Ingay at halos puro daing ng babaeng kaniig ni Calex ang tanging maririnig sa silid na iyon—ang kwartong madalas niyang gawing pampalipas-oras.
Karaniwang routine na ito sa kanya: pagkagaling sa opisina, deretso agad sa hotel o kaya sa kanyang condo unit, laging may kasamang babaeng natipuhan o nakilala niya sa bar—kung saan madalas silang tumambay ng mga kaibigan. “You're so f*cking good, baby!” Anas ng kanyang kaniig na si Stacey. Halos maggigilan sila sa matinding pagbayo at paglabas-masok ng kanyang pagkalalaki sa babae. Umuuga ang kama, dahilan ng kanilang mabilis at marahas na banggaan ng katawan. Ibinuka niya ang mga hita nito. Saka, ubod-lakas at diin, ipinasok ang kanyang pagkalalaki sa loob nito. Pailalim nang pailalim ang bawat ulos, dahilan upang mapasigaw si Stacey nang isagad niya ito. Tulad ng inaasahan—maluwag na ito. Hindi katulad ng mga babaeng siya mismo ang nakauna. Si Stacey ay isang kilalang modelo. At hindi na lingid sa kanyang kaalaman na maraming lalaki na rin ang dumaan sa katawan nito. Nagkakilala sila noong nakaraang linggo, sa isang event sa BGC na kanyang dinaluhan. Hindi rin niya maitatangging maganda si Stacey, kaya agad niya itong pinatulan. Pinagsawaan niya ang babae—hanggang sa pareho silang mapagod at makatulog. --- Malalakas na tunog ng doorbell ang gumising sa kanya. Pupungas-pungas siyang bumangon at napatingin sa kaliwa ng kama. Wala na roon ang babaeng kaniig niya kagabi. Umiling-iling siyang pinulot ang kanyang pang-ibabang saplot at dali-daling isinuot iyon. Matapos makabihis, tinungo niya ang pintuan. “Mom?!” gulat niyang sambit nang bumungad sa kanya ang kanyang inang si Donya Alera. Hindi niya inasahan ang biglaan nitong pagdalaw. “Iho, hindi mo ba ako papatuluyin?” tanong ng ginang nang hindi siya agad pinapasok. Nang makabawi mula sa pagkabigla, binuksan niya nang maluwag ang pinto. “Kagigising mo lang?” tanong muli ng kanyang ina nang tuluyan na itong pumasok sa kanyang condo. “Yes, Mom. Where’s Dad?” balik-tanong niya. Ang kanyang mga magulang na nakatira sa Batangas ay paminsan-minsan lamang dumadalaw sa kanya sa Maynila. “Nasa Quezon ang ama mo. Hindi siya nakasama ngayon. Alam mo naman iyon, inaaasikaso pa niya ang pagpapatanim doon,” sagot ng ginang. Malaki ang kanilang lupain sa Quezon. Sila ang may-ari ng malawak na taniman ng coco lumber doon. Si Calex ang ipinalit ng kanyang ama sa puwesto nito sa Invest Cube Corp, ang kumpanyang pag-aari ng kanilang pamilya, upang maasikaso naman nito ang kanilang sakahan. Noong una ay tinutulan niya ito, ngunit wala siyang nagawa. Lalo pa't ni ayaw din ng kanyang nakababatang kapatid na si Ahlily na masangkot sa negosyo ng kanilang pamilya—ni ayaw nga nitong magtrabaho sa kumpanya. “So nasaan ang maganda kong kapatid?” nakangiting tanong niya sa ina, habang ang ginang ay iiling-iling dahil sa mga kalat sa paligid. “Kasama ng ama mo. Kilala mo naman ang kapatid mong ‘yon—mahilig sa mga gawain sa farm.” Napapalatak na lang siya. Kakaiba talaga ang trip ni Ahlily. Sa dinami-dami ng puwedeng gawin, pagtatanim pa talaga ang nahiligan nito. Kung tutuusin, matagal na rin nitong gustong kunin ang kursong Agrikultura, pero pinilit ito ng kanilang ama na kumuha ng kursong may kinalaman sa negosyo. Bandang huli, nanaig pa rin ang hilig ni Ahlily. Maya-maya, narinig niya ang malalim na buntong-hininga ng kanyang ina. Napatingin siya rito, at napatawa na lamang nang makita ang hawak-hawak ng ginang—tibak yata iyon ni Stacey. “Calex! Talaga bang hindi ka na magbabago? Hindi ka pa ba nagsasawa sa mga pinaggagagawa mo? Ilang babae pa ba ang susugod sa opisina mo at mag-aakusa na ikaw ang ama ng dinadala nila?!” umpisa na naman ng sermon ng kanyang ina. “Mom, that's not gonna happen. Alam n’yo namang