Chapter 29

"ARE you sure of this, Olive?"

"Opo, Ma. Gusto ko pong buuin ulit ang buhay ko. 'Di ko po 'yon magagawa kung mananatili ako rito."

"Hindi pa rin ako nasasanay na malayo ka sa amin, anak. Alam kung may sarili ka ng buhay at kaya mo ng magdesisyon para sa buhay mo. Pero, ikaw pa rin ang panganay ko. Unang anak namin ng Papa mo na sobrang minahal namin."

"Ma, 'di po ako mawawala. Dadalaw-dalaw naman po ako sa inyo. Just give me a chance to get better. Gusto ko pong makalimot," sabi ni Olive. Pilit niyang ipinapaintindi sa ina kung bakit kailangan niyang lumayo.

"Bettina, hayaan na muna natin ang anak natin."

"Armando, hindi nga ako makakali na malayo si Via sa atin. Iyong nasa malapit nga lang siya nag-aalala oa rin ako. Iyon pa kayang lalayo siya."

Mapait na napangiti si Olive. Andoon pa rin ang pag-aalala ng ina kahit na igarantiya niyang magiging maayos siya na nasa malayo. 'Di niya maiaalis dahil sa pagmamahal ng isang ina para sa kanyang anak.

Mangiyak-ngiyak si Bettina sa mga nangy