Novels by sunshine-day

หมับ!ใครบอกเขาไม่มีแรง โกหกทั้งเพ! เพราะนอกจากจะกอดรัดฉันขึ้นเตียงอย่างรวดเร็วแล้ว เขายังตามมาทาบทับอีก ใบหน้าหล่อเหลาของไฟจ้องมองเต้าอวบตาเป็นประกาย มือหนายื่นไปบีบขยำก่อนจะรู้สึกว่ามันใหญ่ขึ้นมาก“เธอแอบไปเสริมหน้าอกมาเหรอ”“บ้า ฉันจะไปเสริมทำไม แล้วไหนบอกไม่มีแรง...เดี๋ยวนี้หัดโกหกฉันเหรอ”“เปล่าไม่ได้โกหก แค่จะขอชิมเล็กน้อยเอง ไม่ทำอะไรหรอก”“อะ เบาหน่อยสิ เจ็บนะ”ควีนนิ่วหน้าเมื่อไฟไม่อ่อนโยน เขาสลัดคราบคนป่วยทิ้งจนหมด เพราะตรงหน้าเธอเห็นเพียงเสือที่เตรียมขย้ำเหยื่อ ตอนแรกแค่อยากจะแกล้งแต่ในเมื่อมาถึงขั้นนี้แล้วก็คงต้องเลยตามเลยดวงตาคมกริบระยิบระยับจ้องมองยอดอกที่โดนนิ้วแกร่งสะกิดก็แข็งเป็นไตแล้ว ก่อนที่ริมฝีปากจะได้ครอบครอง สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อความพะอืดพะอมตีขึ้นมาจ่อที่คอหอยเขาอีกแล้ว ไฟรีบผุดลุกออกจากเตียงและไปห้องน้ำอย่างรวดเร็ว“ไฟ...เป็นอะไร”อ้วกกกกก!!!แค็ก แค็ก แค็กควีนเห็นท่าไม่ดีเลยโทรหาพี่วิทย์ บอดี้การ์ดของเขาให้มารับ ส่วนเธอก็รีบไปแต่งตัวให้เรียบร้อย แล้วมาดูเขาที่กำลังนั่งอ้วกอยู่ชักโครกอย่างน่าสงสารโรงพยาบาลแอล“ร่างกายอ่อนเพลียนะครับ” คุณหมอวัยกลา

3 ปีผ่านไปอ้วกกกก!!!“เป็นยังไงบ้าง”“ควีนนน”เช้ามืดฉันงัวเงียตื่นขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงคนข้างกายขยับลงจากเตียงและเสียงโอ้กอ้ากภายในห้องน้ำ จึงตามมาดูแล้วเห็นสภาพน่าสงสารของเขาที่นั่งโก่งคออ้วกอย่างหมดแรง เมื่อเขาเห็นฉันก็หันมากอดเอวฉันแน่น“นายไม่สบายเหรอ”“ไม่รู้สิ ตื่นมาก็รู้สึกพะอืดพะอมอยากอ้วก”“ตัวก็ไม่ร้อน แล้วตอนนี้อาการเป็นยังไง”“ดีขึ้นนิดหน่อยแล้ว”เธอประคองร่างสูงมานอนบนเตียง โดยที่เขายังนอนกอดเอวเธอไม่ยอมปล่อย ใบหน้าหล่อเหลาซีดเซียวอย่างน่าสงสาร“วันนี้คงไปทำงานไม่ได้ เดี๋ยวฉันเข้าไปดูบริษัทให้”จากนั้นฉันเลยโทรเรียกคุณหมอประจำตระกูลเข้ามาตรวจอาการก็ไม่พบความผิดปกติ หมอเลยวินิจฉัยว่าไฟอาจจะพักผ่อนไม่เพียงพอ ยิ่งช่วงรับตำแหน่งประธานบริษัทมาใหม่ เขาเลยต้องทุ่มเทเพื่อพิสูจน์ตัวเองหลังเรียนจบไฟเข้าไปทำงานที่บริษัทของคุณแม่ก่อน ปีที่แล้วพึ่งได้รับตำแหน่งประธานแบบเต็มตัว ส่วนปีนี้ก็เป็นคราวของบริษัทเจเคของพ่อเขา ซึ่งหลังจากเริ่มเข้ามาทำงานในบริษัทเขาก็คุยกับพ่อเขามากขึ้น ถึงจะไม่สนิทมากก็ตามส่วนครอบครัวของภรรยาน้อยก็มีเพียงไทม์ที่ได้เข้ามาทำงาน แต่ไม่ใช่ตำแหน่งใหญ่โตอะไร พอ