maingat ako pagdating sa mga ginagawa ko sa kama,” sagot niya, sabay irap. Sanay na siyang masermonan ng kanyang mga magulang dahil sa pagiging babaero niya. “Calex, baka nakakalimutan mo, babae rin ang kapatid mo. Kaya umayos-ayos ka! Hindi ka na bata!” Napailing ang ginang, saka tumawag ng maglilinis ng condo. Nag-ring ang kanyang cellphone. Agad niya itong sinagot. “Yes, Luke?” “Bro, where the hell are you?! Kanina pa naghihintay ang board sa 'yo!” Napakamot siya ng ulo. Oo nga pala, may meeting siya ngayon. “Shit! I forgot. Sorry, bro. Papunta na ako diyan,” sagot niya, kahit ang totoo’y ni hindi pa siya naliligo. “Nagpakapuyat ka na naman ba sa babae, Calex?” “Bro, you know me. Hindi tumitigil hangga’t may lakas at hindi nagsasawa,” nakangising sagot niya. Alam niyang stress na stress na naman ang pinsan. --- Kararating lang niya sa opisina nang salubungin siya ni Luke. Tulad ng dati, nakakunot na naman ang noo nito. “God, Calex! Kailan ka ba hindi male-late sa meeting?” “Bro, relax. I’m here now,” sagot niya, saka dumiretso sa boardroom. Matapos ang ilang oras ng pagpupulong, tinungo niya ang sariling opisina at naupo sa swivel chair. Ilang minuto lang ang lumipas nang bumukas ang pinto—pumasok ang sekretaryang si Andrea. Napangisi siya. Napadako ang tingin niya sa dibdib nito na halos lumuwa na sa suot na damit. “Hi, Sir,” bati nito sa malambing at mapang-akit na boses. “Lock the door,” nakangising utos niya. Agad itong tumalima. At sa sumunod na sandali, muling nilamon si Calex ng init ng kanyang katawan.Napatigil sa paglalakad si Felicie patungo ng kanilang bahay nang makita ang isang magarang sasakyan sa tapat ng kanilang bakuran. Mula sa di-kalayuan ay tanaw na tanaw niya ang kanyang Itay Sergio at si Don Elias. Habang kausap ng kanyang itay si Don Elias ay kita niya ang paglukot ng mukha ng kanyang ama. At alam niya kung ano ang dahilan niyon—ang lupa nilang nakasanla kay Don Elias. Isang linggo na ang nakakalipas nang magpunta siya sa mansyon ng mga Saavedra at kausapin si Don Elias tungkol sa lupa. Ngunit hindi niya gusto ang alok nito—kapalit ang kanilang lupang nakasanla rito. Napatitig siya sa mukha ng kanyang ama at hindi nakaligtas sa kanya ang sobra-sobrang lungkot na nasa mukha nito. Isang malalim na paghinga ang kanyang ginawa. Paano ba niya tatanggapin ang alok ni Don Elias kung ang kapalit nito ay ang kanyang sariling kaligayahan at kalayaan? Ngunit matitiis ba niya ang kalagayan ng kanyang magulang kung alam naman niyang may magagawa siya para sa mga ito? Ang unf
"Kuya, anong nangyari sa'yo?" Nagpipigil na pagtawang tanong sa kanya ng kapatid na si Ahlily nang makita ang kanyang hitsura. Matalim na tingin ang ibinigay niya sa nakababatang kapatid. Alam niyang kanina pa nito gustong bumunghalit ng tawa, ngunit 'di nito magawa. "You know what, this is all your fault!" Asik niya sa kapatid na pigil pa rin ang pagtawa. Napanaguso ito sa kanya. "At ano namang kinalaman ko d'yan, kuya? Hindi ko naman alam na sa tubigan mo pala gustong mag-swimming." Anang kanyang kapatid na hindi na napigilan pa ang matawa dahil sa hitsura niya. Napailing na lang siya. Sino nga ba naman ang 'di matatawa sa hitsura niya? Nagngingitngit siya nang maalala ang babaeng nerd na may kagagawan noon sa kanya. Sa inis na nararamdaman ay inihagis niya ang maputik na sapatos kay Ahlily. "Kuya naman, eh!" Asik nito sa kanya nang malagyan ito ng putik. Taas ang kanyang kilay na tumingin sa kapatid, saka dumiretso ng bathroom. Habang naliligo, ay 'di niya maiwasang
