CHAPTER 163 Van looked at Belinda, gulat at sandaling natigilan. “You already know?” Natawa si Belinda sa tanong ni Van. “Na ano? Na single ka na o na alam kong babaero ka at nandito ka para mambabae?” Belinda said sarcastically. Van sighed and closed his eyes. Huminga uto ng malalim at tumalikod pa na animo'y umiipon ng lakas ng loob. “Why are you so mad? You should be happy that I’m giving my attention to another woman. Isn't the first time we saw each other sa loob ng limang taon na nakalipas ay iniiwasan mo ako? I am doing my best now, Belinda. So why the are you angry? I’m avoiding you because you have a husband at ayaw ko ng—" “Sa tingin mo ba kung may asawa ako, nandito ako ngayon? Sa tingin mo makikipagsayawan ako at makikipag-inuman kung may asawa ako? Can you even think about that? Hindi ako ganoong klaseng babae, Van. Hindi ako makikipagsayaw sa iba kung may asawa ako. And damn it, Van. Hindi mo ba naitanong kung bakit wala ang sinasabi mong asawa ko sa pag-uwi k
Chapter 164Van's hands started traveling over Belinda's body habang patuloy at walang sawa siyang humahalik sa kanya.“Hmmm…” Napadaing si Belinda nang kagatin ni Van ang labi niya, at mas pinalalim pa ang halik. Parehas silang uhaw. Parehas na nakikipaglaban na animo'y gustong malaman kung sino ang pinakamagaling.It looks like, they want to please each other.Belinda was really drunk, pero mas lalo siyang nalasing sa halik ni Van at aa paraan nito; dumagdag pa ang mga haplos ni Van na nakakaliyo at nakakawala sa sarili. Five years. Five fvcking years, and she let Van kiss her again like this.It's feels good.She could clearly feel it. In five years, hindi niya naramdaman ang bagay na si Van lang ang nakakapagparamdam sa kanya. Para bang sa limang taon na pagkawala ng relasyon nila, natulog ang pakiramdam na iyon. But now, just like that, muling nabuhay ang natutulog na iyon, na parang kilalang-kilala talaga ng katawan niya si Van.Lahat ng parte ng katawan niya ay biglang nagising
Belinda looked at Van's pocket and then rolled her eyes again. Binilisan pa niya ang paglalakad dahil ayaw niyang marinig kung sino iyon. Baka isa na naman sa mga kausap niya kanina sa bar at hinahanap siya kaya talagang binilisan ni Belinda ang lakad.She didn’t know kung bakit biglang nawala ang kanyang pagkalasing. Siguro dahil sa dami ng nangyari? She didn’t know, but now she could walk straight, huli pa, pero hindi na gaano.“Yes, I'm with her. Gago, susuntukin kita kapag nakita kita,” Belinda heard Van say. Sa bilis ng lakad ni Belinda, walang hirap na naabutan siya ni Van at sumabay sa kanya.“Fine. I’ll tell her, pero ihanda mo ‘yang mukha mo at talagang maghihiram ka ng mukha ng aso,” Van seriously said bago tuluyang ibaba ang tawag.“Who's that? Warren?” Belinda curiously asked.“Yes, hinahanap ka raw ni Yuhan at ng iba pa. They’re all worried about you, so I suggest we go back for now para mapanatag sila. I'm telling you, iba sila mag-alala. They might call the NBI if they
Belinda kissed Daviah's forehead while she was still sleeping, pero sa paghalik niya ay mukhang naalimpungatan ang kanyang anak kaya napakagat si Belinda sa labi at napalayo.“I'm sorry. Did I wake you up?” Agad na tanong at paghingi ni Belinda ng paumanhin kay Daviah iah.Inaantok pa si Daviah habang nakatingin kay Belinda.“Where are you going?” mahinang tanong ni Daviah, na halatang antok pa rin, pero kahit na antok ay nagawa pa rin nitong itanong iyon.“Sa baba lang ako. I'm going to cook your favorite breakfast as your reward dahil subrang bait at good girl ng baby ko the last few days,” sagot ni Belinda habang nakangiti. Inayos niya ang buhok ng anak at inilagay sa gilid.Tumitig si Belinda kay Daviah at hindi maiwasang maisip si Van. Kung hindi lang siya lasing at hindi sobrang inis kay Van kagabi, siguro nasabi na niya rito ang tungkol kay Daviah. Pero dahil maraming nangyari, hindi niya nagawang sabihin ang tungkol sa anak niya. Sa puntong 'to, siguro nga talaga mas maayos n
