ONE YEAR LATER........
Tinuon ko ang buong attention ko sa trabaho ko, I am taking the project out of this country or far from manila for almost one year, and now, I'm going back to the Philippines. Since katatapos lang ng project ko sa Italy. While Yuri is staying in New York for the new building branch of our Firm. He asked me to return here to the Philippines to help Fimescar. Matatagalan si Yuri bago siya makabalik ng Pinas kaya I know scar needs me.
"Welcome back my lovely daughter" Malawak ang ngiti ni Mommy sakin bago niya ako niyakap ng sobrang higpit.
Ramdam na ramdam ko ang pagkamiss sakin ni Mommy dahil sa higpit ba naman ng yakap niya sakin. Hindi ko din naman masisi si Mommy sa pagka't nag tagal ako sa Italy ng halos ap
I don't know what Fimescar thinking but one thing is sure I don't like what she did.I immediately went to Fimescar's house. I Hope Virian told was all false, or pranking me."Ms. Dariels what are you doing here in the middle of the night?" Fimescar stepmother was the one who approached me to take notes not in a good way."I need to talk my best friend."walang modong sagot ko sa kanya. Papasok na sana ako ng hinarang ni Vivian ang kanyang kamay."Well, we're so sorry. She's not living here now. You can talk to her some other day so If you don't mind you can now leave."Malumanay na pagtataboy niya nguni't nakangisi siya sakin.F
Matalim ang bawat tingin ni Yuri kay Scar at sa asawa nito habang nag ro-roam sa buong banquet hall. Gustohin ko naman sila lapitan pero alam ko it would not help in the situation right now."Wala kaba talagang alam, Pechie?"sa pang-anim na tanung niya. Nakagat ko ang aking labi at napalunok ng mariin. So intimidating how Yuri stared me while waiting for my answer. I slowly shake my head.He sighed heavily, na bigla ako ng humakbang siya ng mabilis kaya sumunod din agad ako pero hindi nako nakalapit ng mahablot na ni Yuri ang braso ni Fimescar na hawak din naman ni Mr. Larckstone, hindi ko magawang mas lumapit pa para marinig ko ang sinasabi nila. It was too late, dahil kinalas na ni Fimescar ang pagkakahawak ni Yuri sa kanya. Kita ko ang sakit at pag ka disgusto sa mata ni Scar pero mas nakikita ko ang saki
One, two, or three days I stayed at my condo. I heard from Virian that Yuri stayed here for a couple of weeks here.Kahapon nag yaya si scar lumabas dahil sa biglaan pag leave niya so she was expected na ako na ang sumasalo ng mga gawain niya sa company which is true, I really want turn her down dahil Hirap na hirap ako magpanggap sa harapan ni Scar. Na ayos lang ako, na wala nanyari, na mayroon something samin ng taong mahal niya. Kaya lang hindi ko nagawa, cause she's my bestfriend I can't still no to her,the typical me.Lumipas na naman ang buong mag-hapon na wala akong ginagawa kundi tapusin ang mga drafts ko para bukas sa pagpasok ko. Tumayo ako para mag timpla sana ng coffee ko.YURI CALLING........
"Mabuti naman pumasok kana."salubong sakin ni Virian kulang nalang magdikit ang kanyang noo.Bumuntong-hininga ako, bago humalik sa kanyang pisngi."Akala ko nasa cavite kapa, how's the site?"Naka-antay kami bumukas ang elevator."What happened to you? Why you looks problematic?"nagulat ako ng hinarap ako ni Virian sa kanya. Sa pagharap ko sa kanya na siya naman salubong ko sa lalaking casual na nakatingin samin ni Virian mula sa likuran niya."Sabihin mo nga sakin kung ano nanyari nggabingyon?"Hindi papapigil anas ni Virian.Bigla sumama ang
It's been weeks since Yuri left. Aminin ko natutuwa ako sa mga linggo na wala si Yuri dahil pakiramdam ko nakalaya ako sa impyernong siya ang may gawa pero pag-sapit ng gabi sakin pag-tulog para akong hinahunting ng kababuyan ng ginawa sakin ni Yuri and I know the worst was not came and I expected the worst when Yuri comeback here in Philippines."so I wa.. hey are you listening?"I was back to my senses when chelly spoke.I tried my best to smile at her."Of course."pilit na sagot ko.But she seems not to believe it,"Spill the beans, Ms. Dariels don't give me a crap."banta ni
Nandito ako ngayon sa tapat ng condo ni Yuri. Wala akong lakas kumatok. Ayoko pumunta dito pero wala akong choice kundi pumunta dahil sa takot na baka masaktan nya ako physical. Hanggang maari ayoko mangyari yon kailangan ko mag ingat para sakin,para sa anak ko-namin."are you not planning to go inside or should i'll be the one bring you inside?" Nanuyo ang balahibo ko, tinakasan ako ng lakas ng may malamig na boses bumulong sakin mismong tenga."Y..uri"I stuttering said his name."Fear ah? You should be, let's get inside." walang buhay na anas niya bahagya sya lumayo sa pwesto ko.Nanghihina ako tumabi upang bigyan siya
White ceiling wall the first thing I saw soon my eyes open. Directly come to my mind where I am. I'm too tired to move so I let myself lie in bed and close my eyes."I love you so much scar,"Yuri said.His sweetness is killing me. I pretend to sleep, how I wish to be deaf just for this moment. It's killing me how they're sharing their sweet moments while I am here dying, my heart dying."Me,too"rinig kong sagot ni scar.Nakagat ko ang aking dila. Gosh, my emotions are fighting with me. I was scared to make any sounds to disturb them."You mean that right?" Galak na ani ni Yuri.
Aiko brought me at his place. Umaga ng malaman kong nasa penthouse niya pala ako."Good thing you're awake. I prepared porridge for you. Hurry dig in."Aiko said casually as if we didn't have arguments last night.I quietly sat down. I starts eating quietly and Aiko as well not until broke the silence."I haven't told to Caiko this matter. I don't have the courage to speak up so you better say it to him soon as we land in Japan."He said seriously.I gulps because of his said. Hearing I had to explain to Caiko too is making me sick. If Aiko doesn't have any courage to speak up then how about me? Where's the courage's even a little strength to speak for me? Aiko saying is like the lightning strikes