Kinabukasan. Na gising ako sa tunog ng alarm clock. Dinampot ko ang magazine sa ibabaw ng mesa ko at gigil na tiningnan ang gwapong mukha ni Emmanuel. Bago ko pa makalimutan na may trabaho ako nilapag ko iyon at nagmadaling pumunta sa banyo at maligo.
Dahil walking distance lang naman ang pinagtrabahuan ko naglakad nalang ako at sayang sa pamasahe. Nagtatrabaho ako bilang janitress sa isang coffee shop, college graduate ako pero dahil sa apelyedong Layson na dala ko hindi ako matanggap sa kompanya na pinag-aplayan ko. Unfair, dahil wala naman akong kinalaman sa kagagawan ng ama ko pero dahil dala ko ang apelyedo niya dawit parin ako. Mabuti nalang at na tanggap ako dito kahit janitress basta may trabaho ako at pambili ng makain ko.Nag umpisa na akong magtrabaho. Ito ang routine ko hanggang sa matapos ang working hour ko. Nakakapagod pero kayanin dahil wala naman akong ibang maaasahan. Ang tatay ko hindi man lang ako magawang tawagan simula noong magtago siya. Kaya kahit mahirap tinitiis ko dahil may pangarap ako pero hindi ko alam kung hanggang kailan ko ito kayang tiisin.Dalawang araw bago ang birthday ko may perang pumasok sa bank account ko ,alam ko si papa ang nagbigay niyon ngunit hindi ko siya magawang tawagan upang magpasalamat. Nagtatampo ako sa kanya. Galit. Hindi ko alam. Basta ayoko siyang makita o maka-usap man lang. Hindi ko ginalaw ang pera na bigay niya may sarili naman akong pera at hindi ko kailangan mag celebrate ng birthday ko nang bongga. Sabi nga si Cathalea baka may plano si Ashnaie."Make a wish," masayang sambit ni Ashnaie.October 10-friday.My birthday.Pumikit ako at binulong sa aking isipan ang wish ko. Nang hipan ko ang kandila sabay nila akong binati ni Cathalea ng happy birthday. We celebrate my birthday in a fancy restaurant na pagmamay-ari ng boyfriend ni Ashnaie. Naka-VIP pa kami.Ang regalo ni Ashnaie ay gold necklace. Literal na gold. At kay Cathalea keychain na may picture naming tatlo. Niyakap ko sila at mangiyak na nagpasalamat."Shopping? Another birthday treat?""Huwag na Ash," tanggi ko. "Sayang sa pera alam mo naman hindi ako materialistic na tao.""Alam ko na!" Ngumunguya na singit ni Cathalea. "Pajama party tayo sa condo. Mag take out nalang tayo ng foods.""Agree ako. Nag leave rin ako ng dalawang araw sa trabaho," sagot ko."Sige. Sagot ko na foods," si Ashnaie."Alak na akin," si Cathalea.Nang matapos kaming kumain nagpa take out si Ashnaie at dumiritso kami sa condo ni Cathalea. Dahil busog pa kami nag movie marathon muna kami at nagluto si Cathalea ng popcorn at fries."May naisip akong laro," sambit ni Ash." Spin the bottle tayo. Truth or dare at kapag hindi mo nagawa ang may consequence. "" Dare, " agad na sagot ko." Hindi pa nga nag umpisa ang laro nag dare ka na, " asik ni Ashnaie nakabusangot ang mukha.Humalukipkip ako." Alangan naman mag truth ako parang hindi ninyo ako kilala. Wala akong maitago na sikreto sa inyo. "" Oo na," masungit na saad niya." Dahil nag dare ka. I dare you to seduce Emmanuel Montefalco. "Napanganga ako at gulat na tiningnan siya." Ang hirap naman 'yan, " reklamo ko." Hirap hagilapin ang taong yan. Iba na lang. "" Ayaw mo non, thrilled? Ano game? " Nakangisi na sagot ni Cathalea. "May premyo . Kapag nagawa mo. Trip to Paris ang prize mo. "" Aakitin lang naman diba? " Paniniguro ko." Yeah. Iyon lang, " kibit-balikat na sagot ni Ashnaie.Bumuntong hininga ako. Bakit kasi nag dare kaagad ako ayan tuloy napasubo. Paano ko iyon gagawin wala naman akong