Chapter 28

Andrea

Hindi naman makatingin sa akin ang hagdan.

"Why did you lose your consciousness? Tanong ni Raia.

Tingnan ko siya saglit saka ibinalik ang tingin ko kay hagdan. "Bakit nga ba Crimson?" Hindi pa rin siya makatingin sa 'kin hanggang ngayon.

Nilipat sa kaniya ng nga kasama namin ang paningin nila. "I lose my control on myself, that's why. It's an accident." Sagot niya.

Puro excuse na naman siya. Aigoo cham.

"Aksidente nga bro. Ang tanong namin, bakit siya nawalan ng malay?" Atat na tata ng tanong ni Tristan.

"I...I push her and her head bumped into the door."

Napabuntong hininga nalang silang lahat.

"Buti nabuhay ka pa." Ani Jake.

Tahimik si Alistair sa buong oras ng break time namin. Guilty pa rin yata siya hanggang ngayon.

Sabay sabay kaming naglakad pabalik sa room namin ng marinig namin ang pagtunog ng bell.

Habang naglalakad kami ay may nakita akong grupo ng mga lalaki na pinagtutulungan ang isang estudyante. Huminto ako saglit at tinignan kung sino 'yun. Binabatukan nila isa isa saka tinuro-turo ang ulo nito.

Parang pamilyar sa 'kin ang estudyanteng pinagtutulungan nila. Lumapit ako ng makilala kung sino iyon.

"Moonlight."

Pinipigilan nila 'kong lumapit pero nagtuloy lang ako. Wala rin silang nagawa kung 'di ang sumunod sa akin.

"Hoy!"

Inagaw ko ang pansin mg mga loko. Kita agad ang takot sa mukha ng isa sa kanila ng makita kung sino ako.

Inakbayan ko si James saka tinapunan isa isa ang mga loko. "Anong sa tingin niyo ang ginagawa niyo?" Tanong ko sa mga ito.

"Ano bang pake mo? Umalis ka nga dito." Mayabang na sabi ng isa sa kanila.

Binatukan siya ng pinuno ng grupo nila saka humingi ng paumanhin sa akin. "Boss, masakit." Angal niya.

"Mas masasaktan ka pa sa 'kin kapag hindi ka umayos." Saad ng pinuno nila.

May ibinulong siya dito at agad na napayuko ito. Kaninang mayabang ngayon nabahag ang mga buntot tss.

Tinignan ko si James na ngayon ay nakayuko lang sa mga kamay niya.

"Sa oras na saktan niyo ulit ito. Ako na ang makakalaban niyo. Naiintindihan niyo?"

"Oo."

"Magsi-alis na kayo."

Dali dali silang nag-alisan at ang iba ay tumakbo pa. Mga duwag naman pala. Hinarap ko si James bago siya kausapin.

"Bakit hinayaan mo sila na saktan ka?"

"Hindi ko sila kaya." Nakayukong sagot niya.

Inangat ko ang ulo niya ng magkapantay kami ng tingin. "Ayus lang 'yan. Magsanay ka ng hindi ka na nila maapi at maipagtanggol mo ang sarili mo." Payo ko dito.

"Walang pang-training eh. Pangkain nga wala." Mahinang sagot niya at nagbabasa muli ng tingin.

Tinaas kong muli ito. "Magpunta ka sa hide out bukas ng alas siyete ng gabi. Ako ang magsasanay sa 'yo." Saad ko.

Nagliwanag ang mukha niya at napangiti. "Salamat." Masayang tugon niya.

Nginitian ko siya saka hinaplos ang ulo niya. "Bumalik ka na sa klase mo." Ani ko na agad niyang sinunod.

"Parang kilala ko 'yun." Ani tagapangalaga.

Hinarap ako ni Jake sa kaniya at nakikita ko ang inis sa mukha niya. Ano na naman kayang problema nito?

"Kilala mo ba 'yung taong 'yun? Ha?" Inis niyang tanong.

Inalis ko ang kamay niya sa balikat ko bago sumagot. "Oo." Sagot ko.

"'Yun 'yung dumukot sa 'yo no'ng nakaraan. Alam mo?"

Tumango ako bilang sagot. Inis siyang napabuntong hininga saka ako tinignan.

"Bakit tinutulungan mo kung gayong alam mo na siya ang dumukot sa 'yo?"

"Porque ba ginawan ako ng masama hindi ko na pwedeng tulungan 'yon?"

"Hindi 'yon ang ibig kong sabihin. Alam mo bang may balak na masamang gawin sa 'yo ang mga 'yon? Kung hindi kami dumating ay nagawa na nila 'yon. Bakit kailangan mo pa rin siyang tulungan?"

