“Sino ang nagsabi sa’yong sabihin mo kay Emerald ang sakit ko?!” gigil na gigil si Lucian kay Kiel.“Sir, sabi mo po kasi papuntahin ko siya sa room. Akala ko naman magpapagamot ka sa kanya.”“Paimbestigahan mo kung bakit nagbalik si Emerald sa bansa. She wanted me back. Nakakapagtaka. Alamin mo ang nangyari sa kanila ni Cayden.”“Yes, sir. Kinabahan naman ako. Akala ko katapusan ko na.”“Puro ka kapalpakan! Isa pang mali mo, pupulutin ka sa kangkungan!”“Sir, ano naman ang iisipin ko? Pinapunta mo si Ex sa isang hotel room. Malay ko bang gagamutin mo lang ang sugat niya. Ibig sabihin, you still care,” himig panunukso nito.“She’s married,” mahinang sabi niya.“Sa Australia sila nagpakasal kaya may divorce.”“Wala akong planong makipagbalikan sa kanya,” matigas niyang sabi.“Alam ko na po ang kasunod ng sasabihin ninyo. Paghihiganti lang ang habol ko, naku sir, nadinig ko na ‘yan tapos kapag nagkahiwalay araw araw lasing. Ako na naman ang kawawa. Muntik na akong maging CEO ng LM Corpor
Nasubsob si Lucian sa dibdib ni Emerald at naipit ang mukha nito sa dalawang bundok. Ramdam nila ang pag-alsa at pagpitlag ng pagkalalaki nitong kanyang inuupuan. Ito na ang tsansa niya. Akmang hahalikan niya ito ng hawakan siya sa beywang at tila siya papel na nailiipat nito sa kabilang side.Hindi kumikibo si Lucian. Gusto na niyang umiyak at manghingi na lang ng sperm nito. Pero paano niya ipapaliwanag ng hindi niya kailangan ipaalam na may anak sila?"Lucian, gusto kong makabawi sa biglaang pag-alis ko ng walang paalam.""Keep your mouth shut. Ayaw kitang kausap.""Kiel, ihinto mo ang sasakyan," matigas na utos ni Lucian."Sir, expressway po ito at walang dumadaang sasakyan. Madilim na po at parang pabagsak na ang ulan.""Dahil concern ka, samahan mo siya!" nanlilisik na ang mata nito kaya napababa silang dalawa.Tinanaw nila ni Kiel ang palayong sasakyan ni Lucian."Pasensya ka na, nadamay ka pa.""Ayos lang Ms. Em. Kesa naman mag-isa ka. Kaso hindi ko lang alam kung may trabaho
May amnesia si Lucian. Pwede niya itong samantalahin para sa plano niya. Pakiramdam niya ay napakasama niya. Ngunit ilang araw lang naman at para ito sa kanyang anak. Umusal siya ng paghingi ng patawad.“Ex-wife actually. Madaming nangyari pero nagkabalikan na tayo. Ngunit heto at naaksidente ka naman,” aniyang umiyak ngunit tunay ang luha niya.Napatingin si Kiel sa kanya. Nagmamakaawa ang tingin niya dito na para bang nakikiusap siyang sumakay ito sa plano niya. Mamaya ay kakausapin niya ito ng masinsinan.“Ibig sabihin ay nagkabalikan tayo matapos magkahiwalay, tama ba?”“Tama. Andito ako para mag-alaga sa’yo. Nasa bakasyon daw ang pamilya mo. Ako muna ang mag-aasikaso sa’yo. Mainam din na maghanap tayo ng lugar na tahimik at sariwa ang hangin para sa pagpapagaling mo.”“Nalilito ako. Bakante ang isip ko.”Kinumutan niya ito. “Huwag mo munang piliting makaalala. Ang importante ay ligtas ka. Huwag kang mag-alala at nandito ako.”Tumango ito. “Ikaw sino ka?” baling nito kay Kiel.“Ako