“Sit down, Belinda.” This time, si Edie, ang ama ni Belinda ang nagsalita, na may seryosong tingin at boses kaya napatingin ulit si Belinda kay Van at kumunot ang noo, sinusubukang hanapin sa mukha nito ang sagot kung bakit subrang seryoso ng mga magulang niya.Hindi na napigilan ni Belinda ang magtanong sa isip kung ano ang pinag-usapan nila bago siya dumating. May sinabi ba si Van? Ano ang sinabi niya? Ano ang naging usapan nila?Umupo si Belinda gaya ng iniutos ni Edie, at nang makaupo na siya, isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ni Edie.“I don’t know what’s happening, but Van came here early today to ask for permission to court you,” paunang sabi ni Edie gamit ang seryosong boses.“Po?” gulat na tanong ni Belinda bago muling tumingin kay Van para kumuha ng sagot.Court? He wants to court me? Ang mga tanong na iyon ay paulit-ulit na tumatakbo sa isip ni Belinda, sabay-sabay at halos parang tumakbo siya ng subrang layo sa lakas ng pagkabog ng dibdib niya sa narinig.Pa
Agad na hinarap ni Belinda si Van nang matapos ang usapan iyong kasama ang mga magulang ni Belinda. Tinaasan niya ito ng kilay dahil sinundan pa siya ni Van papunta sa kusina.Hindi pa rin makapaniwala si Belinda sa mga narinig niya. Okay, the truth is, she's happy hearing those things from Van. Sino ba naman ang hindi magiging masaya? It's been five years, but still, she is hearing this from Van, even after what happened between them.Magiging sinungaling siya kung sasabihin niyang hindi siya masaya sa mga narinig niya.Pakiramdam talaga ni Belinda ay isa lang iyon sa mga panaginip niya, but then, this is real, this is reality. Mahirap man paniwalaan, but this is really the reality. Reality na kahit kailan hindi inisip ni Belinda na mangyayare dahil kahit kailan ay hindi na siya umasa noon.“Umuwi ka na, o kaya pumunta ka na lang sa resort. Nandoon sila Yuhan at iba pa, so you know, you can just go there instead. Saka, maboboring ka lang dito,” mariing sabi ni Belinda kay Van dahil p
NAPAPALUNOK na lang si Belinda sa mga nangyayare. She look at her daughter na wala man lang kaalam alam na nandito at nakita na niya ang ama niya. “Belinda! Si Van nandito raw, baka makita niya si— Oh, g-good morning.” Napasulyap si Belinda kay Lia na talaga namang biglang biglang natigilan sa pagpasok. Kagigising lang ni Lia at kanina ay pagbaba niya nalaman niyang dumating si Van rito sa mansyon ng mga Francisco. Pagkatapos niyang malaman ang tingkol kay Van ay nagmamadali siyang pumasok sa kusina dahil napag alaman niya rin na nandoon si Belinda. Pinuntahan ni Lia si Belinda para sabihan ngunit tumigil siya sa paglalakad at sa pagsasalita nang makita si Van sa kusina.Nagsisi tuloy si Lia na nagsalita na ito kahit na hindi pa siya nakakarating sa mismong kusina, hindi tuloy niya nalaman agad na nandoon na din pala si Van at huli na siya sa pagbabala tungkol rito.Kinagat ni Lia ang kanyang labi habang nakatingin kay Van, pagkatapos ay tumingin kay Daviah, at sa huli kay Belinda.
