"Bella kung Yan ang gusto mo. Paano mo magagawa 'yan? Wala kang kapangyarihan ngayon. Lahat kinuha ng kapatid mo. Wala ka nga rin connection sa dad mo. Mahihirapan ka sa gagawin mo. Ikakapahamak mo pa." Malungkot ang damdamin ni Bella. Parang hindi pumapayag si Dustine, na gawin ito ni Bella. Nang mapansin ni Dustine ang malungkot na itsura nito. Napakuyom na lang ang kaniyang kamao."Fine. Ipapasok kita sa company ko. Sasabihin ko sa kaibigan natin na, magpapanggap kang bilang si Gina. Para, makagalaw ka nang maayos. Pero, hindi pwedeng masaktan ka. Dahil ako mismo ang lalaban kay Brent." Puno nang pag-alala ang boses ni Dustine. Gayunpaman pa man ay natuwa pa rin si Bella.Kahit alam ni Bella, na masyadong hindi magiging madali. Gagawin niya pa rin ang lahat, upang mabawi, ang kaniyang mga pag-mamay-ari. "Totoo ba ang sinasabi mo? Dustine, maraming salamat talaga. Hinding-hindi ko makakalimutan ang lahat ng mga tulong mo sa akin. Hmmm... Pero, may isa pa sana akong hihilingin. Al
Sa panibagong araw na ito. Naisipan ni Bella ang bisitahin ang anak niya. Nagpanggap siyang walang nangyari ka-gabi, upang makapagpaalam siya nang maayos kay Brent. "Gusto ko makita ang anak ko. Magpapaalam sana ako sa 'yo," sambit niya na may kalmadong boses.Hindi sumagot si Brent. Bagkus ay pinagtuunan pa niya nang pansin ang pagbabasa niya ng libro. Naisip naman ni Bella na ito ang paraan nang pagsagot ni Brent. Kaya, umalis na lang ito sa harap ni Brent.Tuluyan siyang naglakad nang tahimik. Hanggang sa makalabas siya nang bahay. Subalit, sa hindi inaasahan ay nakasalubong niya si Gina. Akmang hindi niya sana ito pagtutuunan nang pansin. Ngunit, hinila ni Gina ang braso ni Bella."You know what Bella, matigas din ang ulo mo noh? Hindi ka manlang ba nakuntinto sa ginawa ni Brent sa 'yo sa hospital? Ang kapal nang mukha mo para tumungtong dito! Sino ka ba sa inaakala mo? Hindi hamak na mukha kang basura ngayon! Bakit mo pa kasi sinayang ang ang mga ibinigay sa 'yo noon? Ayan tuloy
"Ano pa ang ginagawa mo diyan? Kailangan pa ba kitang alalayan na umupo? Pinahintay mo na nga ako. Tapos dadating ka dito ngayon, para tumunganga diyan?" Ang talas talaga ng bunganga niya. Hindi ko na makilala sa pagkatao niya ngayon ang asawa ko."Hindi ko naman sinabi na hintayin mo ako. I sa, wala akong ganang kumain. Gusto ko nang umalis sa bahay mo. Kaya, paki-usapan mo ulit si lolo, para sa pag-alis ko. Napag-isipan ko rin nang mabuti, na hindi karapat-dapat na makilala ng anak ko ang tulad mo." Hindi ko na kaya ang magpigil pa. Hindi ko na hahayaan na apakan lang ang pagkatao ko. Kahit na gusto ako ng lolo niya. Hindi pa rin dapat na panghawakan ko 'yon, para lang lumapit sa walang pusong lalaki na kaharap ko ngayon. Napansin ko ang pagkuyom ng kamao niya. Galit ang mga ka,may niya, kaya malamang galit na siya sa akin ngayon. Hindi ko pa rin ipagkakaila na, may naramdaman akong takot. Paano ba naman kasi, ang lalim ng mga tingin niya. Parang gustong pumatay ng tao.Kung sa bag