ตลาดปลาบางแสนหลังจากสอบมิดเทอมก็มีเวลาให้เธอได้หายใจหายคอก่อนจะเข้าสู่โหมดการเรียน วันหยุดไฟเลยพาฉันมาเปิดหูเปิดตาไม่ไกลจากกรุงเทพฯ มาก และเป็นแหล่งท่องเที่ยวใหม่อย่าง ตลาดปลาบางแสน ที่เสมือนเอาญี่ปุ่นมาวางไว้ที่นี่บรรยากาศดีมากได้กลิ่นอายทะเลนิดหนึ่งและของกินเยอะ เพียงแต่ฉันไม่ใช่สายกินเลยไม่รู้จะกินอะไร คงเพราะติดนิสัยตอนเป็นนางแบบที่ต้องรักษาหุ่นตลอดเวลา ต่างกับไฟที่รู้จักของอร่อยเยอะเลย“อะนี่ ได้แล้ว ลองชิมดู”พ่อหนุ่มฮอตของฉันเดินถือไม้สตรอว์เบอร์รีเคลือบน้ำตาล ก่อนจะยื่นมาตรงหน้าฉัน แลดูน่ากินแต่ฉันไม่รู้จัก คงเพราะเขาเห็นฉันคิ้วขมวดมั้งเลยยกยิ้ม“อันนี้เรียกว่าถังหูลู่ เป็นผลไม้เคลือบน้ำตาล ตอนเด็กฉันไปเที่ยวปักกิ่งแล้วเห็นเขาวางขาย อร่อยนะลองชิมดู...แต่กินเยอะไม่ได้”“อืม ก็น่าอร่อยดี ลองก็ได้”ริมฝีปากอวบอิ่มกัดเข้าไปคำแรกสัมผัสได้ถึงรสชาติหวานอมเปรี้ยว คงเพราะได้รสเปรี้ยวจากสตรอว์เบอร์รีสดที่อยู่ภายในน้ำตาลเคลือบ“เป็นไง”“อืม อร่อย”“ก็เหมือนลูกอมที่เธอชอบตอนเด็กแหละ”“จริงด้วย”เนี่ยเขาใส่ใจและรู้ใจฉันมากกว่าตัวฉันเอง ตอนเด็กมันนานมากแล้วแม้แต่นิสัยตอนเด็กยังจำแทบไม่ได้

เมื่อเพลิงพิศวาสมาถึงจุดสูงสุด เขาก็กระแทกกายแกร่งถี่รัวใส่กุหลาบฉ่ำเยิ้มที่รัดตัวตนเขาแน่น ก่อนจะส่งเธอจนถึงฝั่งฝันและเกร็งกระตุกสองสามทีตามเธอไปติด ๆ“รักเธอจังเลยควีน”คนตัวเล็กนอนหอบอยู่บนเตียงอย่างเหน็ดเหนื่อย ปรือตามองร่างสูงที่ซบหน้าอยู่บนหน้าอกของเธอ เมื่อได้ยินเสียงแหบพร่าของเขาพูดอะไรสักอย่าง“อย่าพึ่งหลับ”ร่างสูงลุกขึ้นมาก่อนจะจับพลิกคนตัวเล็กที่ตัวอ่อนปวกเปียกให้นอนคว่ำ และแทรกตัวตนขนาดใหญ่เข้ามาจนเธอร้องลั่นเมื่อรู้ชะตากรรมตัวเอง“ฮือ เหนื่อยแล้วอ่าา”“เธอทำตัวเองจะโทษฉันไม่ได้”“ไม่สงสารฉันเหรอ”ร่างบางที่ใบหน้าแนบกับหมอนส่งเสียงอย่างน่าสงสาร ให้เขาเห็นใจลดบทลงโทษให้เธอ“ไหนว่าจะทำให้ฉันเป็นของเธอไง...นี่มีแต่ฉันทำฝ่ายเดียว คนที่น่าสงสารมันคือฉันนะ”เขากดกระแทกสะโพกลงมาและเริ่มขยับอีกครั้ง ท่านี้ลึกมากจนเธอเผลอหลุดครางตั้งแต่โดนกระแทกครั้งแรก“เห็นไหมว่าฉันลงแรงขนาดไหน...เธอแค่นอนเฉย ๆ เองนะ”นอนครางต่างหากย่ะ!!!ไม่ใช่นอนเฉย ๆ เธอคิดในใจอย่างไม่ยินยอมที่เขาพูดมาเหมือนตัวเองเป็นคนเสียเปรียบเธอ มันใช่ที่ไหนล่ะ!!!ตับ ตับ ตับเพียะ!!“อ๊า...เจ็บนะ” ร่างเล็กงึมงำเมื่อโดนม

