“I'LL try to swing by the mall in the next couple of days para makahanap ng gift. Pag may nakita akong bagay, I’ll let you know,” sabi ni Felicity habang nakasandal sa sofa.Just then, a TV commercial played—isang oversized stuffed teddy bear na halos kasing-taas ng tao ang lumitaw sa screen.“1.8 meters tall,” basa ni Thorin habang nakaturo sa TV. “I heard kids love this kind of big bear. Bibilhin ko para kay Chase.”Napatingin si Felicity at napailing. “Hindi ‘yan practikal. Hindi dahil sobrang laki ng bear… pero 'yung bahay nila, sobrang liit. Baka hindi magkasya.”“The small one is boring and not presentable,” kontra ni Thorin, parang ayaw magkompromiso.They both went quiet, watching the TV. The teddy bear ad ended, replaced by another commercial—this time for the air fryer. Sleek, elegant, and definitely expensive-looking.“Bigyan mo si Charlotte ng air fryer,” suhestiyon ni Thorin habang nakatingin sa TV. “Uso ‘to ngayon, tapos convenient pa para sa mga mommies.”Tahimik na tum
THORIN came home earlier than usual that day, fresh from wrapping up work at the company. Pagpasok niya, nadatnan niyang nakahiga si Felicity sa sofa, half-watching a show on TV, half-lost in her own thoughts.Pero halata sa mga mata niya na parang lumilipad ang isip—malayo, distracted, may iniisip na mabigat.“How did the talk go?” tanong niya habang tinatanggal ang coat at isinabit sa gilid.Napabalik sa wisyo si Felicity at medyo napatayo ng upo. “Oh—Mr. Thorin, nandito ka na pala. Kumusta trabaho mo today?”Inalis ni Thorin ang tie sa leeg niya, medyo lumuwag ang postura, pero hindi nawala ang matalim na tingin.“I was the first one to ask,” mahinahong sabi niya. “So? Kumusta ang usapan ninyo ng auntie mo?”“It’s okay. I kicked him out.”Calm at composed ang boses ni Felicity habang sinasabi iyon.Thorin raised a brow. “How?”Curious siya. Paano niya ito pinaalis? Ang alam niya, mahina at tahimik lang si Felicity, pero parang may tinatagong tapang.Wala nang choice si Felicity ku
NANLAKI ang mga mata nina Tita Marites at Jerome nang bumagsak sa sahig malapit sa pinto ang maliit na pulang sobre.Matatag ang tindig ni Felicity, at walang bahid ng panghihina sa boses niya.“Bayad na ’yang regalo para sa kasal. Mula ngayon, wala na tayong koneksyon bilang magkamag-anak. Kapag nagkita tayo sa susunod, magpanggap na lang tayong hindi magkakilala.”Bahagya siyang tumigil, pero mas lalong tumalim ang tono niya nang magpatuloy.“At isa pa—huwag mong gamitin ’yung apartment na tinitirhan ko para magpasikat sa ibang babae. Kapag ginawa mo, sasabihin ko agad na pag-aari ’yon ng pamilya ng asawa ko at wala kang kinalaman doon.”Itinuon niya ang malamig na tingin kay Jerome, halos hindi kumukurap.“Kung gusto mong mag-asawa ng maganda, magsipag ka. Tigilan mo ang shortcut.”Pak!Sumara nang madiin ang pinto, iniwan silang pareho na nakatayo sa hallway.Nakahawak pa rin si Tita Marites sa basket ng mga itlog na dala niya, hindi makapagsalita. Si Jerome naman ay nakatitig sa
FELICITY leaned back slightly on her chair, arms loosely crossed, pero matalim ang tingin sa harap niya. Haha, iyon lang talaga ang pumasok sa isip niya habang pinagmamasdan si Tita Marites na parang walang kasalanan.“Tita Marites,” aniya, mababa pero matatag ang boses, “naisip n’yo ba na puwede kayong makasuhan? Fraud ‘yon. Anytime, puwedeng magsampa ng kaso laban sa inyo—pati kay pinsan Jerome.”Tumaas ang kilay ni Tita Marites at ngumisi, parang naaaliw pa sa sinabi niya. “Inaaway mo ba ako? Puro ka kasi aral kaya wala kang alam sa totoong mundo.” Lumapit ito nang bahagya sa mesa, nakapatong ang isang palad doon, habang ang isa’y nakasapo sa bewang. “Tapos na ang kasal, may marriage certificate na. Wala nang magagawa kahit sino, Felicity.”Ramdam ni Felicity ang bahagyang panginginig ng daliri niya sa ilalim ng mesa, pero hindi niya ipinakita. Sa halip, pinanatili niyang diretso ang likod at walang bahid ng takot ang mukha. Biglang bumalik sa alaala niya ang eksaktong parehong pak
MARITES kept running her hand over the sofa pillows, para bang sinusuri kung imported."Nag-iiba ka na talaga mula nung kumikita ka na, ah? Sabi ng Tita Lucille mo, nasa mga 30,000 hanggang 40,000 raw ang sweldo mo kada buwan. Impressive ‘yon, ha."Kalma lang ang tono ni Felicity nang magsalita kahit pa parang gusto niyang sabunutan ang matandang kaharap. "Tita, kaka-start pa lang ng career ko. Oo, may kita, pero hindi stable. Kaya nga nagre-rent lang ako ng bahay eh."Napangiti si Tita Marites, hindi naniniwala. "Eh ‘yung boyfriend mo, nasa malaking kumpanya. Ang laki ng kinikita! Aba! Makakabili na siya ng kotse at bahay in a few years. Compared to him, malapit na ring mag-asawa ang Kuya Jerome mo. Kailangan mo siyang tulungan."At iyon na, doon din pala papunta ang lahat. Ramdam ni Felicity na ito na ang tunay na pakay ni Tita Marites. Agad siyang nagtaas ng guard. "Tita, hirap na nga kaming mag-asikaso ng sarili namin, paano pa kami makakatulong sa iba?"Umirap si Tita Marites. "K
BEFORE he could finish speaking, ilang malalaking lalaki na halos dalawang metro ang tangkad ang biglang pumalibot sa kanya.Isang hanay ng mga lalaking naka-itim na shades ang nakatitig nang matalim sa mag-ina. Si Jerome at si Marites ay parehong bahagyang umatras ng kalahating hakbang, halatang natakot.Tahimik lang ang mga bodyguard, pero malinaw ang mabagsik at malamig na ekspresyon sa mukha nila—isang tingin pa lang, ramdam mong hindi sila basta-basta pwedeng harapin.Napayuko si Jerome, mahigpit na hinawakan ang kamay ng kanyang ina at hindi nagsalita.Sa loob ng sasakyan, malamig na tumingin si Thorin sa mag-ina na naiwan sa labas. Hindi siya nakikisalamuha sa mga taong gaya nila, at ni hindi man lang niya tiningnan muli.Pagkasara ng pinto ng Rolls-Royce, dahan-dahan itong umusad patungo sa entrance ng subdivision. Sumakay naman ang mga bodyguard sa convoy sa likod bago isa-isang umalis.Saka lamang nagsalita si Jerome.“Ma, nakita mo ba ‘yung lalaking nasa loob ng kotse kanin