3

Ang mga salitang binitiwan ni Edward, na may halong poot, ay umalingawngaw sa pandinig ng lahat. Ang mukha ni Magnus ay naging pangit sa sobrang galit. Hindi sinasadyang napatingin siya sa kontratang nagkalat sa sahig, at pagkatapos ay tinitigan niya si Edward ng ilang segundo. Matapos sabihin kay Sasha na babalik siya sa ibang araw, umalis na siya sa ward.

"Nasiraan ng ulo!" bulong ni Magnus sa sarili. Ano ang dahilan ng pagkabaliw ni Edward ngayon? Paano siya naglakas-loob na harapin siya, at higit pa, pigilan ang pamilya Martel sa pagkuha ng Zone Group? Mukhang masyado na siyang naaapektuhan ni Sasha, kaya't hindi na niya kilala ang kanyang lugar sa pamilya!

"Maghintay ka! Kapag sinabi ko ito sa pinuno ng pamilya, tiyak na palalayasin nila ang walang kwentang ito mula sa pamilya Martel!" Sa isip ni Magnus, may paghahanda na siyang magtungo sa pinuno ng pamilya upang ireklamo si Edward.

Nang makaalis na sina Magnus at ang kanyang mga kasama, tatlong tao na lang ang natira sa ward.

"Sasha, patawarin mo ako, patawad..." Nanginginig si Edward, puno ng pagsisisi. "Ang nangyari kahapon ay isang aksidente; hindi ko alam na ikaw ang nabangga ng kotse. Akala ko..." Napatigil siya, hindi na alam kung paano ipagpatuloy. "Hinding-hindi kita sasaktan ulit. Maaari mo ba akong patawarin? Hangga't hindi mo ako hinihiwalayan, at hindi mo ako iniiwan, gagawin ko ang lahat."

Si Edward, lubos na natataranta, ay hindi alam kung saan ipapaling ang kanyang mga kamay. Hindi siya naglakas-loob na tingnan si Sasha sa mata, na nananatiling malamig at walang reaksyon.

Habang naririnig ni Sasha ang mga 'mapagmahal' na salita ni Edward, siya ay bahagyang natigilan. Ilang saglit pa, isang mapait at bahagyang ngiti ang lumitaw sa sulok ng kanyang bibig. Tiningnan niya si Edward na parang ito'y isang estranghero.

"Ang Zone Group ay hindi sapat para sa iyo; ano pa ang gusto mo? Sabihin mo," malamig na wika ni Sasha.

Ito ang unang pagkakataon na ginamit ni Sasha ang ganoong kalamig na tono kay Edward, at iyon din ang pinakamatinding kawalang-bahala na narinig ni Edward mula sa kanya sa buong buhay niya.

Parang mga tinik, bawat salita ni Sasha ay tumusok sa puso ni Edward, napakasakit na hindi siya makaimik. Mahigpit niyang hinawakan ang dokumento ng diborsyo, nakatitig sa malamig na ganda ni Sasha. Puno ng kaba ngunit determinado siyang sinabi:

"Hindi ko pinigilan ang pagpirma mo sa kontrata kay Magnus para humingi ng higit pa. Ginawa ko iyon para sabihin sa'yo na simula ngayon, hindi na ako lalaban para sa anumang benepisyo ng pamilya Martel. Wala akong gustong kunin—ikaw lang ang gusto ko."

Hindi na niya inasahan ang kapatawaran. "Hindi ko hinihiling na patawarin mo ako. Ang tanging pakiusap ko lang, bigyan mo ako ng pagkakataon para itama ang mga maling nagawa ko. Huwag mo akong hiwalayan, pwede ba?"

Kung dati ay sinabi ni Edward ang mga ganitong salita, malamang na bumigay na agad si Sasha, ngunit ngayon, wala nang saya o excitement na naramdaman si Sasha. Ang tanging nararamdaman niya ay kalungkutan.

Dahil sa bawat pagkakataon na may kailangan si Edward, binababa nito ang kanyang pride. Paulit-ulit siyang naniwala, ngunit ang kapalit nito ay paulit-ulit na sakit at pagkabigo.

