Ashley
“Hmm… ang bango bango mo sweetheart.” ang sabi ni Marco habang sige ang pagsimsim niya sa aking leeg habang sarap na sarap naman ako. Feel na feel ko ang ginagawa niya habang gumagapang ang kanyang mga kamay sa aking katawan lalo na sa aking mga dibdib. Ang mga maliliit na koronang nasa tuktok ay marahan din niyang nilalaro na nagbibigay ng ibayong ligaya sa akin lalo na kung medyo ipi-flick niya iyon. “I miss you so much sweetheart, sana huwag ka ng aalis ng ganon katagal.” Ang sabi pa niya sabay tingin sa akin.
Sinalubong ko naman ang kanyang mga mata at tsaka nakangiting sinabi “I just buy some groceries Marco,” lagi na lang siyang ganyan. Kapag nasa bahay ito ay hindi ako pwedeng umalis. Ang gusto niya ay lagi niya akong nakikita at ganun din naman ako.
“Kahit na, let the maids do it instead.” Ang sagot niyang akala mo ay bata sa pagmamaktol. Nasa office niya kami. Isa iyong spare room sa bahay at ginawa niyang office dahil dati ay madalas siyang mag-uwi ng trabaho. Isa pa ay walang kahit sino sa mga kasambahay namin ang pumapasok dito kaya naman malaya naming nagagawa ang aming gusto na hindi nag aalala na baka may makakita sa amin.
“Sit on my lap, sweetheart.” ang malambing niyang sabi na sinunod ko naman. Gustong gusto ko rin kasi ang nakakandong sa kanya. Umupo ako ng paharap sa kanya kaya naman nakabukaka ako at lapat na lapat ang aking pagkababae sa kanyang matigas ng pagkalalaki. Ramdam na ramdam ko ang pagkasabik niya sa akin, pero alam ko rin na mahaba ang timpi niya.
“Ang tigas mo na Marco…” Hindi ko napigilang sabihin while I swivel my hips. Ayun lalo pang nag create ng fiction at mas naramdaman kong lalong nanigas ang kanyang “daks”.
“Ohh..” Ang ungol niya, “Dahil sayo yan sweetheart. Hindi ko alam kung papaano mo nagawang maakit ako ng ganito. Ano bang pinakain mo sa akin?” Sabi pa niya bago niya ako sinibasib ng halik na akin din namang tinugon.
Kahit ako ay hindi makapaniwala na mararamdaman ko sa kanya ang sobrang pagmamahal. Ayaw ko sana, pero hindi ko na napigilan ang sarili ko. “I love you so much, sweetheart.” sabi niya matapos ang mainit naming halikan.
“I love you too, Marco.” Ang tugon kong punong puno ng sinseridad. I want him to feel how much I care for him dahil ramdam ko rin iyon mula sa kanya. Ako na ang humalik sa kanya ulit at nag init na rin kami ng husto. Kasabay ng pag gapang ng kanyang mga kamay ay ganun din naman ang sa akin. Marahan kong hinimas ang matipuno nyang katawan at hindi ko maiwasan ang maging proud dahil alam kong sa akin iyon.
Nahubaran na namin ang isa’t isa kaya dapat ay pareho na kaming nilalamig dala ng aircon, pero pakiramdam namin ay lalo pa kaming nag-init. Ang tigas tigas na ng kanyang pagkalalaki habang basang basa naman ako tapos ay sige pa rin ang ginagawa niyang paglalaro ng kanyang mga daliri sa pagitan ng aking mga hita. Hanggang sa inupo niya ako sa sofa habang bukang buka ang aking mga hita na gustong gusto ni Marco dahil kitang kita niya raw kung gaano kaganda ang aking hiyas.
“You’re so wet for me, sweetheart.” ang sabi niya bago idinayb ang kanyang mukha sa aking kaselanan. “Ang sarap…” I murmur na naging dahilan upang lalo pa niyang pag-igihan ang ginagawa. Hanggang sa hibang na hibang na ako, “Marco, I’m going to cum.” ang sabi ko pa kaya naman itinalikod na niya ako sa kanya ng padapa at nakatuon ang aking mga siko sa malambot na sandalan ng sofa.
Bahagya niyang itinaas ang aking balakang bago tuluyang ipinasok ang kanyang matigas na matigas ng sandata. “Ohh…” ang sabay naming ungol, “Ang sarappp talaga…” Naglabas masok siya sa akin na sa una ay mabagal lamang hanggang sa bumilis ng bumilis at kapwa namin isinigaw ang pangalan ng isa’t isa ng tuluyan na naming mai-release ang init ng aming katawan.
“Marco, I really feel bad about this. Pero bakit hindi ko kayang iwan ka?” ang sabi ko ng humupa na ang init ng aming katawan habang nakahiga sa malaking sofa. Dati ay puro single seater lang ang mga couch na nandito, pero simula ng magkaroon na kami ng relasyon at may mangyari sa amin dito sa unang pagkakataon ay pinalitan niya agad iyon ng comfortable sofa.
