsik at malamig na ekspresyon sa mukha nila—isang tingin pa lang, ramdam mong hindi sila basta-basta pwedeng harapin.Napayuko si Jerome, mahigpit na hinawakan ang kamay ng kanyang ina at hindi nagsalita.Sa loob ng sasakyan, malamig na tumingin si Thorin sa mag-ina na naiwan sa labas. Hindi siya nakikisalamuha sa mga taong gaya nila, at ni hindi man lang niya tiningnan muli.Pagkasara ng pinto ng Rolls-Royce, dahan-dahan itong umusad patungo sa entrance ng subdivision. Sumakay naman ang mga bodyguard sa convoy sa likod bago isa-isang umalis.Saka lamang nagsalita si Jerome.“Ma, nakita mo ba ‘yung lalaking nasa loob ng kotse kanin
HINDI kaagad nakasagot si Felicity.Sa kabilang linya, malinaw niyang narinig si Tita Marites.“Dito ba sa Building 6 ‘yung bahay mo? Sabi kasi ni Tita Lucille gano’n daw.”Parang kumirot ang dibdib ni Felicity. Ayaw na ayaw niyang umakyat sa unit nila ang tiyahin niya.“May magandang restaurant sa baba, Tita. Do’n na lang tayo magkita.”Kita na agad ni Felicity na hindi kumbinsido si Tita Marites.“Ha? Eh andito na kami, may mga dala pa kami. Ni hindi mo man lang kami papasukin sa bahay mo? Ayaw mo ba kaming ipakilala sa asawa mo?”Sa isip-isip ni Felicity, ‘Sino bang pumupunta nang ganito kaaga? Obvious na may iba silang pakay.’“Aba, sige. Tatawagan ko na lang ang Tita Lucille at hihingin ‘yung house number mo.”Mabilis siyang sumabat. “Ay naku, Tita, huwag na. Magulo pa ‘yung bahay, hindi ko pa nalilinis.”Habang nagsasalita, nilapitan niya si Thorin na nakatayo sa tabi ng sofa, nagsusuot ng necktie. Bahagya niya itong itinulak palayo at binigyan ng matalim na tingin—isang tahimik
FELICITY was about to say something nang biglang nag-vibrate ang phone niya sa ibabaw ng mesa.Napatingin siya sa screen—hindi kilalang numero. ‘Sino naman ‘to sa ganitong oras?’Dahan-dahan niyang sinagot ang tawag. “Hello?”“Felicity, ako ‘to… si Tita Marites.”Pagkarinig pa lang sa pangalan at boses nito, agad nanigas ang ekspresyon ni Felicity. Kanina lang ay relaxed at maaliwalas siya, pero ngayon ay para bang may malamig na hangin na bumalot sa paligid.“Ano’ng kailangan mo, Tita?” malamig niyang tanong.Thorin, who was standing nearby, instantly noticed the shift in her aura. From her usual warm and lively demeanor, Felicity had turned cold and distant.“Bakit hindi na kita makontak sa dati mong number? Ilang taon na rin tayong ‘di nagkikita, ‘di ba?” tanong ni Tita Marites, na kahit may ngiting maririnig sa boses ay may halong tigas at singhal pa rin ang tono.‘Hindi mo ako makontak kasi matagal na kitang naka-block,’ Felicity thought bitterly. ‘At imposibleng hindi mo alam ‘y