Chapter 3

8 YEARS had passed…

“One iced Americano,” nakangiting order ni Anna.

“What’s size do you like?” tanong ng barista.

“A venti.”

“Your name is?”

“Anna.”

“That would be a hundred and sixty.”

Binuksan ni Anna ang kanyang bag para hanapin ang kanyang wallet ngunit kahit na anong halughog niya sa kanyang bag ay hindi njya makita ito.

“Where did I put my wallet?” tanong niya sa kanyang sarili na patuloy na hinahalughog ang kanyang bag.

“I’ll pay for her coffee. A venti iced Americano with four shots of expresso without water for me, please,” magalang na sabi ng lalaki na sumiksik sa harapan ni Anna.

“What is your name?”

“Bien,” nakangiting sagot ng binata.

Napatingin si Anna sa lalaking nasa kanyang harapan.

“Bien?”

Humarap ang binata kay Anna na may ngiti sa mga labi nito.

“Good morning, Doopie!” nakangiting bati nito sa dalaga.

Napayakap naman si Anna kay Bien sa labis na pagpapasalamat sa pagsalba sa kanya sa kahihiyan.

“You’re my real lifesaver talaga!” wika ni Anna na may panggigil sa kanyang pagyakap kay Bien.

Ipinatong ng binata ang kanyang kamay sa ulo ni Anna saka ginulo ang buhok nito.

“Paano ka na lang kung wala ako?”

Tumingala ang dalaga para magkasalubong ang kanilang mga mata. “Alam ko namang ‘di mo ako pababayaan,” matamis na wika ni Anna na may malawak na ngiti sa kanyang mga labi.

“Pababayaan ko ba ang girlfriend ko nang gano’n-gano’n na lang?” pabalik na tanong ni Bien sa dalaga.

“Tamis naman niyan, Mr. Fausto!”

Mabilis na lumapat ang mga labi ni Bien sa labi ng dalaga. “Mas matamis pa rin ang mga halik ko,” wika ng binata sabay kindat kay Anna.

Hinampas nang mahina ni Anna sa dibdib si Bien. “Pasaway ka! Ang daming nakakakita, oh!” nahihiyang wika niya na may kasamang kilig.

“Wala akong pakialam sa kanila basta kiligin ka iyon ang mahalaga.”

Isinubsob ni Anna ang kanyang mukha sa dibdib ni Bien para itago ang pamumula ng kanyang pisngi. “Napaka-sweet talker mo talaga!”

“Sa ‘yo ko lang naman ginagawa ang ganito,” wika ni Bien dahilan para lalo kiligin si Anna. “Siya maupo na tayo habang hinihintay ang order natin.” Sabay inalalayan ang dalaga sa paglakad dahil sa nakasubsob pa rin ang mukha nito sa kanyang dibdib.

“Clover brewed coffee for Jax!” sigaw ng isang babae.

Naagaw ang pansin ni Anna nang marinig niya ang pangalang Jax. Hindi niya maunawaan kung bakit pero tila kung anong magnet ang humihila sa kanya para tanawin at malaman kung sino itong Jax na ito.

“Jax?” mahina niyang usal sabay lingon sa may counter.

Ngunit nang maibaling niya na ang kanyang tingin dito ay hindi ito ang taong inaasahan niyang makita at nang sandaling iyon ay nakaramdam nang pagkadismaya si Anna. Napansin naman iyon ni Bien dahilan para mag-alala ito sa biglang pagbabago ng awra ng dalaga.

“Anna, are you okay?” tanong ng binata na bahagyang na-pu-puzzle nang sandaling iyon.

Ikinumpas ni Anna ang kanyang sarili saka ibinaling ang kanyang tingin sa kanyang boyfriend. “I’m fine,” nakangiti nitong sagot na pilit tinatago ang nararamdamang pagkadismaya dahil sa umasa siyang makikita niya ang Jax na kilala niya.

“Are you sure?” paninigurong tanong ni Bien sa dalaga.

Ngumiti si Anna at tumango nang mangilang ulit bilang tugon. Akmang magsasalita si Bien ngunit hindi ito natuloy nang tawagin ng barista ang kanilang mga pangalan.

“Iced Americano for Anna and Bien!” sigaw ng babaeng nasa counter.

“I’ll go get it.” Presenta ni Bien at mabilis na lumapit sa counter para kunin ang kanilang order.

Napayuko si Anna sa pagkasiphayo. “Anna, ano ba? Anong ginagawa mo?” tanong niya sa kanyang sarili. “Walong taon na nakakalipas imposible na makilala o matandaan ka pa ng lalaking iyon.”

Biglang natauhan si Anna nang maramdaman niya na may malamig na bagay ang dumampi sa kanyang pisngi.

“I’m not sure what made you so down, but I hope this coffee helps,” wika ni Bien at binigyan siya nang maliit na ngiti.

“Thank—”

“In Italy, Americano is no better than a sewage waste,” wika ng isang lalaki sa kanilang likuran.

“We’re not in Italy, and everyone has different coffee preferences,” b’welta ni Bien sa lalaki.

“So be it if you enjoy drinking sewage waste,” wika ng lalaki.

Nanlaki ang mga mata ni Anna at kumabog nang malakas ang kanyang dibdib nang marinig niya ang boses ng lalaki. “No—”

Mabilis na napalingon si Anna sa kanyang likuran para makita ang lalaking nagsalita. Nang sandaling makaharap na siya rito ay nakita niya ang lalaking nakasuot ng burgundy na tuxedo na akmang-akma sa pangangatawan nito. Tumingala si Anna dahilan para magtagpo ang kanilang mga mata ngunit hindi niya ito magawang makita dahil sa may suot ang binata ng itim na sunglasses. Bagamat na may suot itong salamin ay ramdam ng dalaga na tinititigan din siya nito at ilang saglit din silang binalot nang katahimikan. Hindi niya maunawaan ang kanyang nararamdaman nang sandaling iyon, habang tinititigan niya ang binata ay hindi niya maiwasan na manumbalik sa kanyang alaala ang binatang nakilala niya nang minsang magpunta siya sa United Kingdom.

“Ikaw ba ‘yan?” tanong niya sa kanyang isipan sabay napalunok nang malalim.

Ang tono ng kanyang pananalita. Ang presensya na ibinibigay nito. Ang tindig nito. Lahat ng iyon ay parehong-pareho sa binatang nakilala ni Anna 8 years ago.

“Siya ba talaga ang lalaking iyon?” Muli niyang tanong sa kanyang sarili.

Akmang ibubukas na ni Anna ang kanyang bibig nang magsalita.

“Enjoy your sewage waste,” wika nito sabay tinalikuran sila ng binata.

“Aba’t napakabastos ng gagong iyon!” gigil na wika ni Bien.

Hindi umimik si Anna at pinagmasdan ang likod ng binatang naglakad palabas ng café shop.

“Ikaw ba talaga ‘yan?” mahina niyang usal na hindi pa rin naaalis ang tingin sa imahe ng binata na unti-unting naglaho sa kanyang paningin.

“Siya ba talaga ang lalaking nakilala ko noon?”