เขาคำรามในลำคอเมื่อริมฝีปากอวบอิ่มครอบครองตัวตนของเขาอยู่ สลับกับลิ้นเล็กน่ารักที่กำลังไล่เลียตัวตนแข็งขืนจนทำให้อารมณ์เขาพลุ่งพล่าน มือหนายื่นออกมากดหัวเธอกระแทกเข้าออกเร็วขึ้นจนเธอแทบสำลัก“อ่า...พอแล้ว”“อะ เดี๋ยวสิ!!!”เมื่อโดนคนตัวเล็กปรนเปรอด้วยปากจนเสร็จ เขาก็จัดการดึงยัยตัวแสบขึ้นมาวางบนอ่างล้างหน้า จับเรียวขาแยกออกจากกันและแทรกกายเข้ามา ดวงตาคมมีเสน่ห์จ้องมองคนตัวเล็กไม่ละสายตาจนเธอเขิน เนื้อตัวแดงระเรื่อภายใต้ไฟสีส้มสลัว สภาพแบบนี้ทำให้เขาอยากจะรังแกเธอจนลุกไม่ขึ้นไปอีกหลายวันนิ้วโป้งปาดคราบสีขาวขุ่นบนริมฝีปากเล็กออกมา ก่อนจะดูดมันพลางมองใบหน้าแดงระเรื่อของคนเมา สายตาอ้อนออดนั้นอีกใครใช้ให้ทำสายตาแบบนี้กัน“เอาเลยนะ”“อื้อ อะ”มือหนาจับเรียวขาสวยเกี่ยวสะโพกสอบไว้แน่น พร้อมกับชักรูดท่อนลำสักพักและดันเข้าร่องรักพรวดเดียว จนคนตัวเล็กจิกเล็บลงบนบ่าแกร่งความคับแน่นของเธอทำให้เขาเหงื่อออกตามไรผมเพราะต้องรอให้ภายในเธอพร้อมก่อน ไฟโน้มหน้าลงไปประกบจูบเธอด้วยอารมณ์หลากหลายผสมกับแรงเสน่หา มือหนาละจากเรียวขาขึ้นมาลูบไล้แผ่นหลังนวลและเลื่อนขึ้นมากอบกุมความอวบอิ่มข้างหน้าปลายนิ้วแตะลง

คอนโด TCตุ้บ!“โอ๊ยยย เจ็บนะ”“เจ็บสิดี จะได้จำ”หลังจากอุ้มร่างบางออกมาจากผับเธอก็หลับคารถเลยแถมกลิ่นแอลกอฮอล์จากตัวเธอก็คละคลุ้งไปหมด แสดงว่ากินมาเยอะยิ่งเห็นยิ่งหงุดหงิดกับสภาพคนเมา คออ่อนแล้วกินอะไรขนาดนั้น ร่างสูงเดินเข้าไปหาคนตัวเล็กบนเตียงก่อนจะกระชากชุดเดรสออกแควก!“อร๊าย...จะทำ...อาราย” มือบางปัดป้องแต่ไม่ช่วย“อยู่นิ่ง ๆ ได้ไหม”“ม่ายยย นะ...นายอึก”“ทำไม จำฉันได้แล้วเหรอ”คนเมาได้แต่อ้ำอึ้ง สมองมึนเบลอ แต่เพราะไฟในห้องสว่างเธอจึงเห็นเขาชัดบ้างไม่ชัดบ้าง มองเขาจัดการลอกคราบเธอจนร่างกายเปลือยเปล่า สายตาร้อนแรงของเขาทำเอาเธอหนาวสั่นไฟไล่สายตามองร่างบางขาวผ่องสะท้อนแสงไฟภายในห้อง แล้วกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากอยู่สักพัก ก่อนจะตัดใจแล้วอุ้มคนเมาเข้าไปในห้องน้ำและจัดการทำความสะอาดให้“สรุปว่าจำได้ไหม”“อือ”“แล้วในผับผีตัวไหนมันเข้าสิงเธอ”“กะ...ก็” เธออึกอักไม่รู้จะตอบยังไง ตอนนั้นเมามากอะ ก่อนจะได้ตอบเขาก็เปิดฝักบัวแล้วซ่า! ซ่าสายน้ำเย็นฉ่ำไหลลงมาบนร่างบางจนเธอยกแขนขึ้นมากอดตัวเอง เมื่อร่างกายอุ่นร้อนสัมผัสกับความเย็นทุกสิ่งทุกอย่างดูเชื่องช้าไปหมดในสายตาเธอ ไหนจะพื้นเอี

เจ้าสมุทร Talk ผมเกิดและเติบโตในตระกูลมาเฟีย ถูกสอนมาตั้งแต่เด็กว่าต้องแข็งแกร่ง เจ้าเล่ห์ มีไหวพริบ มีอำนาจ และห้ามอ่อนแอตอนเด็กคือช่วงเวลาที่ผมชอบที่สุด ท่ามกลางบรรยากาศภายในบ้านที่ร้อนราวกับไฟ มีเพียงผู้หญิงใจดีคนหนึ่งคอยมาดูแลและเล่นกับผม พ่อให้เรียกเธอว่า ‘แม่เล็ก’ ซึ่งผมในวัยเด็กก็ทำตามอย่างว่าง่ายแม่เล็กเป็นผู้หญิงจิตใจดี ท่านดูแลผมจนกระทั่งอายุเจ็ดขวบ แม่อีกคนหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้นมาและยื้อแย่งผมไปดูแลแม่คนนี้ให้ความรู้สึกต่างจากแม่อีกคนโดยสิ้นเชิง เพราะท่านทั้งบังคับ เข้มงวด ดุด่าและกดดัน จนกระทั่งวันหนึ่งผมทนไม่ไหวเลยไปขอร้องพ่อว่าต้องการอยู่กับแม่เล็ก แต่คำตอบของท่านทำให้ผมแทบล้มทั้งยืน“แม่เล็กกับน้องชายจะไม่อยู่ที่นี่อีกต่อไป”ผมไม่เข้าใจว่าทำไมแม่เล็กต้องไปจากผม แล้วน้องชายคือใครทำไมไม่เคยเห็นหน้าเลย ตอนนั้นรู้สึกสิ้นหวังมากเพราะหลังจากกลับมาถึงห้อง แม่ก็ยืนกอดอกรออยู่ด้วยสีหน้าดุดัน ไม่รู้อะไรทำให้ผมเอ่ยปากถามแม่ออกไป“แม่เคยรักหมุดบ้างไหม”ไม่รอให้แม่ตอบอะไรผมก็รู้คำตอบของท่านจากแววตาร้ายกาจนั้นแล้ว แม่มักใช้มองผมอยู่ตลอดเวลา มองเหมือนกับว่า ‘ไม่ใช่ลูก’ ทำเหมือนกับผมเ

