“จะไปส่งแต่เธอไม่ฟัง ฉันพูดก็เดินออกมาก่อนแล้ว ฉันเลยเดินตามมา”
“อ่า ไม่เป็นไรหรอกหนูกลับได้ค่ะ”
“จะ-ไป-ส่ง”
เขาย้ำคำเดิมก่อนจะเดินเข้ามาหาเธอที่ยืนเอ๋ออยู่ ทำไมพี่เขาต้องไปส่งด้วย
“แต่วะ”
“บ้านเธออยู่ไหน”
“หนูอยู่หอไม่ไกลจากมหา’ลัยค่ะ”
“งั้นก็มา จะไปส่ง”
“ก็ได้ค่ะ”
เขาพาฉันมายืนรอรถอยู่ริมฟุตพาทแต่ไม่ใช่ป้ายรถเมล์อะไรเลย รอสักพักก็มีรถยุโรปคันหรูขับเข้ามาจอดเทียบ ก่อนจะมีคนขับรถลงมาเปิดประตูให้พี่ต้าร์เดินเข้าไปนั่งเบาะหลังอย่างเคยชิน ส่วนฉันก็ยืนนิ่งไม่กล้าขยับ
“เธอจะให้ฉันปูพรมให้เหรอวะ ทำไมไม่ขึ้นมา”
“เอ่อ...”
“เร็ว ๆ ยัยแว่น”
“ค่ะ ๆ ๆ”
คณะอักษรศาสตร์
ผ่านมาสองวันแล้วกับเหตุการณ์สุดระทึกในวันนั้น หลังจากพี่ต้าร์มาส่งที่หอเราก็ไม่ได้ติดต่ออะไรกันอีก พี่เขาใช้ชีวิตของเขาส่วนฉันก็ใช้ชีวิตของฉัน
“นี่ยัยแว่นเธอไปนั่งตรงนู้น”
เสียงแหลมตะโกนมาจากหน้าห้องเรียนพร้อมชี้นิ้วไปยังโต๊ะหลังห้อง จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากข้าวสวยดาวคณะอักษรรุ่นเดียวกับฉันเอง พร้อมกับแก๊งเพื่อนสาวฮอตประจำคณะอีกสามคน และเป็นแก๊งนี้ที่ชอบแกล้งฉันประจำไม่รู้ทำไม
“แต่ฉันมาก่อนนะ ถ้าพวกเธออยากนั่งตรงนี้ก็มาให้เร็วกว่านี้สิ” ฉันตอบเธอเสียงเรียบ ถึงฉันจะเป็นคนที่ดูเฉิ่มเชยแต่ไม่ได้หมายความว่าฉันต้องอ่อนแอหัวหดและกลัวพวกเธอ
“กล้าย้อนเหรอยัยแว่น บอกให้ย้ายก็ย้ายสิหรืออยากมีเรื่อง” ใบบัวเพื่อนในแก๊งสาวฮอตเอ่ยแทรกขึ้นมาพร้อมจิกตาใส่ฉัน เธอคนนี้แหละที่เป็นหนึ่งในผู้หญิงของแฟนเก่าฉัน
ผู้หญิงของภูผา
ฉันสบตาเธอนิ่งไม่ได้ขยับลุกขึ้นหรือเตรียมเก็บกระเป๋าเพราะฉันจะนั่งตรงนี้ และก่อนที่จะมีปากเสียงกันหัวหน้าห้องก็เข้ามาคลี่คลายสถานการณ์เพราะอาจารย์ประจำวิชามาถึงหน้าห้องแล้ว พวกเธอเลยได้แต่สะบัดหน้าใส่และเดินไปนั่งข้างหลัง
“ทีหลังเธอก็อย่าไปมีปากเสียงกับพวกนั้นมาก”
“ฉันไม่เคยทำตัวมีปัญหา”
“นั่นแหละ ถ้ายอมได้ก็ยอมไปเหอะ อย่างเธอจะมีปัญญาไปสู้รบตบมือกับยัยพวกนั้นได้ยังไง”
คิวหัวหน้าห้องส่ายหัวก่อนจะเดินกลับไปนั่งที่ เพราะเขาขี้เกียจมาแยกเวลายัยแว่นเพื่อนร่วมห้องกับยัยแก๊งสาวฮอตทะเลาะกัน...พวกผู้หญิงนี่น่าเบื่อชะมัด!
