Kabanata 1

"EHEM-" natigil ako sa pagkakanganga ng makarinig ng tikhim. Wait, nakanganga?

Agad akong napatingin kay Mommy, nahihiyang isinarado ko ang bibig ko ng awkward na ngumiti sa akin si Mommy. Dalawang kahihiyan na, Oo tanga ako! Letse!

"Take it slow," bulong ni Mommy. Naguguluhan akong tumango at saka lumingon ulit kay weir-Allen na ngayon ay nakatitig pa din sa akin. Nangangain ba 'to?

"H-Hali ka na," hindi ko alam pero bigla nalang nawala ang kaba ko ng ngumiti siya sa akin kanina. Hmp, unfair. Pinagpala ang weirdo ng magandang ngiti.

Nag umpisa akong humakbang ng hindi siya nililingon. Bahala na siyang hindi sumunod sa akin. Alangan naman ako pa mag adjust, di ba?

Sa ilang segundong paglalakad palabas ng pintuan kung saan ang Living room, doon ko nalang napagtanto na wala ni isang tawag ni Mommy sa akin ang narinig ko. Sumunod kaya 'yong weirdong Allen na iyon kaya hindi ako pinabalik?

Nang makalabas na sa Living room, huminto ako sa paglalakad at hinarap ang nagmamay ari ng tunog ng sapatos na kanina ko pa naririnig sa likod ko.

Unang bumungad sa akin ang dalawang pares ng kulay abong mga mata na kanina ko pa walang sawang tinitingnan. Ang makapal niyang itim na pares na kilay ang siyang nagpapabagay pa sa tindig ng kanyang mukha. Ang kanyang matangos na ilong na mag aakala ka talagang may lahi ang taong kahara-

Natigil ang lahat sa isang galaw niya lang, ginalaw galaw niya ang mga kamay niya at saka ako tiningnan ng nasisiyahan. Teka, ano? Nasisiyahan?!

Napaatras ako ng binalak niyang kunin ang kamay ko. Itinago ko ang kamay ko sa likod ko at saka siya matapang na tiningnan sa mata. Ano ba 'yang eskpresyon niya, nakakabaliw!

"H-Hoy! Wala na tayo sa harap nila Mommy, ah! Huwag ka ng m-magfeeling... i-inosente!" pilit ko siyang inirapan at saka tumalikod na. Nag umpisa ulit akong maglakad gamit ang mabibigat na hakbang.

Hindi pa man nakatatlong lakad, naramdaman ko nalang ang sarili kong natigil sa paghakbang at naglalakihan ang mga matang nakatingin sa seryosong pagmumukha ni Allen. Iniharap niya ako sa kanya ng walang pahintulot ko? At, nakadikit pa talaga ang kamay niya balikat ko? What the fudge!

Gusto ko siyang sampalin at pagsabihan ng mga salitang minsan ko lang sinasabi kapag galit ako! Kaso, hindi kaya ng bibig ko. Nakaawang lang ito at gulat na nakatingin kay Allen na seryoso ang ekspresyon.

Binitawan ako ni Allen. Nakita kong napabuga siya ng hangin at saka napahilot sa kanyang ulo. Hindi pa din ako makagalaw. Sa buong buhay ko, sila Mommy lang ang nahawak sa akin at ganoon pa talaga kalapit!

Nakatingin lang ako kay Allen ng ganoon pa din ang reaksyon. Nakita kong ginalaw ulit ni Allen ang mga kamay niya at medyo umatras na sa akin. Tiningnan niya ako gamit ang seryoso niyang ekspresyon. Ulit, ginalaw galaw niya ang mga kamay niya at parang nahihirapan siyang ipaintindi sa akin ang binabalak niyang malaman ko.

"A-Ano?" naguguluhan kong tanong nang naging maayos na ang nararamdaman kong pagkabigla. Nandoon pa din ang kaba, ngunit pilit kong iniiwasan iyon na ipakita kay Allen.

"H-Hindi kita maintindihan. Sabihin mo n-nalang." Tumigil siya pagkasabi ko non. Ngunit, agad agad rin na umiling. Ginalaw galaw niya ulit ang kamay niya. Itinuturo ako, itinuturo niya din ang sarili niya. Tapos, may mga galaw pa siyang napupunta sa labi at dibdib.

"A-Allen, H-Hindi kita mainti-" agad natigil si Allen sa paggalaw ng kamay niya nang bumukas ang pinto sa likod niya. Parehas kaming napatingin doon.

"Ijo? Akala ko ba-Anthara? Baby? What happen? What's that expression?" tanong ni Mommy. Si Mommy ang bumukas sa pintuan. Napalunok ako at saka siya pilit na nginitian.

"W-Wala, Mommy. Nagulat lang ako sa p-paglabas ninyo." Naguguluhan ngunit tumango si Mommy. Inilipat niya ang tingin kay Allen, at saka ibinalik sa akin.

"May problema ba? May pinag uusapan ba kayo?" tanong niya. Nakita kong sabay kaming umiling ni Allen. Ako lang ang nakakita dahil nasa unahan ko siya, habang sa unahan niya naman ay si Mommy. Takang tumango si Mommy. Ngumiti siya at saka naglakad papunta sa akin.

Hinaplos niya ang mukha ko at saka ako niyakap. Kahit na naguguluhan, niyakap ko rin siya pabalik. Sino ako para tumanggi sa yakap ng isang Ina?

"Aalis na sila ng Tito Fanio mo. Babalik sila dito bukas, I think? Or baka si Allen lang ang pupunta dito, am I right, Ijo?" paninigurado niya kay Allen ng makabalik na siya sa kinatatayuan niya kanina. Tumango si Allen ng hindi ko nakikita kong nakangiti ba siya o kung ano. Gusto ng humakbang ng mga paa ko para tingnan ang reaksyon ni Allen, Goodness!

Nginitian niya ba si Mommy? Parehas ba don sa pagkakangiti niya sa akin? Yung mga mata niya ba ay ganon din makatingin kay Mommy?

"Allen, Ijo. Hali ka na." Bumukas ang pintuan at lumabas doon si Tito Fanio. Aalis na ba talaga sila? As in ngayon?

Tiningnan ko ang malapad at mukhang matigas na likod ni Allen. Ano'ng gagawin ko?

"U-Uhm, T-Tito.." sht, ano ba 'tong pinanggagagawa ko!

"Yes?" nilingon ako ni Tito, napalingon na din si Mommy. Hinintay ko na lumingon din sa akin si Allen. Ngunit, ilang segundo na ang lumipas, hindi pa rin siya lumilingon.

"Ija? May..sasabihin ka ba?" napatingin ako kay Tito Fanio na halatang naghihintay ng sasabihin ko. Talo akong umiling at saka napayuko. Ano bang nagyayari sa akin.

Naramdaman ko nalang na nasa harapan ko na si Mommy at ang tunog ng sapatos na sumusunod kanina sa akin ay papalayo na ng papalayo sa kung saan ako nakatayo.