เสียงถอนหายใจของซินเซียทำให้ฉันหันไปมองเพื่อน และเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังทำหน้าเหม่อลอย“พวกนั้นก็พึ่งแต่งงานไปนี่เอง มีแต่เราที่แต่งงานจนมีลูกก่อนพวกเพื่อน”ฉันนึกไปถึงกลุ่มเพื่อนที่เรียนมาด้วยกันอย่างเรย์ และฝาแฝดอิลแอล หลังเรียนจบแต่ละคนก็ไปหาประสบการณ์ทำงานด้านวิศวกรแล้วค่อยกลับมาสานต่อธุรกิจของที่บ้าน ซึ่งแต่ละคนครองตัวเป็นโสดกันนานมากแต่สาว ๆ ไม่เคยจะขาดมือ จนเมื่อต้นปีนี้เรย์และอิลก็ทยอยแต่งงาน ส่วนแอลได้ยินว่ากำลังศึกษาดูใจอยู่กับผู้หญิงคนหนึ่ง“นี่ถ้าไอ้สายไม่เลว บางทีความสัมพันธ์ของเพื่อนอาจจะอยู่ยาวนานกว่านี้ก็ได้นะ”เพื่อนอีกคนที่ได้รู้จักเมื่อตอนเข้ามหา’ลัยก็คือสายฟ้า แน่นอนว่าที่กล้าเอ่ยชื่อออกมาเพราะซินเซียไม่ได้อะไรกับหมอนั่นแล้ว ไม่ว่าจะพูดหรือไม่พูดถึง ซินเซียก็ไม่รู้สึกอะไร“อืม” สาวสวยผมบลอนด์ครางรับในลำคอก่อนจะชวนคุยเรื่องอื่นซึ่งฉันก็เห็นด้วย แม้จะเจอกันบ่อยกว่าคนอื่นแต่ก็ใช่ว่าจะมีเวลาได้คุยกันแบบนี้เพราะลูก ๆ ก็ซนกันมาก จนกระทั่งเวลาล่วงเลยไปจนบ่ายแก่ จีซัสและเซริมก็วิ่งเข้ามาในห้อง“หม่ามี้ จีมาแล้ว”จีซัสวิ่งเข้ามาในห้องตามด้วยเซริมที่ถือหมวกกันน็อกขนาดเล็กไว้ในอ

ร่างสูงกางแขนออกเล็กน้อยเป็นเชิงให้ภรรยาสาวสวยเข้ามาช่วยแต่งตัว เธอจึงเดินเข้ามาใกล้ก่อนจะแตะปลายนิ้วลงบนอกแกร่ง และเลื่อนต่ำลงมาเรื่อย ๆ จนน่าหวาดเสียว“พี่จะให้ซีช่วยจริง ๆ เหรอคะ”“...” ไนต์กัดฟันแน่นเมื่อร่างบางเริ่มออกลายซุกซน“ถ้าช่วยจะนานนะ”“ไม่ช่วยมีตายก่อนพอดี เอาหน่อยถือว่ากินข้าวเช้า”เสียงทุ้มแหบพร่าเอ่ยกระซิบข้างหูร่างบาง ก่อนจะตวัดแขนโอบรัดร่างเธอขึ้นอุ้มไว้ในอ้อมแขน และเดินตรงไปยังห้องน้ำโดยไม่ลืมล็อกประตู“ล็อกไว้ก่อนเดี๋ยวมีคนขัดจังหวะ”เมื่อมาถึงห้องน้ำแล้วเขาก็จัดการอุ้มเธอลงอ่างพร้อมปลดเปลื้องพันธนาการทั้งหมดออก จนเผยเรือนร่างบอบบางขาวผ่องอยู่ตรงหน้า“จ้องนานไปแล้ว จะทำไหมคะ?”ริมฝีปากบางยกยิ้มก่อนจะขยับสะโพกนั่งคร่อมบนตักแกร่งภายในอ่าง แขนเรียวยกขึ้นไปคล้องคอแกร่งไว้ก่อนจะกดให้เขาโน้มหน้าลงมา“ไม่ทำตอนนี้ พี่ได้ขาดใจตายแน่”จบคำนั้นริมฝีปากของทั้งคู่ก็ประกบเข้าหากัน ต่างฝ่ายผลัดกันรุกผลัดกันรับ เล้าโลมคลอเคลียกันไม่ห่าง จนพายุสวาทโหมกระหน่ำ แก่นกายแข็งร้อนตอกตรึงใส่ร่องสวาทไม่ยั้ง สร้างความรัญจวนใจให้เธอเป็นอย่างมาก แรงกระแทกทำให้น้ำในอ่างสาดกระเซ็นออกมาตามพื้นเ

