Chapter 29

Tulad ng sabi ni Alfred, hindi ako pumunta sa lamay ni papa kahit noong inilibing siya. Ina-update niya lang ako sa mga nangyayari doon. Gusto kong magluksa pero iniisip ko, nagluksa ba siya noong namatay si mama? Baka masaya pa nga siya dahil wala ng humahadlang sa mga masamang plano niya.

Ginawa kong abala ang sarili ko. Sa pagbasa ng mga dukomento na iniwan ni mama kahit wala akong naintindihan sa binabasa ko ginawa kong libangan iyon. Nag d******d rin ako ng games sa cellphone ko. Ginawa ko ang lahat ng paraan para kahit saglit hindi siya sumagi sa isip ko. Nangako na ako sa sarili ko na kalimutan ko na ang lahat ng past ng nangyari sa buhay ko at kailangan kong tuparin iyon.

Dalawang linggo na ang nakalipas mula noong ibinalita sa akin ni Alfred na patay na si papa at dalawang linggo narin kaming walang imikan ni Emmanuel. Hindi siya tumatabi sa akin sa pagtulog. Maaga rin kung umalis papuntang trabaho at pag-uwi niya sa kabilang kuwarto siya dumidiritso at doon matulog.

Minsan na