Stacey's POV
Pagkarating na pagkarating ko sa kalsada, isang van ang biglang huminto sa harap ko.
"Hurry up and get in, Virgo!"--hoarse voice of Zach.
Walang lingon-lingon akong pumasok sa loob ng van at umupo sa tabi ni Denver. Hinihingal akong napasandal.
Thanks God! I'm safe now.
Napahawak ako sa dibdib na tila ba mababawasan nito ang malakas na kabog ng aking dibdib.
"Okay ka lang ba, Virgo?" Tanong ni Thirdy dahilan para mapatingin ako sa kanya.
Tumango ako bilang tugon.
"Sobra kaming nag-alala sa'yo." Sunod nitong turan.
"Salamat." Pinilit kong ngumiti ng bahagya.
"I'm sorry. I failed you this time,"sunod kong turan. Galing iyon sa aking puso; sinsero.
"Hindi mo kasalanan 'yon. Panira kasi ang bar manager na 'yon eh," turan ni Thirdy.
" I should be the one to say sorry. Ako naman ang nagplano at nagpumilit nito. Muntik ka na tuloy mapahamak," sinserong turan ni Denver na nakayuko.
"Ano ka ba? Danger is a part of our job. So, don't blame yourself, okay?" turan kong bahagyang ngumiti at tinapik siya sa balikat.
"Ano na nga pala ngayon ang gagawin natin. We already lost the oppurtunity," sunod kong turan kasabay ng pagseryoso ng ekspresyon ng mukha ko.
"Two weeks from now, he will be attending an event. Susubukan naming makapasok," turan ni Red habang nasa kalsada pa rin ang atensiyon niya.
"I'll be busy on that week. Sayang naman!"
"Let's just trust them. I know kaya na nilang tatlo 'yon," turan ni Zach. Agad akong napalingon sa kanya. Ngayon ko lamang naalala na may importante rin pala siyang aayusin.
"By the way Stacey, sino 'yong lalaking nakabili sa'yo? Hindi kasi siya nakuhanan ng camera. Paano ba naman kasi, kinuha ng bar manager ang mask mo," saad ni Thirdy.
"That pervert!" Agad akong napairap nang maalala ko ang mukha ng lalaking manyak na 'yon.
"I haven't given the chance to know his name. All I want that time is to escape," sunod kong turan habang inaabot ang bottled water na nasa bandang harapan ni Denver.
Ang mga mokong na 'to, wala man lang sa kanila ang nakaisip na mag-offer ng tubig.
"May ginawa ba siya sa'yo?" Zach asked coldly.
"Wala naman," saad ko bago buksan ang tubig.
Sayang nga eh. Mukha pa naman siyang yummy.
Nasamid tuloy ako dahil sa naisip ko.
Ang halay mo, brain. Errrr... Maghulos-dili ka nga!
"Ako ang may ginawa sa kanya," sunod kong turan nang makabawi ako sa pagkasamid.
"Whoa! 'Yan ang baby girl namin!" Red yelled. Tumawa naman si Thirdy. Nag-high five pa sila pagkatapos.
"Sana nga mabaog siya para magtanda siya," turan ko dahilan para magtawanan muli sila. Si Zach lang yata ang kill joy. Mataman lamang itong nakatingin sa'kin at nakakunot-noo.
Nakakainis din minsan 'tong lalaking 'to eh. Parang robot, hindi yata marunong ngumiti. Pero kahit may KJ na kasama sa biyahe, sa sarap ng usapan, halos 'di namin namalayan na nasa hide out na kami. Pagkarating namin, agad akong nagbihis at pumunta sa parking area at dumiretso ng uwi. Gano'n din silang apat, nagsiuwi na sila sa sari-sarili nilang pamilya.
Pagkagising ko kinaumagahan, at pagkaupo ko palang sa harap ng hapag-kainan, nangyari ang inaasahan ko.
"Belle, anak. Pagbigyan mo na kami ng daddy mo, okay? Para din naman ito sa pamilya natin. Hindi naman masamang tao ang mapapangasawa mo. Sila na lang makakapagsalba sa nalulugi nating kompanya," mahinahong litanya ni mommy.