5 ปีผ่านไป ฉันนั่งมองภาพงานแต่งงานของตัวเองและพี่ไนต์ที่ผ่านมาแล้วห้าปี ตอนนี้เรามีเรือนหออยู่ระหว่างคอนโดเก่าของเขาและคฤหาสน์ชวัลกร แน่นอนว่าที่คฤหาสน์คุณปู่ก็สร้างบ้านให้อีกหลังเพราะคิดถึงหลาน เวลากลับมาจะได้เจอกันแบบพร้อมหน้าพร้อมตาหลังจากงานแต่งงานเราทั้งคู่ก็ไปฮันนีมูนดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์กันเกือบเดือนเลยล่ะ ทุกที่ที่อยากไปเขาไม่เคยอิดออดและยินยอมพาไป นอกจากกิจกรรมที่โลดโผนเพราะฉันยังท้องอยู่หมับ“ทำอะไรอยู่เหรอ”แรงกอดรัดจากข้างหลังมาพร้อมกับเสียงกระซิบข้างหู ทำให้ฉันเผลอย่นคอหนีคนร้ายกาจ เขาชอบมาคลอเคลียฉันเหมือนกับแมวจนอดหมั่นไส้ไม่ได้ แต่ก่อนนี่ตั้งท่ารังเกียจกันเหลือเกิน“ซีกำลังดูรูปภาพในงานแต่งของเราค่ะ นี่! ดูสิมีแก๊งของพี่ครบทุกคนเลย หล่อ ๆ ทั้งนั้น”ฉันชี้ไปที่รูปถ่ายครบทั้งแก๊ง ทุกคนหล่อเหมือนออกมาจากนิตยสารถ่ายแบบเลยละ ตำแหน่งหนุ่มฮอตคงไม่มีใครมาโค่นลงได้ง่าย ๆ“ไหน ไม่เห็นจะหล่อเลย” เขาเอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์“หล่อสิ โดยเฉพาะคนนี้ หล่อที่สุดในใจของซี”พูดแล้วก็เงยหน้ามองเสี้ยวหน้าคม เมื่อเอ่ยชมเขาแล้วเลยอยากดูปฏิกิริยา และภาพตรงหน้าก็ทำให้ฉันเผลอหัวเราะคิกคัก พี่ไนต์ห

กาแฟสวดภาวนาเสียงเบา เธออยากแต่งงานจะแย่แต่ไม่มีทีท่าว่านักรบจะขอเธอแต่งงานเลย จนเธอเรียนจะจบอยู่แล้ว!“ได้แน่นอนค่ะ แล้วพี่ควีนจะลุ้นด้วยไหม”“แต่งไปแล้วไง” ควีนฉีกยิ้มให้ซินเซียจนอีกฝ่ายตาพร่าเมื่อเจอรอยยิ้มหวานหยด“แต่งอีกก็ได้นี่ คิกคิก”“รองานพวกเธอดีกว่า”ควีนพยักพเยิดไปทางกาแฟ พินอิน และซินเซียแทน แต่สาวสวยผมบลอนด์ยกมือปฏิเสธพัลวันเพราะอาจยังไม่พร้อมเท่าไร ก่อนจะฉุกคิดถึงใครบางคน“คิดถึงเจ้เมษามาก” ซินเซียเอ่ยขึ้นมา“นั่นสิ ถ้าไม่ติดสอบเจ้แกมาแล้ว”อิงปิงเอ่ยตอบซินเซียก่อนจะหลบมุมไปยืนข้างมิกิ เพราะเธอไม่มีแฟนเลยไม่รู้จะรอรับช่อดอกไม้ไปทำไม แต่อยู่ ๆ อิงปิงพลันขนลุกซู่เมื่อรู้สึกได้ว่ามีใครบางคนกำลังจ้องมองเธออยู่“จะโยนแล้วนะคะ”เสียงหวานใสของไซซีเอ่ยขึ้นมาทำให้อิงปิงสะบัดหัวไล่ความรู้สึกนั้นไป ก่อนจะได้ยินเสียงนับถอยหลังโยนช่อดอกไม้ เพราะสะบัดหัวแรงไปเลยเซไปชนกาแฟที่ยืนอยู่ด้านข้าง และอีกฝ่ายก็ไปชนมิกิอีกทอดเหมือนโดมิโนล้ม3…2…1…“0.0”ใบหน้าสวยน่ารักเบิกตากว้างเมื่อช่อดอกไม้แสนสวยตกลงมาใส่อกเธออย่างแรง ด้วยความตกใจเลยคว้าไว้ รู้ตัวอีกทีทั้งซินเซีย พี่กาแฟ เจ๊อิงปิง พี่พินอ

