KABANATA 26.2

"Gaga ka ba o sadyang tanga ka lang?! Anak mo 'yan, Mayu! Hindi 'yan aso na basta mo na lang pwedeng ipaampon! Mag-isip ka nga!"

Pagkatapos niyon ay basta na lang niya binagsak ang tawag. Bagsak ang balikat na hinitsa ko ang cellphone sa kama. Pumikit nang mariin at hinilot ang sentido. Nang magmulat ay sinulyapan ko si Arkan na inosenteng nakatingin sa akin. 

Malinaw na malinaw sa paningin ko ang kulay ng mga mata niya at tingin ko ay mas titingkad pa ang mga iyon habang tumatanda siya.

"Hindi kita kayang alagaan, Arkan," mas mahinang bigkas ko.

Kahit na paunti-unting pinupunit ang puso ko ay buo pa rin ang desisyon kong ipaampon siya.

Mas maaalagaan siya ng iba.

Mas mamahalin siya ng iba.

Mas bibigyan siya ng pansin at...

Mabibigyan siya ng buong pamilya.

Paulit-ulit na umiikot ang mga iyon sa isipan ko. Kaya kinabukasan kahit pa ramdam ko ang pangingilid ng luha sa gilid ng mga mata ko, nagpasya akong maghanap ng