“Me too, sweetheart.” Ang tugon niya at ramdam ko rin ang lungkot niya. Hindi ko naman siya masisi dahil naiintindihan ko ang nararamdaman niya kagaya ng pag intindi niya sa akin.
Hindi nga ito ang unang beses na may nangyari sa amin at sigurado akong hindi rin ito ang magiging huli. Matagal na kaming nagpapasasa sa isa't isa. Tinitikman ang sarap na hindi dapat. Ang putaheng may lason na magdadala sa amin sa impyerno. Ano ba ang dapat kong gawin?
Si Marco Montecillo, sino nga ba siya? Siya ang nagmamay ari ng pinakamalaking real estate company sa bansa. Gwapo, matipuno, mayaman at sobrang mabait at mapagmahal. Pero hindi iyon ang dahilan kung bakit nahuhumaling ako sa kanya ng husto.
Hindi ang mga bagay na iyon ang magiging dahilan ng pagiging marupok ko at ilugmok ang sarili sa kasalanan. Iyon ay dahil sa damdamin kong hindi mapigilan at hindi nakakakilala ng tama at mali. Ilang beses kong pinigilan ang mahulog sa kanya pero ganun din karaming beses akong nabigo. May oras pa na umiiyak ako sa aking pagtulog dahil minsan ay hindi na kinakaya ng kunsensya ko ang mga ginagawa ko.
Ilang beses ko ng tinangkang iwan siya pero hindi ako nagtagumpay. Sa huli ay bumalik pa rin ako dahil hindi ko kayang hindi man lang siya makita. At sa bawat pagbalik ko ay kita ko ang relief sa mukha niya. Alam kong nag aalala siya sa bawat paglabas ko, na baka hindi na ako bumalik dahil ilang beses ko na ring sinabi sa kanya na itigil na namin ang kahibangan naming ito pero kagaya ko ay hindi din niya magawa.
Dumating na rin sa point na nag iyakan na kami dahil alam naming pareho na hindi tama ang aming relasyon. Pareho naming nasasaktan ang taong dapat ay importante sa buhay namin. Ang aking kakambal at kanyang asawa.
Yes. I'm a mistress. And My Brother in-law is My Lover.
Ashlyn“Dito ka, Rere. Ako sa kanan. Tiyakin mong bantayan ang lahat ng exit points. Bawat sulok, bawat posibleng lagusan. Kung sakaling lumabas si Asher, dapat hindi siya makalayo,” utos ko, halos habol ang hininga habang sinisikap na manatiling kalmado.“Opo, Ma'am,” tugon niya. Halata sa tinig niya ang pagod, pero mas nangingibabaw ang pag-aalala. Pareho kaming lumalaban sa kaba at pagod.Ang maze garden ay hindi basta simpleng taniman ng mga halamang ornamental. Para itong isang dambuhalang labyrinth mataas ang mga hedges, mga isa at kalahating metro ang taas na medyo okay lang sa mga bata, at sa bawat liko’y may sulok na pwedeng taguan ng isang bata. Isang lugar na parang dinisenyo para sa paglalaro… o pagtatago.Habang binabaybay ko ang mga daan, bawat hakbang ay katumbas ng tumitinding kaba. Naririnig ko ang sarili kong paghinga, mabilis, mabigat, parang may hinahabol akong multo ng pangamba. Minsan, iniisip kong baka hininga na iyon ni Asher. Pero sa bawat pagliko ko, wala pa
AshlynHindi pa man ako nakalalayo mula sa restroom ay may kutob na akong hindi maganda. Mula sa kalayuan, narinig ko ang sigaw ni Ana, kasunod ang pag-echo ng pangalan ni Asher sa paligid."Asher!" sigaw ng isa pang boses na kung hindi ako nagkakamali ay mula kay Rere. Baki? Nasaan si Marco?Napakunot ang noo ko. Mabilis akong lumingon sa direksyon ng pinanggalingan ng ingay. Mula sa pagkakatayo ko, nakita ko si Rere na patakbo, paikot sa maze garden. Wala si Asher. Wala rin sina Ana at Maya pati na si Marco.Kinabahan ako. Agad akong napatakbo, hindi ko na alintana ang init ng semento sa ilalim ng flats kong sapatos."Asher?! Rere!" sigaw ko habang hinahabol ang direksyon nila. Nanlalamig ang aking palad habang hawak ang sling bag. Naramdaman kong bumibilis ang tibok ng puso ko hindi dahil sa pagtakbo, kundi dahil sa takot.Pakiwari ko ay mabibingi ako sa sariling kaba. Baka kung ano ang mangyari sa anak ko. No, hindi ko dapat hayaan na mapaano si Asher.Pagdating ko sa bukana ng ma