ผิดกับพินอินที่เธอคิดว่าเธอไม่ได้ผิดอะไรเลย ทำไมต้องให้เธอยอมด้วยทั้งที่เธอมาก่อน เธอพยายามทำตัวให้กลมกลืนกับเพื่อนร่วมห้องแล้วนะ แต่ก็นั่นแหละพวกเขามองเธอแปลกแยก จะมีก็แต่สองแฝดที่ดีกับเธอ
เสียดายจังวันนี้พวกเธอลา
หลังจากอาจารย์สั่งงานเรียบร้อยก็ปล่อยทันทีเพราะถึงเวลาพักเที่ยงแล้ว ฉันเก็บของเสร็จกำลังออกจากห้องก็มีแรงกระแทกไหล่อย่างแรงทำให้ฉันเซไปชนประตูห้อง
ปึก!
“โทษทีพอดีว่ารีบ ไม่รู้ว่ามีคนอยู่ตรงนี้ด้วย”
ใบบัวจีบปากจีบคอพูดพลางเดินออกไปจากห้อง ตามด้วยพวกเพื่อนในแก๊งสาวฮอตของเธอ ข้าวสวย วีว่า และพลอยที่ต่างก็หัวเราะเยาะให้กับฉัน
ร่างบางพยายามทรงตัวก่อนจะจับที่หัวไหล่เมื่อรู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมาเล็กน้อย เธอกัดฟันแน่นอย่างอดกลั้น จะเดินเข้าไปต่อว่าพวกนั้นก็ลงลิฟต์ไปแล้วจึงเก็บความไม่พอใจไว้และเตรียมไปกินข้าวที่โรงอาหาร
ฉันเดินไปซื้อข้าวก่อนจะมองหาที่นั่งที่เต็มไปด้วยผู้คน แทบจะไม่มีที่ว่างเลย ฉันเห็นเพื่อนในห้องบางคนก็นั่งกันไม่กี่คนซึ่งยังมีที่นั่งว่างพอ ฉันหันไปมองพวกเธอก็ต่างหันหน้าหนีไม่อยากสบตา
เอ๊ะ ตรงนั้นยังว่าง
แต่เธอลืมดูว่าโต๊ะฝั่งตรงข้ามเป็นแก๊งสาวฮอตที่ชอบแกล้งเธอประจำ และเมื่อนั่งลงแล้วเธอถึงสังเกตเห็นเพราะสายตาเลื่อนไปสบกับใครบางคนที่ไม่คิดว่าจะเจอเขาที่นี่
ภูผา
ใบหน้าแสนหล่อเหลาของเดือนคณะแพทย์ยังคงเรียบเฉยเช่นเคย แต่วันนี้เขาสวมแว่นสายตาเลยทำให้เขาดูอบอุ่นและน่าเข้าหามาก เพียงแต่คนข้างกายของเขาอย่างใบบัวคงจ้องจะกีดกันผู้หญิงทุกคนที่เข้าใกล้เขา
พินอินสบตาเขาเนิ่นนานจนรู้สึกว่าหัวใจเธอยังไม่แข็งแรง มันยังคงเจ็บปวดทุกครั้งที่เห็นเขา เลยเลือกที่จะก้มหน้าหลบสายตาเขาแทน
“ภูผา มองอะไรอยู่” ใบบัวแทรกขึ้นมาทำให้ภูผาปรายตามองเธอนิ่งเหมือนกำลังเตือนว่าเธอล้ำเส้นเขา ใบบัวเลยหุบปากฉับข่มกลั้นความไม่พอใจเอาไว้ ก่อนจะลอบกำมือแน่น
ยัยจืดมีอะไรดี...ไหนว่าเลิกกันแล้วทำไมภูผายังจ้องมันไม่เลิก
