CHAPTER 6 – TANGLED HEAT

SETHIAH’S POV:

“Sir Evander, I—”

Naputol ang boses ko. Para akong natulala nang makita ko si Clarisse… nakaupo sa hita ni Evander.

For a full three seconds, walang gumalaw. Wala akong naririnig kundi ang malakas na tibok ng puso ko. Tila bumagal ang oras, parang pinagtitripan ako ng tadhana.

“Nadulas lang ako, sir,” mabilis na sabi ni Clarisse habang nag-aayos ng palda, halatang pinapawisan sa kaba. “I lost my balance—”

“Sa hita ko?” malamig ang tono ni Evander, halatang pinipigilan ang inis.

Napataas ang kilay ko, sabay tawa ng mapakla. “Wow! Ang galing mo naman madulas at lumanding ka pa sa hita niya. Next time baka sa kama ka na madulas.”

Napalingon siya sa akin, halatang nahiya pero pilit pa ring composed. “Ms. Valeria, don’t be so unprofessional.”

Ngumiti ako ng matamis, ‘yung tipong ngiti ng taong nasa bingit ng pagsabog. “Oh, sorry. Akala ko unprofessional yung pag-upo sa boss mo.”

Tahimik ang buong kwarto. Ramdam ko na pinipigilan ni Evander ang tawa habang umiwas ng tingin, pero hindi nakatakas sa akin ang bahagyang pag-angat ng sulok ng labi niya.

“Excuse me,” sabi ko, pilit na kalmado kahit gusto ko nang sabunutan si Clarisse. “Mukhang busy kayo sa… revisions.”

Mabilis akong lumabas ng opisina, dala lahat ng pride ko at ang half-dying urge na ibato yung laptop ni Clarisse sa bintana. Pero bago pa ako tuluyang makalabas, narinig ko ang boses ni Evander.

“Ms. Sethiah, wait—”

Lumingon ako, pero bago pa siya makalapit, bumalik ang tingin ko kay Clarisse. Nakatayo na siya ngayon, pero ramdam ko pa rin ‘yung smugness sa mukha niya. Para bang sinasabi ng mga mata niya, ‘he was mine first.’

At doon tuluyang nawala ang natitirang pasensya ko.

Lumapit ako nang dahan-dahan, bawat hakbang ay parang nagbabadya ng giyera. “So,” sabi ko, naka-cross ang braso ko, “nadulas ka?”

“Oo,” sagot niya, pilit na kalmado pero nanginginig ang boses.

“Interesting,” bulong ko, sabay tingin sa sahig. “Kasi flat ‘yung sahig, walang tubig, walang wire, walang dahilan para madulas ka. Unless may ibang rason ka para mapunta sa hita ng boss mo.”

“Ms. Valeria—”

Hindi ko siya pinatapos. “Oh, wag kang mag-Ms. Valeria sa’kin. I can see through your drama.”

Lumingon ako kay Evander, na ngayon ay hawak na ang sentido niya na parang nananawa na sa dalawang babae sa buhay niya. “Evander,” sabi ko, nilagyan ko ng diin, “next time, kung gusto mo magpahinga, sabihin mo lang. Hindi ‘yung may bonus seat warmer ka na pala.”

Malakas akong tinapik ni Clarisse. “Bakit naman ganyan ka maka asta sa boss mo? Akala mo close kayo, porket sekretarya ka niya?”

Tinaasan ko siya ng kilay. “At least ako sekretarya niya, eh ikaw? Through thick and thin kami niyan ni Sir. Eh, ikaw? Manager ka lang.”

Bahagya siyang natawa pero agad ding tumikhim. “Sethiah, calm down.”

“Calm down?” tumaas ang tono ko. “Kung makita mo bang may babae sa kandungan ng boyfriend mo, kaya mo bang calm down? Gusto mo, i-try natin? Maghanap din ako ng lap.”

Patay! Nadulas yata ako. Pero… bahala na!

“Hindi ‘to nakakatulong,” bulong ni Evander, pilit akong hinahawakan sa braso.

“Touch me Not!” tinabig ko ang kamay niya at hinarap ulit si Clarisse. “Ikaw! Next time you trip, make sure you fall somewhere else. Like, I don’t know… out the window maybe?”

Lalong namula si Clarisse. “You’re being ridiculous!”

