บทที่2 ยัยเด็กดำ

“คุณออสตินเรียนจบแล้วจะกลับมาช่วยที่นี่ไหมคะ” ป้าแพรถามเขาตอนที่ยกของว่างมาเสิร์ฟ

“ยังไม่แน่ใจเลยครับ”

“ถ้าคุณออสตินไม่มา คุณออโต้ก็มีงานที่ต้องดูแลแล้ว ที่นี่ปล่อยให้เจ้าน้อยดูแลคนเดียวเธอคงไม่ไหวหรอกนะคะ”

“ขอผมเรียนจบก่อนแล้วค่อยตัดสินใจอีกทีนะครับ ป้าแพร”

“ค่ะคุณออสติน” ป้าแพรพยักหน้าเข้าใจ

ออสตินเดินเข้าไปในห้องทำงานของคุณพ่อเขา ทุกสิ่งในห้องนี้บ่งบอกตัวตนของคุณพ่อเขาทุกอย่าง รู้สึกคิดถึงท่านจับใจ ออสตินนั่งลงบนเก้าทำงานของท่าน เปิดคอมพิวเตอร์ของท่านดู รูปหน้าจอคอมของท่านคือรูปเขากับพี่ออโต้ตอนเด็กๆ ออสตินขอบตาร้อนผ่าว น้ำตาไหลอาบแก้มรีบเช็ดออกและกล้ำกลืนทุกอย่างลงไปภายใน

เขาเปิดดูข้อมูล แผนงานต่างๆ ของท่าน คุณพ่อทำโปรเจกต์ต่างๆ ไว้หลายอย่าง ทั้งไร่ชา ฟาร์มวัว ไร่ผลไม้ และโรงงานผลไม้กระป๋อง ผมไม้อบแห้ง ออสตินถึงกับคิดไม่ตกกับเรื่องนี้ เจ้าน้อยรู้เรื่องนี้รึเปล่า อย่าบอกนะว่ายัยเด็กดื้อนั่นจะทำทุกอย่างทั้งหมดนี้คนเดียว

ออสตินเดินมาหาเจ้าน้อยที่เรือนกระจก เพราะป้าแพรบอกว่าเจ้าน้อยอยู่ที่นี่

“เจ้าน้อย”

“ค่ะ” คนตัวเล็กหันมาตามเสียงเรียก พี่ออสตินเข้ามาตอนไหนไม่รู้ เขายืนกอดอกมองฉันอยู่

“พี่ว่าเราไปเรียนที่กรุงเทพเถอะ ที่นี่พี่เรียนจบจะมาทำต่อเอง ระหว่างนี้ช่วงปิดเทอมพี่จะกลับมาดูแลเอง พี่ออโต้ก็ไม่เห็นด้วยนะ ถ้าเจ้าน้อยต้องอยู่ที่นี่คนเดียว” คนตัวโตกอดอกมองมาอย่างรอฟังคำตอบ

“น้อยรู้ค่ะ แต่น้อยอยู่ได้ค่ะ น้อยอยู่ที่นี่มาตั้งแต่เด็กนะคะ ทำไมจะอยู่ไม่ได้ ถ้าทิ้งกันไปหมดนะสิคะ ที่นี่จะเป็นยังไง”

“ไม่ได้ทิ้งเราก็รู้ว่าพี่หมายถึงอะไร ตอนนี้เรามีหน้าที่เรียนหนังสือจัดลำดับหน้าที่ความสำคัญก่อนดีไหม เรียนจบค่อยกลับมาทำให้เต็มที่เลย ระหว่างทางก็กลับมาดูกันเท่าที่ทำได้ไปก่อน ค่อยมาลุยเต็มที่ตอนเรียนจบ”

“พี่ออสตินก็ไปเรียนสิคะ ไม่ต้องคิดอะไร ทางนี้น้อยก็อยู่ของน้อยแล้วก็ดูแลเท่าที่ทำได้ แบบนี้ดีแล้วค่ะ”

“เจ้าน้อยเราอายุเท่าไหร่ คนงานในสวนอายุเท่าไหร่ เราจะคุมงานทั้งสวนได้ยังไง คนงานผู้ชายทั้งนั้น”

“เรามีคนเก่าคนแก่ของคุณแม่ แล้วก็คนที่คุณป๋าออเบร์ยไว้ใจได้อยู่นะคะ”

“ไม่มีใครไว้ใจได้ทั้งนั้นแหละเจ้าน้อย มันจะเปลี่ยนไปหมด ไม่เหมือนกับตอนที่มีผู้ใหญ่อยู่ด้วยหรอก ใครจะมาเชื่อฟังเด็กอย่างเรา ฟังพี่บ้างเจ้าน้อย”

“แต่น้อยไม่อยากไป พี่ออโต้ก็ไม่ได้บังคับ พี่ออสตินจะมาบังคับน้อยทำไมค่ะ”

“พี่แค่เป็นห่วง ถ้าหัดฟังกันบ้างก็ดีนะเจ้าน้อย”

เจ้าน้อยได้แต่เงียบ เพราะยังไงฉันก็ไม่อยากจากบ้านไปไหน ที่นี่คือบ้านของฉัน

“ก็ยังจะดื้อไม่ฟังกันสินะ ยัยเด็กดำ” ออสตินบ่นคนตัวเล็กแล้วก็เดินออกมา

เช้าวันต่อมาเขากลับกรุงเทพ

หลังจากวันนั่นเจ้าน้อย ไม่ได้ติดต่อเขา แล้วก็พี่ออโต้มาอีกเลย พี่ออโต้จะเป็นคนที่คอยบินไปดูบ้าง เพราะเป็นห่วง ส่วนออสตินเขาก็เรียนและค่อนข้างจะติดเพื่อน ก็เลยไม่ได้สนใจว่าที่บ้านไร่แห่งนั้นเป็นยังไง

