Ch. 4: Dr. Collins

Sensing something off about her fertility checkup, Ciara decided to just go home without Luca showing up.

She had waited nearly an hour at the bus stop near Dr. Collins’ clinic, pero wala pa rin si Luca. His phone was turned off too. Instead of creating a scene or showing her temper in public, Ciara quietly booked an online motorcycle ride and left on her own.

Pagdating sa bahay, she freshened up and tried to shake off what happened. Ayaw na niyang maalala kung paano siya tinitigan ni Dr. Collins, o kung paano niya pinaalis ang underwear niya sa loob ng isang naka-lock na kwarto. Sa pagkakaalam niya, hindi ganoon ang tamang proseso ng checkup. At mas lalong hindi dapat nakalock ang pinto. Nakakatakot talaga.

Totoo, high school crush niya dati si Dr. Collins. Pero ngayon, alam niyang may hangganan. Never niyang iisipin na lokohin si Luca, kahit gaano man ito kalamig sa kanya nitong mga nakaraang buwan.

Pagkatapos maligo, dali-dali siyang nagtungo sa kusina para magluto ng hapunan. Alas-tres na, at usually, uuwi si Luca mula sa trabaho bandang alas-singko.

Habang nag-aayos ng gulay mula sa ref, biglang nag-ring ang cellphone niya. Pagtingin niya sa screen, ang biyenan niya ang tumatawag. Napabuntong-hininga si Ciara bago sinagot, hula na niya kung ano na naman ang tanong nito, tungkol sa check-up, ano pa ba.

“Hello, Ciara. Kumusta ang consultation? Mas maayos ba si Dr. Collins kaysa sa mga nauna?” tanong agad ng biyenan niya.

Ciara forced a small smile kahit wala namang nakakakita. “Maayos naman po, Ma. Sabi niya okay ako, walang problema. Pero… si Luca, hindi siya nakapunta. Nagdiretso na yata sa office.”

“Ha? Bakit hindi siya sumama? Hindi ba pwedeng mag-leave man lang?” may himig ng inis ang boses ng biyenan.

“I’m not sure po. His phone was off the whole time. Siguro mas mabuti kayo nalang ang magtanong sa kanya,” iwas na sagot ni Ciara, habang patuloy na hinihiwa ang sibuyas.

“Ganun ba? Sige, kakausapin ko siya mamaya. Pero kailangan niyang magpacheckup din para malinaw. Kung hindi siya available ngayong linggo, mag-schedule na lang tayo ng balik kay Dr. Collins sa next Sunday para makasama siya.”

Parang may pumulupot naman na tinik sa dibdib ni Ciara. The thought of going back to Dr. Collins’ clinic terrified her, even if Luca would be there.

“You two really need to go back. Habang willing si Dr. Collins tumulong, libre pa ang checkup. Imagine mo na lang kung sa ibang clinic kayo magpa-program, ang laki ng gastos. Covered nga siya ng PhilHealth, pero limitado lang ‘yung services. Baka may ilang tests o procedures ka pa ring kailangan na bayaran.”

Ciara kept quiet. Alam niyang wala ring mangyayari kahit sumagot siya. Her in-laws were just like her parents, laging nakapako sa iisang tanong. “Kailan ka magkakaanak?” Para bang ang baby ay nabibili lang sa palengke, kasabay ng isang tali ng kangkong.

“You and Luca should really follow Dr. Collins’ advice,” Zelda said firmly over the phone, her tone leaving little room for argument.

“Yes po, ma,” Ciara answered, pero ramdam pa rin ang pag-aalangan sa boses nito. Maingat itong nagpatuloy sa paghiwa ng gulay habang ang phone ay nakaloudspeaker na nakaipit sa stand phone.

Napabuntong-hininga siya bago nagsalita ulit. “Pero… ma, hindi po ba nakakapagtaka? Bakit parang sobrang generous niya? Libre lahat ng checkup, kahit follow-up? Hindi po ba unfair sa kanya? Hindi ba siya nalulugi?”

