Chapter 3

“Mag-uumpisa ka na sa paghuhubad, Ayen,” pag-uulit ni Josiah sa kanyang utos.

Nanginginig akong inalis ang pagkakabuhol ng roba na suot ko. Dahan-dahang bumaba ang roba sa aking katawan. Nakaramdam ako ng takot nang makita ko ang pagdilim ng mukha ni Josiah habang nakatitig sa aking katawan. Napalunok ako nang hagurin niya ako ng tingin at saka ito ngumiti nang kaunti.

“Ayen, you're a good girl. I expect you to follow my orders, and I find it offensive when you try to disobey me,” malamig na inihayag ni Josiah.

Humakbang palapit sa akin si Josiah. Kinuha nito ang wine bottle saka nilagyan ulit ng wine ang kanyang kopita. Dahan-dahan niya itong tinungga habang hindi inaalis ang tingin sa aking katawan.

“You must be a virgin, right? I thought you looked too pure the first time I met you in the café. You look likely innocent, Ayen,” dagdag ni Josiah. Hindi niya inialis ang kanyang mga mata sa aking katawan.

Tanging ang malakas na tibok ng puso ko ang naririnig ko. Kinakabahan ako dahil pakiramdam ko ay sasaktan ako ni Josiah. Alam ko na malaking pera ang ibinigay ni Josiah para sa aking tatay kaya, sigurado akong susulitin ni Josiah ang bawat piso na ginastos niya.

“Are you scared of me?” tanong ni Josiah sa akin.

Hindi ko alam ang isasagot sa lalaking nasa harapan ko. Pakiramdam ko ay magkamali lamang ako ng isasagot ay parurusahan na ako ng aking asawa.

“You should, Ayen. Mahigpit ang pamilya namin at namimili lamang kami ng isasali namin sa pamilyang ito,” Ngumiti si Josiah sa akin saka muling tumungga ng wine na hawak nito.

Hinila niya ako saka may pinindot sa may gilid ng shelves upang mabuksan ang isang pintuan na nakatago sa kwarto nito. Mas lalo akong nakaramdam ng takot habang naglalakad kami sa makipot na daan.

Ang dulo ng pasilyo na 'yon ay isang malaking kwarto. Maraming mga mamahalin na alak ang nandoon ngunit may malaking kama 'yon. May mga kadena at maraming gamit na makita ko lamang ay ikinakatakot ko na.

“Since, this is our first night as husband and wife. Hindi ako magiging marahas sa'yo,” bulong ni Josiah sa akin.

Binuhat niya ako at inilagay sa table na nasa gitnang parte ng kwarto na ito. Gusto kong tumili ngunit baka magalit si Josiah sa akin.

“Spread your legs,” utos ni Josiah. Matalim ang tingin nito sa akin kaya sumunod ako rito kahit natatakot na ako.

“Lord... mamamatay na ba ako?” natatakot na tanong ko sa aking sarili.

Nakatitig lamang si Josiah sa aking gitnang parte at saka sumulyap sa maamo kong mukha.

“Touch yourself, Ayen,” utos na naman ni Josiah.

“P-Po? Paano... po?” Hindi ko malaman kung paano ko sisimulan ang iniuutos nito. Hindi pa ako nagkakaroon ng nobyo at kahit paghalik nga ay hindi ko man lang naranasan bago ko maging asawa si Josiah.

“Are you for real? Hindi mo pa ba pinaligaya ang sarili mo?” yamot na tanong ni Josiah sa akin.

"H-Hindi pa po,” natatakot na sagot ko.

Agresibong bumuntong-hininga si Josiah saka galit na tiningnan ako.

“I want to watch how you pleasure yourself, Ayen,” galit na sabi ni Josiah kaya napapikit ako sa takot.

Napakapit ako sa haligi ng table nang naramdaman ko ang paghaplos ni Josiah sa aking gitnang parte. Naramdaman ko ang panginginig ng aking sistema habang nilalaro-laro ni Josiah ang aking sentro.

“Panoorin mo ang bawat gagawin ko sa'yo dahil sa susunod na uutusan kita ay mabilis ka dapat na susunod sa gusto ko,” usal ni Josiah saka minasahe ang clitoris ko habang nilalaro ang sentro nito.

“Ahh! A-Ano po 'yang ginagawa mo?” inosenteng tanong ko. Napapikit ako at nakaramdam ng kahihiyan nang maramdaman ko na parang naging madulas ang aking gitnang parte.

“Pinapaligaya ka kahit na, ako dapat ang pinapaligaya mo, Ayen,” galit na sabi ni Josiah.

“Ohhh!” napaungol ako nang naging mabilis ang kamay ni Josiah sa paglalaro ng aking sentro.

“Touch your breast!” utos ni Josiah na mabilis ko namang sinunod. Nakaramdam ako ng sarap nang simulan kong hawakan ang aking dibdib. Ngunit napabitaw ako nang sakupin ng labi ni Josiah ang korona ng aking dibdib.

“Ahh! T-Tama na po!” napasigaw ako nang kagatin ni Josiah ang korona sa aking kaliwang dibdib. Nagbigay ito ng sakit at kiliti sa aking sistema kaya pakiramdam ko ay may sasabog sa akin.

Tanging malakas na ungol ko lamang ang naririnig sa kwarto. Hindi tinigilan ni Josiah ang magkabilang dibdib ko. Kaya pakiramdam ko ay hindi ko na mapipigilan ang gustong sumabog sa aking kaibuturan.