“Sir Lucian, nagpapanggap kayong may amnesia dahil gusto ninyong malaman ang dahilan ng pagbabalik niya o dahil gusto ninyong magpa-treatment ng hindi bumababa ang pride ninyo?” nakangising sabi ni Kiel.“Nauubos na ang pasensya ko sa’yo!” ani Lucian na hinampas ng folder ang secretary.“Kung nagsinungaling si Ms. Em. Nagsinungaling din kayo. Patas lang.”“Sinong amo mo at nagpapasweldo sa’yo?”Napakamot sa ulo si Kiel.“Basta tumahimik ka diyan. Dalin mo kami sa bagong villa na binili ko. Magpapahinga ako ng isang buwan. Lahat ng kailangang papeles ay ikaw ang magdadala. Kapag may importanteng nangyayari sa opisina ay ipaalam mo agad sa akin.”“Wow, pahinga ng isang buwan? First time po ‘yan mula ng magtrabaho ako sa inyo. Pero deserve ninyo po ang magbakasyon at para mabigyan ng oras ang treatment ninyo.”“Kailangang mapalapit siya sa akin para malaman ko ang mga itinatago niya.”Napansin niya ang lihim na ngiti ni Kiel.“Sige po, Sir Lucian. Kaso baka po ang itinatago ninyong feeli
“Ms. Em nai-kwento ko kasi si Abby kay Sir Lucian kaya kilala niya. Hindi ko alam kung bakit siya nandito ngayon. Magtago ka po at baka kapag nalamang andito kayo ay tiyak na hindi siya umuwi.”“Walang dapat makaalam na may amnesia ako kaya kunwari ay nakakaalala ako. Kiel dito ka lang at huwag kang aalis.”Nagtago siya sa ilalim ng malaking mesa. Naupo naman si Lucian sa swivel chair. Naipit siya sa pagitan ng mga hita ni Lucian. Napahawak siya sa hita nito. May kapailyahan siyang naisip. Kailangan niyang mag-build ng tensyon sa pagitan nila. Kahit pa magmukha siyang uhaw at sabik. Kapag bumalik na ang alaala nito ay tiyak na ipagtatabuyan siya at mawawalan siya ng pagkakataon.Hinimas niya ang hita ng lalaki at napapitlag ito.“Lucian, bakit hindi ka pumapasok sa office at hindi ka umuuwi sa mansyon? Wala akong kasama. Nasa bakasyon silang lahat. Pinagtataguan mo ba ako? Kundi ko pa sinundan si Kiel hindi ko malalaman kung nasaan ka.”Tinignan ng matalim ni Lucian ang secretary.“Gus
“Kaibigan. Kaibigan ko si Cayden,” aniyang saglit tumigil ang tibok ng puso. Totoo namang kaibigan lang niya ito. May kinakaharap na malaking problema sa negosyo si Cayden. Ayaw niyang makadagdag sa problema. Nagkausap sila bago siya umalis at nangako itong susunod. Kahit tutol ito sa pagbalik niya sa bansa ay hindi siya nagpapigil.“Kaibigan mo pala, bakit ayaw mong sagutin ang tawag? Baka may importanteng sasabihin.”“Mamaya na. Kumain muna tayo,” aniyang umiwas ng tingin sa kaharap.Tumahimik si Lucian. Medyo nagdilim ang mukha nito. Mukhang nakaramdam. Kailangang maalis ang anumang pagdududa nito.“Honey, nagseselos ka ba? Kaibigan ko lang si Cayden. Maniwala ka.”“Naniniwala ako. Ayoko lang ng may ibang kumukuha ng atensyon mo.”“Sus, walang makakatalo sa’yo sa puso ko,” aniya. Nakakatuwang maaari siyang maging tapat sa ganitong pagkakataon na walang naalala si Lucian. Ilang panahon lamang ito. Bakit nga ba hindi na lang siya maging tapat? Magulo at madadamay pa ang anak niya. Al
“Lucian, ibaba mo ako,” ani Emerald na nahiya kay Kiel. Ibinaba siya ni Lucian na masama ang tingin sa secretary. Kung nakakamatay lang ang tingin ay tumumba na si Kiel.“Sir Lucian, may cybersecurity attack po na nagaganap sa kumpanya ngayon.”“Ha?! Anong nangyari” nanlamig ang kanyang katawan. Kung magkakaroon ng breach sa database ang LM Corporation, hindi lang ang kanilang mga customer ang maaapektuhan, kundi pati na rin ang kanilang mga kasosyo sa negosyo mula sa iba’t ibang panig ng mundo.Agad silang nagtungo ni Kiel sa opisinang ipinagawa niya sa villa. Binuksan niya ang laptop ngunit hindi niya ma-access ang system ng kumpanya.Tinawagan ni Lucian si Angelo, ang chief cybersecurity officer ng kumpanya."Angelo, ano ang nangyayari?""Sir Lucian, may na-detect kaming mga suspicious na activity sa inventory system natin. May mga hindi awtorisadong IP address na nag-attempt pumasok sa supplier database at mga sales records. I think we’ve been targeted for our product information,”
