#6

ISABEL POV.

Habang naglalakad ito ay hindi niya alam kung saan siya pupunta. Wala siyang ibang dala kundi ang mga gamit niya. Wala siyang pera dahil ang mga cards niya ay kinuha ng ama niya. Ang bank account niya ay naka-lock na.

Naging mapait ang mundo sa kaniya. Ni-wala nga siya sa tamang pag-iisip ngayon. Masyado pa siyang emosyonal sa mga nangyari.

"Ano ba gagawin ko ngayon? Hindi naman ako pwede sa kaibigan ko dahil apartment lang 'yon. Makaksikip pa ako sa bahay niya. Hindi din ako makakarating sa mismong bahay ko, dahil pati kotse ko kinuha ni Dad," pabulong niyang sinabi sa kaniyang sarili. Wala siyang ibang maka-usap kundi ang sarili niya.

May nakita siyang malapit na tulay.

"Kung magpakamatay na lang kaya ako? Siguro naman, matatapos na ang lahat ng mga problema ko? Hayts, hindi ko na rin naman alam kung saan ako magsimula. Galit na galit na rin sa akin ang ate ko. Wala na akong ibang kakampi pa. Pati si Ninong, galit na rin sa akin. Baka ito na talaga ang oras ko para ma wala sa mundong 'to," muling bulong niya sa kanyang sarili.

Tila naging buo ang kaniyang disisyon. Kaya, agad siyang naglakad nang mabilis at nagtungo sa tulay na 'yon.

"Ano ba naman 'to, ang ilalim naman. Kaya ko ba talaga tumalin diyan? Paano kung may pating pala diyan? Ede kainin niya ako agad?" pagtataka niya. Reklamo siya nang reklamo at halos mapadabog pa. Muli niyang tinitigan nang maayos ang tubig sa tulay.

"Tama! Kung may pating diyan, ayos na rin

Kung sakaling kainin niya ako, ede sa loob nang tiyan na niya ako titira pa. Ede hindi na ako mahihirapan pang humanao ng bahay ngayon! Kaya, dapat lang na makapasok ako sa tiyan niya. Lalo na ay mag-gagabi na rin!" sambit niya sa kaniyang sarili na may patango-tango pa.

Umatras siya nang ka-unti, huminga pa siya nang malalim. Hanggang sa, tuluyan nang humakbang ang kaniyang mga paa. Mabilis siyang tumakbo upang tumalon. Ngunit....

"Wa!!!!! Hindi naman ako marunong tumalon! Baka wala rin pating kaya paano ako magkakaroon ng bahay ngayon!" malakas niyang sigaw. Hindi niya napansin na pinagtitinginan siya ng ibang tao na dumaan rito.

Napa-upo siya at iniyuko ang ulo niya. Sa gitna nang katahimikan at lamig at bigla siyang napahagulhol sa pag-iyak. Bumuhos niya rito ang sakit na nararamdaman niya. Kahit anong pigil niya at pagpanggap na ayos lang siya ay hindi niya pa rin makaya. Malambot ang puso ni Isabel, kaya hindi ito madali sa kaniya.

"Hindi ko alam, kung ano ang nagawa ko. Alam kong mali, pero bakit ang laki ng nabayad ko? Ganito ba talaga ko ka walang kwenta at walang halaga sa dad ko? Bakit ginanito niya ako. Pwede naman niya akong parusahan. Pero, sana hindi ang ganito. Mukha na ako ngayon walang-wala at pulubi dito." Hindi pa siya napatigil sa kaniyang pag-iyak.

Maya-maya pa, isang lalaki ang lumapit sa kaniya. Napadaan lang ito ngunit hindi niya natiis si Isabel.

"Here." Ini-abot nito ang isang panyo. Marahan na itinaas ni Isabel ang paningin niya sa lalaki.

"Salamat." Kahit nag-aalangan siya ay tinaggap niya pa rin ito.

"I don't know, what happened." Malamig na boses ng lalaki. Ngunit, nagawa niyang umupo sa tabi ni Isabel, dahilan na ikinagulat ito ng dalaga.

"Ano ang ginagawa mo? Hindi kaya kita kilala, at hindi mo rin ako kilala. Tumayo ka nga, madumi ang lupa. Hindi bagay sa tulad mo ang madumihan dito." Medyo may pag-aalinlangan ang tono ng boses niya. Ito ang unang beses na maranasan ito ni Isabel.