“Ah! T-Tama na po please, naiihi na po ako, parang may lalabas!” inosenteng pag-awat ko kay Josiah.

Ngunit hindi tumigil si Josiah sa ginagawang paglalaro nito sa aking sentro. Kaya nanginig ako kasabay ng aking malakas na sigaw nang may lumabas sa akin.

Hingal na hingal ako sa ginawa ni Josiah sa akin at pakiramdam ko ay nanghihina na ako.

Nanglaki ang inosente kong mga mata nang haplusin ni Josiah ang sentro ko. Ipinakita sa akin ang daliri nito na masyadong basa.

“And that's how you pleasure yourself, Ayen,” seryosong sabi ni Josiah sa akin.

Hindi inialis ni Josiah ang pagtitig nito sa akin habang isinubo ang daliri nito na ginamit sa akin. Pakiramdam ko ay nagkamali nga ako ng pagpasok sa pamilyang Celerio.

“Tasty,” komento ni Josiah matapos nitong tikman ang aking inilabas.

“Ito ang magiging kwarto mo, simula ngayon. Pupuntahan kita rito sa tuwing kailangan kita,” walang emosyon na sinabi ni Josiah.

Tumayo ito nang tuwid saka tiningnan ako na nakayuko.

“Ayen, you're my wife. And since the moment you signed the deal, you have been my property. And you'll fulfill my desires immediately. You cannot run away from me,” sabi ni Josiah bago niya ako iwan.

Unti-unting tumulo ang mga luha sa aking mata. Unti-unti ko ring naiintindihan kung bakit ako pinili ni Josiah upang maging asawa nito.

Dahil sa inosente kong mukha ay nagkaroon ng atraksyon si Josiah sa akin at ang balak ni Josiah ay alisin ang inosenteng bagay na 'yon sa akin.

Napalingon ako sa silid na ibinigay sa akin ni Josiah. Nakita ko ang mga mamahalin na damit na nakasalansan sa isang kabinet.

‘Tiisin mo, Ayen. Para kay nanay ito, kailangan niyang gumaling. Ito lang ang pag-asa mo,’ usal ko sa aking isipan.

Malakas na sampal ang ibinigay ni Annabeth sa akin nang nahuli akong magising. Masama ang tingin sa akin ng babae at saka niya ako sinipa.

“Hindi ka donya rito kaya bakit huli kang nagising? Alam mo ba kung anong oras na?” galit na sigaw ni Annabeth sa akin.

Nagyukuan ang mga katulong dahil sa labis na takot na baka saktan din sila ni Annabeth.

“Ilang araw ka nang nakatira rito ngunit hindi mo pa kabisado ang lahat ng mga responsibilidad mo rito sa bahay! Talagang wala kang pinag-aralan ano?” labis ang galit ni Annabeth sa akin.

Sa tuwing nakikita niya ako ay labis ang galit niya. Hindi niya matanggap na ako ang pinili ni Josiah upang maging asawa. Hindi niya matanggap na nabahiran ng karumihan ang pamilyang kinaiingatan niya.

“Nasaan ba ang mga magulang mo? Hindi ka man lang nila tinuruan nang tamang asal!” sigaw ni Annabeth saka kinuha ang kanyang mamahalin na pamaypay at inihampas ulit iyon sa akin.

Nakaramdam ng awa ang mga katulong sa kanilang nasaksihan. Parati nilang nakikita kung paano ako saktan at alipustahin ni Annabeth ngunit hindi sila pwedeng magsalita dahil baka maalis sila ng trabaho sa pamilyang Celerio.

“Subukan mo na magsumbong kay kuya Josiah. Talagang malilintikan ka sa akin. Hindi lang yan ang aabutin mo,” pagbabanta ni Annabeth saka sinipa ulit ako bago ako iwan sana nito.

Nakarinig sila ng mahinang palakpak at natigagal si Annabeth nang nakita niya ang kanyang pinsan na si Joko. Nakangiti ito at parang nanonood ng isang teleserye.

“Annabeth, ito ba ang welcome gift mo sa akin?” nakangising tanong ni Joko. Lumingon si Joko sa akin na nakatungo lamang sa sahig at hindi umiimik.

“Bakit mo sinasaktan ang babaeng ito?” tanong ulit ni Joko. Natigilan ito nang makita niya ang walang emosyon kong mukha. Napangiti siya dahil sa inosente at maganda kong mukha.

“Dahil umaasta siyang amo rito! Isa siyang basura, kuya! Gusto kong itatak sa isip niya na dala-dala lang niya ang pagiging Celerio dahil sa kasal niya at hindi dahil totoong miyembro siya ng pamilya!” galit na sagot ni Annabeth. Lumingon siya nang matalim sa akin na walang bakas ng luha sa aking mga mata.

‘Bakit ba hindi ito umiiyak? Nakakainis na!’ galit na angal ni Annabeth sa kanyang isipan.

Kung anu-ano na ang ginawa niyang pagpapahirap sa akin ngunit hindi niya man lang nakikita na umiiyak ako. Kaya labis na labis ang poot niya sa aking basura na babae.

“Ganoon ba? Paano siya naging basura?” nagtatakang tanong ni Joko.

“Asawa siya ni kuya Josiah, kuya,” sabi ni Annabeth. Gusto niyang kampihan siya ni Joko na mapaiyak ako.

‘Gagawin ko ang lahat para maalis ang basurang babae na ito sa pamilya Celerio! Dinudumihan niya ang kinaiingatan kong pamilya!’ galit na sumpa ni Annabeth sa kanyang isipan.