เสียงไวโอลินบรรเลงเพลงคลาสสิกดังคลอไปทั่วทั้งงาน ดอกไม้สดหลากหลายพันธุ์ถูกจัดตกแต่งได้อย่างสวยงามราวกับสรวงสวรรค์ ฉากหลังคือทะเลสาบภายในอาณาเขตของคฤหาสน์หลังใหญ่ในพื้นที่ร้อยไร่ แขกในงานแบ่งแยกที่นั่งจนเต็ม แม้คนร่วมงานไม่มากเพราะอยากจัดส่วนตัวแต่เต็มไปด้วยบรรยากาศอบอุ่นเสียงเพลงต้อนรับขบวนเจ้าสาวเดินเข้ามาในพิธี นำโดยเด็กชายเด็กหญิงหน้าตาน่ารักสองคน หนึ่งถือพระคัมภีร์และหนึ่งโปรยดอกไม้ ตามมาด้วยบรรดาเพื่อนเจ้าสาวที่แต่งชุดเดรสสีชมพูอ่อนเรียบง่ายชายหนุ่มร่างสูงในชุดเจ้าบ่าวสีดำ ใบหน้าเรียบนิ่งทำให้หลายคนเดาไม่ออกว่าเขาอยากแต่งจริงไหม จนกระทั่งนัยน์ตาคมกริบมองเห็นเจ้าสาวในชุดแต่งงานเดินควงแขนบิดาเข้ามา มุมปากของเจ้าบ่าวยกขึ้นและประกายตายินดีอย่างปิดไม่มิดเรือนร่างบอบบางอยู่ในชุดเจ้าสาวแบบลูกไม้ฟูฟ่อง สวยหวานจนยากจะบรรยาย ใบหน้าแต่งแต้มด้วยโทนสีชมพูอ่อน ผมสีน้ำตาลถูกรวบขึ้นด้วยผ้าลูกไม้เข้าชุดคาดที่ผมอีกทีเธอยิ้มอย่างมีความสุขเมื่อสบตากับเขา ผู้ชายที่ปักใจตั้งแต่ครั้งแรก นัยน์ตากลมโตร้อนผ่าวเมื่อผู้เป็นบิดาวางมือบางลงบนมือของเจ้าบ่าว และมองเธอด้วยสายตามีความสุขจนยากจะบรรยาย“ป๊ามาส่

หลายปีผ่านไปกริ๊งงงง! เสียงนาฬิกาปลุกในตอนเช้าเหมือนทุกวันทำให้ฉันงัวเงียตื่นขึ้นมา แค่ขยับร่างกายเพียงนิดเดียวก็รู้สึกปวดร้าวไปทั่วทั้งตัวโดยเฉพาะกึ่งกลางกายที่บอบช้ำอย่างหนักหมับ! “นอนต่อเถอะ” แรงกอดรัดที่ช่วงเอวทำให้ฉันขมวดคิ้วแน่น เพราะเขาคือสาเหตุของร่องรอยแล้วความบอบช้ำ เธอบอกแล้วให้ทำเบา ๆ ก็ไม่ฟัง“หนูจะไปดูลูกเดี๋ยวตื่นมาไม่เห็นหนูก็วุ่นวายอีก” ใช่แล้วทุกคนตอนนี้ฉันกับพี่ต้าร์มีพยานรักกันแล้วนะหลังจากเรียนจบพี่ต้าร์ก็ได้เข้าไปช่วยงานที่บ้านอย่างเต็มตัว โดยธุรกิจของบ้านพี่เขาต้องมีบินไปดูที่สาขาต่างประเทศด้วย หลัก ๆ คือฮ่องกงกับที่จีนแต่พี่เขางอแงไม่ยอมไปไม่ใช่แค่เขา พี่โซ่และพี่นักรบก็ไม่ยอมไปโดยให้เหตุผลว่าไม่อยากห่างจากครอบครัว ทั้งสามคนเลยโดนคุณปู่เตโชทำโทษอยู่พักใหญ่ ก่อนจะให้พี่ติณณ์แบ่งให้ทั้งสามคนผลัดกันไปดูแลฉันเรียนจบไม่นานก็แต่งงานกับพี่ต้าร์และมีลูกทันใช้พอดี ตอนฉันตั้งท้องเขาก็เห่อลูกมากไม่ยอมให้ฉันทำอะไรและประคบประหงมฉันมาก ฉันดีใจจริง ๆ ที่ฉันเลือกที่จะให้โอกาสตัวเองในการทำความรู้จักกับเขาผู้ชายแสนเพอร์เฟกต์ที่ชอบตามใจฉัน แต่ก็ตักเตือนฉันในหลาย ๆ เรื่อง