จนขึ้นปีสาม ช่วงปิดเทอม ออสตินมีเวลาหนึ่งอาทิตย์ เขาตัดสินใจบินไปที่เชียงราย แต่หนึ่งอาทิตย์ที่เขาอยู่ที่นั่น เขาช่วยทำนั่นทำนี้ที่ป้าแพรบอกว่าเจ้าน้อยทำค้างไว้ เพราะตอนนี้เจ้าน้อยบินไปต่างประเทศ เธอไปสวิทเซอร์แลนด์ ป้าแพรบอกว่าเจ้าน้อยไปบ้านเพื่อนที่มาแลกเปลี่ยน เจ้าน้อยเลยตามไปเที่ยวบ้านเขาบ้าง

ยัยเด็กดำ คงอยากเที่ยวเล่นตามประสาบ้างสินะ ออสตินจัดการซ้อมนั่นซ้อมนี่ เครื่องจักร เครื่องปั่นไฟ รถไถ จนเสร็จแล้วก็กลับกรุงเทพ

“เฮ้อ! มาใช้แรงงานชัดๆ มือพังหมด” เขาบ่นกับตัวเองก่อนกลับ

"...."

“พี่ออสตินมาเหรอคะป้าแพร” เจ้าน้อยถามย้ำเพราะได้ยินป้าแพรไม่ถนัด

“ค่ะ มาอยู่เป็นอาทิตย์เลยค่ะ จัดการซ้อมนั่นซ้อมนี่จนใช้งานได้หมดเลยค่ะ ที่ลุงมิ่งบ่นว่าตามช่างมาซ้อมไม่มาสักทีนะคะ คุณออสตินซ้อมให้เรียบร้อยหมดเลยค่ะ”

“ก็แหงล่ะพี่เขาวิศวะเครื่องกลนะคะป้าแพร ซ้อมไม่ได้นะสิแย่ แบบนั้นเสียชื่อวิศวะหมดเลยนะคะ แล้วพี่ออสตินบ่นอะไรน้อยรึเปล่าค่ะ”

“แล้วคุณออสตินจะบ่นอะไรคุณน้อยละคะ”

“ไม่รู้สิคะ พี่ออสตินเขาก็บ่นน้อยได้ทุกเรื่องนั่นแหละค่ะ เรียกน้อยว่าเด็กดำด้วย รอบนี้เขาไม่บ่นเหรอคะ” ป้าแพรถึงกับยิ้ม

“ไม่นะคะ แค่ถามถึงเฉยๆ แล้วเจ้าน้อยไปเที่ยวสนุกไหมคะ”

“สนุกค่ะป้าแพร แต่น้อยไม่ได้ไปเที่ยวอย่างเดียวนะคะ น้อยไปเรียนวิธีก็ทำไวน์ของไร่นาเนียร์ มาด้วยค่ะ คุณปู่ของนาเนียร์ใจดีสอนให้ทุกขั้นตอนเลยค่ะ องุ่นของเราจะเพิ่มมูลค่าได้มากเลยค่ะป้าแพร/ถ้าเราทำไวน์สำเร็จ และนาเนียร์อยากจะนำเข้าชาจากไร่ของเราไปขายที่บ้านเธอด้วยนะคะ เพราะเธอลองชงให้คุณปู่กับคุณพ่อของเธอชิมแล้วท่านชอบมากเลยค่ะป้าแพร”

“เจ้าน้อยทำไมเก่งขนาดนี้ หนูเป็นเด็กจริงๆ ใช่ไหมเนี่ย ทำไมคิดแต่เรื่องงานเรื่องการไม่เที่ยวเล่นกับเพื่อนไปตามประสาบ้างละเจ้าน้อย” ป้าแพรพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่าปนสะอื้น เอ็นดูสาวน้อยตรงหน้าจับหัวใจ

“ป้าแพรน้อยโตแล้วนะคะสิบเก้าย่างยี่สิบแล้วนะคะ จะไม่ให้คิดเรื่องงานได้ยังไงละคะ ไร่เราไม่เป็นรูปเป็นร่างอะไรสักอย่างเลยนะคะ น้อยอยากทำสิ่งที่คุณแม่กับคุณป๋าตั้งใจไว้ให้สำเร็จค่ะ ตอนนี้ไร่ชาก็เก็บผลผลิตได้เต็มที่แล้ว น้อยต้องทำอะไรสักอย่างที่เพิ่มมูลค่า และทำให้ผู้คนรู้จักไร่ของเรามากขึ้นค่ะ”

“น้อยอยากไปเรียนเพิ่มเติมเรื่องการทำแบรนด์จังเลยค่ะ อยากรู้ว่าชาของเราจะแปรรูปเป็นผลิตภัณฑ์แบบไหนได้อีกบ้างคะป้าแพร”

“เรื่องนี้ลองปรึกษาคุณออโต้ ดีไหมคะ คุณออโต้น่าจะมีเพื่อน มีคนรู้จักน่าจะแนะนำเจ้าน้อยได้นะป้าว่า”

“อืม จริงด้วยค่ะ ไว้น้อยจะโทรหาพี่ออโต้ดูนะคะ”

“....”