ส่วนตัวต้นเหตุกลับนั่งก้มหน้าก้มตากินแบบไม่สนใจใครเลย ระหว่างนั้นกลับมีเสียงฮือฮาจากคนในโรงอาหารดังขึ้น พร้อมกับการปรากฏตัวของใครบางคนที่ไม่คิดว่าจะเจอเขาที่นี่
หนุ่มฮอตที่หาตัวจับยาก
ยังไม่ทันได้หายตกใจพวกเขาก็ต้องตกใจตาแทบถลนอีกครั้ง เมื่อร่างสูงใบหน้าหล่อเหลาราวเทพปั้นและรอยยิ้มกระชากลมหายใจ เดินมุ่งตรงไปยังโต๊ะหนึ่งและเลื่อนเก้าอี้นั่งลง
จะไม่ให้ตกใจได้ยังไงในเมื่อคนที่นั่งโต๊ะนั้นคือยัยแว่นหน้าจืดประจำคณะ!
“ก้มหน้าก้มตากินเหมือนชาตินี้จะไม่ได้กินอีกเหรอ”
พินอินชะงักก่อนจะเงยหน้าขึ้นทันทีเมื่อได้ยินน้ำเสียงกวน ๆ แบบนี้
0.0
“ทำหน้าตกใจอะไรขนาดนั้น”
“พี่...”
“เออ ฉันเอง!”
หลายปีผ่านไปกริ๊งงงง! เสียงนาฬิกาปลุกในตอนเช้าเหมือนทุกวันทำให้ฉันงัวเงียตื่นขึ้นมา แค่ขยับร่างกายเพียงนิดเดียวก็รู้สึกปวดร้าวไปทั่วทั้งตัวโดยเฉพาะกึ่งกลางกายที่บอบช้ำอย่างหนักหมับ! “นอนต่อเถอะ” แรงกอดรัดที่ช่วงเอวทำให้ฉันขมวดคิ้วแน่น เพราะเขาคือสาเหตุของร่องรอยแล้วความบอบช้ำ เธอบอกแล้วให้ทำเบา ๆ ก็ไม่ฟัง“หนูจะไปดูลูกเดี๋ยวตื่นมาไม่เห็นหนูก็วุ่นวายอีก” ใช่แล้วทุกคนตอนนี้ฉันกับพี่ต้าร์มีพยานรักกันแล้วนะหลังจากเรียนจบพี่ต้าร์ก็ได้เข้าไปช่วยงานที่บ้านอย่างเต็มตัว โดยธุรกิจของบ้านพี่เขาต้องมีบินไปดูที่สาขาต่างประเทศด้วย หลัก ๆ คือฮ่องกงกับที่จีนแต่พี่เขางอแงไม่ยอมไปไม่ใช่แค่เขา พี่โซ่และพี่นักรบก็ไม่ยอมไปโดยให้เหตุผลว่าไม่อยากห่างจากครอบครัว ทั้งสามคนเลยโดนคุณปู่เตโชทำโทษอยู่พักใหญ่ ก่อนจะให้พี่ติณณ์แบ่งให้ทั้งสามคนผลัดกันไปดูแลฉันเรียนจบไม่นานก็แต่งงานกับพี่ต้าร์และมีลูกทันใช้พอดี ตอนฉันตั้งท้องเขาก็เห่อลูกมากไม่ยอมให้ฉันทำอะไรและประคบประหงมฉันมาก ฉันดีใจจริง ๆ ที่ฉันเลือกที่จะให้โอกาสตัวเองในการทำความรู้จักกับเขาผู้ชายแสนเพอร์เฟกต์ที่ชอบตามใจฉัน แต่ก็ตักเตือนฉันในหลาย ๆ เรื่อง
