Karina’s POV
“Eli,” I called Eli while getting some of his stuff.
Agad namang napatingin si Eli na siyang agad nagtataka ang mukha. May hawak-hawak pa ‘tong libro ang it looks like he’s just randomly reading it.
“Don’t you want to play before we go home? I think your classmates are having fun outside,” I said to her.
“I’m having fun reading though, Mommy…” he said with a little smile on his face. I can’t help but be reminded of his father by his look. Mariin ko na lang na kinagat ang aking labi bago ngumiti sa kaniya.
“But, Baby… You don’t have to read if it’s because Lolo wants you to,” seryoso kong sambit sa kaniya subalit sunod-sunod ang naging pag-iling niya habang nakatingin sa akin.
“No, Mommy. I like reading and I like it when Lolo’s giving me a lot of books that I can read!” he said excitedly kaya napanguso na lang ako bago ginulo ang kaniyang buhok.
This is why even my family are disappointed in me when I got pregnant, they can’t ever hate my son. He was a genius since he was a child. Isa pa ang cute kaya ng batang ‘to. He was a happy pill to all of us. Siya lang ang bata sa amin kaya siya ng pinakapaborito ni Mama.
“Are they going to come here, Mommy?” tanong niya sa akin nang makasakay na kami sa aming sasakyan.
“We’re the one who will go to them, Baby…” malambing kong sambit sa kaniya kaya agad siyang napalingon sa akin habang may pagtataka sa mukha.
“Philippines? Why would we, Mommy?” he curiously ask kaya ngumiti ako sa kaniya bago tumango.
“We’ll start to live there, Baby…” malambing konh saad. When I got pregnant to him, Lolo got so mad that he send me right away here at state. Talagang galit na galit siya noong mga panahong ‘yon but now, he wants me home. Even if I already have a child, hindi naman naging dahilan ‘yon para hindi ko magawa ang tungkulin sa pamilya. I’ll finally take over our company kaya ilang buwan na rin akong kinukulit ni Lolo na umuwi. Si Daddy din kasi’y may sariling business ng pinagkakaabalahan.
Isa pa, si Adi na raw ang namamahala sa kanilang kompanya and he was really good. Ang sabi ni Lolo’y kayang-kaya ko raw tapatan ‘yon.
Napatingin ako kay Eli nang maalala ang pangalan ng kaniyang ama. I don’t have any plan to tell Adi that he have a child now. I just know that the two of us will be a mess. Our family are already in chaos kaya paniguradong gugulo pa ang aming pamilya kung sakali. Ngayon pa nga lang ang pamilya ko lang ang nakakaalam, pinagpipilitan nilang huwag nang subukan pang ipaalam kay Adi dahil malaki ang tiyansa na angkinin nila ang bata.
Naiiling na lang din ako roon. Pakiramdam ata nila’y laruan ang anak ko.
I’m just randomly talking with Eli when he stares at me.
“You said that my dad lives in the Philippines, is it possible to meet with him?” he curiously ask kaya agad akong napatingin sa kaniya. Mariin na rin ang kagat sa aking labi ngayon. He usually randomly ask about his father. Hindi ko rin naman pinagkakait ang mga impormasiyon tungkol sa kaniya subalit kadalasan lang talaga’y iniiwasan ko ang tanong nito dahil hindi ko rin alam kung paano ko sasagutin.
“It is possible but I don’t think you can meet him yet, Baby,” ani ko kaya nanatili ang tingin niya sa akin bago unti-unting napatango. Bumalik lang ang kaniyang mata sa kalsada at pareho na ulit kaming natahimik na dalawa hanggang sa magsalita siyang muli.
“Why it isn’t possible?” Hindi niya na napigilan pang itanong muli kaya hindi ko alam kung ang isasagot ko.
“Are you not good together? Did he do you wrong?” he curiously ask kaya agad akong umiling sa kaniya.
“No, Baby… That’s not it… Your Dad is just really busy with work and mom too. I just don’t know if we can go meet him,” ani ko. Natahimik muli siya but I know that she have another question kaya patingin-tingin lang ako sa kaniya hanggang sa tinanong niya na ang gustong itanong.
“Why can’t we meet him even if for a short while when we are going to stay there for good?” tanong niya pa sa akin. Napapikit na lang ako dahil wala talaga akong takas sa mabusisi kong anak. Ngumiti na lang ako sa kaniya bago unti-unting tumango.
“Alright, Baby… We’ll meet your father,” ani ko na ngumiti sa kaniya kaya agad kong nakita ang ngiti mula sa kaniyang labi. Tila ba satisfied sa naging sagot ko. Mariin ko na lang na kinagat ang aking labi, hindi rin sigurado kung paano ko mapagbibigyan ang kaniyang gusto.
