ตะลุมบอน

ฉันรู้สึกหวั่นเกรงเมื่อเห็นนักเลงพวกนั้น พากันเดินเข้ามาหาตองเก้าและเขาก็ไม่ยอมถอย

เจ้าตัวทั้งหลบ และเตะต่อยพวกมันกลับไปด้วยชั้นเชิงที่มีเหนือกว่า แต่ก็ไม่สามารถจะต้านเอาไว้ได้ เพราะจำนวนคนของอีกฝ่าย ที่มีมากกว่าเราอยู่หลายเท่าตัว

“ เฮ้ย!! ไอ้พวกหมาหมู่ กล้ารุมเพื่อนกู งั้นพวกมึงก็อย่าอยู่เลย! ”

และแล้วสวรรค์ ก็เห็นใจในความดีของเขา จึงได้ส่งอัศวินขี่ม้าขาว ให้เข้ามาช่วยเราอีกตั้งหลายคน

อัศวินที่ว่านั่นก็คือเพื่อนๆ ของตองเก้า ที่หายหัวไปกับพวกสาวๆ นั่นแหละ และอาจมีคนเห็นว่าทางด้านหลังของร้าน กำลังมีเรื่องทะเลาะวิวาทกัน ถึงได้รีบเข้าไปบอกคนที่อยู่ด้านใน พวกเขาถึงออกมาได้ทันเวลาพอดี

เพื่อนๆ ของตองเก้า ต่างก็วิ่งเข้าไปช่วยกันตะลุมบอนคนของอีกฝ่าย จนตอนนี้ไม่รู้แล้วว่าใครเป็นใครกันบ้าง

และเมื่อตองเก้ายันตัวลุกมาขึ้นได้ เขาก็รีบพุ่งตัวเข้าไปในกลุ่มของคนพวกนั้น แล้วฉันจะอยู่เฉยได้อย่างไร?

สายตาของฉัน เหลือบไปเห็นไม้ท่อนหนึ่ง ฉันจึงหยิบมันขึ้นมาอย่างกล้าๆ กลัวๆ เพราะตัวเองไม่เคยมีเรื่องกับใคร อีกทั้งยังไม่เคยเจอกับเหตุการณ์ในลักษณะนี้มาก่อน.

โพล๊ะ!ๆๆ

ฉันได้ฟาดท่อนไม้ลงไปบนหลังของอีกฝ่าย ที่ม