BELLA POV. Nang magising ako, nakita ko agad ang cellphone ko sa tabi ko. Kinuha ko ito at binuksan. Halos manlaki ang mga mata ko. Hindi ko man lang napansin na tumawag sa akin si Dustine. Paano na 'to baka mamaya important 'yon. Dali-dali ko itong tinawagan. Tumutunog, pero sana sumagot naman siya. Hindi ko alam pero natataranta ako. Maya-maya pa, mabuti na lang at sinagot niya ito. "Hello, Dustin?" mahinang tawag ko. Naririnig ko ang tunog ng sasakyan. Hmm, mukhang nagmamaneho siya ngayon. "Hayts, sa wakas naman at tumawag ka Bella. Kanina pa ako naghihintay na mag response ka. Ano ba ang ginagawa mo? Nag-aalala na ako sa 'yo. Hindi ko alam kung saan kita hahanapin. Hindi ka man lang nagpaalam ehh," puno nang pag-aalala niya. Mabuti pa si Dustine iniisip ako. Ehhh, ang asawa ko? Kailan ba niya ako maiisip? "Ahmm, sorry, nakatulog kasi ako ehh. Hindi ko napansin ang tawag mo. Pero, huwag kang mag-alala dahil ayos lang naman ako ehh. Isa pa, naging busy lang din ako. P
"She's right Lolo, so don't push me to her.I don't want to marry a girl na alam kong hindi ko mahal. Ilang beses ko ba apat ulitin sa 'yo sabihin 'to lolo. Kaya ko o gawin ang lahat ng iuutos niyo. Pero, pag-abot sa kasal ako na po ang ang-decide." Hindi ko na talaga kaya. Gusto ko na ang umalis pero hindi matutuwa sa kin si lolo."Ok sige, sa ngayon hindi na ako mamimilit. Iisipin ko na lang na nabigla ko lang kayo sa desisyon ko. Pero, gusto ko pa rin na umabot sa tamang panahon na ikasal kayong dalawa. Gusto ko rin na tumira dito sa bahay ang anak mo Bella. T gusto ko na makatulog kayo nang maayos sa maayos na kwarto. Hindi ka pwede sa maid's room. Dahil hindi kita pinapunta dito para maging alipin." Hindi ko maintindihan si lolo kung bakit niya ito ginagawa. Simple lang naman ang nagawa ko sa kaniya nang isang araw. Kaya, parang sobra na 'to.Napansin kong sasatsat pa si Brent, Ngunit, nang tumingin siya sa akin ay hindi na niya itinuloy pa."Chairman, oras na po para magpahinga,
"Ayan na Lolo, narinig mo na ang sagot niya ayaw niya huwag natin pilitin. Ayaw ko rin naman, ilang beses ko ba dapat sabihin," pagrereklamo pa rin ni Brent. "Hindi, hindi pwede, hindi ako papayag na hindi kayo ikasal. Brent makinig ka naman sa akin. Alam mo naman na mahina na ako diba? Kaya kung pwede ba, umayos ka ngayon at pagbigyan mo ang Lolo mo. Ito lang ang hiling ko bago ako tuluyan na mawala sa mundong 'to. Isa pa, gusto ko ang batang anak niya, mabait siya at mapaglaro, marunong makisama katulad ng Mama niya...* Laking gulat ko na lang na marinig ito. "Ano po ang ibig niyong sabihin Lolo? Nagkita na ba kayo ng anak ko?" pagtataka ko. Hindi ko naman na pansin na nagkita na sila at nagka-usap. "Bella, may mga pangyayari na hindi inaasahan. Sa totoo lang, matagal ko nang nakita at nakilala ang anak mo. Kaya, nang araw na 'yon na nalaman kong anak mo pala ang batang palagi kong nakakalaro noon sa park ay agad akong nag donate ng pera para ma-operahan siya. Nasaksihan ko rin