I never really tell him about his father’s name. I don’t know how too. I mean it’s just an easy task to do but knowing my son? He was the type of person who would search for an answer. He’ll research about his father. He’ll easily know that his father already has a fiancee and he’ll know that our family isn’t good. Ayaw ko nang pag-isipin pa si Eli patungkol doon.
Nang makarating kami sa bahay, binuhat ko lang ang kaniyang bag bago siya hinayaang pumasok sa loob. Napairap na lang ako nang makita pa ang mga bodyguard na hindi nagpahalata. Akala naman ay hindi ko alam na sinusundan nila kami.
“Beh!” Napatingin ako kay Glenda nang excited pa siyang tumatakbo patungo sa akin. Glenda is one of the maid that I’ve been close to since we were child. Her Mom is a maid on our mansion kaya naman pinag-aral ni Lolo si Glenda and now she’s working in our company here in Germany.
“You have an invitation from Cuizon! Baka puwede mo nang sabihin kay Adi na siya ang ama ni—” Bago niya pa matapos ang sasabihin ay pinanlakihan ko na siya ng mata. Para kasing bago sa kaniya ang anak kong laging kuryoso sa lahat.
Good morning, Ms. Javier,
You’re invited to Mr. and Mrs. Cuizon's wedding anniversary. We look forward to your presence.
Wait, did Adi got already married?
Karina’s POV“Are you sure you are immediately going to attend there?” tanong sa akin ni Mama. “Bakit naman hindi, Milda? Now that Karina already have the whole company on her hands, she should be active on that type of parties too,” malamig na saad sa akin ni Lolo kaya nailing na lang ako. Pagkarating na pagkarating ko rito sa Pilipinas, agad na akong niluklok ni Lolo sa upuan ng pagiging CEO. Wala rin namang kumontra sa board members dahil nga may credentials naman ako at hindi basta-basta niluklok lang doon. I was the one managing our company in Germany, malawak na ‘yon but of course, mas malawak lang ang business namin dito. Papa will took care of that one. Nang makauwi rito, saka ko lang din napag-alaman na hindi naman pala si Adi ang may wedding anniversary. Masiyado lang akong overthinker. It was his Mom and Dad. Both of them doesn’t really like me but of course they also need to invite someone from our company. And now, I’m all set. Presensiya ko na lang ang kulang doon. I
Karina’s POV“Fuck that idiot!” Hindi ko maiwasan ang inis nang nasa sasakyan na ako. I can’t help but be annoyed with that guy. Unang araw ko pa lang siyang nakita’y talagang nang-iinis na. I annoyingly shredded the check that he gave bago ako iritadong pumasok sa loob ng bahay. Mabuti na lang din ay wala si Lolo kung hindi’y paniguradong magtatanong din ‘to.Dumeretso lang ako sa kwarto namin ni Eli. Agad ko siyang nakitang napahiga roon habang mahimbing ding natutulog. Bahagya akong kumalma habang nakatingin sa anak.Si Eli lang talaga ang nagbubukod tanging magandang nagawa ng kupal na ‘yon.Hinaplos ko lang ang buhok ng anak habang nakangiting nakatingin dito.“I saw your Daddy today, Baby… He was still annoying as usual but can you believe it? I still miss him as I use to before…” mahinang bulong ko bago hinalikan sa noo ang anak.Even if Adi is annoying, I just can’t really deny the fact that I’m glad that I saw him today. It’s been so long but everytime I see him, ramdam ko pa
Karina’s POV“What is it, Lolo?” tanong ko kay Lolo nang makababa ako habang buhat-buhat si Eli.“Good morning, Apo,” bati ni Lolo kay Eli kaya agad na bumaba si Eli sa pagkakabuhat ko sa kaniya para magmano kay Lolo na malapad agad ang ngiti habang nakatingin kay Eli. Binalik lang din ni Eli ang ngiti sa kaniya.Nagtungo lang kami sa hapagkainan. Mommy and Daddy is not here at all. Nasa abroad sila ngayon dahil mayroon ding project doon.“So, what’s your business here, Lolo?” I curiously ask habang nilalagyan ng pagkain ang pinggan ni Eli.“What’s your plan for today?” he asked bago siya kumain din.“I’ll enroll Eli later, Lolo. Why?”“Alright. After you enroll Eli, come to my office immediately,” he said kaya napatango na lang ako.&nb