alam sa mga ganyan.Umingos ako." Hindi ko talaga kaya ang dare mo Ashnaie. Iba na lang.""Ayaw mo non? May chance ka ulit makalapit sa ultimate crush mo? "" Ehhh! " Angal ko."Oh sige iba nalang," ani Cathalea. " Hindi mo siya aakitin. Kausapin mo na lang at sabihin 'Emmanuel, can you date with me? -"" Cath naman e, " parang bata na reklamo ko. Tinawanan lang ako ng dalawa sa inakto ko.Pabor sa akin ang dare ni Ashnaie kasi chance ko rin ito na mapansin ulit ni Emmanuel ang kaso hindi talaga ako marunong mang akit. Hindi ko alam ang gagawin ko. At baka sabihin pa niya ang landi ko, desperada na mapansin ang isang tulad niya. At saka nakakahiya, paano kung tanongin niya ang background status ko, ano ang isasagot ko?Imposible na hindi niya kilala ang ama ko. Ang apelyedong dala ko, dahil kalat na sa buong Sagada ang issue ng ama ko at ang brutal na pagkamatay ng ina ko. Bumuntong hininga ako. Nakanguso sa tumingin sa dalawa ."Game?" Nakangisi na tanong ni Ashnaie. " Pangarap mo pumunta sa Paris. Kaya ko naman ibigay iyon sayo bilang treat pero. .walang challenge," she chuckled. " Sige na. Madali lang naman e," pangumbinsi niya pa."Paano kung hindi maging success?""It's okay. As long as kinausap mo siya at sinubukang akitin," kibit-balikat na sagot ni Ashnaie.Nagpakawala ako ng isang malalim na buntong-hininga. " Okay! Game, para sa Paris."Napatakip ako sa aking tainga nang sabay silang dalawa na tumili. Kapag ako napahiya, ako naman mag dare sa kanila. It's payback time. Mark my word.Wala nang party na naganap dahil na lasing ang dalawa. Habang ako tulala na nakahiga sa kama iniisip kung paano akitin ang isang Emmanuel Montefalco. Madaling araw na pero dilat parin ang mata ko, wala paring idea na pumasok sa isip ko kung ano ang gagawin. Una, hindi ko alam kung saan siya hagilapin. Kung naroon siya sa opisina ng kanyang mall panigurado buong hapon yon nandoon. Sa DZM Corporation kaya? Tapos kunyari mag apply ako nang trabaho. Pwede 'yon."Hayyyst! Bakit kasi ang hirap ng dare ni Ash e," himutok ko.Dahil hindi ako makatulog, bumangon ako at lumabas ng silid. Lumabas ako ng veranda at umupo sa ratan chair. Napayakap ako sa aking sarili nang tumama ang lamig ng simoy ng hangin sa balat ko. Nakalimutan ko magdala ng kumot. Bumalik ako sa loob at kumuha ng extra na kumot at binalot ang aking katawan.Tumingala ako sa payapang kalangitan. Ang daming bituin na kumikinang kay sarap pagmasdan. Nilabas ko ang aking cellphone at nagtipa doon. .kung ano ang nangyari sa akin ngayong araw. Sa aliw ko, hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako. Nagising ako nang maramdaman ang init ng sikat ng araw na tumatama sa mukha ko.Pumupungas na tumayo ako at bumalik sa loob. Tulog parin ang dalawa. Mabilis akong naligo at nagluto ng makakain namin. Dahil lasing ang dalawa sinigang na bangus ang niluto ko na may kaunting anghang. Hindi ko alam kung makatanggal ba ito nang hang over nila ang importante makahigop sila ng mainit na sabaw. Nang matapos maluto ginising ko na ang dalawang lasing."Gising na!"Ngunit umingos lang ang dalawa at nagtalukbong pa ng kumot."Gising na. Kakain na tayo. 10 am na."Hilik lang ang sinagot nilang dalawa sa akin. Napamaywang ako. Ang hirap gisingin ng dalawa kapag lasing."Ash" niyugyog ko ang balikat niya, umungol siya . " Nasa labas si Justin, galit na galit. At mukhang lasing. Nag away ba kayo?"Napanganga ako sa gulat nang mabilis itong bumangon, muntik pang mahulog sa kama pagkababa nito, siguro nahihilo pa. Pasuray-suray siyang naglakad palabas sa kwarto, nakapikit pa ang isang mata, sabog ang buhok, at wala sa ayos ang damit. Napahagikhik nalang ako at lumapit kay Cathalea sa kabilang banda ng kama."Cath," walang response. " Cath," ganon parin, tulog na tulog ang gaga. "Cath, may tumawag sa phone mo," saad ko, niyugyog ang balikat niya. Natawa nalang ako ng umungol ito, nakakunot ang noo at parang naiinis dahil na distorbo ang tulog niya. "May tumawag sa phone mo. Kanina pa. 