"Bakit, Edward? Ako ba ang mali?" Bulong ni Sasha habang nakapikit, ayaw na niyang makita pa si Edward. Natatakot siyang muling mapaso ng damdamin para sa lalaking minahal niya ng ilang taon—ang lalaking minsan niyang pinangarap na protektahan habambuhay.

Ngunit kahapon, halos nawala ang buhay niya. Bakit hindi niya kayang magalit kay Edward kahit na halos mapatay na siya nito? Bakit nahihirapan siyang kamuhian ito, kahit na pinanood lamang siya ng lalaki habang unti-unti siyang nawawalan ng malay?

Ramdam ni Sasha ang panginginig at pagkabigo, ngunit agad din niyang nilinaw ang kanyang isip at bumalik sa pagiging kalmado ang kanyang mga mata:

"Sige, kung dinala mo ang kasunduan sa diborsyo, pirmahan mo na at ibigay kay Joel. Ano pa ang gusto mo? Kahit ano pa man iyon, sabihin mo lang. Hangga't kaya ko, ibibigay ko. Pagod na ako. Pagkatapos mong pumirma, pwede ka nang umalis."

Matapos niyang magsalita, tumingin siya sa bodyguard sa tabi niya. Agad namang naglabas ng panulat ang bodyguard at iniabot ito kay Edward.

Nanginig si Edward, gustong sumigaw: Ipinanganak akong muli! Alam ko na ngayon ang lahat ng pagkakamali ko! Hinding-hindi na kita sasaktan muli! Gugugulin ko ang natitirang buhay ko sa pagprotekta sa'yo!

Gayunpaman, sino ang maniniwala sa gayong mapangahas na bagay? Malamang na iisipin lang ni Sasha na gumagawa si Edward ng ganitong uri ng kasinungalingan para asarin siya, at lalo pa siyang magagalit.

"Edward! May mukha ka pa bang pumunta dito?!"

Habang iniisip ni Edward kung paano ipapaliwanag ang sitwasyon kay Sasha, biglang may narinig siyang galit na boses. Nakita niya si Lucia na papalapit sa ward kasama ang isang doktor at isang nars. Nakahinga siya nang maluwag nang makita niyang stable pa rin ang kalagayan ni Sasha.

Pagkatapos, humarap si Lucia kay Edward at nagsalita na may halong galit at lamig sa bawat salita:

"Nakikita mo na si Ms. Zorion ay buhay pa at humihinga! Kaya gusto mo bang lumapit at dagdagan pa ang gulo?! Babantaan mo pa ba siya ng hiwalayan?"

Hindi na narinig ni Edward ang iba pang sinabi ni Lucia. Nakatutok ang kanyang mata sa doktor na kasama ni Lucia.

"Si Dr. Lim!"

Kilalang-kilala sa lungsod bilang isa sa pinakamahusay na orthopedic surgeons! Ngunit si Edward, na nakaranas na ng maraming bagay, ay alam na ito si Dr. Lim ay isang walang kuwentang doktor. Karamihan sa kanyang reputasyon ay nakuha sa pamamagitan ng koneksyon.

Kung hindi dahil sa mataas na posisyon ng isang tao na kanyang inoperahan at namatay pagkatapos ng isang taon, hindi mabibisto ang tunay na kalagayan ni Dr. Lim. Minsan nang iniimbestigahan ang kanyang pagkakamaling medikal!

Bakit siya nandito? Siya ba ang doktor na nanakit kay Sasha sa nakaraang buhay?

Naalala ni Edward na sinabi ng doktor noon na kailangang operahan agad si Sasha at mataas ang tsansa ng tagumpay. Sa pag-alala nito, hindi napigilan ni Edward na maghinala kay Dr. Lim. Tahimik niyang pinagmasdan ito, handang pakinggan ang kanyang diagnosis.

"Secretary Lucia, lumalampas ka na sa linya!"

"Ms. Zorion, ako..." Huminga ng malalim si Lucia, tumingin kay Edward, at pagkatapos ay inilapit si Dr. Lim sa humihina nang si Sasha. "Dr. Lim, ito ang sinasabi ko sa telepono na si Ms. Zorion."

