Nadurog na Pagmamahal

Ang aking boyfriend, si Kevin Woods, ay isang forensic na doktor. Samantala, na kidnap ako ng dating convict na tinulungan niya sa pagkakakulong noon.

Siya at ang kanyang mga kasabwat ay nilagyan ng bomba sa akin.

Galit na tinitigan ako ng kidnapper. "Girlfriend ka ni Kevin, tama? Sabihin mo sa kanya na dalhin ang kanyang sarili dito ngayon din!"

Napilitan akong tawagan si Kevin. Para siyang naiinip ng sumagot. "Sabi ko sayo wag mo akong tatawagan kapag nagtatrabaho ako eh! Nakakainis ka!"

Nagmamadaling paliwanag ko, "Kevin, na kidnap ako! Sinusubukan nila na maghiganti sayo! Huwag kang pumunta para iligtas ako—"

Bago ko matapos ang aking pangungusap, inagaw ng kidnaper ang phone.

Malinaw na naanod ang boses ni Kevin mula sa loudspeaker. "Michelle, baliw ka ba? Sabi ko sayo nasa trabaho ako! Ang lakas ng loob mo na magbiro sa mga ganitong bagay!”

"Alam mo bang tatlong araw ng nastuck sa puno ang pusa ni Vi? Kung hindi ko ito iligtas, mamamatay ito! At para isipin na nakaisip ka ng ganitong rason para lang pauwiin ako! Baka sabihin mo na lang sa akin na malapit ka ng mamatay!"

Napatingin ako sa bombang nakasabit sa katawan ko. Ang sampung minutong countdown ay ipinakita na sa timer.

"Ako—"

"Tama na! Ayokong makinig sa mga kasinungalingan mo! Kay Vi, kasinghalaga ng buhay niya ang pusa niya! Kapag may nangyari sa pusa, na humantong sa kung anong mangyari kay Vi, mamamatay tao ka! Hindi kita palalampasin!"

Sa sandaling iyon, isang matamis at malambot na boses ng babae ang naanod mula sa loudspeaker. "Ang galing mo, Kev! Para isinpin na niligtas mo talaga ang darling kitty ko!"

Pagkatapos nun, natapos na yung tawag.

Malakas na nagmura ang kidnapper. "Ugh, sayang naman! Hindi man lang mahal ni Kevin ang babaeng ito! Nagkamali tayo ng nakuhang babae!"

Ng makaalis ang kidnapper at ang kanyang mga kasabwat, tinitigan ko ang bombang nakatali sa aking katawan. Nagsimula ng tumulo ang mga luha ko sa mga oras na iyon.

Kahit ang kidnapper ay masasabing hindi ako mahal ni Kevin. Para isipin na magigising lang ako at malalaman ko ang katotohanan sa huling araw ng buhay ko.

Ang babaeng Vi na binanggit ni Kevin ay ang kanyang childhood friend, si Violet Rae.

Noong una kaming mag date ni Kevin, sinabi niya sa akin na parang kapatid niya si Violet. Syempre, naniwala ako sa kanya.

Pero ng mapagtanto ko na merong kakaiba, ako ay sobrang in love na kay Kevin. Hindi ko na napigilan ang sarili ko sa relasyon namin.

Laging nagmamadali si Kevin papunta kay Violet anumang oras ng araw basta't nakatanggap ito ng tawag sa phone mula sa kanya. Nangyari din ito sa unang pagkikita niya ng aking mga magulang. Iniwan niya kami kaagad ng walang pakialam sa mundo at nagmadaling pumunta kay Violet dahil lang sa takot sa dilim.

Hindi man lang siya nag abalang ipaliwanag ang nangyari sa amin. Ang sabi lang niya, "May nangyari."

Noon, pinigilan ko siya dahil ayaw kong umalis siya. Nakiusap pa ako sa kanya na huwag na siyang galangin sa aking mga magulang.

Ang tanging ginawa ni Kevin ay tumawa ng malamig. "Michelle, ganito ang nangyari sa amin ni Violet sa nakalipas na 20 na taon o higit pa. Kung hindi ka masanay sa ganito, makakalimutan mo na ang pagpapakasal sa akin."

Naaliw ako sa sarili ko na tinatrato lang ni Kevin si Violet na parang kapatid niya at mahal niya pa rin ako. Pero nalaman ko lang ang totoo noong malapit na akong mamatay.

Hindi naman ako minahal ni Kevin simula pa lang. Si Violet lang ang babaeng inalagaan niya.

Bago pumutok ang bomba, nagpadala ako ng huling text message kay Kevin. "Paalam. Sana hindi na tayo magkita sa ibang buhay."