Nanlulumo na umuwi ako ng mansyon ni King. Hanggang ngayon, hindi ko pa rin alam kung bakit pakiramdam ko iniiwasan na rin ako ni Leon. Malakas ang kutob ko na si Zed ang kumakanta na yun, dahil kasama niya si Leon, ngunit bakit ayaw niyang magpakita sa akin? Hindi ko na natuloy ang pagsunod sa kanila, dahil hindi ko na makita kung saan dumaan ang kanilang sasakyan."Nandito ka na pala. Kamusta naman ang lakad mo ng mga kaibigan mo. Nag-enjoy ka ba?"Saglit akong natigilan sa paglalakad, ng marinig ang boses ni King. Binalingan ko siya at nakita kong nakaupo siya sa couch habang nanonood ng TV. Napansin ko ang itim na bonnet na laging suot niya. Nagtataka ako, dahil nitong mga nakaraang araw lang, hindi na nito tinatanggal ang bonnet sa ulo niya. Kahit sa pagtulog suot niya pa rin ito."Hindi ka pa natulog?" Lumapit ako at malungkot na umupo sa tabi niya."Hindi ako makatulog. Hinihintay kita, sinisigurado ko lang na ligtas kang nakauwi." Nakangiting wika sa akin ni King. Sinandal ko
ZED’S POV“Leon, bakit ba tayo nagmamadali?” kunot noo na tanong ko kay Leon, dahil naramdaman kong pabilis ng pabilis ang pagtulak niya ng wheelchair ko palabas ng hospital. Binuksan muna niya ang pintuan ng kotse at tinulungan akong makaupo sa loob. “Leon, tinatanong kita, bakit ka nagmamadali, may humahabol ba sayo?”“Wala naman boss, nakita ko lang si Blaze sa loob ng hospital.” Mahinang sagot sa akin ni King. Naramdaman kong pinaandar na nito ang kotse. “Anong nangyari sa kanya?” Kinakabahan kong tanong kay Leon.“Wala naman nangyari sa kanya boss, si King ang sinugod sa hospital.” tipid n’yang sagot sa akin. Alam kong hanggang ngayon, nagtatampo pa rin si Leon kay Blaze, dahil nagawa kong ipatanggal ang mga mata ko, para lang e-donate sa kanya. Ngunit lagi kong sinasabi kay King, na ginawa ko yun dahil gusto kong masubaybayan ni Blaze ang paglaki ng anak namin. “Alamin mo ba, kung ano ang nangyari kay King?" Tanong ko kay Leon na agad naman niyang sinagot."Kapag may inuutos k
“Hindi mo lang alam kung gaano ako kasaya ngayon peanut, hindi ko inaasahan na darating pa ang pagkakataon na ito, na mayakap kita at muling mahagkan. Mahal na mahal kita.”“I love you too, Zed, at sana wag mo na ulit kaming iiwan ni ZB.” Matapos marinig ang sinabi ni Blaze, bahagya akong kumalas sa pagkakayakap niya at tinaong siya. “Hindi ko na kayo iiwan ulit, Blaze, ngunit paano si King, baka hinahanap kana niya. Kailangan ka niya ngayon.”“Siya nga ang nag-utos sa akin na sundan si Dr. Clinton, upang kausapin ka. Bakit nga pala kinausap mo si Dr. Clinton, may kinalaman ba ito kay King?”“Oo, tinanong ko lang, kung may iba pang paraan upang ma dugtungan ang buhay niya. Ayaw ko kasing nalulungkot ka, kapag nawala siya. Alam kong mahalaga siya sa buhay mo.”“Pareho kayong mahalaga sa buhay ko. Ikaw mahalaga ka sa buhay ko, dahil naging kabiyak ka na ng puso ko, samantalang si King, mahalaga sa buhay ko, dahil simula noon pa, pamilya na ang turing ko sa kanya. Siya nga pala, pinasas
ONE MONTH LATER…“Blaze, tama na yan, mukhang babagsak na ang ulan, kailangan na nating bumalik sa kotse.” wika ko kay Blaze, habang naksandal siya sa aking dibdib. Kasalukuyan kami ngayon nakaharap sa puntod ni King. Araw ngayon ng kanyang libing, at nag-aalala ako kay Blaze, dahil kanina pa siya iyak ng iyak. “Ewan ko ba Zed, hanggang ngayon, hindi ko pa rin matanggap na wala na si King. Masakit pa rin sa dibdib ko, na tuluyan na niya kaming iniwan ni ZB.” umiiyak pa rin na wika ni Blaze sa akin. Hinalikan ko ang kanyang noo at hinihimas ang kanyang likod upang kumalma siya. “Nandito pa rin siya peanut, kasama nating dalawa. Kapag namimiss mo si King, tumingin ka lang sa aking mga mata, at makikita mong nakangiti siya habang nakatingin sayo. Ayaw niyang nakikita ka na umiiyak, kaya tahan na.” Umangat ng mukha si Blaze upang tingnan ako sa mga mata, ngunit mas lalo lamang siyang umiyak at mahigpit na yumakap sa akin. “Zed, ang swerte ko kay King, kahit na mawawala na siya, kapakana
