CHAPTER 5 — ATTEMPT

SETHIAH'S POV:

Sa meeting, hindi ko mapigilang kabahan habang nagsasalita ako sa harap ng board members.

“Nariyan na po sa page twelve ang comparative figures—” naputol ang boses ko nang makita kong wala roon ang hinihintay kong table. Nilipat ko agad ang pahina, mabilis, pero mali rin ang laman.

Mabilis ang tibok ng dibdib ko. Napalunok ako, pilit na hindi ipahalata sa mga directors na halos nanginginig na ang kamay ko habang hinahawakang mahigpit ang clicker.

“Ms. Valeria?” tanong ng isang board member, kita ang pagkakakunot ng noo.

“Y-Yes, sir… just a moment.” Nilipat ko pa ulit ang pahina, ngunit mas lalo akong nataranta nang magkahalo ang charts at graphs, parang pinagpalit-palit.

Napatingin ako kay Clarisse na nakaupo sa dulo, maayos ang posture at nakakunot ang bibig na parang siya pa ang perpektong empleyado.

“Miss Valeria,” malamig na boses ng isang matandang director, “bakit iba ang figures dito sa projected revenue report kumpara sa nasa appendix?”

Nanuyo ang lalamunan ko. “P-Po? A-ah…” Tiningnan ko agad ang screen, sabay silip sa hawak kong kopya. Magkaiba nga.

“Hindi po ba kayo nag-double check?” singit ng isa pang board member, kita sa tono ang pagkadismaya.

Ramdam ko ang mabilis na pagtibok ng puso ko. Pinilit kong ngumiti kahit nanginginig ang tuhod ko. “I-I did, sir. Pero… baka nagkaroon lang po ng, ah, printing error—”

Narinig ko ang mahina at pabalatkayong tawa ni Clarisse mula sa dulo ng mesa. “Printing error? Simpleng trabaho lang ng sekretarya hindi mo pa magawa.” Malinaw, para lahat ay makarinig.

Para akong binuhusan ng malamig na tubig. Nanikip ang dibdib ko, at pakiramdam ko’y unti-unti nang lumulubog ang sahig sa ilalim ko.

Pinilit kong bumawi. “I’ll have the corrected files re-sent immediately after this meeting. I sincerely apologize for the oversight.”

Pero bago pa ako makapagsalita ulit, nagsalita ang isa pa. “Kung simple error lang ito, bakit tatlong beses na nangyari sa iba’t ibang section ng report?”

Napatigil ako. Hindi ko alam ang isasagot.

God, hindi ito pagkakamali ko. Gusto kong sigaw iyon, pero natigilan lang ako. Nakaramdam ako ng hiya habang nakatingin ang lahat, para bang bigla akong naging maliit at walang kwenta sa harap ng mga taong ito.

At bago matapos ang meeting, naramdaman ko ang kamay ni Evander sa ilalim ng mesa—mahinang pinisil ang kamay ko, para iparamdam na andito siya. Nang tumingin ako sa kanya, diretso ang titig niya kay Clarisse—matigas, parang handa siyang lamunin ito nang buhay anumang oras.

Tahimik akong nakatayo, hawak pa rin ang clicker, pakiramdam ko’y lahat ng tingin ay nakabaon sa balat ko. Bago pa tuluyang bumigat ang katahimikan, narinig ko ang baritonong boses na kilalang-kilala ko.

“Allow me to clarify.”

Diretsong si Evander ang sumalo, nakasandal siya pero matalim ang mga mata habang nakatutok sa board members. Kinuha niya mula sa mesa ang isa sa mga kopya at mabilis na binuklat. “The discrepancy you see is not negligence from my secretary.” Bahagya siyang huminto, pinasadahan ng tingin si Clarisse bago muling nagsalita. “It’s a matter of outdated revisions. The correct numbers are here—” sabay pindot niya sa sarili niyang laptop at lumabas sa screen ang tamang version ng report.

Nakahinga ako nang maluwag, pero hindi ko maiwasang mapakagat-labi para pigilan ang kaba at hiya.

“Ah, so there’s a revised copy?” tanong ng matandang director.

“Yes.” Tumango si Evander, walang bakas ng pag-aalinlangan. “I personally asked Ms. Valeria to prepare both drafts. Unfortunately, the older one was circulated.” Diretso ang tingin niya kay Clarisse saglit, na parang sinasabi kung sino talaga ang may pakana. “But the final, correct data is what we’re reviewing now.”

Narinig ko ang mahihinang bulungan ng ibang directors, halatang mas kalmado na sila.

“Very well,” sabi ng isa, bahagyang tumango. “The updated figures do look consistent.”

Habang nagpapalit ng slides si Evander, naramdaman ko ang dulo ng siko niya, bahagyang idinampi sa braso ko. Hindi siya tumingin pero bumulong siya. “You’re safe. I got you.”

Pinilit kong tumayo nang diretso at ngumiti, kahit bahagyang nanginginig pa rin ako.

Pero bago matapos ang meeting, nakita ko ang paraan ng pagkrus ng binti ni Clarisse at ang bahagyang ngiting hindi maalis sa mukha niya.

EVANDER'S POV:

Nakasandal ako sa swivel chair, malamig ang tingin kay Clarisse habang nakatayo siya sa harap ko. “Sabihin mo sa akin, Ms. Montenegro. Bakit nagkagulo ang reports ni Ms. Valeria?” mariin kong tanong.

Ngumiti siya—hindi iyon ngiting inosente. Mabagal siyang lumapit, ang takong ng sapatos niya maingat ang bawat tunog sa tiles, para bang sinasadya niyang marinig ko ang ritmo ng hakbang niya.

“Evander…” malambing niyang bigkas ng pangalan ko, parang musika na sadyang nilagyan ng lason. Bago pa ako makapagsalita, nakalapit na siya sa mesa, halos nakasampa na ang katawan niya roon. Bahagya siyang yumuko, sinadyang ipakita ang cleavage habang nakatitig diretso sa akin. Nahulog ang ilang hibla ng buhok sa kanyang pisngi, amoy ko ang matamis at mapang-akit na halimuyak ng pabango niya.

“You deserve someone who can handle the pressure,” bulong niya, mababa ang boses. “Hindi yung laging kailangan ng tulong.”

Naramdaman ko ang mga daliri niya sa gilid ng mesa, dumudulas papunta sa braso ko. Humagod ang hinlalaki niya sa cuff ng long sleeves ko, marahan, parang sinusubok kung gaano kalalim ang pwede niyang pasukin ang teritoryo ko.

Mariin kong tinapik ang mesa. “Remove your hand,” malamig kong sabi, boses na halos galing sa ilalim ng lalamunan.

Ngunit imbes na umatras, lalo siyang ngumisi—mapanganib, puno ng kumpiyansa.

“You’re so uptight, Evander…” marahan niyang bulong habang yumuyuko palapit. “Maybe that’s what you need. Someone who can loosen you up.”

At bago pa ako makapigil, dahan-dahan siyang umikot at marahang umupo sa hita ko—isang deliberate na paglapit. Ang init ng katawan niya, ang bigat ng dibdib niya halos nakadikit sa dibdib ko. Ang manipis na tela ng blouse niya halos walang harang sa pagitan naming dalawa.

Nanigas ang panga ko, ipinakita ko sa kanya na wala siyang kapangyarihan sa akin, kahit anong gawin niyang pang-akit.

Kasabay ng mainit na tensyon na iyon, biglang bumukas ang pinto.

“Sir Evander, I—”

Narinig ko ang tinig ni Sethiah.