Sa loob ng ilang buwan, para siyang sirang plaka na sa tuwing uuwi ako ng bahay, ito ang linyahan niya.
I rolled my eyes.
"Okay, mom. Kikilalanin ko siya."
Iwas ako ng iwas kaso heto na yata ako sa puntong kailangan ko na talagang sumunod sa kanila.
"Good to hear that. Finally, anak!" segunda ni Dad.
Bigla tuloy akong nawalan ng gana sa pagkain. Ang aga-aga pero ito ang bumungad sa'kin.
"May picture nga pala sa'kin ang future husband mo." Nagtipa si mommy sa kanyang cellphone. "Nandito rin ang basic info tungkol sa mapapangasawa mo, anak." Akmang iaabot niya ang hawak niyang cellphone ngunit bigla akong tumayo at magsalita.
"Busog na ako!" Naging dahilan iyon upang matigil siya sa pag-abot ng phone niya.
"Anak, akala ko ba----"
"Don't worry, Mom! Magpapakasal ako sa kanya," maagap kong saad bago pa siya magsimulang maglitanya na naman.
"Hindi mo man lang ba aalamin ang mga basic information tungkol sa kanya?"
"I'll just discover that personally. Mas magandang kilalanin ko siya ng personal," turan ko bago tumalikod at pumanhik sa kwarto ko.
Sa halip na magmukmok ay binuksan ko na lang ang TV sa kwarto ko. Naglabas na lang ako sitsirya at isinawalang bahala ang nararamdaman ko.
Nasa kalagitnaan ako ng panonood nang bumukas ang pinto at pumasok mula roon si mommy.
Hindi ko siya pinansin ngunit naramdaman ko ang paglapit niya sa kinaroroonan ko.

"Tumawag ang future-mother-in-law mo, tinatanong niya kung kailan sila pwedeng bumisita rito para makilala ka ng personal." Malumanay niyang saad.
Sumandal ako sa sofa at saka ipinatong ang paa ko sa center table.
"Masyado ba silang nagmamadali, mom?" turan kong hindi man lang siya nilingon. Nakatuon pa rin sa TV ang atensiyon ko.
Hindi siya umimik pero hindi nakaligtas sa'king pandinig ang pagbuntong-hininga niya.
"Hindi ba pupunta rin naman tayo sa bahay nila next week dahil birthday ng FUTURE-FATHER-IN-LAW ko. Doon niyo na lang ako ipakilala sa kanila." Pinagdiinan ko talaga ang salitang future-father-in-law. Naaasar kasi talaga ako.
Dapat sana, sa week na iyon, si Mr. Guo ang inaasikaso ko at hindi ang kung sinumang pilato na 'yan.
Muli kong narinig ang pagbuntong-hininga ni Mommy.
"Sana naman, kapag nakaharap mo sila, ayusin mo ang pakikitungo mo sa kanila." Nahagip ng paningin ko ang pag-upo niya sa tabi ko. Tumagilid din siya at hinarap ako.
"I know what to do, mom. I won't do things that will ruin your reputation." Hindi ko naiwasang sumimangot.
"I know we are giving too much burden to you. I'm really sorry, anak." Marahan niyang hinaplos ang pisngi ko.
Magmamaldita sana ako kaso kapag ganito ang tono ni mommy, nakokonsensya ako. Buong buhay ko, lahat ng gusto ko ibinigay nila. Sa lahat naman, itong arrange marriage na 'to lang ang pinakapangit na nangyari sa buhay ko.
Paano ako after the wedding? Magiging housewife ba ako? Naku naman! Hindi ako pang-housewife material. Higit sa lahat, ang pinaka ayoko ay ang makulong sa loob ng bahay.
Pa'no ang trabaho ko? Tuluyan ko na bang iiwan? Totoong nakapagpaalam na ako sa grupo kaso parang hindi pa ako handang umalis.
Masaya ako sa trabahong iyon.
"Hindi namin ginusto ng daddy mo ito, anak. Pasensya kana." Napalingon ako kay mommy at kitang-kita ko ang pagtulo ng luha niya.
"You don't need to say sorry, mom. And please, don't worry too much about me, I can handle this."
Ang mga misyon nga naming buwis-buhay nakaya ko, ito pa kaya?
