Nagmakaawa siyang makipagbalikan

“Dad, hindi mo ba nabanggit na hinahanap ako ng nobyo na inayos mo sa akin noong bata pa ako? Sabihin sa kanya na ikakasal ako sa una ng susunod na buwan ngunit kailangan ko ng lalaking ikakasal. Tanungin mo kung interesado siya."

Natigilan sa gulat ang boses sa kabilang linya. “Hindi ka ba nakatakdang pakasalan si Nathaniel? Pinaplano mo na ang kasal. anong nangyari? May ginawa ba siya na ikinagalit mo?"

"Dad, tulungan mo lang akong magtanong."

"Sige, basta sigurado ka dito. Ang gusto ko lang naman ay maging masaya ka."

Si Sylvia Garner, na pula ang mga mata dahil sa mga luha, ay mariing sumagot, “Magiging masaya ako.”

Minsan na niyang minahal si Nathaniel Sinclair ng buong puso, kumbinsido na siya ang nakatakdang kapareha niya. Itinakda ang petsa ng kanilang kasal at siya ay tuwang tuwa, na binibilang ang mga araw upang maging kanyang nobya.

Pero ngayon lang, nakatanggap siya ng mapangwasak na dagok.

Mas maaga ng isang oras.

Tumayo si Sylvia sa harap ng salamin na nakasuot ng malinis na puting wedding gown. Ang kanyang matikas na katawan, na pinatingkad ng damit, ay mukhang makapigil hininga.

“Miss Garner, itong custom made gown na idinisenyo ni Mr. Sinclair ay talagang napakaganda. Kayong dalawa ay magiging sobrang saya magkasama,” Papuri ng shop assistant.

Ngunit hindi napigilan ni Sylvia ang sarili na ngumiti.

Inilibot ng kanyang mga mata ang silid hanggang sa mapunta sila kay Nathaniel, na nakatago sa isang tahimik na sulok malapit sa bintana. Siya ay nasa phone, ang kanyang ekspresyon ay malambot at puno ng pagmamahal.

Ang shop assistant, hawak ang kanyang phone, ay pumasok sa linya ng paningin ni Sylvia. "Miss Garner, may tawag para sayo."

Galing iyon sa wedding planning company na kinuha niya.

“Miss Garner… Ipinaalam lang sa amin ni Mr. Sinclair na may pagkakamali sa pangalan ng nobya. Hiniling niya na palitan ito kay Vivian Hayes. Alam mo ba ito?"

Isang hindi maipaliwanag na kalungkutan ang bumalot kay Sylvia, nagbabantang tumulo ang mga luha sa susunod na segundo.

Kahit na alam na niyang pinagtaksilan siya ni Nathaniel, hindi niya inaasahan na magiging napakawalanghiya niya.

Isang buwan na ang nakalilipas, ng bumalik ang unang pag ibig ni Nathaniel, si Vivian Hayes, mula sa ibang bansa pagkaraan ng limang taon, nakaramdam si Sylvia ng kaba.

Kahapon lang, sinundan niya si Nathaniel para bigyan ng tie sa isang private club.

Pero ang nasaksihan niya sa halip ay si Nathaniel sa isang tuhod, nag propose kay Vivian.

May nagtanong, "Nathaniel, hindi ba’t pakakasalan mo si Sylvia? Ano ang gagawin mo kay Sylvia ngayong kasama mo si Vivian?"

Walang pakialam na sagot ni Nathaniel, “May sakit si Vivian at ito na ang huling hiling niya. Para kay Sylvia, hanggat sa lahat kayo ay tahimik, hindi niya kailanman malalaman. Kahit na malaman niya, mahal na mahal niya ako para lumayo."

Nakayakap sa mga bisig ni Nathaniel, tumango si Vivian bilang pagsang ayon. "Alam ko na nilalagay ka nito sa mahirap na pwesto, Nathaniel. Pero hindi ganoon katagal ang oras ko na mabuhay at ito ang final wish ko. Sobrang bait ni Sylvia, siguradong maiintindihan niya ito."

Sa gitna ng hiyawan ng kanilang mga kaibigan, marubdob na nagyakapan ang dalawa, habang si Sylvia, nakatayo sa labas ng pinto, ay tumakas sa kawalan ng pag asa.

“Hello? Miss Garner, nandyan ka pa ba? Dapat ba nating ipagpatuloy ang pagpapalit ng pangalan?"

May isang pagkakataon na minahal ni Sylvia si Nathaniel ng lubusan na nawala sa sarili, sa paniniwalang imposible ang kanyang pag exist ng wala siya. Ngunit lahat ng iyon ay nakaraan na.

“Oo, palitan mo na. Gayundin, ibook ang hall sa tabi ng pinto para sa akin. Ililipat ko ang bayad sa ilang sandali. Gayahin lamang ang lahat ng eksakto kung ano ito. At tandaan, iupdate din ang pangalan ng nobyo. Ipapadala ko sayo ang mga detalye mamaya."

May natigilan na paghinto sa kabilang dulo. "Pananatilihin ba natin ang petsa ng kasal?"

"Oo, panatilihin ito sa parehong petsa."

Huminga ng malalim, ibinaba ni Sylvia ang phone.

Ilang sandali pa, lumapit si Nathaniel at pinulupot ang mga braso sa baywang niya mula sa likod.

"Sylvia, ang ganda mo ngayon."

"Talaga?"

Sinulyapan ni Sylvia ang repleksyon niya sa salamin. Mukha naman siyang maganda.

Pero bakit ang lalaking matagal na niyang minahal, ang mapapangasawa niya, ay pinagtaksilan siya para magpakasal sa ibang babae?

"Ikaw ang pinaka magandang babae sa mundo," Sabi ni Nathaniel, nanginginig ang boses habang idinagdag, "Merong bagay na kailangan nating pagusapan. May event na mangyayari sa unang araw ng susunod na buwan. Pwede ba nating ipostpone ang kasal?"

"May event?"

Napangisi si Sylvia sa loob loob. Ang kanyang tinatawag na mga plano ay walang iba kundi isang kasal sa ibang tao.

Parang hindi pa iyon sapat, binalak pa niyang gamitin ang venue na napili niya, sa petsang napili niya, habang tinatago ito sa kanya!

"Sige, ipagpaliban natin ito."

Ang hindi niya inaasahang tugon ay nagpagulo kay Nathaniel. Isang kakaibang pakiramdam ng pagkabalisa ang bumalot sa kanya.

"Mahal kita, Sylvia. Pinapangako ko, papakasalan kita. Hintayin mo lang ako. Mamahalin kita habang buhay."

Nag dalawang isip bago idagdag, “May dumating sa trabaho. Hintayin mo ako sa bahay."

Sa pagmamasid sa kanyang nagmamadaling pag alis, nakita ni Sylvia na katawa tawa ang kanyang mga pangako.

Sa isip ni Nathaniel, ang pagmamahal niya sa kanya ay napakalalim, hindi natitinag, anupat titiisin niya ang anuman para sa kapakanan nito. Kumbinsido siya na kahit nalaman niyang ikakasal na siya sa iba, hindi pa rin siya aalis.

Pero sa oras na ito, nagkamali siya.

Hindi lamang siya iniwan nito, ngunit siya rin ay ikakasal sa mismong araw na iyon.