"It's okay, iniisip mo pa talaga ang dumi na 'yan? Wala lang 'yan. Isa pa, komportable naman ako umupo dito kasama ka. Kaya, don't worry." Sagot ng lalaki.

Base sa itsura ng lalaki ay hindi naman siya masama. Maputi, may katangkaran at maayos manamit.

"You mentioned na hindi mo ako kilala at hindi rin kita kilala. Now, I want to introduce myself. I'm Lui Sanchez, 23 years old," sabay ngiti nito. Ini-abot niya rin ang kamay niya kay Isabel.

Ngunit, bago pa man ito abutin ni Isabel ay napasinga muna siya sa panyo.

"Ayy, sorry. May sipon ko na," natatawang wika niya dahilan nang pagngiti ni Lui.

"It's okay."

"Oum, nga pala ako si Isabel Cordova, 20 years old pa lang ako. Mas matanda ka sa akin, kaya tatawagin kitang kuya ko," natutuwang sinabi ni Isabel.

"Kuya? Parang tatlo lang naman ang agwat natin. Kaya, hindi pwede, Lui na lang. Mas maayos na 'yon. Isa pa, mukha kang bata ahh. Hahhaa... Tapos umiiyak ka pa sa lugar na 'to? Bakit? broken ka ba? Siguro, binasted ka ng nililigawan mo," pagbibiro pa ni Lui sabay ngisi niya.

"Ano? Babae ako noh, wala akong nililigawan. Dapat nga ako ang ligawan ehh..." pagkunot noo ni Isabel.

"Hahah, okay, okay, just relax. Maganda pa naman ang hangin dito tapos nagsusungit ka pa diyan,"pagtukso nito kay Isabel.

Masamang tumingin si Isabel sa mga mata ni Lui. Ngunit, biglang kumindat ang lalaki. Kaya, napakurap na lang si Isabel. Tila nagkaroon ng ibang pakiramdam si Isabel sa lalaking 'to.

"Ano ka ba, akala ko ako lang ang medyo may pagkabata dito. Pero ngayon, napatunayan na ikaw pala 'yon, at hindi ako nag-iisa." Tumawa si Isabel sa kaniyang sinabi.

"Hayts, I'm not a kid. Sige na nga, ma-iwan na kita diyan," sabay tayo nito.

"Huh???"

Biglang naisipan ni Isabel na umutang kay Lui, para may pang renta siya ng hotel. Kaya, agad siyang napatayo at hindi sinasadyang mapahawak sa braso ng lalaki. Dahil sa nagawa niya, tila pareho tumigil ang kanilang mga mundo.

"Ahmm, hahaha, sorry..." lutang na saad ni Isabel. Binitawan niya si Lui at humarap nang maayos.

"Hmm, ano ba ang gusto mo Isabel? Hinambol mo ako, ibig sabihin may gusto ka? Sige, Sabihin mo na bago ako umalis." Kalmado lang ang boses niya. Halata naman na mabait siyang tao.

"Ano kase, wala akong pera ehh. Tapos wala akong matutuluyan. Baka, pwede akong umutang sa 'yo, kahit 5k lang," deretsahang sambit ni Isabel. Nagpa-cute pa siya para effective.

"Kawawa namang ang batang 'to. Walang pera, walang bahay. Bakit hindi ka na lang sumama sa akin?" Tila biro pa ni Lui.

"Huh???" Laking gulat ni Isabel.

"Wala, ang sabi ko. I send mo sa akin ang number ng cellphone mo. Para matawagan kita kapag singilin na kita. Baka kasi, mamaya takbuhan ako ng isang bata."

"Ahh??? Hahah, ito." Agad na ibinigay naman ni Isabel ang number niya.

"Ayan, mabuti. Huwag ka mag-aalinlangan na tumawag sa akin ahh, kung may kailangan ka pa." Muling sinabi ni Lui.

Naging mabait agad kay Isabel ang lalaking 'to.

"Oum." Tumango si Isabel.

Ibinigay ni Lui ang 5k kay Isabel. Matapos ay tuluyan itong nagpaalam. Pareho naman silang nagbigay ng mga matatamis na ngiti sa isa't isa.