CHAPTER 4 — BURNED TORCH

SETHIAH'S POV:

Inabot niya ang kamay ko at dinampi ito sa pisngi niya. “Ikaw ang pinaka hot na babae sa lahat. Handa akong luhuran ka nang paulit-ulit.” Hinalikan niya ang palad ko saka tumayo at inihiga ako.

Dahan-dahan niya akong hinuhubaran habang hinahalikan ako sa katawan ko mula balikat patungo sa aking puson.

Nakagat ko ang ibabang labi ko at mabilis na puma ibabaw sa kanya. Sinira ko ang polo niya, nagsitalsikan ang mga butones nito. Hinalikan ko siya sa kanyang leeg nang madiin.

“Fuck! Do it again, hon!” Masayang usal ni Evander.

Napangisi ako. Nilandas ko ang kamay ko paikot sa kanyang tiyan pababa sa kanyang pants. Napansin kong kahit tulog pa ang alaga niya ay nakabukol na agad ito sa kanyang pants.

Tumayo ako at hinila paalis ang kanyang pants. Nagulat ako nang pag-alis ko ng pants ay bigla itong tumayo. Nanlaki ang mata ko sa laki nito at taba.

“Hindi pa rin ako makapaniwala na kasya ito sa akin,” natatawang saad ko.

Natawa siya. “Siyempre fit na fit itong alaga ko sa puke mo. Compatible tayo, kayanga ikaw ang una ko at ako naman ang una mo.”

Tumawa ako at nag flash back sa akin ang alaala namin noon na sa unang honeymoon namin ay iyon pala ang first namin pareho. Nahihiya pa siya noon at hindi marunong sa kama pero nang makilala niya ako ay naging magaling na ito.

Umiling-iling ako saka sinubo ang alaga niya abot hanggang lalamuna. Halos maluha ako dahil ako ay nabubulunan. Tinaas baba ko ang aking ulo habang nakikita ko sa mukha niya na nakatingin siya sa akin at napapapikit sa sarap.

Kumuha ako ng lubricant at nilagay sa daliri ko saka pinaglaruan ang balls niya.

“Argh!” Ungol niya.

Pinaglaruan ko ang butas ng puwet niya habang naka subo parin ang kanyang alaga sa bibig ko.

“Not there, hon...”

Dahan-dahan kong pinasok ang dalawang daliri ko sa puwet niya.

“I cleaned it well for you, hon.”

Napangiti ako.

He really loves me.

Nilabas-pasok ko ang aking daliri sa puwet niya habang subo-subo pa rin ang alaga niya. Ramdam ko ang bawat pag-igting ng kanyang mga hita, ang panginginig ng kanyang kalamnan sa bawat pagdila ko sa kanya.

“Fuck! I’m coming!” hingal niyang ungol.

Binilisan ko pa ang pagtaas-baba ng aking ulo, sinabayan ng madiin na paghigop hanggang sa naramdaman kong may sumabog na puting likido sa loob ng bibig ko. Mainit. Malapot. Lahat, nilunok ko nang walang sinayang, sabay ang mapanuksong ngiti habang dahan-dahan kong inaangat ang ulo ko para makita ang reaksyon niya.

Nangingintab pa ang labi ko nang bumulong siya, halos basag ang boses,

“I would never replace you, my wife.”

Tumama ang titig ko sa kanya—mapupungay, nanlilisik pero may lambing. Akmang uupo siya pero agad ko siyang tinulak pahiga, marahas pero puno ng pagnanasa. Hinawakan ko ang matigas pa ring alaga niya, saka dahan-dahang umupo dito.

“Ahhh… Evander…”

Ramdam na ramdam ko ang kahabaan at taba niya sa loob ko. Ang bawat pulgada, parang pinupuno ako, sinusunog ang kalamnan ko sa init. Napakagat-labi ako, napapikit, halos mawalan ng kontrol.

“Shit…” siya naman ang napaungol, mahigpit na hinahawakan ang bewang ko na para bang ayaw niya akong pakawalan.

Sinakyan ko siya—mabagal sa una, ninanamnam ang bawat galaw, hanggang sa pabilis nang pabilis ang pag-angat-baba ko. Ramdam ko ang pagkadyot niya mula sa ilalim, sinasabayan ako, sinasalubong ang bawat bagsak ko sa ibabaw niya.

“Oh! Evander!” Sigaw ko, hawak-hawak ang dibdib niya para kumalma, pero lalo lang akong pinapalibog ng pagkakatitig niya sa akin—madilim, possessive, parang sinasabi na akin ka lang.

Umupo siya at niyakap ako, idiniin ang katawan ko sa kanya. Hinawakan niya ang mukha ko at mariin akong hinalikan, labi sa labi, dila sa dila, habang gumagalaw pa rin ang aming mga bewang. Halos hindi ko na alam kung saan natatapos ang isa at nagsisimula ang isa.

“Mine,” bulong niya sa pagitan ng mga halik. “Say it.”

“I’m yours,” hingal ko. “Only yours.”