Nanatili si Van na nakatayo matapos marinig ang sinabi ni Belinda. Hindi siya makapaniwala sa tahimik ngunit matibay na tono ng boses ni Belinda—mas matibay at malakas pa iyon kaysa sa anumang sigaw dahil parang nanuot sa dibdib niya ang bawat katagang sinabi nito.“You know how much you hurt me, so come on, don't ask why I hid and didn’t say anything to you about Daviah because we both know why,” dagdag ni Belinda, ang boses niya’y nanginginig pero hindi na pinilit pang itago ang emosyon. May lungkot na ngiti sa kanyang labi, tila isang alaala ng sakit na hindi na niya kayang burahin.Ngumiti siya kay Van, ngunit hindi iyon ngiti ng saya—isa itong ngiti ng isang taong napagod na.“Subrang gulo ng isip ko noon,” sabi ni Belinda habang unti-unting binabalikan ang mga alaala ng kanilang nakaraan.“I was too happy about what happened in Paris. Masayang-masaya ako kasi kahit na wala akong gaanong naramdamang pagmamahal mula sa pamilya ko maliban sa lola ko, biglang dumating ka sa buhay k
Chapter 93Ilang sandali pa ay napapikit na si Cheska ng mariin.Parang hindi na siya nag-isip nang kusa na lang gumalaw ang daliri niya sa search bar — Azrael Ford Villariva-Buenavista. Hindi siya sigurado kung may lalabas, pero dahil alam niyang kilala ito at galing sa prominenteng pamilya, sinubukan na rin niya.Ilang segundo lang, nagpakita agad ang resulta.Napasinghap siya nang lumabas ang larawan ni Azrael — nakaayos, maayos ang postura, eleganteng suot, nakatayo sa harap ng isang malaking gusali na malamang siya mismo ang nagdisenyo.Nag-scroll si Cheska, at sa bawat paggalaw ng daliri niya, mas lalo siyang napapabuntong-hininga. Isang article ang tumama agad sa paningin niya, at hindi na siya nagdalawang-isip na basahin ito:"Azrael Ford Villariva-Buenavista, at just 28 years old, has already achieved so much in life. Even though he was born rich and came from a powerful family, he didn’t rely on that to succeed. Instead, he started from the bottom and worked his way up throug
Chapter 92“Ate, okay ka lang?”Napasulyap si Cheska sa kapatid niyang si Nero na nakaupo sa tapat niya sa hapag-kainan.Kumakain sila ng hapunan, pero malayo ang tingin ni Cheska. Parang wala siya sa sarili habang hawak ang kutsara't tinidor, paulit-ulit lang na sinusundot ang kanin sa pinggan niya pero halos wala siyang naisasubo. Mabigat ang dibdib niya, at hindi niya maalis sa isip ang sagutan nila ni Cris kanina.Sinubukan niyang isa-walang bahala iyon. Palagi naman siyang ganun — matatag, hindi nagpapadala sa emosyon. Pero ngayon, ibang-iba ang tama ng mga salitang binitiwan ni Cris. Diretsahan, walang paligoy, at ang mas masakit, totoo.Mahirap siya. Nabibiling siya sa mahihirap na tao sa mundo, ni halos wala siyang matawag na talagang tahanan dahil nas iskwater area lang naman sila nakatira at malaki ang posibilidad na darating ang panahon na mapaalis sila doon. Samantalang si Azrael… hindi lang mayaman, kundi sobrang yaman. Hindi lang iisa ang bahay nila, kung hindi napakara