Tinamaan ka na naman ng magaling, kuya oh! Naku, may kasamaan at pagka maarte yata itong kaanak ni Tarzan..."ani niya sa isip."Eh, sir, pasuyo na po ako. Hindi naman puwedeng ako pa ang bumalik doon sa kabilang pangpang. Kita mo naman po, malayo na, oh. Ikaw na lang malapit, at pwe—""Hey, Miss Nerdy. I don't have so much time for this, okay? So ikaw na lang ang magbigay ng daan. Bumalik ka kung kinakailangan. Nagmamadali ako! Kapag umulan, mababasa at mapuputikan itong mga suot ko. So it's better na ikaw na lang ang umatras para matapos na 'to."Putol nito sa kanya na hindi naitago ang pagka-irita. Abay, ang mukhang na ito! Hindi lang pala suplado, kundi may pagka antipatiko at ubod sama ng ugali. Higit sa lahat, ubod arte—akala mo babae."Ay sir, hindi naman po pwede 'yun. Kita mo naman, oh, ang layu-layo ko na doon sa kabilang pangpang. Tapos papabalikin mo pa ako? Pwedeng ikaw na lang muna ang tumabi nang makadaan na ako. Kaya pakiusap na ho. Ikaw na ang umatras. Nagmamadali din
Hapon at nagmamadali na sa pag-uwi si Felicie. Galing sa bukid nina Aling Yolanda. Katatapos lang nila mag-harvest ng mga talong doon ni Ernesto. Mukhang uulan dahil sa makulimlim na kalangitan. Napatalon pa ang dalaga nang biglang kumidlat nang pagkakalakas-lakas. "Naku naman o! Mamaya ka na umulan. Wala akong dalang payong. Parang awa mo na. Maghapon ako sa initan, e! Hindi ako pwedeng mabasa," ani niya sa sarili habang nagmamadaling binabagtas ang baybayin ng tubigan. Ilang hakbang na lang para makarating siya sa kabilang pangpang nang may masalubong siyang isang lalaki na tila nagmamadali ding makalampas sa pilapilang kanyang daraanan. Napatingin siya sa pinanggalingang pangpang. Malayo na siya para siya pa ang umatras at magbigay-daan sa lalaki. Ang lalaki ay hindi pa naman ganoon nakakalayo sa pinanggalingan nito, kaya puwedeng ito na ang umatras para makadaan siya. Sa tingin niya ay dayo ang lalaki, base na rin sa suot nito. Muntik pa siyang bumunghalit ng tawa nang makit
"Ano iha? Payag ka ba?" untag sa kanya ni Don Elias na nakapagpabalik-diwa sa kanyang pagmumuni-muni. Inayos niya ang suot-suot na salamin saka isang pilit na pagngiti ang ginawa sa Don. "Don Elias, pwede po bang pag-isipan ko muna? Lalo na at usaping pag-aasawa. E ni hindi pa nga po ako nagkaka-boyfriend e." Dere-deretsong sagot niya sa matanda. Tumango-tango naman ito sa kanya. Maya-maya ay may inabot ito sa kanyang calling card. "Kapag nakapag-desisyon ka na, iha, tawagan mo lang ako sa number na 'yan." Nakangiting tumango siya rito at iniabot ang calling card. Saka nagpaalam na din. Pakiramdam niya ay parang sumakit ang kanyang ulo sa pakikipag-usap kay Don Elias. Mayroon bang ganoon? Magulang ang humahanap ng magiging asawa ng anak? Teka, hindi kaya? Hindi kaya may kaunti si Don Elias? Naipilig niya ang sariling ulo. Mukhang matino naman, sa loob-loob niya habang binabagtas niya ang daan pabalik ng kanilang bahay. --- "I said, pabagsakin mo ang Montereal Company! Kunin m
"Paano ba 'yan, Sergio? Balak nang kunin sa atin ni Don Elias ang ating natitirang lupa. Paano na ang mga bata? Lalo na si Junior." Narinig ni Felicie ang tanong ng kanyang inay sa kanyang ama isang hapon. Kagagaling lang niya sa pamumuti ng talong doon kina Aling Yolanda, at habang papasok nga siya ng bahay ay narinig niya ang pag-uusap ng kanyang mga magulang. Napatigil siya sa pagpasok ng kanilang bahay at palihim na nakinig sa usapan ng kanyang ama't ina. Kita niya ang lungkot sa mukha ng kanyang ama. "Kung may magagawa lang akong ibang paraan, Emma, ay nagawa ko na. Dahil ayaw ko ding mawala ang ating natitirang lupa. Lalo na't minana ko pa ang lupang iyon sa aking mga magulang." Narinig niyang malungkot na sagot ng kanyang Itay Sergio sa kanyang Inay Emma. "Paano na ang pag-aaral ng tatlo? Lalo na si Junior na madalas sumpungin ng kanyang asthma. Kapag tuluyan nang nakuha sa atin ang lupa, wala na tayong ibang mapagkukunan ng ating hanapbuhay. Doon lang tayo umaasa sa lupan