Lance's POV "Mom, pinapauwi mo raw ako? What's the matter this time?" bungad ko pagkarating na pagkarating ko sa mansiyon. "Loko kang bata ka! You spend fifty million just for a night." Hinampas ako ni mommy ng hawak niyang magazine. Arghh! Ano ba yan? Ang aga-aga. "Mom, pera ko naman 'yon eh," turan kong umatras para maiwasan ang palo niya. "Kahit na! Dapat 'yong fifty million na 'yon ginamit mo na lang sa future wife mo!" nanggigigil na turan ni mommy at tsaka ako kinurot sa tagiliran ko. "Ouch! Mom, hindi pa ba kayo tapos sa arrange marriage na 'yan?" nakangiwing turan ko. Akala ko ba nasa democratic country tayo? Eh bakit pinipilit nila akong pakasalan ang kung sinumang babaeng 'yon. "Hay naku! Ikaw talagang bata ka!" gigil na saad ni mommy. Akmang kukurutin na naman niya ako pero nakaatras ako. "Mabuti pa
Lance's POV "Any news?" agad kong bungad kay Sam mula sa kabilang linya. Pasimple kong iginala ang paningin ko bago ako naglakad palabas, masyado kasing maingay sa loob. ["Sorry sir, 'yong babae kasi bago raw sa club. At hindi na rin po siya ma-contact." ] Napabuntong-hininga na lang ako. Awtomatiko rin akong napahawak sa necktie ko at niluwagan iyon. Pakiramdam ko nasasakal ako. "Did you really checked the CCTV recording that night? God! It's been a week!" Bakit ba kasi ang hirap niyang hanapin? ["Yes, sir. Sinundo po siya ng itim na van."] "Then trace the owner of that van." Agad kong saad. ["Ginawa ko na po sir kaso lumalabas na ang plate number ng van ay unregistered."] Hindi ko naiwasang mapakunot-noo dahil sa sinabi niya.Bakit gano'n? Hindi kaya nakidnap na siya? ["Wala bang nawala
Stacey's POV Naalimpungatan ako dahil sa marahang pagyugyog. "Belle, anak, gising na." Malumanay ang boses ni mommy ngunit tila bangungot iyon sa pandinig ko. "Mom, I'm still sleepy." Ni hindi ako nagmulat ng mata, lalo kong hinigpitan ang pagkakayakap ko sa unan. "We have visitors, anak. Kanina pa sila dumating. Kaya please, bangon na." Muli niya akong niyugyog. "Still too early , Mom. Sino ba 'yang bumisita ng ganito kaaga? Inaantok pa ako." Tumagilid ako ng higa at tinalikuran si mommy. "Too early? It's already ten in the morning. You considered that early? Hala! Bangon na diyan." Ano raw? Ten in the morning?Nagmulat ako ng mata. Tanghali na pala. Sabagay hindi ko masisisi ang sarili ko, alas-tres na ng madaling araw ako nakatulog. Pagkatapos akong umalis sa party kagabi, umuwi ako at nagbihis. Muli pa nga akong naligo. Pero pabalik
Stacey's POV Mga matang nagtatanong ang bumungad sa'min ni Zach nang madatnan namin sila sa dining area. Kasalukuyan na silang nasa hapag-kainan. May nakahanda na ring mga pagkain para sa tanghalian. "I'm so sorry everyone for making you wait." Binigyan ko sila nang kiming ngiti. Nakakahiya naman kung aakto ako na parang wala lang. Umupo ako sa tabi ni mommy at umupo naman si Zach sa tabi ko kahit may space pa naman sa kabilang side ng table kung saan magkakatabing nakaupo ang pamilya niya.Nang mapunta ang tingin ko kay Mister Alex Montereal ay ginawaran ko siya ng sinserong tingin."And sir, belated happy birthday, I apologize if I was not able to meet you last night.""I understand Hija. Your parents already explained it earlier. And don't call me sir, call me dad." Matamis ang iginawad niya sa'king ngiti. Sa hitura nito, mukha siyang palangiting tao, na siyang kabaligtaran ni Zach."I'm sorry sir but I