Aalis na sana si Cheska, pero agad siyang hinawakan ni Cris para pigilan.“Sorry. Hindi ko lang mapigilang mag-isip kasi ang sabi mo boss mo lang siya tapos biglang makikita ko kayong maghahalikan. Nagulat lang ako—”Inis na tinanggal ni Cheska ang kamay ni Cris sa kamay niya at sarkastiko itong tinignan. “Nagulat ka? Ganyan ka magulat? Paparatangan mo ako ng kung ano-ano? Nandito ako kasi magpapaliwanag ako sa’yo, oo nagulat ka, pero wala kang karapatan na sabihan ako ng kung ano-ano na parang… parang wala akong pinagkaiba sa mga babae sa bar.”Nanigas si Cris. Hindi siya makatingin ng direkta ngayon kay Cheska. Nakasubsob ang tingin nito sa lupa, parang batang nahuli sa kasalanan. Namumutawi talaga sa kanya ang pagsisisi sa mga sinabi nito.“Cheska—”“Nagtrabaho ako doon, pero hindi ako nagbenta ng katawan doon. Nagtrabaho ako doon at nakilala si Azrael, pero hindi ibig sabihin non, sa kanya ko binebenta ang katawan ko. Boss ko siya, pero hindi para ibenta ang katawan ko.” Mariing a
Chapter 90Huminga nang malalim si Cheska bago dahan-dahang binuksan ang pinto ng hospital room. Kaibigan niya si Cris, oo—isa sa mga taong pinakamalapit sa kanya mula pagkabata. Pero sa pagkakataong ito, hindi niya maiwasang umasa na sana, kahit minsan lang, wala ito roon.Kahit alam niyang mali. Kahit alam niyang unfair.Pero hindi niya kayang harapin si Cris ngayon, hindi pa—lalo na pagkatapos ng nangyari kanina Pagbukas ng pinto, saglit siyang napatigil sa paghinga, para bang nais niyang ihanda ang sarili kung sakaling nandoon si Cris. Ngingiti na sana siya dahil hindi niya nakita si Cris at si Nero lang ang nandoon—mahimbing ang tulog at tila tahimik ang buong silid—pero…“Mag-usap tayo.”Kahit hindi tumingin, alam na ni Cheska kung sino iyon.“Cris…” Mahina ang pagkakabanggit niya sa pangalan nito. Bahagya siyang lumingon, at doon niya nakita si Cris na nakatayo sa sulok ng silid, nakasandal sa dingding, halos natatabunan ng anino. Parang kanina pa ito nandoon, naghihintay. Tahim
Chapter 89“Lola?” ani Azrael, and his voice turned unusually soft when he answered the call. May kakaibang lambing sa boses niya, isang tonong bihirang-bihira marinig mula sa isang tulad niyang laging kontrolado at malamig ang dating. But even as he spoke, he put the call on loudspeaker para lang muling hawakan ang kamay ni Cheska.Nakagat ni Cheska ang labi. Gusto sana niyang hilahin palayo ang kamay niya. Hindi dahil ayaw niyang mahawakan ito—kundi dahil para makapag drive ito ng maayos habang kausap ang lola nito. Gusto niya rin sabihin na huwag muna siyang hawakan nito, pero hindi naman magawa lalo na at baka maka istorbo siya sa usapan nilang mag lola ngayon.“Where are you? I went to your office tapos wala ka. Kailan ka pa umaabsent sa trabaho mo? Ilang buwan lang akong nagbakasyon, tapos nagkakaganito ka na? What behaviour is that, Azrael Ford Buenavista?” Malinaw at galit na galit ang boses sa kabilang linya.Napakagat lalo si Cheska sa labi. Napanguso siya, pilit pinipigilan
Chapter 88Kinagat ni Cheka ang labi. Gulat siya sa sinabi ni Cris, pero hindi naman pwedeng hayaan niya na lang si Azrael. Tinanggal ni Cheska ang kamay ni Cris sa kamay niya at saka tinignan si Nero.“Aalis lang si Ate, okay lang ba?” Tanong ni Cheska.Pagkalabas niya sa kwarto, mabilis ang lakad niya, halos hindi humihinga habang binabaybay ang hallway. Naglalaban sa loob niya ang kaba, guilt, at pag-aalala. Pero nang makita niya si Azrael, bigla siyang natigilan.Nakatayo ito sa tabi ng kotse, nakasandal, habang nakatingin sa kawalan. Ang mga kamay nito ay nakalagay sa bulsa, at bahagyang nakakunot ang noo—mukhang malalim ang nasa isip nito. Dahil doon, ang mabilis na paglalakad ay bilang naging mabagal habang nakatitig kay Azrael.Hindi rin nakaligtas sa mga mata niya ang mga matang nakagtingin kay Azrael. Kahit na nakatayo lang ay pansin na pansin talaga ang pustura niya. Siya iyong tipo na kaht walang gawin, marami na agad ang papapit dito at magpapakilala sa sarili nila, ganoon