พี่ต้าร์นัวเนียกดจูบที่ต้นคอของฉันไม่หยุด ก่อนจะดันฉันไปชิดกับขอบสระโดยที่เขายืนซ้อนอยู่ข้างหลังอุณหภูมิของน้ำที่เย็นเยียบเริ่มร้อนระอุขึ้น เมื่อกายแกร่งร้อนแนบชิดกับเรือนร่างเล็กบอบบาง มือหนาโอบกอดพินอินไว้ก่อนจะเลื่อนมือขึ้นกอบกุมหน้าอกอวบอิ่ม“อื้ออ เบา ๆ สิคะ”เธอสะดุ้งทันทีเมื่อเขาบีบขยำอกอวบอย่างไม่ปรานี ไหนจะนิ้วแกร่งบดขยี้ยอดอกจนแข็งเป็นไต ร่างบางสั่นสะท้านเมื่อโดนสะกิดที่ยอดอกทั้งสองข้าง“มีอารมณ์แล้ว?” “รีบ ๆ ทำเลยอย่าพูดมาก” “หึ ปากดีกับผัวอีกแล้วนะ” ริมฝีปากบางเฉียบยกยิ้มก่อนจะขบกัดที่ลำคอขาวผ่องจนขึ้นรอยกุหลาบสีแดง นิ้วเกี่ยวสายเดรสออกจากหัวไหล่เปลือยเปล่าเดรสบางเบาหลุดลงออกจากเรือนร่าง หน้าอกขาวผ่องมีเพียงแผ่นปิดจุกเท่านั้น ต้าร์ทำเสียงจิ๊จ๊ะอย่างขัดใจเพราะเขาไม่ชอบให้เธอใส่แค่ที่ปิดหัวนมอันนี้ มันโป๊เกินไปจ๋อม! เขาเขวี้ยงแผ่นปิดหน้าอกโยนไปอีกทางก่อนจะกระชากชั้นในตัวน้อยให้ออกจากร่างไปเขาสอดมือเข้าไปแยกขาเรียวเล็กออกจากกัน ก่อนจะสัมผัสที่ดอกไม้ของเธอ“อ๊ะ...ตรงนั้นมัน”“ทำไม ตรงนี้ทำไมเหรอพินอิน” “ฮือ มะมัน...เสียวววว” ฉันกัดฟันพูดเสียงสั่น ไม่รู้เขาหรือฉันหื่น
เรื่องทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดีเพราะคนอยู่เบื้องหลังอย่างภูผาออกนอกประเทศไปแล้ว ซึ่งเรื่องนี้มีเพียงคนในเท่านั้นที่รู้ พี่ต้าร์ถึงได้รีบแจ้นไปเล่นงานเขาก่อนจะถึงสนามบินยังไงล่ะส่วนคนที่ซวยมากที่สุดคงหนีไม่พ้นติน่า อดีตคู่ควงของพี่ต้าร์ เพราะหลังจากคลิปถูกเผยแพร่ลงสู่สาธารณะ เธอก็โดนคุกคามและถูกวิพากษ์วิจารณ์อย่างหนักจนต้องย้ายมหา’ลัย เพราะเธอคือแพะรับบาปของภูผา ไม่ว่าจะไปที่ไหนคนก็ตั้งแง่รังเกียจเธอและล่าสุดที่ได้ข่าวมาคือคลิปที่โดนปล่อยออกมาก่อนหน้าจะไม่เห็นอะไรมาก แต่ดันมีคลิปวิดีโออีกอันที่ต่อกันและมันดันเห็นเรือนร่างเธอทั้งหมด พูดได้ว่าชีวิตของเธอพังของจริงฉันก้มหน้ามองคนเจ้าคิดเจ้าแค้นที่กำลังนอนหนุนตักฉันเล่นเกมในโทรศัพท์อย่างมีความสุข และใช่คนที่ซ้ำเติมชีวิตของติน่าก็คือพี่ต้าร์ เขาโกรธมากจนฉันยังไม่สามารถขอร้องให้เขาหยุดได้ชีวิตคนเราถ้ารู้จักพอตั้งแต่แรกคงไม่เป็นแบบนี้ แต่ว่าถ้าไม่ใช่เพราะเธอสร้างเรื่องราวตอกหน้าพี่ต้าร์ ฉันกับเขาคงไม่ได้เจอกัน“ถอนหายใจอะไร” “เปล่าค่ะ หนูแค่กำลังคิดจุดเริ่มต้นของเรา” “พูดถึงตอนนั้นเธอตลกชะมัดเลย มีอย่างที่ไหนเดินมาปลอบใจคนแปลกหน้า ที่สำคั
ผลัวะ! ลูกน้องต่างยกอาวุธขึ้นมาคุมเชิงกัน ดูก็รู้ว่าพวกมันไม่ได้รับคำสั่งให้ลงมือก่อนโดยเฉพาะฝั่งไอ้ภูผา เขาเลยเขวี้ยงไม้เบสบอลออกไปฟาดที่กลางลำตัวมันอย่างจังพวกบอดี้การ์ดรีบขยับเข้ามาทันทีแต่โดนภูผายกมือห้ามไว้ อย่างที่ไอ้ต้าร์บอกเรื่องนี้ไม่ควรมีปัญหาไปถึงผู้ใหญ่ ดังนั้นเขาจึงไม่ให้บอดี้การ์ดลงมือส่วนมันก็คงแฟร์ ๆ เหมือนกันงั้นคงได้แค่ดวลฝีมือกันสิผลัวะ! “อั๊กก…” แรงกระแทกครั้งที่สองและสามโดนซี่โครงอย่างจังจนเขากระอักเลือด อ่า แล้วแบบนี้เขาจะมีจังหวะถึงตัวมันได้ยังไง“มึงโกง...” เขาพูดอย่างยากลำบาก“โกงเหี้ยไร มึงมันกาก ไอ้ขี้ขลาด! มึงขี้ขลาดตั้งแต่กล้าทำเรื่องแบบนี้กับเมียกูแล้ว” ต้าร์ตะโกนดังลั่นก่อนจะถีบร่างของภูผาลงกับพื้น นัยน์ตาคมกริบวาวโรจน์ขึ้นมาเมื่อคิดถึงดวงตากลมโตที่น่าสงสารมันมีสิทธิ์อะไรมาทำพินอินกลัว“พี่ต้าร์พอแล้ว” พินอินที่ตามมาทีหลังรีบวิ่งไปห้ามคนรักทันที เพราะเธอไม่อยากให้เขาทำร้ายใคร แค่นี้สภาพภูผาก็เละแล้ว“ตีมันไม่กี่ครั้งเอง”“พอเถอะนะ หนูขอร้อง” เธอกุมมือหนาที่จับไม้เบสบอลแน่น ก่อนจะแกะมือเขาออกมาจับเบา ๆ ดวงตากลมโตหันไปมองภูผาที่ค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน“เอ
มือหนากำโทรศัพท์แน่นก่อนริมฝีปากจะขบกัดจนเลือดซิบ เกมนี้เขาแพ้แล้วจริง ๆ เขาไม่ควรปล่อยเธอไปเลย คลาดสายตาเพียงนิดเขาก็ไม่สามารถจับต้องเธอได้อีกต่อไป“หึ ก็ทำตัวเองทั้งนั้น” ริมฝีปากคล้ำเพราะสูบบุหรี่จัดพึมพำกับตัวเองเบา ๆ มือหนาหยิบแก้ววิสกี้ขึ้นมาจรดริมฝีปากก่อนจะดื่มรวดเดียวจิตใจล่องลอยอยู่ในห้วงคำนึงของตัวเองสักพัก แค่เพียงนิดเดียวเท่านั้น