NAGMAMADALING tinungo ni Alessandra ang recovery room ng ospital na pinagdalhan sa kanyang kapatid.
"Miss, ako po ang kapatid ni Adeline Cruz. Tinawagan ako ng ospital na naaksidente siya at ang sabi sa information desk ay narito siya sa recovery room," imporma niya sa naroong attendant.
"Umupo muna kayo sa bleachers, Ma'am at tatawagin ko lang si Doc. Nasa loob pa ng recovery room ang kapatid niyo dahil kakatapos lang ng operasyon niya," iyon lang at umalis na ito.
Nadurog ang kanyang puso nang matitigan ang kapatid mula sa salaming dingding. Maputlang-maputla ito at may mga pasa sa mukha, hindi niya matukoy kung maging sa katawan ay meron dahil nakakumot ito.
"Miss Cruz." Agad siyang napabaling sa isang babae na nasisiguro niyang isang doctor base sa suot na doctor's robe. "I'm Doctor Santos," pagpapakilala nito sabay lahad ng palad na agad niyang tinanggap sa nanginginig na kamay.
Nakit
AWANG-AWA si Alessandra sa kalagayan ng kanyang kapatid. Hindi niya malaman kung ano ang gagawin para mahuli ang gumawa ng masama rito dahil hindi naman ito nagsasalita. Walang ibang tao sa kanyang paligid kaya malaya siyang ilabas ang kanyang damdamin. Hindi niya pinigilan ang mga luhang gustong kumawala at napahagulgol. Ngayon niya nararamdaman ang pag-iisa. She felt so alone and she admitted that she was tired of everything. Mag-isa niyang binabalikat ang mga problemang kinakaharap nila, ni hindi niya nakakausap si Nick mula pa ng huling magkita sila. Sa kung anong dahilan ay hindi niya makontak ang kasintahan. Alessandra lost track of time while being weak inside the cubicle of the hospital's bathroom. Iniiisip niya ang lahat ng solusyong maaaring makatulong sa kanyang sitwasyon, naroon ang kaisipang patulan ang mga napagsilbihan niya noon sa club, kagaya nalang ni Mike, o di kaya manghingi ng tulong sa kasintahan na kung saan ngayon ay hindi alam
Naumid ang dila ng matanda at lalong tumanda ang itsura dahil sa narinig mula kay Alessandra. Totoong nagkaroon sila ng ugnayan ni Amanda, ilang gabing pinunan ng babae ang pangangailangan niya. Ngunit hindi niya mapaniwalaang nagbunga ang ilang gabing 'yon, hindi sinabi sa kanya ni Amanda na may anak sila. Si Ashton at Alex ay kunot ang mga noong palipat-lipat ang tingin kay Alessandra at Alessandro na magkasalubong ang mga mata. Si Alessandra na kumikislap ang galit at panghahamon sa mga mata at si Alessandro na kalituhan ang lumarawan sa mukha. "How old are you, Miss Cruz?" tanong ng matanda pagkaraan ng ilang sandaling katahimikan. "Twenty-three!" "Great! We're of the same age," sarkastikong usal ni Ashton. "I need to talk to Amanda about this matter, Miss Cruz," Zandro muttered, distress was evident in his face. "You can't! She... died, months ago." She sighed when she remembered how Amanda left the world, leaving all the responsi
PAGKAGALING sa kanilang apartment ay tumuloy si Alessandra sa ospital. Mabuti nalang at may mabait silang kapitbahay na siyang nagbulontaryong bantayan si AC habang wala siya. Alam ng ginang na nasa ospital si Ady kaya nagmagandang loob itong tumulong.Pagdating sa ward ay kinabahan siya ng hindi na madatnan doon ang kapatid. Napawi lang ang kanyang pangamba nang magtanong siya sa may information desk at sabihin nitong inilipat sa isang private room si Adeline.Halos maiyak siya nang malaman kung sino ang may gawa niyon, nalaman niyang kinausap ni Alex ang ospital at sinagot ang lahat ng kanilang bayarin, pagkatapos ay ipinalipat si Adeline sa mas komportableng silid.Kinabukasan naman ay may dumating na abogado sa apartment nila na padala ni Alessandro Sanford. Nang matapos siyang makipag-usap sa abogado ay muli na namang napaluha ang dalaga. Akala niya ay wala na siyang mailuluha pa ngunit sa kaalamang may ginagawang hakbang ang lalaking kilala niya bilang kan