Chapter 87“Hoy! Sabing bawal kang humalik!” Mariing ani ni Cheska kay Azrael dahil sa biglang pagbalik nito sa kanya. Nasa labas na sila ng hospital at bababana sana siya, pero agad siyang ninakawan ng halik ni Azrael.“Pampalakas ng loob.” Ani nito ng mabilis at saka bumaba na sa kotse. Bubuksan na sana ni Cheska ang pinto sa gilid niya para tuluyan na ring bumaba, pero napailing siya nang mabilis na binuksan iyon ni Azrael para sa kanya.“Bakit naman kailangan mo ng pampalakas ng loob?” Pagbaba at pagsara ng pinto ng kotse ay hindi mapigilan ni Cheska na itanong iyon.“Kinakabahan ako sa kapatid mo, paano kung hindi niya ako gusto para sayo?” Tanong nito na ikinaawang ng labi ni Cheska.“Hindi mo naman—” Hindi na natuloy ni Cheska ang sasabihin nang muli siyang hinalikan ni Azreal at isinandal pa sa kotse.“Kaya kailangan ko ng lakas ng loob.” Nakangiting ani ni Azrael pagkatapos niyang humalik.Napailing si Cheska, pero ang ngiti ay nakaplastar na sa labi niya.****“Akin po ‘to?”
Chapter 86“You think he’ll like this?” tanong ni Azrael habang pinapakita ang isang damit pambata na nasa screen ng phone nito. Nasa shop app siya ngayon at halatang seryoso sa paghahanap ng mga damit.“Kumain ka na muna,” ani ni Cheska habang iniaabot ang kutsara papunta sa bibig nito, pero walang epekto. Halos hindi na niya magalaw ang sariling pagkain dahil sa kakaisip kung paano niya mapapahinto si Azrael sa online shopping. Nagpahatid ito ng makakain sa office niya para sa almusal nila, at dahil may lakad na rin siya papuntang hospital, gusto sana niyang matapos na ang pagkain nila.Ngunit iba ang priority ni Azrael kaya napapailing na lang si Cheska at kaunti na lang ay hihilahin na niya ang phone na hawak nito para matigila lang siya.“Azrael, hindi mo naman kailangang bilhan ang kapatid ko,” giit pa ni Cheska habang pinapanood ito. Hindi talaga nito tinanggal ang tingin sa phone, at parang doon lang umiikot ang buong mundo nito ngayon. Nakasalampak ito sa couch ng opisina, at
Chapter 85Dahil sa sobrang pagod, agad na nakatulog si Cheska. Sa kalagitnaan ng kanyang tulog, naalimpungatan siya nang may yumakap sa likuran niya at marahang hinila siya palapit. Kahit hindi niya ito nakikita, alam niyang si Azrael iyon—ang pamilyar na init ng katawan nito, ang amoy nitong subrang bango, at lamig ng gabi. Rason iyon kaya hinayaan niya ito sa posisyon nila. May kung anong panatag at katiyakan sa yakap na iyon.She was about to sleep again, hinayaan ang sarili na lamunin ulit ng antok, pero hindi niya mapigilang tapikin ang kamay ni Azrael nang haplusin nito ang hita niya pataas—banayad, tila sinasadya ngunit may halong lambing.“Kamay mo, kung saan-saan nanaman nakakarating,” nakapikit at inaantok na ani ni Cheska, ang boses niya’y halos paungol sa antok. Mula sa likod ay narinig niya ang mahinang tawa ni Azrael, mahina pero mababa, parang alon sa tahimik na gabi. Ramdam niya rin ang paghinga nito sa batok niya—mainit at mabagal, tila hinay-hinay na sinasamba ang pr