“Hindi naman,” Zelda replied, parang nainis pa sa naging tanong. “Dr. Collins is family. Pinsan siya ni Luca, so of course tutulungan niya kayo. Huwag mo nang isipin ‘yung gastos. Mas makakahiya kung tanggihan mo pa.”

Ciara pressed her lips shut and closed her eyes, letting out a deep breath. This encounter was just too much for today. “Okay po, ma.”

Sandali siyang nag-isip, then naglakas-loob itanong ang kanina pang bumabagabag sa isip nito. “By the way, si Dr. Collins po, ma, may asawa na ba siya?”

Huminga muna ng malalim si Zelda bago sumagot. “Wala pa siyang asawa. Pero may girlfriend ito ngayon, sinasabi ko nga na magpakasal na, e. Parang naghihintay pa ng sakuna, bago mag-asawa.”

Parang may pumukpok naman sa dibdib ni Ciara. Girlfriend lang? Hindi pa pala siya kasal. For a second, nagbalik lahat ng high school memories ni Ciara, kung paano niya minsang pinangarap si Colton. Pero agad niya ring pinutol ang sarili niyang isip. No. May asawa ka na, Ciara. Hindi na pwede.

“Bakit mo tinatanong?” Zelda suddenly asked, suspicious.

“Ahhh, wala po, na curious lang kasi,” Ciara stammered. “Kanina po kasi parang, ang dami niyang personal na tinanong. About sa marriage, about kay Luca. Medyo, nakakailang, ma.”

Zelda clicked her tongue on the other end. “Ay, ganyan talaga siya. Straightforward. Don’t take it personally. Gusto lang niya malaman lahat para matulungan kayo.”

“Pero ma, sobra po itong direct. Parang hindi na checkup, more like interrogation,” Ciara admitted softly, almost whispering.

“Ciara,” Zelda’s voice hardened. “Huwag kang mag-isip ng kung anu-ano. Colton is a good doctor. Maswerte nga tayo na siya mismo nag-offer na tumulong.”

Natahimik naman si Ciara. Gusto niyang mag-refuse pero naisip din niya kung gaano kalaki ang pressure sa kanila ng pamilya ni Luca.

“You’ll go back there, won’t you?” Zelda pressed again.

Ciara bit her lip. "Ma, pwede po ba na this time siguraduhin natin na kasama ko na si Luca? Ayokong maulit na mag-isa ako. Hindi ako comfortable. Lalo na kung bigla na lang siyang mag-decide pumasok sa trabaho.”

“I’ll talk to him,” Zelda promised. “I’ll ask him to take a leave. Hindi pwedeng palaging may palusot si Luca.”

“Salamat po talaga, ma” Ciara said quietly.

“Oh, one more thing,” dagdag pa ni Zelda. “This Saturday night, Colton invited us for dinner at his place. You and Luca are coming. Kami ng Papa mo sasama rin.”

Nanlalaki naman ang mata ni Ciara, halos mabitawan na ang kutsilyo. “Dinner sa bahay ni Dr. Collins?”

“Yes. Don’t worry, nandiyan ang girlfriend niya. Makikilala n’yo rin ito. Para mas comfortable ka na sa kanya, makita mong normal lang ang buhay niya,” Zelda explained.

Ciara forced a smile kahit hindi siya nakikita. “Ahh, okay po, ma. We’ll come.”

“Good. Next week, Sunday, balik kayo sa clinic niya. Wala nang excuses, ha,” Zelda said in her usual commanding tone.

“Yes, ma. I’ll prepare dinner na po before Luca gets home.”

“Alright. Ako rin, magluluto para sa Papa mo. Call me later kapag nandiyan na si Luca.”

Pagkababa ng tawag, nanatiling tulala si Ciara, hawak pa rin ang kutsilyo. Paulit-ulit niyang inuusal sa isip, Dinner sa bahay ni Colton. Hindi niya alam kung mas matatakot ba siya o mas curious sa makikita niya.