Sinabayan niya ang bawat galaw ng bewang ko, mas mabilis, mas madiin, hanggang sa pareho kaming sumabog sa tindi ng pagnanasa.

Hindi doon natapos. Tumagal ng buong magdamag ang aming exercise at stress reliever—maraming ulit, iba’t ibang posisyon, puro ungol at tawanan, halikan at haplos. Bawat segundo, parang paalala na walang makakapalit sa init na ito.

Hinihingal kami pareho nang tuluyan akong bumagsak sa dibdib niya. Nilalaro-laro ng daliri niya ang buhok ko habang nakapikit ako, ninanamnam ang tibok ng puso niya.

“Hon?” tanong niya, malamlam ang boses pero puno ng lambing.

“Yes, hon?” bulong ko, nakadikit pa rin sa kanya.

“Huwag mo akong ipagpapalit sa ubod ng panget na si Alessandro, ha?” May selos sa tono niya pero halata ang biro.

Napatawa ako, pinisil ko ang pisngi niya. “Oo naman! The best ka kaya! Wala siyang laban sa’yo.”

Kinuha ko ang kamay niya at iniyakap ko ito sa sarili ko, pinapahinga ang ulo ko sa balikat niya.

“You’re mine, Evander. No one else.”

Naramdaman ko ang mas mahigpit niyang yakap, parang siniselyuhan ang pangako.

At doon, bago tuluyang pumikit ang mga mata ko, ramdam kong kahit gaano karaming Alessandro pa ang dumating, walang makakabasag sa mundo naming dalawa.

Pagkagising ko, ramdam ko pa rin ang bawat hapdi at kilig ng gabi. Para akong napagod sa isang marathon, pero sweet pa rin ang yakap ni Evander sa bewang ko, para bang sinisigurado niyang hindi ako makakatakas kahit sa panaginip.

Hinaplos ko ang buhok niya, hinalikan ko ang sentido niya. Kahit nakapikit siya, bigla siyang gumalaw at hinigpitan lalo ang hawak niya.

“Where do you think you’re going, hon?” mumbling niya, boses paos at antok.

“Mag-aayos na ako, may meeting tayo mamaya,” sagot ko.

“Skip it. Stay with me… One more round.” Naka-half smile pa siya, parang batang nanghihingi ng candy.

Napatawa ako at tinapik ang pisngi niya. “Hindi pwede. Baka isipin ng board na tinamad kang CEO.”

Pero bago ako makatayo, bigla niyang hinila ang braso ko at inikot ako pabalik sa kama. Nakaibabaw na naman siya. Mainit ang hininga niya sa leeg ko, mabilis, sabik.

“Evander!” bulong ko, pero mahina na lang dahil naramdaman ko ulit ang labi niya sa akin. Mabilis, gahaman.

“Hon… hindi ka makakatakas sa ’kin.” Dinila-dilaan niya ang balat ko, pababa ng pababa. Hindi ko na alam kung ilang beses kaming bumagsak ulit sa alon ng init.

Pagdating ko sa opisina, halos late na ako. Ramdam ko pa ang bigat ng katawan ko, parang wala akong energy kahit naka-espresso na ako. Pero dahil secretary ako ng CEO—at asawa ko siya, though no one knew—I had to look composed. Professional.

Naupo ako agad sa desk at sinimulang ayusin ang mga reports para sa lunch meeting. Pero habang busy ako, hindi mawala ang pakiramdam na may matang nakamasid sa akin.

Si Clarisse.

Kunwari’y abala siya sa papel niya, pero ramdam ko ang pa-simple niyang sulyap. Every few minutes, nakikita ko siya sa gilid ng mata ko—naglalakad papunta sa filing cabinet malapit sa desk ko kahit wala naman siyang kukunin, dumadaan sa likod ko na parang wala lang, at ngumingiti nang may kasamang pang-uuyam kapag nagtatama ang paningin namin.

Nang saglit akong pumunta sa photocopy room at bumalik, nanlaki ang mata ko.

May nawawala sa folder ko. Mga papeles na kailangan kong i-present mamaya. Kinabahan ako, naghalungkat sa drawer, pero wala.

“May problema ba, Miss Sethiah?”

Nilingon ko si Clarisse. Nakataas ang kilay niya, hawak-hawak ang isang folder na puno ng documents. At doon ko nakita—yung ilan sa mga files ko, nakaipit sa hawak niya.

“Oh? Sa akin pala napunta ’to.” She tilted her head, ngiting matalim. “Baka naiwan mo sa table ko.”

Putang ina. Hindi ako tanga.

Kinuha ko agad mula sa kanya, pinilit maging kalmado. “Thanks.”

Pero bago ako makabalik sa desk, yumuko siya ng bahagya at bumulong na parang may ibig sabihin.

“You really should be careful, Sethiah. Baka may mawala sa’yo… at hindi mo na maibalik pa.”

Umigting ang panga ko. Ramdam kong pinapainit niya ulo ko, pero hindi ako puwedeng mag-react. Not here, not now.

At habang naglalakad siya palayo, hindi ko mapigilan ang bigat sa dibdib ko. What the hell is she planning?