Blaze Pov"Heather Blaze Rombinez, wala ka nang ligtas ngayon. Sa direksyon mo nakatuon ang dulo ng bote kaya wala kang mgagawa kundi sundin ang rules ng Find your Love na Laro natin.Narinig kong sabi sa akin ni Claire habang kinikilig pa. Isa siya sa matalik kong kaibigan na walang ginawa kundi ang magbunganga sa buong araw na magkasama kami. Nakasimangot ako na tumingin sa kanila. "Find your Love?" tanong ko na kinakabahan. Parang gusto ko nang magsisi dahil sumali pa ako sa kanilang bilog kanina. "Ano bang klase'ng laro ang Find Your Love?" Tumayo ako tila gusto na talagang umatras."My gush, Heather Blaze, hindi ka ba nakikinig kanina sa Rules ng game natin? Masyado naman yatang malalim ang iniisip mo. Sige, ganito na lang, ipaliwanag ko ulit sayo. Ang larong ito ay tinatawag na Find your Love, It's a Deal or No Deal. Kung sino sa ating lima, na nandito sa bilog ngayon ang ituturo ng bote siya ang magiging taya. As you can see, pinaikot ko ang bote sa gitna ng bilog natin, at nang
"Sa tingin mo ba, nakakatawa ang ginawa mo? Muntik na akong mabangga sa poste, alam mo ba yon? Tsaka, bakit ka ba nandito? Sinusundan mo ba ako?" Mataray kong tanong kay Zed.Napansin kong agad siyang tumahimik at parang wala na naman sa sarili na nakatingin sa akin. Pakiramdam ko gusto ko siyang suntukin, ngunit hindi ko magawa dahil nadaig ako ng pagkaawa sa kanya. Akala ko wala siyang balak na sagutin ang mga tanong ko ngunit, saglit akong natigilan ng marinig ko ang sinabi niya."Baliw din ba ang tingin mo sa akin?"Hindi ko alam kung ano ang isasagot ko sa tanong niya."Bakit, totoo ba ang sinasabi nila na baliw ka?" Balik tanong ko ulit sa kanya. Nakita ko siyang saglit na nag-isip."Kung totoong baliw ako, iiwas ka na rin ba sa akin? Iiwanan mo na rin ba ako katulad ng ginawa nila?" Parang maiiyak niyang tanong sa akin.Mas lalong nadagdagan ang awa ko sa kanya. Nakita ko siyang parang bata, na nagpahid ng sariling luha gamit ang suot niyang damit."Zed, gabi na, kailangan mo n
HEATHER BLAZE POV Kanina pa ako naghahanap ng kakantahin sa youtube, pero wala pa rin akong mahanap na pwedeng kantahin. Tiningnan ko ang orasan na nakasabit sa loob ng wall ng Recreation area, one hour na lang magsisimula na ang program. "Blaze, ano nangyari sayo, Bakit hindi maipinta ang pagmumukha mo? Tanong sa akin ni Janice. "Ewan ko, parang wala kasi akong gana na kumanta ngayon. Claire, pwede bang ikaw na lang ang kumanta?" tinatamad akong tanong kay Claire. "Ano? Ako ang kakanta? Nababaliw ka na ba Blaze? Kaya nga ikaw ang pinili ng presidente na kumanta dahil ikaw ang champion sa singing contest taon-taon. Kung may talent lang ako sa pagkanta katulad mo, sa tingin mo ba hindi ako kakanta? Isa pa, kailangan mong kumanta, malay mo mainlove sayo ang may-ari nitong university dahil sa ganda ng boses mo. Alam mo ba na busy lahat ng mga kababaihan sa pagpapaganda ngayon?" saglit pa siyang napangiti sa naisip. "Oh my gush! nakita ko siya kanina, super gwapo ng may-ari, friend. Na
Hindi ko na kinaya pa ang makita si Dr. Zane, mas lalo ko lang nami-miss si Zed. Ang tanga-tanga ko lang kasi, bakit ko pa siya pinaalis. Umupo ako sa Waiting Shed na laging tambayan ni Zed sa tuwing inaabangan niya kung kailan ako lalabas ng gate. Sinuyod ng paningin ko ang buong paligid ngunit nabigo ako ng hindi makita ng mga mata ko ang kahit anino man lang ni Zed.Matamlay akong nakatitig sa kawalan, pakiramdam ko parang baliw na rin ako dahil kay Zed."Sino, ang inaabangan mo?" Agad akong napalingon sa aking likuran, ng marinig ang boses ni Zed."Zed," masayang tawag ko sa pangalan niya. Ngunit agad naman akong nadismaya ng makumpirmang si Dr. Zane lang pala ang nasa likuran ko.Hindi ko siya sinagot. Itinuon ko na lang ang aking mga mata sa paligid, nag baka sakaling makita ko si Zed."Hindi na siya darating. Pero huwag kang mag-alala, mahal na mahal ka nun." Napalingon akong muli kay Dr. Zane.Nakita kong ngumiti siya sa akin. Kahit sa mga ngiti parehas talaga sila ni Zed. Sa h