พี่ต้าร์นัวเนียกดจูบที่ต้นคอของฉันไม่หยุด ก่อนจะดันฉันไปชิดกับขอบสระโดยที่เขายืนซ้อนอยู่ข้างหลังอุณหภูมิของน้ำที่เย็นเยียบเริ่มร้อนระอุขึ้น เมื่อกายแกร่งร้อนแนบชิดกับเรือนร่างเล็กบอบบาง มือหนาโอบกอดพินอินไว้ก่อนจะเลื่อนมือขึ้นกอบกุมหน้าอกอวบอิ่ม“อื้ออ เบา ๆ สิคะ”เธอสะดุ้งทันทีเมื่อเขาบีบขยำอกอวบอย่างไม่ปรานี ไหนจะนิ้วแกร่งบดขยี้ยอดอกจนแข็งเป็นไต ร่างบางสั่นสะท้านเมื่อโดนสะกิดที่ยอดอกทั้งสองข้าง“มีอารมณ์แล้ว?” “รีบ ๆ ทำเลยอย่าพูดมาก” “หึ ปากดีกับผัวอีกแล้วนะ” ริมฝีปากบางเฉียบยกยิ้มก่อนจะขบกัดที่ลำคอขาวผ่องจนขึ้นรอยกุหลาบสีแดง นิ้วเกี่ยวสายเดรสออกจากหัวไหล่เปลือยเปล่าเดรสบางเบาหลุดลงออกจากเรือนร่าง หน้าอกขาวผ่องมีเพียงแผ่นปิดจุกเท่านั้น ต้าร์ทำเสียงจิ๊จ๊ะอย่างขัดใจเพราะเขาไม่ชอบให้เธอใส่แค่ที่ปิดหัวนมอันนี้ มันโป๊เกินไปจ๋อม! เขาเขวี้ยงแผ่นปิดหน้าอกโยนไปอีกทางก่อนจะกระชากชั้นในตัวน้อยให้ออกจากร่างไปเขาสอดมือเข้าไปแยกขาเรียวเล็กออกจากกัน ก่อนจะสัมผัสที่ดอกไม้ของเธอ“อ๊ะ...ตรงนั้นมัน”“ทำไม ตรงนี้ทำไมเหรอพินอิน” “ฮือ มะมัน...เสียวววว” ฉันกัดฟันพูดเสียงสั่น ไม่รู้เขาหรือฉันหื่น

เรื่องทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดีเพราะคนอยู่เบื้องหลังอย่างภูผาออกนอกประเทศไปแล้ว ซึ่งเรื่องนี้มีเพียงคนในเท่านั้นที่รู้ พี่ต้าร์ถึงได้รีบแจ้นไปเล่นงานเขาก่อนจะถึงสนามบินยังไงล่ะส่วนคนที่ซวยมากที่สุดคงหนีไม่พ้นติน่า อดีตคู่ควงของพี่ต้าร์ เพราะหลังจากคลิปถูกเผยแพร่ลงสู่สาธารณะ เธอก็โดนคุกคามและถูกวิพากษ์วิจารณ์อย่างหนักจนต้องย้ายมหา’ลัย เพราะเธอคือแพะรับบาปของภูผา ไม่ว่าจะไปที่ไหนคนก็ตั้งแง่รังเกียจเธอและล่าสุดที่ได้ข่าวมาคือคลิปที่โดนปล่อยออกมาก่อนหน้าจะไม่เห็นอะไรมาก แต่ดันมีคลิปวิดีโออีกอันที่ต่อกันและมันดันเห็นเรือนร่างเธอทั้งหมด พูดได้ว่าชีวิตของเธอพังของจริงฉันก้มหน้ามองคนเจ้าคิดเจ้าแค้นที่กำลังนอนหนุนตักฉันเล่นเกมในโทรศัพท์อย่างมีความสุข และใช่คนที่ซ้ำเติมชีวิตของติน่าก็คือพี่ต้าร์ เขาโกรธมากจนฉันยังไม่สามารถขอร้องให้เขาหยุดได้ชีวิตคนเราถ้ารู้จักพอตั้งแต่แรกคงไม่เป็นแบบนี้ แต่ว่าถ้าไม่ใช่เพราะเธอสร้างเรื่องราวตอกหน้าพี่ต้าร์ ฉันกับเขาคงไม่ได้เจอกัน“ถอนหายใจอะไร” “เปล่าค่ะ หนูแค่กำลังคิดจุดเริ่มต้นของเรา” “พูดถึงตอนนั้นเธอตลกชะมัดเลย มีอย่างที่ไหนเดินมาปลอบใจคนแปลกหน้า ที่สำคั

ผลัวะ! ลูกน้องต่างยกอาวุธขึ้นมาคุมเชิงกัน ดูก็รู้ว่าพวกมันไม่ได้รับคำสั่งให้ลงมือก่อนโดยเฉพาะฝั่งไอ้ภูผา เขาเลยเขวี้ยงไม้เบสบอลออกไปฟาดที่กลางลำตัวมันอย่างจังพวกบอดี้การ์ดรีบขยับเข้ามาทันทีแต่โดนภูผายกมือห้ามไว้ อย่างที่ไอ้ต้าร์บอกเรื่องนี้ไม่ควรมีปัญหาไปถึงผู้ใหญ่ ดังนั้นเขาจึงไม่ให้บอดี้การ์ดลงมือส่วนมันก็คงแฟร์ ๆ เหมือนกันงั้นคงได้แค่ดวลฝีมือกันสิผลัวะ! “อั๊กก…” แรงกระแทกครั้งที่สองและสามโดนซี่โครงอย่างจังจนเขากระอักเลือด อ่า แล้วแบบนี้เขาจะมีจังหวะถึงตัวมันได้ยังไง“มึงโกง...” เขาพูดอย่างยากลำบาก“โกงเหี้ยไร มึงมันกาก ไอ้ขี้ขลาด! มึงขี้ขลาดตั้งแต่กล้าทำเรื่องแบบนี้กับเมียกูแล้ว” ต้าร์ตะโกนดังลั่นก่อนจะถีบร่างของภูผาลงกับพื้น นัยน์ตาคมกริบวาวโรจน์ขึ้นมาเมื่อคิดถึงดวงตากลมโตที่น่าสงสารมันมีสิทธิ์อะไรมาทำพินอินกลัว“พี่ต้าร์พอแล้ว” พินอินที่ตามมาทีหลังรีบวิ่งไปห้ามคนรักทันที เพราะเธอไม่อยากให้เขาทำร้ายใคร แค่นี้สภาพภูผาก็เละแล้ว“ตีมันไม่กี่ครั้งเอง”“พอเถอะนะ หนูขอร้อง” เธอกุมมือหนาที่จับไม้เบสบอลแน่น ก่อนจะแกะมือเขาออกมาจับเบา ๆ ดวงตากลมโตหันไปมองภูผาที่ค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน“เอ

