My Innocent Alena

ALENAMay ngiti sa labi habang inaamoy-amoy ko ang mga bulaklak dito sa harden ng Mansion. Napakabango talaga ng samyo ng mga bulaklak lalo na yung mga nag-uumpisang mamumukadkad pa lang. Mabuti na lang at dito ako nakaasign para maglinis araw-araw. Kapag nandito kasi ako sa lugar na ito feeling ko ay nasa Paraiso ako. Sobrang ganda naman talaga kasi at halatang alagang-alaga ang nasabing lugar. "Alena!!!!! Best, sabi ko na nga ba dito lang kita makikita eh!!!!" bahagya pa akong napaigtad dahil sa lakas ng pagkakatawag sa akin ng ksamahan kong si Joan. Nakangiti akong lumingon dito. "Oh Best, pambihira ka naman, masyado mo naman akong ginulat." reklamo ko dito pero hindi maalis ang ngiti sa aking mga labi. "Hqyss naku.. Kanina pa kita hinahanap noh??? Wika nito sabay hawak sa akin. "Bilisan mo Best, baka nandoon na si Aling Sonya sa bakuran. Malalagot tayo nito kapag maunahan pa tayo doon. Kanina pa raw pinapatawag lahat ng kasambahay." tukoy sa mayordoma ng mansion na saksakan ng

ALENAAbala ako sa pagpupunas ng mga furniture ng lapitan ako ni Aling Sonya. Walabg pasok sa School kaya naman tumutulong ako sa paglilinis ng mansion. "Alena, pumunta ka muna sa kwarto ng Senyorito, ikaw na muna ang maglinis doon. Wala ang katulong na nakatoka doon, umuwi ng probensya niya.. May emergency daw." wika nito"Po?,. A.. Ako po?" gulat na tanong ko dito."Bakit may iba pa bang Alena dito?" inis na sagot ni Aling Sonya..."Hehehhe! Pasensya na po.. Sige po pupunta na ako." Ayusin mo ang trabaho ha? Maselan si Senyorito, ayaw noon ng barubal na trabaho." pahabol pa na wika nito ng umpisahan ko ng umakyat ng hagdan." Opo". Sagot ko na lang.Pagdating sa tapat ng kawrto ni Senyorito, bahagya kong kinalma ang aking sarili. Heto na naman kasi ang lintik kong puso, iba na naman ang tibok.Parang Kinakabahan na hindi ko maintindihan.Maya-maya pa ay mahina akong kumatok sa pinto. Walang sumsagot kaya sinubukan kong pihitin ang siradura.. Sakto naman at bukas pala ito kaya puma

ALENANagising ako kinaumagahan na sobrang sama ng pakiramdam. Pakiramdam ko tuyong-tuyo ang aking lalamunan. Hindi ako makabangon sa sobrang sakit ng buo kong katawan. Hindi ko din halos maigalaw ang aking balakangPakiramdam ko may sugat ako sa aking pagkakabae. Pati ulo ko ay parang binibiyak.Nang tingnan ko ang orasan ay nagulat ako dahil alas-otso na pala ng umaga. Nang lingunin ko ang higaan ni Nanay ay bakante na itoBabangon na sana ako sa aking higaan ng bigla akong napangiwi sa sakit at dagdagan pa ang pakiradam ko na umiikot ang buong paligid. Nahihilo ako. Agad akong napabalik sa aking higaan at nagtalukbong ng kumot dahil nilalamig talaga ako.Maya-maya pa ay bumukas ang pinto ng aking kwarto at nakita kong pumasok si Nanay Clara.Nagulat pa ito ng makita akong nagtalukbong ng kumot. "Anak, anong nangyari masama ba pakiramdam mo" tanong nito habang lumapit sa akin at dinama ang aking noo."Diyos ko Alena, ang taas ng lagnat mo."Natataranta na wika ni Nanay." Na-nay an

ALENAHinihingal ako habang nakaupo sa isang bahagi ng bangketa dito sa Metro Manila. Napakagulo ng paligid. Abala lahat ng tao na akala mo ay laging may hinahabol. Mausok ang paligid. Tagaktak na din ang pawis sa buo kong katawan. Sobrang init ng panahon. Nakatanaw ako kay Nanay Marta na noon ay mabilis na naglakad papunta sa isang tindahan para bumili ng tubig. Bahagya kong nilingon ang dala namin na kariton na noon ay puno ng mga kalakal. Papunta na sana kami sa suki naming junk shop ng makaramdam ako ng pananakit ng aking balakang. Pakiramdam ko naninigas ang aking tiyan. Kaya nakiusap ako kay Nanay na kung pwede ay magpahinga muna kami. Akala ni Nanay nauuhaw lang ako kaya nagpaalam ito na bibilhan ako ng malamig na tubig. Dito kami napadpad sa Manila ng pinalayas kami sa hasyenda Falcon. Nakarating naman kami ng maayos dito at nakakuha ng mauupahan na maliit na kwarto. Akala ko magiging maayos ang buhay namin. Pero nagkamali ako. Lalo kaming naging misereble. Lalo kaming nagin

ALENA"Diyos ko Alena, salamat at gising ka na." Agad na narinig kong wika ni Nanay Clara. Bakas sa boses nito ang tuwa."Nanay, nasaan po ako." nanghihina kong tanong dito."Nandito ka sa hospital anak. Nawalan ka ng malay kanina. Salamat sa diyos at maayos ka na." sagot ni Nanay"Nay, kumusta po ang baby ko?" tanong ko kay Nanay at biglang kinapa ang aking tiyan. Bigla akong nag alala sa kalagayan ng aking anak dahil dinugo pala ako bago ako nawalan ng malay."Huwag kang mag-alala anak. Ligtas ang bata sa iyong sinapupunan." wika ni Nanay sa akin na agad naman na nagpawala ng aking alalahanin."Salamat naman po kung ganoon". Sagot ko dito at agad na iginala ang aking paningin sa paligid. Nagtaka ako dahil nandito ako sa malaking kwarto at halatang mamahalin ito."Nay, baka wala tayong pambayad dito sa hospital. Mahal po yata dito." nag aalala kong wika kay Nanay."Huwag kang mag-alala anak mayroong tao na tumulong sa atin." sagot ni Nanay."Kahit na po Nay. Nakakahiya po. Labas na p