Napahawak ako sa braso ni Zach. Pinilit kong kinalma ang sarili ko. Lord naman! Bakit? Bakit siya pa? Nakita ko rin sa mukha niya ang pagkagulat.Kunot-noo namang pinaglipat-lipat ni Zach ang tingin sa'ming dalawa."Excuse us for a while, I will just show her the room she will be using. We just arrived, so I think we should give her a short rest. Let's just catch up later." saad ni Zach.Mukhang na sense niyang may problema.Binigyan niya ako ng tingin na nagtatanong.Ang tanging naipakita ko na lamang ang labis na pag-aalala at takot.Inakbayan niya ako at iginiya palayo sa kanila. Mabuti at ginawa niya iyon dahil pakiramdam ko ay nanlalambot ang tuhod ko."Kuya!" tawag ng kapatid nilang tinawag ni Tita Telestine na Lance. Animo ay gusto niya kaming pigilan."If you want to tell something, let's just talk later." Malamig na turan ni Zach."Kuya that woma---""We just got home and
Stacey's POV "Pagpasensyahan mo na ang walang-modo kong anak, Hija. Mukhang 'di siya sasabay sa dinner." Nakapaskil ang nahihiyang ngiti sa labi ni Tita Telestine habang naglalagay ng pagkain sa plato niya."Ayos lang po." "Grabe naman, mom. Walang-modo agad?" Sabat ng bagong dating. Agad akong napalingon sa nagsalita. Walang iba kundi si Lance. Lumakad ito at saka umupo sa tapat ko.Sa dinami-dami ng upuan, bakit sa tapat ko pa?"Buti naman at naisipan mong sumabay. Akala ko umalis ka na naman nang wala na namang paalam." Pasermong saad ni Tita. Ngumuso lang ito bilang tugon."Tama na 'yan. Mamaya mo na sermonan ang anak mo, Love" Mahinahong turan ni Tito Alex."Pinahanda ko ang mga paborito mo. I hope you will enjoy your first day of stay here." Naglagay ng kanin sa plato ko si Zach.Kahit minsan, hindi ko naisip ang ganitong side si Zach. Sweet. Pero 'di ako makaramdam ng kilig. I still consider
Stacey's POVTumagilid ako ng higa kaso 'di pa rin ako komportable kaya tumihaya na lang ulit ako.I closed my eyes."Ano iyong kanina, ha? Balak mo ba akong ilaglag?" asik ko kay Zach nang paakyat na kami at masiguro kong wala ng ibang tao."Ginawa ko 'yon para tumahimik na si Lance." Kalmanteng turan nito."Eh pa'no kung hindi ganoon ang nangyari?" Pinamaywangan ko siya."Kilala ko ang kapatid ko, hindi ka niya ilalaglag sa harap ng parents namin.""Bakit naman hindi?""Basta." Tipid na sagot ni Zach.Napamulat ako ng mata.Bakit nga ba hindi niya ako nilaglag? Pagkakataon na niya sana.Hayyss. You're thinking too much, Stacey Phoebelle.Bumangon ako. I really can't sleep.Gusto kong lumabas. Mukhang kailangan kong lumanghap ng sariwang hangin.Pinatungan ko ng silk robe ang suot kong pantulog bago ako dumeretso sa pintuan at buksan iyon.Pagk
Stacey's POV "Zodiac, Virgo is here." Anunsyo ni Denver pagpasok na pagpasok ko.I smiled sweetly to them.May kanya-kanya silang hawak na ipod maliban kay Zach na nakaharap sa laptop."So, any news?" Saad ni Red."I discovered something about Minandro Guo."Isinara ni Zach ang laptop na nasa harap niya at itinuon ang tingin sa'kin."Okay, Let's talk about it." Turan ni Denver. Iniabot nito ang isang Ipod sa'kin.Pumunta ako sa harapan. Nang buksan ko ang ipod, agad na nag-flash sa malaking screen ang nakikita ko sa ipod."Since we found out that Minandro Guo has a reservation in a restaurant, I immediately went there. I make sure to get the table nearest to the table reserved for Minandro Guo."The seat plan of the restaurant flashed on the screen. I marked the seat reserved for Mr. Guo and seat reserved for me."Perfect spot for a spy," Thirdy commented."I waited for more