CHAPTER ONE

=DISCLAIMER=

©2021 NOT A SAINT written by JL Dane

All rights reserved. This is an original work of fiction and the results of a mind’s imagination. Any Names, characters, businesses, places, events, and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.

Do not distribute, publish, transmit, modify, display or create derivative works from or exploit the contents of this story in any way without the Author’s written permission or publisher except for the use of brief quotations in critical articles or reviews.

Stealing is a crime, please avoid Plagiarism. If this content is captured and published, the offender can be traced and will face the full extent of the legal ramifications stated by the law.

Please follow/subscribe, comment, and add this to your library.

***************

Celestine's Point of View

ITO ANG unang pagkakataong na-late ako sa venue ng photo shoot. I'm a top model and my Manager calls me for the last photoshoot ng February.

"Bakit naman ngayon ka pa na-late?" Kahit hindi sabihin ng aking manager na si Roalyn Manduque ay alam kong naiinis ito ngayon. Ayaw kasi nito nang nale-late lalo na kahit professional o top model man ako. Time is always precious for Roa.

It is my step father's fault. Tuwing maaalala ko nga iyon ay napapabuntong hininga na lamang ako. Kinailangan ko pa ngang paliparin ang sasakyan mula Ayala, kung saan ako nakatira hanggang dito sa Quezon City. Kaya talaga namang male-late ang kahit sino lalo na at na-late na rin ako ng gising. Hindi ko nga namalayang nalampasan na ako ng alarm clock. Yes, I am still using the old times. Alarm clock rather than phone.

"Sorry po talaga Ate Roa. Hindi na mauulit," nahihiyang sabi ko rito habang nakayuko. Mas matanda si Roa sa akin ng sampung taon at pumayag naman itong tawagin ko na ate na lang. Lalo na at ito ang naging manager ko nang nagsisimula pa lang ako sa industriya and that is when I'm eighteen.

Hinilot muna nito ang sintido saka ako binalingan. "Okay na. Magbihis ka na at pwede bang samahan mo ng kaunting bilis para makapag-umpisa na tayo." May pagka-istrikta ito at minsan ay mahigpit lalo na pagdating sa mga top na alaga nito kagaya ko. Kahit na mahigpit ay mabait naman ito at matulungin lalo na pag minsang kinakailangan ko ng pera at nagigipit.

When there is no one I could reach asks for money, Roa is there to save my a*s off. Pati mga intriga sa akin, tsismis o anumang ikasisira ng reputasyon ko, Roa is the person I could count on. Ito ang eksaktong Knight and shinning armor ko. Nevertheless, she never leaves me in any embarrassing moments.

I AM Celestine Rain Alcazar twenty-four-year-old career woman as a model and flight attendant. From age of sixteen, I become a magazine model and commercial model. Now my manager starting to build my own career. Iyon ay dahil sa bilyonaryo kong step father. When I turned twenty-four and that is the second day of February and today is almost the last day of the month. My dad named Brent bought me a property to put up an agency as my first business to manage. Hindi ko naman kayang magawa ang lahat kung wala ang aking best manager. Ito ang Managing Director samantalang ako naman daw ang magiging CEO ng kompanyang iyon kapag natapos na, ngunit sa ngayon nga ay under construction na iyon.

"Kung matatapos na sana ng maaga bago matapos ang taon, ang agency natin, mas madali lang sana sa iyo na roon na lang mag-photo shoot." Tama ito. Dahil sa Ayala lang din malapit sa bahay namin ang lupaing regalo sa akin ng aking stepdad, walking distance at mas mababantayan pang maigi roon ni stepdad.

Bitbit ko na ang damit saka dumiretsong pasok na sa dressing room para magpalit.

Siguro ay kinakailangan ko pang kausapin ang Engineer na namamahala roon nang sa ganoon ay mas mabilis matapos ang construction ng magiging una kong business na hahawakan. Ayaw ko naman kasing madalian ang construction at baka bumagsak iyon dahil kulang ang pundasyon. Isa pa ay tumatanda na rin ako. I could have my own house and lot, a simple and small business to operate by now but not yet my priority. There is one thing I wanted to prioritize the most at doon napupunta ang lahat ng pinag-iipunan ko. Kapag natapos na ang una kong plano, tsaka ko na iisipin ang susunod. This is how a Celestine making a plan for the future. Before making a second plan, I always have the assurance that my first plan is a victory.

TOURISM GRADUATE ako sa isang private known university at paminsan-minsan ay sumasakay ako ng eroplano to practice my course -Flight Attendant. Mas madalas nga lang sa modeling ako lalo na at mas malaki ang contract offer. Fourteen years old ako nang mag-asawa na ng iba ang aking ina and that is my father Brent Echavez married to my mom, Lucia Marcelo Echavez. Nakiusap akong hindi ko na kukunin ang apelyedong Echavez, dahil buhat pa iyon sa aking namatay na ama noong sampung taong gulang pa lamang ako.

My mom told me that I got my father's perfectly sculpted features. From my almond deep shaded dark blue-green eyes na nag-aagaw ang kulay green at blue, to my rosy white skin tone to pointed Spanish nose, reddish seductive heart-shaped lips, to my nice curve hourglass figure, the height of five-eight, down to my slender long legs. I am just maintaining my barbie doll figure for the commercial and modeling plus my near to pale white skin tone. Lahat ay naalagaan ng maayos at ginawa ko iyon sa bilin na rin ng aking non-biological father.

