CHAPTER 3

EFFIES'S POV

Nasa tapat na kami ng opisina ng CEO nang mag ring ang cellphone ni Manager Lee.

"I'll just answer this, you can go inside first," anito sa 'kin at saka lumayo para sagutin ang tawag.

Ilang sigundo akong nakatayo sa harap ng pinto at tinitimbang ang kaba ko. When I finally convinced myself, I took a deep breath. I was about to knock when I noticed that the door was slightly open.

Lakas loob ko itong binuksan at nagulat ako nang pag-bukas ko ay tumambad sa akin ang dalawang taong mukhang nagtatalo. Isang babae at isang lalaki.

Bad timing ka naman ata, Effie. Pukol ko sa sarili at agad na tumalikod para lumabas.

"Oh, Darling you're here!"

Pipihitin ko na sana ang siradora ng pinto ngunit huli na nang may maramdaman akong brasong pumulupot sa bewang ko at kinabig ako. Masiyadong mabilis ang pangyayari that I could only close my eyes as I felt his lips on mine. He kissed me!

I was shocked.

Nang maghiwalay ang mga labi namin ay bahagya ko siyang itinulak ngunit mas lalo niya akong hinatak papalapit sa kaniya at may binulong, "let's stay like this for a while."

My throat felt dry, and I was left speechless. He kissed me so suddenly that it happened too fast for me to react.

"Chelsea, you can leave now, my girlfriend is here." Napakurap-kurap ako dahil sa sinabi niya kaya nai-angat ko ang tingin ko sa kaniya. Nakatingin ito sa babaeng kaaway niya kanina.

"What the fuck, Wyatt? Girlfriend? I can't believe you!" galit na anas ng babae at masama akong tinignan na animoy kakainin ako sa matalim tingin niya. Hala, ano bang problema nilang dalawa?

"We're not yet done. Mag uusap tayo ulit!" iritang aniya sa lalaki at padabog na lumabas ng opisina.

As I realized what had just happened, I pushed the man away, and he quickly released his grip. I was about to slap him when manager Lee entered the office.

"Good Morning, Sir Roberts. This is Effie Cynara."

"T-Teka—" What the fuck? My lips parted when I recognized the man in front of me. Kilala ko 'to, ah? Ito 'yong driver ng sasakyan na hinarang ko sa daan noong sinugod si Lola sa hospital. Siya 'yon!

"Effie, he is the CEO of the company, Mr. Wyatt Roberts."

He smiled at me and extend his arms for a shake hands. "It's a pleasure to meet you again, Ms. Scuicidal. By the way, I like your lips," he said and touched his lips while grinning.

I gulped in confusion.

I couldn't believe my eyes as I looked at the man before me. He was the one who had taken me to the hospital, and now, astonishingly, he turned out to be the CEO of the WR Food Company. Siya pala si Wyatt Roberts?

"What a small world," bulong ko nang ma-analyzed ang lahat.

"I'm not sure if you remember me, Ms. Suicidal girl, but still, I'll ask you, do you remember me?" tanong niya habang hindi pa rin na-aalis ang nakakalokong ngiti nito.

I was momentarily taken aback as I looked at the man up close. I couldn't help but be mesmerized by his handsome appearance and the seductive tone of his voice. Maybe I didn't notice him before because I was still a bit out of it at that time. Masiyado akong nagulat sa mga nangyari.

Napa-iling ako at napahawak sa labi ko nang maalala ang pag halik niya sa akin kanina.

Matalim ko itong tinignan.

Gusto ko siyang sapakin dahil sa inis. Just because he was the CEO of the company didn't mean he could do whatever he wanted.

"Why did you do that?" I asked.

He chuckled slightly. "Thank you for saving me from that bitch," he said, laughing.

Confusion furrowed my brow as I processed his words. It seemed like he had just used me to get rid of that woman.

I glared at him. "Quits na tayo," mahinang saad ko. Kung wala lang akong utang na loob sa lalaking 'to baka kanina ko pa 'to nasapak.

"Do you know each other?"

Napalingon kami kay manager Lee na nasa likod na pala namin.

"Yes, but not literally," he answered as he sat on the sofa. "We met before, hinarang ba naman ako sa daan, but I don't know her name."

"Ah..." Napatango-tango na lang si manager Lee at hindi na nag tanong pa.