'Yong presentation mo raw, kanina ka pa nila hinihintay . .late ka na."Nakakunot parin ang kanyang noo, nang ma proseso ang sinabi ko ay agad itong bumangon."Oh my god!" Tili ko nang lumagapak siya sa sahig. " Hey! Okay ka lang?" Natatawa na tanong ko sa kanya at tinulungan siyang umupo sa sahig."Cath!" Tili ko nang hawakan niya ang dalawang tuhod ko. Malakas ang kiliti ko diyan."Oh my god!"Halos hindi na ako makahinga sa pagtawa sa subrang kiliti nang marahan niyang pinisil iyon. Yumakap si Ashnaie sa likuran ko at halos mangisay ako sa kiliti nang hipan niya ang batok ko."What a scam!" Saad niya,hindi parin ako binitawan."Tama na," tumatawa na saad ko sa kiliti na ginawa nilang dalawa. " Awat na. Hindi ko na kaya."Hinihingal na lumayo ako sa kanila. " Ang hirap niyo kasi gisingin. Nakahanda na ang pagkain.""Nawala ang lasing ko Debbie," asik ni Ashnaie. " Akala ko nandiyan si Justin. Gaga ka."Nag peace sign ako sa kanya."Sumakit bigla ang sintido ko," si Cathalea. "Tara na kain na tayo. Gutom na ako."Masaya naming pinagsaluhan ang niluto ko. Si Cathalea na ang nag presenta na maghugas ng plato. Si Ashnaie ay naligo at ako nasa sala nanunood ng N*****x. Buong hapon ay doon lang kami. Kwentuhan, nood ng tv. Gusto sana ni Ashnaie na gumala ngunit tumangi ako. .gastos na naman. Kaya buong gabi ay nandoon kami."Kailangan ko na umuwi may trabaho na bukas," si Ashnaie pagkatapos naming maghapunan."Ako rin," ani ko. " Thank you sa treat Ash, Cath. Thank you rin sa regalo. I love you."Niyakap ko silang dalawa. Walang sawa na nagpasalamat. Sumabay na ako kay Ashnaie pauwi at nakarinig muna ako nang sandamakmak na paalala kay Cathalea." Thank you Ash. "" You're always welcome. Lagi lang ako nandito para i-spoiled ka. "Yumakap ako sa kanya at muling nagpasalamat bago bumaba ng sasakyan. Dumiritso na ako nang higa sa kama pagkapasok ko sa apartment ko, pakiramdam ko pagod na pagod ako pero masaya dahil may kasama ako na ipagdiwang ang kaarawan ko.Pakiramdam ko may sumusunod sa akin habang naglalakad ako papunta sa coffee shop na pinagtatrabahuan ko. Sa tuwing lilingon ako wala namang tao. Pa linga-linga rin ako sa paligid baka nagtatago siya ngunit wala naman. Binaliwala ko ang pakiramdam na iyon at nagmadali sa paglakad. Paliko na ako sa kanto nang may tumawag sa akin na nagpadaga sa puso ko."Miss Debbie."Binilisan ko ang aking paglakad ganoon din ang taong sumusunod sa akin."Miss Debbie, gusto ho kayong makita ng daddy ninyo."Hindi ko siya pinansin. Patuloy parin ako sa paglakad. Gusto ko rin siya makita ngunit ayaw ko sa paraan na gusto niya. Ayoko magkita kami sa tagong lugar na parang isang kreminal. Dawit na ako sa paratang sa kanya at ayaw ko nang dagdagan pa iyon. Kung gusto niya akong makita. Kung gusto niya akong makasama, linisin niya ang pangalan niya sa publiko at sasama ako sa kanya ng walang pag-alinlangan.Nang malapit na ako sa coffee shop ay tumakbo ako at mabilis na pumasok sa loob."Ouch.""Aray."Mabili