ขอแค่มีเธอในความฝันเขาก็ไม่อยากตื่นขึ้นมายอมรับความจริง แต่เพราะภาระหน้าที่ที่ต้องทำ แม้อยากจะจมดิ่งกับตัวเองนับพันครั้งยังทำไม่ได้อีกไม่นานไอ้ต้าร์มันคงรู้แล้วว่าทุกอย่างมีเขาอยู่เบื้องหลัง แต่แล้วยังไงล่ะมันอยากทำอะไรก็เชิญ ตอนนี้เขาไม่มีแรงที่อยากจะต่อกรอะไรกับมันแล้ว วันนี้นอกจากจะแพ้เขายังปวดใจมากที่สุดด้วยกับพินอินมันมีทั้งความจริงและเรื่องหลอกลวง เราเป็นเพื่อนสมัยมัธยมกันจริง ๆ เขาเป็นคนโดดเด่นไม่ว่าจะทำอะไรก็มีแต่คนจับตามอง มีเพียงเธอที่ไม่เคยมองมาที่เขาเลยเขาเฝ้าถามตัวเองว่ามันจะมีจริง ๆ เหรอคนที่ไม่สนใจเข้าหาคนที่มีแสง หรือเธอแค่เล่นละครทำเป็นไม่สนใจ เขาเฝ้ามองเธอมาตลอดอย่างไม่รู้ตัว จนกระทั่งขึ้นมหา’ลัยเราบังเอิญเรียนที่เดียวกัน แ
ปัจจุบัน“ไม่เชื่อแกหรอก รูปหราขนาดนั้นแกนี่มันแรดจริง ๆ ทำอิท่าไหนถึงจับได้ทั้งภูผาและพี่ต้าร์ล่ะ”“ก็ดีกว่าผู้หญิงขี้อิจฉาแม้แต่หมายังไม่มองอย่างพวกเธอแล้วกัน!”“พี่ต้าร์” “พวกเธอกล้ามากนะที่มาหาเรื่องแฟนฉัน” เขากวาดตามองผู้หญิงทั้งสี่คนที่มาหาเรื่องพินอิน“อะเอ่อ…คือ...พวกเรา” ใบบัวเอ่ยอย่างตะกุกตะกัก หลบสายตารุ่นพี่หนุ่มที่กำลังมองมาทางพวกเธอ“จะอ้ำอึ้งอีกนานไหม!” เสียงทุ้มของไนต์เอ่ยขึ้นมา“พินอินมันเกิดอะไรขึ้น” ในเมื่อผู้หญิงสี่คนไม่พูดไนต์เลยหันไปถามแฟนสาวของเพื่อนแทน เพราะไอ้ต้าร์มันคงพร้อมจะจัดการคนที่แกล้งแฟนมัน“พวกเธอเยาะเย้ยหนูเรื่องคลิปของพี่ต้าร์ค่ะ” ร่างบางกัดฟันด้วยความโมโหก่อนจะหันไปมองพวกข้าวสวย“พินอิน” ต้าร์เรียกเสียงแผ่ว ยิ่งคนตัวเล็กมองมาที่เขาด้วยแววตาสั่นไหวเขายิ่งใจเสีย“หนูรู้ค่ะ” เธอตอบร่างสูงเสียงใสอย่างแน่วแน่ ต้าร์มองมาที่พินอินอย่างไม่เข้าใจ ก่อนที่เขาจะตกใจกับการกระทำของเธอหมับ! มือบางกำที่คอเสื้อของต้าร์ไม่แน่น ก่อนจะกวาดตามองทุกคนในบริเวณนี้ที่เริ่มยกกล้องหรือโทรศัพท์ขึ้นมาบันทึกภาพ“คลิปที่มีการเผยแพร่กันอยู่ในขณะนี้ ในคลิปหลายคนอาจจะคิดว่าเป็นพ