Napatitig si Lucian sa batang nakatingala sa kanya. May kakaiba siyang nararamdaman para dito. O sadyang nag-iilusyon siya ng isang buong pamilya para sa kanila ni Emerald.“Hello, I’m Lucian. What’ your name?”“Zoey. My name is Zoey,” bibong sagot nito.“Ang ganda ng pangalan mo. Bagay sa ganda mo. Gusto mo bang sumama sa kung saan nagkatira ang mommy mo ngayon?”Nanlaki ang mata ng bata. Sunod sunod itong tumango. Parang parehas sila ng mata. Mas pilantik lamang ang pilik mata nito. Heto na naman siya at nakikita ang gustong makita.“Lucian, hindi kailangang tumira si Zoey sa villa. Baka maka-istorbo sa trabaho mo.”“Bakit hindi? Para magkasama kayo. Pati si Luna pwede ding manatili sa villa.”Matigas ang pagtutol niya. “Hindi na. Namasyal lang sila ni Luna. Hindi sila magtatagal at uuwi din.”Kinarga na niya si Zoey upang hindi na makatutol si Em.“Kiel, ayusin mo ang bill nila sa hotel,” baling niya sa secretary.“Teka, Lucian. Hindi pwedeng--“ humahabol pa si Em ngunit naglakad n
“Makinig ka. Pulis ako. Ipapaliwanag ko sa’yo ang lahat. Sumama ka sa amin.”Wala siyang nagawa kundi ang sumunod sa lalaki. May kasama itong naka-unipormeng pulis. Isinakay siya sa puting van. Labis ang kabog ng kanyang dibdib.“Huwag kang matakot. Hindi ka namin sasaktan. Kanina, nakita ko ang walang pag-aalinlangan mo sa pagtulong sa nangangailangan. Kaya naman may iaalok kami sa’yo.”Hinubad ng lalaki ang suot na jacket, ipinakita ang isang markang hindi karaniwang badge, kulay itim at pilak na may nakaukit na letrang SFU: Secret Force Unit.Nanlaki ang mata niya.“Gobyerno kami,” patuloy ni Justin. “Lihim kaming yunit na tumutugis sa mga malalaking sindikato. Isa sa mga target namin si Don Manuel.”Napalunok siya sa narinig. “Bakit ako? Wala akong kakayahan sa ganyan. Oo matulungin ako sa nangangailangan dahil alam ko ang pakiramdam ng walang malalapitan. Pero hindi ko kayang banggain si Don Manuel,” mahina niyang sabi.“May koneksyon ka sa kanya. Kailangan namin ng mata at tenga
Hiyang hiya si Mayumi kay Mommy Cecil ng nagawa niyang utangan ito ng pera. Ngunit kailangan niyang kapalan ang mukha."Magkano, hija?" medyo nagulat ngunit kalmadong tanong nito."Isang milyon po.”"Isang milyon? Para saan, Mayumi?”"Ipambabayad ko po ng utang ng nanay ko,” aniyang nagpipigil ng luha.Tahimik ulit si Mommy Cecil. Malalim na nag-iisip."Ibigay mo sa akin ang detalye ng bank mo at ipapadala ko ang isang milyon.”“Talaga po? Papahiramin ninyo ako? Maraming salamat po. Pasensya na po kayo. Babayaran ko din po.”Tila anghel ang tingin niya sa Donya at parang nabunutan ng tinik ang kanyang dibdib.“Anak ang turing ko sa’yo, Mayumi. Magsabi ka lang kapag may problema ka at nakahanda akong tumulong.”Napayakap siya sa matandang naging napakabait sa kanya. Gagawin niya ang lahat upang makabawi dito.***Nakaupo si Mommy Cecil sa mahogany desk, may hawak na checkbook at cellphone. Katatapos lang nitong tawagan ang accountant upang ayusin ang transfer ng pera. May kumatok sa pi