Ang sakit ng ulo ko. Parang pinukpok ng martilyo. Punyemas na Ashnaie 'yon alam niyang hindi ako umiinom ayan tuloy napasubo ako. Nasaan ba ako? Hindi naman ganito ka lambot ang kama ko. Baka sa condo ni Ash. Sumiksik pa ako sa unan na yakap ko. Ngunit ang pinagtataka ko bakit ganito ang unan na kayakap ko? Mainit. Matigas at parang may buhay. Pero ang sarap yakapin. Ang huling naalala ko nasa bar kaming tatlo at sinabi ni Ash na gawin ko na ang dare nila sa akin at lumapit ako sa table kung saan naka upo doon si Emmanuel, at. Napamulat ako nang may maramdaman na matigas na bagay na sumundot sa bandang tiyan ko. Napakurap-kurap ako ng makita ang isang matipunong dibdib kung saan naroon ang palad ko,wala itong suot na damit kaya't ramdam ko ang init ng katawan niya. At ngayon ko lang namalayan na nakayakap ito sa akin at nakatanday ang isang paa. Hindi ako gumalaw, natatakot na magising siya. Napalunok ako at pamilyar sa akin ang amoy niya. Muntik ko na siyang maitulak pag-angat ko nan
Ano kaya ang buhay na danasin ko kasama si Emmanuel? Masaya ba? Malungkot? Hirap? Hindi namin kilala ang isa't isa, lalo na siya. Siguro, ngayon niya lang din nalaman ang pangalan ko. At ako, kilala ko lang siya sa mga sulat sa magazine na nabasa ko. Totoo kaya ang lahat ng mga iyon? O, gawa-gawa lang dahil sa sandaling kasama ko siya batid ko ang kagaspangan ng ugali niya bagay na hindi naisulat sa magazine niya.Hindi ko namalayan nakatulog na pala ako. Paggising ko madilim na. Dala sa sinag ng ilaw mula sa poste sa labas ng bahay, tumayo ako sa binuksan ang ilaw. Hindi pa ba nakauwi si Emmanuel? Lumabas ako nang kuwarto, walang ilaw sa sala kaya panigurado hindi pa nakauwi si Emmanuel. Nangangapa na tinungo ko ang switch ng ilaw at binuksan iyon. Sinilip ko ang labas ng bahay wala pa doon ang sasakyan niya.Dahil busog pa ako, umupo ako sa sofa at nagpasyang hintayin nalang ang pag-uwi niya. Walang orasan kaya hindi ko alam kung anong oras na. Nanatili lang akong nakaupo nakasilip s
Nagising ako ng hindi nadatnan si Emmanuel. Wala na rin ang sasakyan niya siguro nasa trabaho na ito. Pakiramdam ko pagod na pagod ako kahit iyon lang ang nangyari sa amin kagabi. Hindi na gaanong masakit ngunit mahapdi nang basain ko ito ng tubig. Ganito ba talaga ito? Nang matapos akong maligo damit parin ni Emmanuel ang suot ko. Pumunta ako ng kusina upang iluto ng pagkain ang sarili ko. Hindi man lang yata nag kape si Emmanuel.Uminit ang mukha ko nang maalala ang nangyari kagabi. Hindi ko talaga iyon inaasahan. Ang pag-uwi niya sa bahay na mahigit isang linggo siyang wala. Ngunit ang pinagtataka ko bakit ganoon siya ka marahas sa akin? Hindi naman siya amoy alak kaya malamang hindi siya lasing. Pwede naman niya akong kausapin ng maayos. Tanungin sa mahinahon na paraan. Hindi iyong basta niya lang ako hablutin at idiin sa pader. Hindi ko akalain na ganoon pala siya ka haras kapag galit.Malaki ang kasalanan ko sa kanya. Tama naman siya. Ano ang rason ko kung bakit inakit ko siya. K
Muntik ko nang maitulak si Emmanuel sa gulat nang pagmulat ko nakayakap na ako sa kanya. Banayad ang kanyang bawat paghinga. Ang kanyang kanang kamay ay nakapatong sa kanyang noo at ang isa ay ginawa niyang unan. Umingos ako at dahan-dahan na bumitaw nang yakap at tumalikod nang higa sa kanya. Kaya pala masarap ang tulog ko dahil kumportable ako sa kayakap ko na akala ko unan. Ang matigas na hubad na katawan pala iyon ni Emmanuel.Nanatili muna akong nakahiga ng sampong minuto bago naisipang bumangon. Anong oras na ba? Nagtungo ako sa kusina at nagluto. Bacon at omelette ang niluto ko since may shrimp pa naman akong natira kagabi. Pinainit ko iyon at ginawa kong fried rice ang tira kong kanin kagabi. Sayang kung itapon, maraming tao ang nagugutom tapos ako magsayang lang ng pagkain.Nilapag ko iyon lahat sa lamesa pagkatapos maluto ang lahat at bumalik sa kwarto para maligo. Ngunit nasa banyo si Emmanuel kaya sa banyo dito sa kusina nalang ako naligo. Since may lakad ako ngayon, 'yong