MarcoSabado ng umaga. Maaga kaming umalis ng aking pamilya kasama ang dalawang yaya para sa meeting ko with Mr. Vergara. Sinalubong kami ng amoy ng brewed coffee at tahimik na ambiance ng isang high-end café sa BGC, perfect para sa ganitong klaseng discussion.Nakareserba na ang table namin sa may dulo, malapit sa salaming tanaw ang labas. Pagdating ko, naroon na si Mr. Vergara, naka-long sleeves, reading glasses, at mukhang may pinagbabatayan ng mood. Tahimik siyang nakasandal habang binubuklat ang printed layout na pinasa ko kahapon."Good morning, Mr. Vergara," bati ko habang iniabot ang kamay ko."You're on time. Good, and you're with-" Tinanguan niya ako at tinuro ang bakanteng upuan. "Let's make this quick, Marco. Gusto kong matapos ‘to bago mag-lunch.""They're my family. It's Saturday so para sa kanila sana ang araw na ito kaya sinama ko na para diretso gala na rin. They will be staying on another table.""It's okay, Marco. At humanga ako sa pagiging family man mo." Tumayo si
MarcoNapatunayan ko nang hindi talaga ako pwedeng mapalagay. Kahit anong pilit kong iwasan, lumilitaw pa rin ang mga multo ng nakaraan gaya ni Ashley. Simula nang nagpakita siya sa opisina ko, muling nabuhay ang mga tanong na pilit ko nang ibinaon sa limot.Hindi pa kami tapos. At kahit anong gawin ko, ramdam kong hindi pa rin siya lubusang nawawala sa pagitan naming dalawa ni Ashlyn.Pero kahit pa ganoon, hindi pwedeng tumigil ang mundo ko. May kumpanya akong kailangang pangalagaan. At ngayon, kaharap ko si Ashlyn, ang babaeng sa kabila ng lahat ay patuloy na nagiging matatag sa kabila ng sakit na nararanasan.Nasa living area kami ng bahay. Nakaupo siya sa couch, habang ako naman ay hindi mapakaling nakaupo sa tabi niya. Pinagmamasdan namin ang kambal naming masayang naglalaro sa playpen. Ngunit hindi makapokus ang utak ko sa kakulitan nila, dahil sa bigat na gustong kumawala sa dibdib ko.Napansin niya siguro ang pagkabalisa ko.“May problema ba, Marco?” tanong niya. May lambing s
MarcoPagkatapos naming makuha si Asher, pakiramdam ko’y unti-unting bumabalik ang kaayusan sa buhay ko. Sa wakas, may katahimikan na ring namayani, kahit panandalian. Hindi ko na gaanong inaalala si Ashley, lalo at may mga tao akong palaging nakabuntot sa kanya. Binabantayan ang bawat galaw niya, kahit saan siya magpunta.Pero kahit ganon, hindi ako lubusang mapalagay lalo at sariwa pa sa isip ko ang impormasyong ibinigay ni Sandro. Posibleng nasa panganib si Ashlyn. Lalo na at wala na kay Ashley ang anak naming si Asher, wala na siyang panangga, wala na siyang alas para manipulahin ako.Nagpatuloy lang ako sa trabaho. Araw-araw akong pumapasok sa opisina, mas maaga na rin akong umuuwi para makaiwas sa trapiko. Gusto kong makasabay sa hapunan ang pamilya ko, kahit man lang doon ay maramdaman nilang buo kami. Mabuti na lang at napaka-reliable nina Andy at ng tatlo kong secretary na hindi ko alam kung anong mangyayari sa kumpanya kung wala sila.Tuwing darating ako sa opisina, nakalata
AshlynHindi pumapalya, sa tuwing may pagkakataon kami ni Marco, nauuwi iyon sa pagtatalik. At hindi lang basta init ng katawan ang dahilan; para sa akin, iyon ay pag-asa. Isang tahimik ngunit masidhing panalangin na sana, sa paglipas ng mga araw, sa bawat pagniniig namin, ay mabigyan kami ng pagkakataong makabuo.Dama ko ang pagmamahal at pagkalinga niya sa akin sa bawat haplos, sa bawat paghinga niya sa aking leeg habang magkayakap kami sa gabi. Hindi lang siya basta mapagmahal na asawa, isa siyang haligi ng tahanan na kahit abala sa negosyo ay sinisiguradong hindi kami napapabayaan.Napakapasensyoso ni Marco. Kung nasa bahay siya, wala siyang ibang inaatupag kundi ang pag-aalaga sa amin ng mga bata. Siya ang nagpapaligo sa mga anak namin, siya ang nagluluto ng paborito kong sinigang kung nakakaramdam ako ng hilo. At kahit minsan, kahit pagod mula sa meeting, ay ipinipilit pa rin niyang makasama sa mga lakad ko lalo na kung sa hospital ang tungo ko.“Hindi ko kayang hayaan ka lang m