Marahang umalis si Mayumi sa kama. Humiga siya sa sofa. Yumaman lang siya tapos ang problema niya sa buhay. Ayaw na siyang bigyan ni Cayden ng isang milyon. Tila lumobo ang utak niya kakaisip.Maagang gumising si Mayumi para maghanda ng agahan. Naglagay siya ng tatlong tasa ng kape sa mesa. Gunawa niya ang kape gamit ang coffee maker. Nagtrabaho syang barista sa sikat na coffee shop sa lugar nila kaya masarap ang timpla niya.Maya-maya pa'y bumaba si Mommy Cecil na nakangiti sa kanya. Napatingin siya sa matanda. Kung hindi siya bibigyan ng pera ni Cayden baka pwede siyang humiram sa Donya. Ngunit nakaramdam siya ng hiya. May ilang araw pa naman siya para maghagilap ng pera."Aba, Mayumi! Ang sipag mo talaga. Napakapalad naman ng anak ko sa'yo.""Naku, Mommy Cecil, maliit na bagay lang po ito. Si Cayden po kasi, pagod palagi sa trabaho kaya gusto ko po siyang pagsilbihan,” aniyang pilit pinapasigla ang boses.Sakto namang lumabas si Cayden mula sa kwarto. Bagong paligo ito at talaga na
Bumangon si Cayden at pumasok sa banyo upang maligo. Hinintay ni Mayumi ang paglabas nito. May hinanap siya sa bag at nakita niya maliit na bote ng langis at kumuha siya ng isang tuwalya."Cayden, gusto mo bang i-masahe ko ang likod mo? Parang pagod ka kasi."Lumingon si Cayden, at sa halip na ngumiti, napakunot ang noo."Kahit anong gawin mo ay hindi kita papahiramin ng pera.”Napaatras si Mayumi, kita sa mukha ang pagkabigla at medyo nasaktan kahit sanay naman siyang minamaltrato ng nanay at kapatid."Hindi kita pipiliting bigyan ako ng pera. Gusto lang kitang tulungang gumaan ang katawan mo,” aniyang napayuko."Gusto kong magpahinga. Umalis ka diyan.”Maingat ang mga hakbang niya, hawak pa rin ang maliit na bote ng langis."Alam kong pagod ka. Mas marerelax ka at makakatulog kapag minasahe kita,” mahinahong sabi niya.Hindi umimik si Cayden. Bumuntong-hininga lang siya, pero hindi umalis. Dahan-dahan siyang lumapit at naupo sa gilid ng kama. Binuksan niya ang bote ng langis at pina
“Maliwanag ang sinabi ng nanay mo. Sumama ka na sa akin ng wala ng problema,” sabi ni Don Manuel. “Nakikiusap ako na bigyan ninyo pa ako ng konting palugit. Babayaran ko ang isang milyon.”“Isang linggo. Kapag hindi mo ako nabayaran, sasama ka sa akin sa ayaw at sa gusto mo,” anitong umalis na.Dumating na ang kanyang sundo. Hindi maiwasang mapaluha ni Mayumi habang sakay ng kotse. Kailangan niyang maglabas ng isang milyon sa isang linggo. Si Cayden ang pag-asa niya. Sinabihan niya ang driver na gusto niyang puntahan sa opisina ang binata.Namangha siya sa napakataas na gusali sa kanyang harapan. Parang gusto na niyang umatras kaso ay kailangan na niyang makausap si Cayden.Inihakbang niya ang mga paa papasok. Abalang-abala ang reception area. Simple ang damit niya pero maayos naman. Naka-smile siya at excited. Namangha siya sa disenyo ng loob ng building. Sobrang yaman pala talaga ni Cayden. Napadaan siya sa tila exhibit ng mga mall na pag-aari ng Villamor Realty Corporation.Lumapi
Inawat ni Mayumi ang luhang nagbabadyang pumatak. Hindi siya dapat sensitive dahil trabaho ang pinasok niya at walang namilit sa kanya. Hindi naman permanente ang sitwasyon niya.Nanatiling nakapasok ang malaking ari ni Cayden sa kanyang hiyas. Mukhang hanggang madaling araw na naman ang gusto nito. Hindi siya nagkamali at kumakadyot itong muli. Maya mga pinagawa pa itong posisyon sa kanya na tila sila nag-eexperiment.Kinabukasan ay araw na ng pag-uwi nila. Napuyat siya sa magdamag na pag-angkin nito sa kanya. Plano niyang tulugan lang ito sa byahe para na din makaiwas.Nakauwi na sila sa mansyon. Binaba niya ang bitbit na bag habang si Cayden ay agad na nagtungo sa kusina upang kumuha ng tubig. Sinalubong sila ni Mommy Cecil.“Kumusta? Nag-enjoy ba kayo?” anang Donya na niyakap silang dalawa.Mabilis ang kamay ni Cayden na umakbay sa kanyang balikat.“Yes, mom. Sobrang saya namin.”“Opo, sobrang nag-enjoy po kami lalo po ang anak ninyo. Salamat po.”“Naku, sana naman ay magkaapo na