Karina’s POV“You didn’t answer my question at all,” he seriously said kaya napairap na lang ako habang nakatingin sa kaniya.“Why? Are you curious about me now? Don’t tell me you already like me?” nakangisi kong tanong sa kaniya. Isang ngisi lang ang ibinigay niya sa akin kaya napairap na lang ako.“Fine, give her a drink, Miss. Kawawa naman,” aniya sa babae kaya pinagkunutan ko siya ng noo. Ang kapal talaga ng mukha ng isang ‘to. Kung ako lang ay hindi ko tatanggapin ‘yon but I know that my Eli was waiting kaya napabuntonghininga na lang ako bago kinuha ‘yon. Tanggal talaga ang angas ko pagdating sa anak.Binangga ko lang ang braso ni Adi at hindi man lang nagpasalamat dito bago ako nagtungo sa kotse ko. Tinted naman ‘yon at hindi rin naman talaga umaalis si Eli kapag nangako siya.“Here’s
Karina’s POV“What? Why would you take a project that will collaborate with the Cuizon, Lolo?” Nanlalaki ang mga mata ko habang nakatingin kay Lolo na napangisi na lang din.Well, He’s not the type of person who would like to work with his competitor so I don’t know what change his mind.“This was a request from Mayor for those people who got affected from the typhoon, I just wanted to help them,” aniya kaya napataas ang kilay ko. Alam na alam kong hindi ‘yon ang tunay niyang dahilan. Lolo is not someone who will do things for other people unless magbe-benefit siya.Napatikhim naman siya sa paraan ng tingin ko sa kaniya.“I mean that idiot Frotacio, minamaliit na ata talaga tayo dahil lang nakaangat nang kaunti,” ani Lolo na napasimangot pa. Napailing na lang ako dahil doon.“So is this a repulsive decision of yours, Lolo?” tanong ko na hindi pa maiwasan ang mapataas ng kilay habang nakatingin sa kaniya.“That’s not it! Our company will have a good reputation after this,” nakangising
Chapter 5 (Part 1)Karina’s POVI still remember kung paano makisabay sa init ng panahon ang init ng ulo ko pagdating kay Adi nang nasa isla kami.I can still remember the smell of the sea and hear the sounds of natural things. Ang paghampas ng alon sa dalampasigan, ang huni ng mga ibon, ang pagaspas ng mga dahon. And most importantly, I can still remember how my heart beat with the guys I was with. A little flashback from that time. “Hindi ka mapapakain ng pride mo,” aniya sa akin kaya hindi ko maiwasan ang masamang tingin nang lingunin ko siya. Agad ko pang nakita ang ngisi sa kaniyang mga labi na para bang gustong-gusto niya akong asarin. He even eat the fish na para bang sarap na sarap siya roon. “As if maiinggit mo ako sa pirasong isda na ‘yan,” ani ko kahit na kanina pa kumakalam ang sikmura at kanina pa natatakam sa isdang mayroon siya ngayon. Napaiwas na lang din ako ng tingin dahil hindi kaya ng pride ko na humingi ng tulong sa kaniya para lang mangisda. Sinubukan ko na la
Karina’s POV “I get both of your point. I actually like the design, Ms. Javier. You’re right. The house should have a sense of home. A home na matibay and Mr. Cuizon is also right. So why don’t we find a house that can do both of your suggestion. To begin with this is your collaboration project? I hope the two of you can work together with that,” anito na ngumiti pa sa aming dalawa ni Adi. Napatingin naman ako kay Adi na agad na sumang-ayon sa desisyon ni Mayor. Mukha pa siyang nagagalak dito kaya hindi ko maiwasan ang mapairap na lang din. “Why don’t we meet the people first then decide with this project?” tanong sa akin ni Adi nang palabas na kami ng opisina ni Mayor. Kahit na hindi ko gusto ang makasama si Adi, I know that he just want this project to be done nicely kaya wala akong nagawa kung hindi ang sumang-ayon na lang sa kaniya. “Alright then. You can come with my engineer
Karina’s POVHindi ko alam kung paano ko naiwasan ang mga tanong ni Adi sa akin. However, I survive being with him doing both our job. Meeting those people who was affected by the typhoon was really a great help. Mas napadali ang trabaho namin at kahit paano’y nagkasundo rin sa gustong gawin. “Where are you going, Karina? I thought you’ll have a date with Mr. Terano?” tanong ni Lolo sa akin. Panibagong lalaki na naman na gusto niyang kilalanin ko. “I’ll go to Eli, Lolo. Pinagbigyan na po kita nitong nakaraan,” seryoso kong sambit. Wala namang magagawa si Lolo pagdating doon dahil apo niya na ang pinag-uusapan ngayon. “Fine. But if you have time, you should give your suitors a chance. You’re pretty, smart, and almost perfect, Apo. Kahit sino’y kayang-kaya mong kunin sa mga galamay mo. You should settle now. Kailangan mo rin ng kaagapay sa buhay. Ninyo ni Eli.” Hindi ko mapigilan ang mapailing na lang sa sinasabi ni Lolo. Hindi ko alam kung talaga bang magagawa ko na ang mga bagay na