ILANG linggo mula nang magkakilala sila ni Alessandro Sanford ay unti-unting natanggap ni Alessandra ang pagbabagong nangyayari sa kanyang buhay.Kinabukasan rin mula ng araw na pumunta siya sa mansiyon ng mga Sanford ay kinausap ang siya ni Alessandro. Lumabas sa bibig ng matanda ang patanggap sa kanya at paghingi ng tawad sa mga taong nasayang nito."Forgive me, Alessandra. I didn't know you were conceived by your mother, If I only knew I would've been there for you.""How can you be so sure na anak niyo nga ako? Kahapon lang ay hindi niyo matanggap ang ideyang nagkaanak kayo sa ibang babae," she answered, her face was void of any emotion."I'm sorry. I was... astonished. Amanda didn't tell me about her pregnancy. I know it's my fault, it was my affair. Nadamay lang si Amanda," he gave out a deep and heavy sigh. "I know you are my daughter, my only daughter. You look exactly like my
DUMUDUWAL siya pero wala namang lumalabas kundi puro laway. Paggising niya ay naramdaman niya ang matinding paghalukay ng sikmura kaya agad siyang napasugod sa banyo at doon nagsuka. Ngunit laway lang ang lumalabas mula sa kanyang bibig. Marahil ay dahil hindi siya nakakain kagabi bago matulog?Nanghihinang napaupo ang dalaga sa sahig ng banyo. Akala niya'y mas magiging mabuti ang kanyang kalagayan kapag nakatulog siya ng maayos, ngunit mas lalo lang iyong lumala.Napapitlag siya nang tumunog ang kanyang telepono. Kahit nahihilo ay pinilit niyang tumayo at tinungo ang bedside table kung saan naroroon ang aparato."H-hello?""Are you okay? Bakit ganyan ang boses mo?" tanong ni Ashton mula sa kabilang linya."I'm okay, Ash. I'm just a little bit—dizzy. Kakagising ko lang," pilit na nilangkapan ni Alessandra ng sigla ang kanyang boses upang hindi mag-alala ang kapatid.
PAGMULAT niya ng mga mata ay puting kisame ang sumalubong sa kanya. Nilinga niya ang paligid at napagtantong nasa isa siyang ospital. Agad niyang napansin si Toni na nakayupyop sa gilid ng katreng hinihigaan.Hinaplos niya ang buhok ng kapatid at nakaramdam ng lungkot pagka-alala sa nangyari sa motel. Marahil ay naramdam nitong gising na siya kaya agad itong nag-angat ng ulo mula sa pagkakayupyop."Hi," kanyang bati rito."You're up! Are you okay?"Napangiti siya ng marinig ang pag-aalala sa boses ni Anthony. "Yes.""I'm... I'm sorry sa mga sinabi ko kanina, A-Ate... Can I call you, Ate?"Puno ng insekyuridad ang mga mata ng kapatid. Tumaas ang kanyang kamay at hinaplos ang pisngi nito at sinabing, "yes, of course. I am your Ate."Her smile widen when the corner of his lips twitched in a smile.Napatingin ang dalawa sa pinto ng bumukas iyon at pumasok si Ashton na madilim ang mukha."I just talk to your doctor, Alessandr
"Nick. Are you okay?" tanong ni Alessandra sa kasintahan nang makaupo ito sa naroong sofa. Kumuha siya ng maligamgam na tubig at ibinigay rito ngunit hindi nito iyon tinanggap. Bumundol ang kaba sa kanyang dibdib dahil sa inaakto ni Nick."Let's break up, Alessandra," Nick said with a cold voice, unyielding and strange to Alessandra's ear.Ang lakas ng tibok ng dibdib ng dalaga at tila ba lalabas na iyon sa kinalalagyan nito. Ang seryoso ng mukha ni Nick na halos nagpahina sa kanyang tuhod. "W-what?""I want out in this relationship!" Nick spat, emphasizing the word relationship."W-what are you talking about, Nick? O-Okay! That's not a good joke," sagot ni Alessandra upang pagaanin ang sitwasyon. Isang pilit na tawa ang kumawala sa kanyang bibig habang iniyayakap ang mga braso kay Nick."I don't want you in my life anymore, Alessandra! I got... bored," walang pakundangag pahayag
WHEN HER mother left them, she thought that she couldn’t continue moving forward. It was hard living each day knowing that the love of her life wasn’t there and wouldn’t come back though she needed her the most. She was at the point of giving up, but her siblings reminded her to keep moving forward and that she was not alone and she was not the only one in pain. They gave her the strength to wake up each day and motivated her to try the best that she could and keep on fighting no matter how tough life was. She thought that there was no greater pain than losing her mother to death. But here she was now, mourning for her lost love. Only this time, he was not taken from her because of death but of his own will. Perhaps he fell out of love, or he didn’t love her at all, to begin with. Nick had done an excellent job of breaking her heart. Despite that, she still finds herself wanting his presence as days pass by. She wanted to see him, to hold him, to beg him never leave