Mabilis na naglayo at nag-ayos sila Mayumi at Cayden. Hinintay nilang lumagpas ang mga kabataan ngunit tumambay ang mga ito sa mismong harap nila. Hinala siya ng binata pabalik ng villa. Halos kaladkarin siya nito sa pagmamadali.Paglapat ng pinto ay agad nitong nilaplap ang kanyang labi. Para itong teenager na atat na atat. Ipinagdidiinan nito ang ari sa kanyang puson.Sunod-sunod na katok ang nadinig nila.“Sir, Ma’am! Pasensya na po, pero kailangan kayong lumipat ng villa. May problema po sa plumbing system ng inyong banyo. May leak na at baka lumala,” anang staff sa labas.Napalitan ng pagkadismaya ang pagnanasa sa mukha ni Cayden. Napakamot ito sa batok, habang siya ay napabuntong-hininga.Matapos ang abalang paglilipat ng villa, halos isang oras ding nag-ayos sina Cayden at Mayumi sa bagong silid na malayo sa una nilang tinuluyan. Mas maluwag, may jacuzzi sa balkonahe, at tanaw ang paglubog ng araw. Sa wakas, tila nagbabalik na ang kilig at kasabikan sa pagitan nila."Mas magand
Nagulat si Mayumi sa pagdating ni Cayden nahulog pa nga ang cellphone niyang hawak. Tiningnan niya ang binata na mukhang galit pa din.“Kausap mo na naman si Mike. Kanina pa kita pinagmamasdan. Lumayo ka pa talaga para makipag-usap sa hardinerong ‘yon.”“Hindi si Mike ang kausap ko.”“Oh, talaga? Sino pa ba ang tatawagan mo nang palihim?”“Nanay ko ‘yon!”“Naku, hindi mo ako maloloko. Last warning ko na ‘to. Stay away from him or from any man! Bayad na kita!”“Oo na, sa’yong sa’yo ako sa loob ng talong buwan. Actually, dalawang buwan at dalawang linggo na lang pala.”“Well, it’s me who will decide kung hanggang kailan ka sa buhay ko. Pwede ngang any time i-terminate ko ang usapan natin o pwede ko din extend kung gusto ko.”“Cayden, sumunod tayo sa usapan. May mga plano din ako sa buhay ko at wala akong planong magtagal.”Sandaling katahimikan. “Bakit? May usapan na kayo ng hardinero mo?”Nawalan siya ng kibo at iniwan ang lalaki upang maglakad sa dalampasigan.***Tahimik na naglalaka
Wasak hindi lang ang kanyang pagkababae kundi pati ang kanyang puso. Ilang ulit na naglalaro sa pandinig niya ang pagtawag ni Cayden sa pangalan ni Emerald habang inaangkin siya.Nakatulugan niya ang pag-iisip. Maliwanag na ng maalimpungatan siya. Nakita niyang nagbibihis ng damit si Cayden. Napatayo siya at umiwas ng tingin sa binata. Parehas silang napatingin sa mantsang kulay pula sa kobre kama.May kinuha si Cayden sa bag at inabot sa kanya ang tseke na may nakasulat na isang milyon. Ang kirot niya sa dibdib ay tila inasinan.“Here’s the payment. Isang milyon.”Napatitig siya sa isang milyon.“Bakit ganyan ang mukha mo? Hindi ba dapat masaya ka at nakuha mo na ang perang gusto mo.”Ilang ulit siyang lumunok upang pigilin ang luhang papatak. Pilit siyang ngumiti.“Salamat. See? Sabi sa’yo bibigay ka din. Mukhang nag-enjoy ka naman. Sana lang next time huwag ng pangalan ng ibang babae ang babanggitin mo. Masakit kasi sa tenga. Pero of course, pwede sa isip mo na lang kung gusto mo t