Chapter 29

 

Andrea

Pagkatapos ng klase ay nagpalit ako ng damit at dumeretso sa restaurant. Para malibang ako at hindi na mag-isip ng kung ano ano.

Nagta-trabaho na din dito si James. Tinanggap niya ang alok kong trabaho sa kaniya at natutuwa sila mama dito dahil masyado daw masipag.

Maging ang mga katrabaho niya ay natutuwa sa kaniya dahil may katulong na daw sila. Naglilinis din daw ito sa kusina kapag tapos na siya sa trabaho niya. All around siya. Lahat ng trabaho sa restaurant ginagawa niya pwera lang s pagluluto.

Hindi naman karamihan ang customer kaya nakakapagpahinga kami kahit papaano. "Kamusta dito?" Tanong ko kay James.

Magkasama kaming nakaupo sa isang bakanteng table ngayon. "Ayus, nag-eenjoy ako." Sagot niya.

Salamat kung ganun.

"Hindi ka nahihirapan?"

"Hindi sisiw lang 'to. Mahilig ako magluto at gusto kong maging chef. Kaya sa mga restaurant ko gustong magtrabaho. Kaso walang tumatanggap sa akin dahil sa appearance ko."

Mahilig din pala siyang magluto, parang si kuya Andrew.

"Gusto mong magtrabaho sa kusina?"

"Hindi ako qualified dun. Ni hindi ko nga alam kung makakapagtapos ako eh."

"Bakit?"

Bumuntong hininga siya bago sumagot. Nakangiti siya pero halata sa mata niya ang lungkot.

"Mahirap lang kami. May tatlong kapatid pa ako. Mas okay na sila nalang ang makapagtapos para sa kinabukasan nila. Ayus na ako sa ginagawa ko."

Ngayon lang ako nakakita ng gangster na ganito kabait. Ang sweet niya bilang kuya.

"Bakit sila lang kung pwede namang kayong lahat na?"

"Hindi kakayanin. Walang matatag na trabaho si tatay, ang nanay ko naman nagtitinda tinda lang ng kung ano ano."

"Magaling ba magluto nanay mo?"

"Sobra. Sa lahat, ang luto niya ang pinakagusto ko."

Namangha ako sa kaniya dahil sa paghanga na ipinakikita niya sa nanay niya.

"Pwedeng pumasok dito ang nanay mo bilang cook. Pareho na kayong may matibay na trabaho, siguro naman makakapag-aral 'pag ganun."

Nagliwanag ang mukha niya pagkarinig ng sinabi ko. "Kaso nakakahiya na." Nakayuko niyang Saad.

"Hindi uso ang hiya sa pamilya namin. Kaya 'wag kang makaramdam niyan lalo na kapag nandyan sila mama."

Naputol ang pag-uusap namin dahil may dumating na customer. Sila Lexa na naman. Naging close na din sila kela Dave at Azalea.

Si James ang umasikaso sa kanila. "Anong ginagawa nun dito?" Tanong ni Jake. Ang init ng ulo nito kay James eh.

"Nagtatrabaho."

"Alam ko. Pero bakit tinanggap niyo siya dito?"

Alam naman pala nagtatanong pa. "Kulang kami sa trabahador at kailangan niya ng trabaho kaya pinasok ko siya dito." Sagot ko.

"Alam ba nila tita ang ginawa niyan sa 'yo?"

"Ang dami mong tanong."

Dumating na ang order nila kaya tumahimik na siya.  Ang sama ng tingin niya kay James habang inilalapag nito ang order nila sa lamesa.

Binatukan ko siya kaya bumaba ang tingin niya. "Ano ba?! Masakit!" Daing niya.

"Sinisigawan mo 'ko?"

"Hindi." Tugon niya. Nagbaba siya ng tingin.

"Doon muna ako." Paalam sa akin ni James.

Hinawakan ko siya sa braso para pigilan siya. "Dito ka." Ani ko.

"Pero---"

Hinila ko siya paupo sa isang bangko sa tabi ko kaya hindi na niya naituloy ang pag-angal niya.

"Pwede naman siguro siya dito?"

Hindi naman sila umangal.  "Pwede siyang maupo pero wala siyang pagkain. Sakto lang sa atin ang in-order namin." Daming problema ng animal na 'to.

Tumayo ako saka pumunta sa kusina para kumuha ng pagkain. "May problema ka pa?" Tumahimik nalang siya at nagsimula ng kumain.

"Bakit nandito kayo?" Tanong ko sa kanila.

"Nagpunta kami sa bahay niyo sabi nila nandito ka daw." Sagot ni Dave.

"Bakit kayo nagpunta sa bahay namin?"

"Baka dahil sa 'yo?" Patanong na sagot ni hagdan.

"Wala naman kasi siyang sinabi na dahil kay Andrea kaya kayo nagpunta sa bahay nila kaya nagtanong siya." Si James ang dumepensa para sa 'kin.

"Manahimik ka hindi ka kinakausap." Sabat ni Jake kaya nagyuko ng ulo si James sa kahihiyan.

"Isa pa Jake." Banta ko.

"Bakit?" Painosente pa ang animal.

"Mamaya sa hide out James may training ka." Paalala ko dito.

"Ako na bahala sa training niya." Sabat muli ni Jake.

Ano kayang balak nito? "May laban kami mamaya kaya hindi ako pwede." Sabi ni James.

"Sama 'ko." Ani ko na tinutulan agad ni Jake.

"Andrea."

"Bakit ba?" Inis kong tanong dito.

Masyadong pakielamero eh. May mga customers na dumating kaya iniwan na namin sila at nagtrabaho na.

Ang daming problema ni Jake. Mas makuda pa kela mama eh. Malapit lapit ko ng sapakin 'yun.

Hindi ako pinapansin ni Jake Ilang araw na. Ano kayang problema nito? Nilapitan ko siya matapos ng klase namin. "Mag-usap tayo." Hindi niya ako pinansin. Tumayo lang siya at nag-umpisa ng magalakad.

Hinawakan ko ang balikat niya saka ko siya iniharap sa akin saka ko siya sinapak. "Andrea." Tawag sa akin ni Lexa.

Nakahawak sa labi niya si Jake at masama ang tingin sa 'kin. "Anong problema mo? Kinakausap kita hindi ka sumasagot." Tanong ko dito.

Tumayo siya para harapin ako. "Hindi ka rin naman nakikinig sa akin hindi ba?" Aniya

"Sobra ang paghihigpit mo. Ano bang ikinababahala mo?"

"Baka bumalik ka sa dati. Ayokong mangyari 'yun.".

"Dati? Ano bang dati? Ilang beses ko bang sasabihing hindi ako nagbago? Kung ipagpapatuloy mo ang ginagawa mo, panindigan mo 'yan..." Huminto ako sa pagsasalita saka tinignan siya. "Habang buhay." Pagpapatuloy ko saka ako lumabas.

Ang dami niyang problema kaya ang dami niyang ikinababahala. Ayaw niyang ibawas ang malalabong mangyari sa mga iyon.