"Have a seat, Ms. Cynara," he said, pointing to the seat in front of him, kaya umupo naman ako kaharap siya.

"Let's start the Interview sir?" manager Lee asked, tumango naman ito.

"Okay, so, why do you want to be my secretary?" panimula niya na nag pa-arko ng kilay ko.

I cleared my throat before speaking. "Please excuse me, sir, but your inquiry is incorrect. The correct question is, is it okay for me to ask whether you would like to work as my secretary? Because, in the first place, I did not submit an application for this position. You invited me for an interview specifically for the secretary role."

Manager Lee's eyes widened in response to my statement. It conveyed the message as if to say, 'You're dead.'

Hindi ko ito pinansin dahil tama naman ang sinabi ko. Hindi naman ako ang nag apply, inimbitahan lang naman ako for the interview.

Nagulat kami ni manager Lee nang bigla itong humalakhak. Teka, may saltik ba 'to? Gwapo sana mukhang maluwag naman ang turnilyo.

"Alright, let's end this conversation. You're hired," aniya, tumayo ito sa sofa at nag lakad pabalik sa kaniyang table.

"P-Po?" hindi makapaniwalang tanong ko habang sinusundan ko siya ng tingin pabalik sa kaniyang mesa. Tama ba ang narinig ko?

"Do you mean, na tanggap na siya, sir?" nag-aalangan na tanong ni Manager Lee.

Pansin ko na parang takot na takot si Manager Lee kay Mr. Roberts. The way she acts, parang ingat na ingat siya sa kaniyang galaw at sinasabi.

"I just said it. SHE WAS HIRED," he emphasized it.

"Ah, alright then, sir."

Tinignan ako ni Manager Lee at nginitian kaya nginitian ko rin ito. Gano'n lang pala 'yon, e.

"Ms. Cynara, you can get started today. Please escort her to her office, Ms. Lee," ani Mr. Roberts at binalik ang kaniyang tingin sa mga dukomentong nakakakat sa table niya.

"Follow me Ms.Cynara."

Lalabas na sana kami ni Manager Lee nang biglang nag salita si Mr. Roberts.

"Effie, wait." Lumingon ako sa kaniya at kita ko na naman ang nakakabwesit na nakakalokong ngiti sa labi nito.

"Aren't you happy that I hired you?"

I gave him a mocking smile. "Thank you, sir, I'm extremely happy," ani ko at tuloyan nang sumunod kay Manager Lee.

Naiinis pa rin ako sa nangyari kanina. Ibinigay ko na nga ang first kiss sa isang estranghero, pati ba naman ang second kiss wala na rin.

Gustong-gusto ko talagang bigwasan ang lalaking 'yon kanina kung hindi lang ako nagtitimpi para sa opportunity na makapagtrabaho ako.

But in the other half of me, I'm happy because I had finally found job. Ang gagawin ko na lang ay pag bubutihin ang trabaho ko upang mag tagal pa ako rito dahil mukhang terror pa naman ang sira-ulo kong boss.

"Oh my gosh, you're so lucky!" masiglang wika ni Manager Lee at niyakap ako.

"Salamat Manager Lee," I smiled

"By the way, bakit parang takot na takot kayo kayo kay Sir Wyatt?" tanong ko sa kaniya.

She took a deep breath before responding to my question. "Lahat naman ng empleyado rito ay takot sa kaniya. Even the slightest mistake and you can expect to be fired. He's also a perfectionist, he doesn't tolerate sloppy presentations. When you present something, make sure it's perfect."

Napa kibit-balikat na lang ako sa narinig. Mukhang hindi magiging madali ang trabaho ko bilang isang bagong secretary.

"Kaya nga nagulat ako ng tinanggap ka niya kanina, lalo pa noong sinagot mo siya," she said while crossing her arms.

Napatango-tango na lang ako. I'm speechless, just thanks to Manager Lee dahil nalaman ko na gano'n pala ang ugali ni Mr. Roberts. Mag iingat na lang ako para tumagal ako sa trabahong 'to.

***

WYATT'S POV

My thoughts are still consumed by that woman. I had no idea it would turn out this way. She was so gentle when she begged me to take her to the hospital earlier, but her aura today has suddenly shifted.

I unconsciously press my lips together as the scene from earlier replays in my mind. When I kissed her lips, it felt like I had kissed her before. The taste of her lips was familiar to me, but I can't quite remember who they belong to.