"Matagal ko nang naririnig ang pangalan ni Ms. Zorion. Sige, titingnan ko ang iyong pinsala."

Ngunit bago pa man mahawakan ni Dr. Lim ang pulso ni Sasha, biglang binawi ni Sasha ang kanyang kamay. Nagmamadali namang naglabas si Lucia ng silk scarf at ibinalot ito sa pulso ni Sasha, habang nagpapaliwanag:

"Pasensya na, may pagka-metikuloso si Ms. Sasha pagdating sa kabaligtaran ng kasarian. Maaari niyo siyang suriin mula rito."

Bahagyang nagulat si Dr. Lim, ngunit ngumiti ng kaunti bago naging seryoso muli.

"Ms. Zorion, mahigit 12 oras ka nang may ganitong pinsala, hindi ba? Hindi pa naman malala. Pero ilang oras na ang nakalipas, nasaktan ka ulit sa likod at binti. Wasak ang pangalawang tadyang sa likod mo! May matinding trauma rin sa iyong tiyan at dibdib..."

"Kung hindi ka maoperahan sa tamang oras, natatakot ako na hahantong ito sa kalahating paralisis!"

Sa huling bahagi ng pangungusap, tila tumigil ang tibok ng puso ng lahat ng naroroon.

Kalahating paralisis?

"Nakasisiguro ka ba, Doktor? Ganoon ba talaga kaseryoso ang kondisyon niya?" Hindi mapigilan ni Lucia ang kanyang pagkabigla at nagtanong, "Pero hindi naman ganoon kalala si Mr. Zorion! Paano nangyari ito?"

"Iyon ay dahil ang pinsala ay sa mga panloob na organo niya, at sa simula, hindi ito halata sa mata," paliwanag ni Owens Lim, na seryoso ang ekspresyon. "Kapag napalampas mo ang pinakamahusay na oras para sa operasyon, baka buong buhay na siyang mauupo sa wheelchair."

Sa harap ng ganitong mga salitang nagbabanta ng buhay, nanlamig ang mga mukha nina Lucia at Joel.

Biglang napuno ng galit ang kanilang mga mata at napatingin kay Edward, na bahagyang nanginginig.

Siya ang may kasalanan!

Kung hindi dahil kay Edward, hindi sana malubha ang pagkakasugat ni Ms. Zorion!

Si Owens Lim, sa kabila ng tahimik na tensyon sa silid, ay nakaramdam ng lihim na kasiyahan. Matagal na niyang narinig ang tungkol sa mataas na pagkakakilanlan ni Ms. Zorion, at alam niyang kung maipapakita niya ang kanyang mga kakayahan sa medikal ngayon, tiyak na maitatatag niya ang kanyang pangalan.

Ngumiti siya nang bahagya. "Pero huwag kayong mag-alala. Nakahanda na ang aking plano. Hangga't makikipagtulungan si Ms. Zorion, maaari kaming mag-opera ngayong gabi."

"Tinatayang ang tagumpay ng operasyon ay higit sa 80 porsyento."

"Mabuti! Salamat, Dr. Lim! Mangyaring ayusin na ang operasyon sa lalong madaling panahon," sagot ni Lucia, na halos hindi nagdadalawang-isip sa takot sa posibilidad ng kalahating paralisis. Kaagad niyang hinimok ang pagsasagawa ng operasyon.

"Ms. Zorion, huwag kang mag-alala, ako mismo ang tututok sa operasyong ito; wala itong palya!" dagdag ni Owens Lim, nag-aangat ng kilay.

Naghihintay siya sa matagumpay na operasyon! Kapag nangyari iyon, siya ang magiging tagapagligtas ni Ms. Zorion. Pagdating ng panahon...

Gayunpaman, habang naghahanda si Lucia at Owens Lim para sa operasyon, biglang itinaas ni Edward ang kanyang ulo. Naging madilim ang kanyang mukha, tila puno ng poot. Lumapit siya sa kanilang dalawa at sa malamig na tinig ay nagsalita:

"Hindi mo siya puwedeng operahan!"