"Chano."

Isang salitang nakapag matahimik sa kaniya. 'Yun lang pala ang magpapatahimik sa kaniya dapat 'yun nalang ang sinabi ko kanina pa.

"Magpunta nga ang isa sa inyo sa restaurant. Nakalimutan kong ilock ang glass door." Utos ni mama sa 'min.

Tinignan naming tatlo si Andrei. Alam na niya na siya ang inuutusan namin. "Ba't ako?" Saad niya ng walang boses na itinuro pa ang sarili.

"May mga tao talaga na bigla biglang nagiging paniki 'pag inuutusan." Sabi ni kuya Andrello saka umalis at pumunta sa kwarto niya.

Tumatakas na siya tss.

"Ano bang pinagsasasabi ng kapatid niyo?"

Nagkibit balikat lang kami.

"Wala bang susunod sa inyo?" Tanong ni mama sa amin.

Sakto at ngayon dumating si hagdan. May bumusinang sasakyan sa tapat ng bahay namin at sigurado akong siya 'yun.

"'Yan na ang sundo ko. See you later." Paalam ko sa kanila saka naglakad palabas ng bahay namin.

Nagpaalam na ako sa kanila kanina na gagawa kami ng report ni hagdan kaya hinintay ko nalang si hagdan sa bahay namin. Sabi niya kasi ay susunduin niya ako.

Sumakay ako sa kotse niya at nag seatbelt. Doon kami sa bahay nila gagawa sa study room daw nila.

"Good morning. " Bati nila sa 'kin. Kompleto na sila at ako nalang talaga ang hinihintay.

"Morning."

Naupo ako sa silya sa tabi ng kapatid kong bunso.

"Musta tulog niyo?" Tanong ni mama.

"Ayus lang." ~ Kuya

"Ayus." ~ Kuya Andrello.

"Masarap"~ Andrei.

"Ewan." Sagot ko.

'Di ko nga alam kung nakatulog ba 'ko eh.

"Anong oras ka ba umuwi kagabi? Kumain ka ba?" Tanong ni papa.

"'Di ko alam kung ano g oras ako nakauwi. Kumain ako." Sagot 'ko.

Ayus ang kinalabasan ng report namin. Buti nalang ay walang nagkamali sa 'ming dalawa. Hindi man perfect score ang nakuha namin ay least hindi mababa.

Hindi na 'ko sumabay kela Lexa na kumain dahil wala din naman akong gana. Pumunta nalang ako sa rooftop at naupo sa isang bench. Nilipat ko 'yun sa tabi ng pader para makasandal ang ulo ko ng komportable.

Kulang na kulang ako sa tulog kaya ang gusto ko lang ngayon ay matulog at magpahinga. Kahit saglit lang.

Nag set ako ng alarm sa cellphone ko para magising ako kapag oras na ng klase. Ipinikit ko ang nga mata ko at ilang saglit lang ay nakatulog na rin ako.

Alistair

"Bye!" Paalam ng babae ko.

I wave my hand at her and smile. She's the best kisser I've kiss among those girls before.

Naglakad ako papunta sa hagdan. Nasa rooftop ako ngayon. While I'm walking, I saw a familiar figure of a girl. Natutulog siya.

I don't know if she's really sleeping. Ang tanging paraan lang para malaman ko kung sino siya at kung natutulog ba talaga siya ay ang lumapit sa kaniya.

And that's what I did. I walk towards her and there I saw Andrea. Her eyes are close and her head is leaning to the wall.

I wave my hand in front of her face to check if she's sleeping and I'm right. She's really sleeping. I sat beside her and look at her beautiful face.

"You look like an angel when you're sleeping. You look so innocent." I whispered.

Ayokong sabihin iyon ng malakas dahil baka magising siya. She really look so innocent when she's sleeping.

This is not the first time I saw her sleeping. I look at her kissable lips and I can't help but to stare at it.

I want to kiss her all of a sudden but I can't. I respect girls.

Kinuha ko ang ulo niya at isinandal ito sa balikat ko. She must be tired and she doesn't sleep well last night because of our report.

It's almost 1 am when we finish doing it. I took out my phone ang text Tristan.

I tell him to buy me a 2 sandwich, 1 juice and delight. He replied 'okay' so I slid back my phone to my pocket.

I know that she didn't eat anything yet. It's lunch time when I got here and so she does.

She's a hard working student. I envy her. She can spend all night just to finish the task that our teacher gave us.

If it's only me, I won't do that. Why would I spend my whole night for that project? The hell I care about my grades.

I let her sleep on my shoulder. I'll just wake her up later before our class starts.