Chapter 4

“Charie teka lang, ano ba?” habol habol ni Sabrina sa kaibigan dahil napansin niyang galit ito.

“Sabrina ano bang ginawa mo?” Inis na hinarap ni Charie ang kaibigan ng makalabas na sila sa bar.

“Oh bakit ako?” 

“Oh e sino? Ikaw itong nanggulo sa party. Alam mo ba kung anong pwedeng gawin nila sa atin mula ngayon?” 

“Ah, at talagang ako pa ang sinisisi mo? Tinulungan lang kita, pinagtutulungan ka na ng mga mayayabang na yon” 

“Pero dapat hindi mo na sila pinatulan, kaya ko naman na ang sarili ko”

“Kaya? Oo. Kaya mong ilubog ang sarili mo mapalapit lang sa mga yon” naiinis na din si Sabrina sa kaibigan, kahit kailan ay hindi niya gugustuhin na may mang-api sa kanila ng kaibigan niya.

“Walang masama kung gustuhin ko yun, Sab” gumaralgal ang boses nito. “Walang masama na pangarapin ko na mapabilang sa kanila, hindi ko man mapantayan, ay ang maramdaman man lang na magkaroon ng kaibigan na kagaya nila” 

“Ch-Charie” bulong nito. “Hindi masama ang gusto mo” bumuntong hininga si Sabrina, tila kinakapa sa kaloob-looban niya ang tamang mga salita na gagamitin para maipaunawa sa kaibigan, na mali ang ginugusto niyang maging kaibigan. “Ipapahamak ka lang nila Charie” 

“Huh, paano mo nasabi? Ay oo, kinalaban mo kase sila, kaya malamang talaga mapapahamak lang ako sa kanila ngayon dahil pati sa akin magagalit na sila” 

“Charie!” Saway nito sa kausap, nararamdaman niya na nami-misinterpet siya ng kaibigan.

“Kung hindi ka nakialam, mapapatawad naman nila ako e. Ano bang feeling mo? Na alam mo ang lahat?” tuluyan ng tumulo ang mga luha nito pero mabilis ding pinahid. “Kaso wala na, sinira mo na. Masaya ka na?” Pagkasabi ay tumalikod na ito at pumara ng taxi. Minabuti ni Sabrina  na huwag na muna itong sundan, hahayaan niya itong magpalipas na lang muna ng sama ng loob.

Sumakay na rin siya ng taxi at nagpahatid sa ospital. Dumiretso siya sa ICU kung saan ay  nananatili ang kaniyang ina.

“Hi Ma, kamusta ka na?” Bati niya sa walang malay na ina habang chinecheck niya ang mga aparatong nakakabit dito.

Gaya ng nakaugalian, ay ikinwento niya sa ina ang mga ganap niya sa maghapon. Alam niyang hindi makakasagot ang ina dahil sa kalagayan nito. Pero umaasa siya na naririnig siya nito at tutulungan nito ang sarili upang magising na at madamayan na siya sa lahat ng pinagdadaanan niya.

“Hi Sabrina” ng lingunin ay si Joy ito. Schoolmate niya ito, nursing student at dito nag iintern.

“Uy Joy. Kakapasok mo lang?” 

“Oo. Sa kabilang room ako mag round, dumaan lang ako dahil nakita kita. Nakadaan ka na ba sa Accounting Department?” ngunit ng mapansin ni Joy ang sobre sa side table ng kama ay alam na niya ang sagot sa kaniyang tanong. “Tss. Hindi ka dumaan dito kanina? Kagabe ko pa iniwan yang  sobre diyan e” turo nito sa sobre.

“Ah oo, dami kasing ganap sa school kanina. After school e pumasok naman ako sa trabaho”

“Hmm, kaya pala. Bago ka umuwi dumaan ka na ha? Urgent yan ang alam ko. Baka ipa stop nanaman nila medication ni Mama mo” tumango na lamang si Sabrina sa kausap. Matapos masigurong okay ang ina ay pumunta na ito sa Accounting Department.

“Sabrina, isang taon na ang Mama mo dito, alam na alam mo na ang sagot sa tanong mo” sabi ng staff matapos tumawad ni Sab sa hinihinging bayad ng ospital.

“Hmm, kulang pa kasi ang pera ko e. 30k pa lang itong hawak ko, habol ko na lang yung 20k bukas, gawan ko paraan pls?” Patuloy na pakikiusap ni Sab.

“Haaay, tatanggapin ko yang 30k, pero isure mo ang kulang bukas. Ang laki na ng balanse niyo dito, halos wala pa nga sa kalahati yang hinihingi sayo”

“Opo, maraming salamat” iniabot na ni Sab ang perang kawiwithdraw niya lang sa atm machine bago pumunta sa Accounting Dept. at lumabas na. 

“Haaay! Buti na lang at nakaipon ako ng 30k sa mga raket ko. Kung nagkataon mababawasan ko pa ang iniipon kong pambayad utang kay Mr. Teng” kausap ni Sabrina sa sarili. 

**********

"Bree!” mabilis na napalingon si Sabrina dahil sa ginawang pagtawag sa kaniya ni Mamu. “Ano na?! Tapos ka na bang mag-ayos?” mabilis na sabi nito.

“Oo tapos na!” Tipid na sagot ni Sabrina. 

“Bilisan mo ang kilos! Babagal-bagal” papala-palakpak pa ito habang sinusundan siya palabas ng dressing room.

Umakyat na si Sabrina sa stage at lumapit sa pole at nagrready na sa pagsayaw anumang oras. Nang marinig na ang musikang nakatoka sa kanya ay sinimulan na nitong igalaw ang katawan ayon sa tugtog ng musika.

Mabuti na lamang at may suot siyang maskara, kung kayat hindi nakikita ang karamihan na sa likod ng maskara ng isang babaeng sexyng sumasayaw, ay mga luha na gustong kumalawa dahil sa paggawa ng isang bagay na labag sa kaniyang kalooban.

Tuloy lang ito sa pagsayaw sa harapan ng mga mayayaman at matatandag lalaki sa loob ng night club. Hanggang sa napukaw ang kaniyang pansin ng isang lalaki sa di kalayuan.

Nakatitig lang ito sa kanya. Malalim ang mga tingin nito na nagdulot ng kaba kay Sabrina. Pakiramdam nito ay anumang oras ay maari siya nitong kainin ng buhay. Sa dilim ng pagilid, ay hindi niya maaninang ang mukha ng lalaki ngunit kapansin-pansin parin ang mga mata nito na hindi mawala ang tingin sa kaniya.

Kamuntikan pang matapid si Sabrina nang sa kaniyang pagtingin muli sa direksyon ng lalaki ay napansin niyang palapit na ito sa kaniya. Halos manikip ang kaniyang dibdib ng tuluyan na itong makalapit sa kaniya at bumulong “See you later”.  Ang malamig na boses nito at mainit na hiningang dumampi sa kaniyang tainga ay nagdulot ng bulta-bultaheng kilabot sa kanya. Kung kaya’t ng matapos ang kanyang sayaw ay halos takbuhin na niya ang pabalik sa dressing room.

Pilit niyang pinakakalma ang sarili habang pinupunasan ang butil-butil na pawis sa noo. Pakiramdam niya ay nakaharap na niya ang lalaki. Hindi lang niya makumpirma kung saan o kailan dahil di na niya nagawang tignan ang mukha nito sa sobrang kaba kanina.