Nahihiya na ngumiti ako kay Bethany na hanggang ngayon ay tulala parin. Nasa harap ng counter lang ako nakatingin, umiiwas sa mapanusok na tingin ng mga empleyado. Sa ilalim ng nakayuko kong ulo sinamaan ko ng tingin si Emmanuel. Natutuwa ako na sinabi niya sa publiko na asawa niya ako pero hindi niya ba naisip na baka pag piyestahan ako ng mga tao lalo na ang media kapag nalaman nila ito?Oh my god! Hindi ko maisip kung sakaling mangyari man ito. Ginulo ko ang buhay ni Emmanuel ayoko nang dagdagan pa iyon lalo na at hindi maganda ang background status ko. Ayoko ma ungkat ang tungkol sa pamilya namin lalo na ang pagkamatay ni mama. Masakit parin sa akin ang nangyari at hanggang ngayon hindi parin iyon nabigyan ng hustisya. Hindi bale na ako ang mapahiya huwag lang madamay si Emmanuel."Escort her to my office."Ani nito kay Bethany at sinagot ang tawag. Hindi man lang siya nagpaalam sa akin bago ako tinalikuran. Biglang sumama ang loob ko sa kanya. Binalik ko ang tingin kay Bethany na
Subra akong nagulat sa sinabi niya lalo na ang paghubad niya sa harapan ko. Sa loob ng isang buwan na pag-iwas niya sa akin, haharapin niya ako at ito ang sasabihin niya ang maghubad ako? Alam ko kung ano ang gagawin niya pero bakit pakiramdam ko isa akong parausan na basta niya lang diktahan na maghubad sa harapan niya at gawin ang lahat ng iutos niya. "Ang pinaka ayaw ko sa lahat ay 'yong inuulit ko ang sasabihin ko," malamig na sambit niya. " Hubad at humiga ka sa kama."Hindi ako natinag. Nakatitig lang ako sa hubad at maskulado niyang katawan. Napalunok ako nang bumaba ang tingin ko sa pagitan ng dalawang hita niya. Napaatras ako nang mapagtanto kung gaano na iyon ka tigas at tayong-tayo handa nang sumabak sa laban. "Hubad."Napapitlag ako nang tumaas ang boses niya. Simpleng salita ngunit nagpanginig sa buong kalamnan ko. Hindi ako takot sa mangyari sa amin kundi takot ako sa klase ng pananalita niya. Ma awtoridad. Na kapag hindi mo sinunod mangingig ka sa takot sa maaring gawi
Hindi ko maiwasan na hindi pagmasdan si Emmanuel habang kumakain. Seryoso ang kanyang mukha, sa plato lang ang tingin at tahimik na kumakain kaya malaya ko siyang mapagmasdan. Nanibago ako sa kilos niya ngayon. Nalilito kung bakit bigla siyang naging mabait. Kaya sulitin ko muna ang ganitong pagkakataon dahil baka bukas ay balik na naman siya sa dati niyang pagtrato sa akin na parang isang hangin.Sa loob ng isang buwan na pagsasama namin hindi ko parin kilala ang tunay na isang Emmanuel Montefalco. Bukod sa hindi maganda ang trato niya sa akin ay wala na akong ibang alam kung ano at sino talaga siya. Ang sabi sa article na nabasa ko isa siyang mafia, kaya siguro hindi kami mapag-abot dalawa noong mga nakaraang araw dahil baka busy siya? At ngayon lang siya may free time kaya napa aga ang uwi niya. Totoo ba talaga na isa siyang mafia? O, baka sabi-sabi lang para may maisulat na article. Hindi rin naman kasi ito sinagot ni Emmanuel. Nang matapos akong kumain ay siya na ang nagligpit n