Reincarnation: Muli Tayong Nagkita

Napahawak ang aking anak na babae sa kanyang dibdib sa sakit habang siya ay bumagsak sa lupa. Namumutla ang mukha niya.

Nagulat ang lahat ng nasa flight; hindi nagtagal ay pinalibutan ng mga pasahero ang aking anak na babae.

Nanginginig ang boses ko. Pagkatapos, narinig ko ang isang masamang salitai mula sa control tower.

"Wag kang mag-overreact. Nagkakaroon lang siya ng mild heart attack. Ginamit mo lang iyon bilang dahilan para mauna sa landing!

"Hindi mo pinapansin ang kaligtasan ng buhay ng ilang daang tao para sa iyong sariling kapakanan! Hindi ba kadiri iyon?"

Bumilis ang tibok ng puso ko nang marinig ko iyon.

Tila na-reincarnated na rin si Justin Woods.

Matingkad pa rin sa aking isipan ang nag-aalab ngunit nagpapahirap na mga alaala mula sa aking nakaraang buhay.

Ang sakit sa aking kaluluwa ay umatake sa akin habang ako ay humihinga ng mabigat.

Habang nagpatuloy ako sa paglipad ng eroplano, sumagot ako, "Justin, hindi mo naiintindihan ang medikal na kondisyon ng iyong anak. Paano mo masasabi iyan?"

"Siya ba talaga ay..."

Isang buzz sound ang narinig, at pagkatapos ng ilang isyu sa koneksyon, pinutol ni Justin ang koneksyon ko sa control tower.

Ang aking co-pilot, si Geoff Goodrich, ay nag-aalalang sinabi, "Captain Davis, hindi maganda ang kalagayan ng iyong anak."

Umalingawngaw sa aking tenga ang hirap na paghinga ng aking anak. Sinubukan kong makipag-ugnayan muli sa tower.

Gayunpaman, ang naiinip na boses ng isa pang kasamahan ay narinig mula sa kabilang dulo ng linya.

"Si Captain Davis, sinabi sa amin ni Justin ang lahat.

"Nag-aalala ka sa bagyo at gusto mong magland kanina, di ba? Bakit kailangan mong gumawa ng kasinungalingan na ang iyong anak na babae ay nasa panganib na mamatay?

"Lahat ay dapat gawin sa pamamagitan ng patakaran. Tumigil ka na sa pagtawad."

Kasabay nito, narinig ko na sinabi ni Justin ng may magaan na loob, "Nagland na ng matagumpay ang Flight C1876! Wala nang problema."

Ang flight C1876 ay ang flight na sinasakyan ng soulmate ni Justin na si Kelly Freeman.

Tanong ng katrabaho, "Maghahanda na ba tayo ngayon sa landing ni Captain Davis? Siya na ngayon."

Gayunpaman, malamig na suminghal si Justin at walang pakialam na nagsalita, "Hayaan siya maghintay.”

"Hindi ba nagsinungaling siya para mauna sa pila? Well, hayaan mo siyang maramdaman kung ano ang pakiramdam ng maunahan sa isang pila."

Pagkatapos ay pinutol ng katrabaho ang koneksyon.

Kasabay nito, pinutol niya ang tanging pag-asa para sa kaligtasan ng aking anak na babae.

Sinabi sa akin ng co-pilot na tinatawag ako ng aking anak. Masakit ang pakiramdam niya.

Siya na ang nagpalipad ng flight para bigyan ako ng oras. Tumakbo ako papunta sa aking anak na babae nang walang pag-aalinlangan.

"Mom, patawad..." Naging asul ang labi ng aking anak. Ngumiti siya ng mapait. "Dito ko na kayo iiwan..."

Dahan-dahan niyang ipinikit ang kanyang mga mata; bumagsak ang mga braso niya.

Isang malalim at mahinang sigaw ang pinakawalan ko. Hindi mapigilan ng katawan ko ang panginginig dahil sa galit.

Sa sandaling iyon, napabulalas si Geoff, "Captain Davis, may bagyo sa harapan!"

Wala akong panahon para malungkot.

Alam kong nahaharap ako sa parehong mga hamon tulad ng paglipad sa aking nakaraang buhay.

Ang aking pangunahing prayoridad ay hindi maging malungkot.

Kinakailangan kong i-land ng ligtas ang flight na may dalang 300 katao.