Mas kamukha ko nga raw ang namatay kong ama, sayang nga lang at hindi naman kasundo ng aking ina ang pamilya nito. Matagal na sana kaming mayaman, iyong hindi sumasandal sa kung kaninong lalaki at baka sa poder na rin nito ako nanirahan. But, what thing I could ask for? Nothing anymore, I had a luxurious life, thanks to Brent. Nothing to worry about tomorrow.

My mother, Lucia is a singer in a club when she met my Spanish father. Inahon nito ang aking ina sa lusak, they got married and had an only girl child and that is me. The name I have came from my father's name, Celestino Valdez Alcazar. When I was a child, my father always telling me about his life. Na tumalakas lang daw ito sa Spain, mula sa mahihigpit na magulang hanggang napadpad dito sa Pinas. He joined modeling, got the job and money then he met my mom, they fell in love and build a family. But no way to a happy ending, kung hindi lang maagang nawala ang aking ama, baka nga may happy ending pa.

Hindi dapat mag-aasawa ang aking ina, kundi lang kami kinapos sa pinansyal. Kahit ilang beses itago iyon ni Mommy, alam kong kung sino-sino ang mga lalaking sinamahan nito, kabilang ang mga parokyano nang bumalik ito at nagtrabahong muli sa Bar para lang mapagtapos ako sa kolehiyo. My mom wanted a decent life for me. Even though I had the scholarship, but when it comes to miscellaneous, my boarding house, food, and everything when I lived at Los Baños, Laguna where my school is located. Still not enough. Hindi nito hinayaang makapagtrabaho ako kahit na gusto ko man.

Nang makilala ko ang aking step father at nalaman ng aking ina na baog ang aking step father at tinanggap nito ng buo ay nagpakasal na rin ang mga ito. Kaya lang ay ako na lang ang matuturing na anak nito.

At first he is the ideal guy I wanted to have and dream of. May katakam-takam na abs sa edad na forty five, while my mom is forty one. Maganda ang tindig nitong alaga sa gym kaya lalong na-in love ang aking ina. Maganda rin ang feature nito, Italiano ang feature na may halong dugong pinoy. Sayang nga lamang at hindi ito nagkaanak pa. Sayang ang lahi. Matangkad ito sa akin ng tatlong pulgada at halos nga ay hindi na kami magkalayo ng taas lalo na kapag nakatakong ako.

When it comes to attitude, my stepdad never shouted at me. Hindi ko rin nakitang sinaktan nito ang aking Mommy kahit isang beses. He's a perfect saint, a woman could worship. A perfect guy for every woman's dream. Wala akong hiningi na hindi nito ibinigay. I become spoiled kaya nga mas napalapit ang loob ko rito at hindi komontra tuwing may pinagtatalunan ang aking ina at step dad. Mabilis pa nga akong kumakampi rito dahil napamahal na ito sa akin.

But not until I finally reached eighteen. My puberty became fast as I grow and become a full-grown woman. Maipagkakamali pa nga akong nasa twenty na nang mga sandaling tuluyan na akong naging dalaga. Kaya nga pinag-umpisa na ako nito na mag-diet, mag-adjust at mag-control sa pangangatawan dahil baka tuluyan akong maging malaking babae.

Malaki naman ang ipinagpapasalamat ko kay Stepdad. But not everything I wanted to thank him. There are some things I hated the most, enough that I despised him and wanted to bury him alive, especially how he became a control freak. Dahil ang kabutihan nito ay nagkaroon na ng hangganan at ang mga bagay na inidolo ko rito bilang stepdad ay napalitan na ng poot na kahit hanggang hukay nito ay hinding-hindi ko lilimutin.

"Ngumiti ka ng malaki, Celes!" sigaw sa akin ng manager ko habang umaanggulo ako sa camera.

"That's it! Perfect! Ganyan nga," pumalakpak pa ito ng dalawang beses dahil sa pagsunod ko sa sinabi niya.

Lumapit pa si Roa para ma-check na makikita ang cleavage ko. Binuksan nito ang isang botones ng suot ko kaya mas umangat na ang cleavage na hinahanap nito.

"Show it, dear. Sayang naman ang ganda mo kung hindi mo pinagsisigawan sa mundo. And post naturally and pull a little higher your dress up. Sayang ang makinis mong legs," dagdag pa nito bago ako tuluyang iwan.

Ginawa ko ang sinabi nito. Napapansin ko pa  ngang hindi na yata naka-focus sa akin ang camera kundi sa mga binanggit na ni Roa. D*mn! All men are the same, after a woman's body!

Napabuntong hininga na lamang ako. Ano pa ba ang mapapala ko para sa mga lalaking katawan lang ng mga babae ang nakikita nila? Isa lang ang masasabi kong, walang matinong lalaki sa mundo na tatanggap sa isang babaeng hindi titingin sa panlabas mong kaanyuan. People aren’t having an X-ray vision kaya imposibleng may natatanging ganoong lalaki sa panahon ngayon.