มือหนากำโทรศัพท์แน่นก่อนริมฝีปากจะขบกัดจนเลือดซิบ เกมนี้เขาแพ้แล้วจริง ๆ เขาไม่ควรปล่อยเธอไปเลย คลาดสายตาเพียงนิดเขาก็ไม่สามารถจับต้องเธอได้อีกต่อไป“หึ ก็ทำตัวเองทั้งนั้น” ริมฝีปากคล้ำเพราะสูบบุหรี่จัดพึมพำกับตัวเองเบา ๆ มือหนาหยิบแก้ววิสกี้ขึ้นมาจรดริมฝีปากก่อนจะดื่มรวดเดียวจิตใจล่องลอยอยู่ในห้วงคำนึงของตัวเองสักพัก แค่เพียงนิดเดียวเท่านั้น ขอแค่มีเธอในความฝันเขาก็ไม่อยากตื่นขึ้นมายอมรับความจริง แต่เพราะภาระหน้าที่ที่ต้องทำ แม้อยากจะจมดิ่งกับตัวเองนับพันครั้งยังทำไม่ได้อีกไม่นานไอ้ต้าร์มันคงรู้แล้วว่าทุกอย่างมีเขาอยู่เบื้องหลัง แต่แล้วยังไงล่ะมันอยากทำอะไรก็เชิญ ตอนนี้เขาไม่มีแรงที่อยากจะต่อกรอะไรกับมันแล้ว วันนี้นอกจากจะแพ้เขายังปวดใจมากที่สุดด้วยกับพินอินมันมีทั้งความจริงและเรื่องหลอกลวง เราเป็นเพื่อนสมัยมัธยมกันจริง ๆ เขาเป็นคนโดดเด่นไม่ว่าจะทำอะไรก็มีแต่คนจับตามอง มีเพียงเธอที่ไม่เคยมองมาที่เขาเลยเขาเฝ้าถามตัวเองว่ามันจะมีจริง ๆ เหรอคนที่ไม่สนใจเข้าหาคนที่มีแสง หรือเธอแค่เล่นละครทำเป็นไม่สนใจ เขาเฝ้ามองเธอมาตลอดอย่างไม่รู้ตัว จนกระทั่งขึ้นมหา’ลัยเราบังเอิญเรียนที่เดียวกัน แ

ปัจจุบัน“ไม่เชื่อแกหรอก รูปหราขนาดนั้นแกนี่มันแรดจริง ๆ ทำอิท่าไหนถึงจับได้ทั้งภูผาและพี่ต้าร์ล่ะ”“ก็ดีกว่าผู้หญิงขี้อิจฉาแม้แต่หมายังไม่มองอย่างพวกเธอแล้วกัน!”“พี่ต้าร์” “พวกเธอกล้ามากนะที่มาหาเรื่องแฟนฉัน” เขากวาดตามองผู้หญิงทั้งสี่คนที่มาหาเรื่องพินอิน“อะเอ่อ…คือ...พวกเรา” ใบบัวเอ่ยอย่างตะกุกตะกัก หลบสายตารุ่นพี่หนุ่มที่กำลังมองมาทางพวกเธอ“จะอ้ำอึ้งอีกนานไหม!” เสียงทุ้มของไนต์เอ่ยขึ้นมา“พินอินมันเกิดอะไรขึ้น” ในเมื่อผู้หญิงสี่คนไม่พูดไนต์เลยหันไปถามแฟนสาวของเพื่อนแทน เพราะไอ้ต้าร์มันคงพร้อมจะจัดการคนที่แกล้งแฟนมัน“พวกเธอเยาะเย้ยหนูเรื่องคลิปของพี่ต้าร์ค่ะ” ร่างบางกัดฟันด้วยความโมโหก่อนจะหันไปมองพวกข้าวสวย“พินอิน” ต้าร์เรียกเสียงแผ่ว ยิ่งคนตัวเล็กมองมาที่เขาด้วยแววตาสั่นไหวเขายิ่งใจเสีย“หนูรู้ค่ะ” เธอตอบร่างสูงเสียงใสอย่างแน่วแน่ ต้าร์มองมาที่พินอินอย่างไม่เข้าใจ ก่อนที่เขาจะตกใจกับการกระทำของเธอหมับ! มือบางกำที่คอเสื้อของต้าร์ไม่แน่น ก่อนจะกวาดตามองทุกคนในบริเวณนี้ที่เริ่มยกกล้องหรือโทรศัพท์ขึ้นมาบันทึกภาพ“คลิปที่มีการเผยแพร่กันอยู่ในขณะนี้ ในคลิปหลายคนอาจจะคิดว่าเป็นพ