“Ridiculous? Girl, if ridiculous had a queen, you’d be wearing the crown right now!”

Mabilis akong lumapit pa, halos magkadikit na kami ng mukha. “Try mo lang ulit gawin ‘yan, Clarisse, and I swear I’ll turn your ‘accident’ into an emergency room visit.”

“Sethiah!” pigil ni Evander, ngayon ay hinila na talaga ako palayo.

“Let go!” I struggled, but he was stronger. Nakadikit ako sa dibdib niya ngayon, at sa kabila ng galit, ramdam ko ang init ng balat niya. The closeness didn’t help. My breath hitched. His scent—dark, woody, infuriatingly addicting—made my anger melt just a little.

“Breathe,” bulong niya sa tenga ko. “You’re shaking.”

“Because I want to commit assault, Evander,” sagot ko, nanginginig pa rin pero mas mahina na ang boses ko.

Tahimik siya saglit, saka dahan-dahang ngumiti. “You’re cute when you’re jealous.”

Napasinghap ako. “Evander, I swear—”

“Okay, okay,” tawa niya, pilit akong tinulak palayo nang marahan. “We’ll talk about this later, hmm? Privately.”

Umirap ako at naglakad palabas, pero bago ako tuluyang makalabas ng pinto, tumingin ako ulit kay Clarisse at ngumiti ng malamig. “Next time, darling, try to stay on your feet. I might not be as calm.”

Pagkalabas ko ng office, napahawak ako sa dibdib ko. Hindi ko alam kung galit ba talaga ‘tong nararamdaman ko o ‘yung nakakainis na heat na lagi kong nararamdaman kapag siya na ang kaharap ko.

And that was the problem with Evander. Kahit gaano siya nakaiinis… he always knew how to make my blood boil and my pulse race—both in the worst and best ways.

ALESSANDRO’S POV:

Nakasandal ako sa hallway wall, hawak ang dalawang cup ng kape. Nakangiti akong naghihintay — perfect timing, kasi sabi ni receptionist, pupunta raw si Sethiah sa opisina ni Evander.

At ayun na nga. Lumabas siya ng pinto. Pero hindi normal na Sethiah ‘yung nakita ko — mukha siyang walking thunderstorm.

“Hey, hey,” bati ko agad, iniabot ko yung kape. “Look who’s on fire—uh, I mean, hi! Coffee?”

Tiningnan lang niya ako nang masama. As in ‘yung tingin na parang gusto niyang ipasok yung cup sa mukha ko.

“Not now, Mr. Cortez.”

“Oh, come on,” sabi ko, pilit pa ring nakangiti. “You look tense. You need caffeine, or maybe... someone to vent to?” Smile plus charm mode, activated!

“Unless gusto mong ikaw ang i-vent ko, umalis ka.”

“Uy, grabe! I was just being friendly,” depensa ko, pero nag-step back ako ng konti. “Pero sige, kung gusto mong sumigaw, pwede ko namang i-absorb ‘yan. Free therapy session!”

Tahimik siya saglit. Then slowly, she looked at me, eyes narrowing. “You? Therapy? Please, don’t make me laugh.”

“Aw, you smiled!” tuwang-tuwa kong sabi.

“Hindi ako ngumiti!”

“Half-smile counts!” sagot ko, sabay wink. “Alam mo, kung ako si Evander, ‘di ko na hahayaan na magalit ka ng ganito. I’d make sure you only smile for me.”

At doon ko nakita ‘yung kilay niyang sabay tumaas. “Alessandro.”

“Yes?”

“Gusto mo bang i-test ko kung gaano kakapal mukha mo?”

Napaatras ako agad, halos natapon ko yung kape. “Iyan ba ang trato mo sa business partners ng boss mo?”

Naiiritang tumingin siya sa akin. “You’re an exception. I knew you before this.”

Natawa ako kaunti saka naglakad palayo.

Pero bago ako tuluyang makalayo, narinig kong bumulong siya — mahina pero sapat para marinig ko.

“Lahat talaga sila may death wish ngayon, no?”

Ngumiti ako habang lumalakad palayo. Yup, still got it.

HABANG naglalakad palayo si Alessandro ay may taong nagmamasid sa kanila ni Sethiah at kinuyom ang kamay nito.