I can't deny that Effie is beautiful. She has a sexy body, a pointed nose, luscious lips, and pinkish cheeks.

Shaking my head, I stand up and collect the scattered papers on my desk. I make my way towards Effie's office.

As I enter her office, I find her busy organizing the contents of a cabinet. She seems completely unaware of my presence.

I take a seat in her swivel chair, observing her as she reaches up to grab a folder from the top of the cabinet. My gaze unintentionally shifts to the lower part of her body. Bakat na bakat ang malusog na pwet nito sa mini-skirt na suot niya.

I gulp, feeling an inexplicable temptation to squeeze that butt. I don't know why, but the urge to touch her intensifies, especially after the kiss we shared earlier.

Just as I am about to approach her, she suddenly looks in my direction.

"Ay, kabayo!" she jumps in surprise upon seeing me behind her.

I want to laugh at her reaction, but I maintain a blank expression.

"Tangina-" She cover her mouth as she realizes the word that slipped out.

I continue to gaze at her without saying a word.

"I-I'm sorry sir I didn't mean to say that, nagulat lang ako." tarantang sabi niya.

Nginitian ko siya ng nakakaloko at nag lakad papalapit sa kaniya.

"S-Sir?" she utters, uncertainty lacing her voice.

"How dare you curse at me," I ask sternly, my tone serious.

Gumuhit ang takot sa mukha niya. Halatang-halata ang kaba nito. Gusto ko nang tumawa pero mas gusto ko pa siyang asarin.

"Sir, I'm sorry I-I didn't mean to cuss you."

Nanatili parin ang tingin ko sa kaniya habang hindi nag sasalita. I pinned her in the cabinet na ikinalaki ng mga mata niya.

"S-Sir..." Kabadong sambit niya. Bigla itong namutla at pinagpawisan. She's fucking cute.

Unti-unti kong nilapit ang mukha ko sa kaniya hangang sa bigla siyang pumukit.

Awtomatiko akong napangisi ang ngisi dahil sa pag pikit niya. Binaba ko ang tingin sa mga labi niya at napalunok ako. Her lips are temting me. Bigla akong napaiwas ng tingin. Goodness! What the fuck are you thinking, Wyatt?

I clear my throat. "Do it right," I say in hushed tones to Effie before stepping back.

Bigla siyng napamulat at tinignan ako gamit ang blangko niyang reaksyon.

I hand her the folder I was holding and say, "do it well, Ms. Cynara. I need that by 3 pm," giving her an evil smile.

She furrows her brow as she takes the folder from me. "Alright, sir," anito at nilagpasana ako pabalik sa kaniyang desk.

"Are you disappointed?" I ask, my curiosity getting the better of me. Her brow furrows even more, and she tilts her head slightly.

I gulp again as I lower my gaze to her lips. 'Damn! I want to taste those lips again.'

Effie sarcastically smiles at me, "Disappointed for what, sir? I'm not expecting you to do anything." She places the papers I handed her on the desk.

Mahina akong tumawa. "Alright, then see you later."

She rolls her eyes and gives me a bitter smile in response.

I laugh as I walk out of Effie's office. She's an interesting new secretary, and I'm enjoying teasing her.

***

EFFIE'S POV

"Ugh!" I shrug, Parang gusto kong batuhin ng sandals ang lalaking 'yon. I wasn't expecting anything earlier, dahil hindi naman mukhang terror ang boss ko kundei manyak.

Unang araw ko pa lang sa trabaho ngunit banas na banas na ako, what more kung matagal na? Mukhang kailangan kong paghandaan ang mga araw pa na darating dahil mukhang hindi magiging madali ang buhay ko sa boss ko na 'yon.

Agad kong ginawa ang mga pinagagawa sa akin ng lalaking 'yon. As manager said earlier, perfectionist ang boss naming iyon kaya dapat gawin ng maayos ang pinapagawa para 'di masigawan ng dragon.

It's already lunchtime when I finished my task, and someone knocked on my door.

"Come in!" ani ko rito.

Biglang bumukas ang pinto at iniluwa nito ang isang makisig na lalaki, si Jayson.

"Oh, Mr. Jayson, ikaw pala." Ngumiti ako at sinara ang folder na hawak ko.

"Jayson na lang, masyado ka namang pormal," wika nito at tumawa. "By the way, pinapatanong nga pala ni Manager kung sasabay ka ba raw sa amin mag lunch?"

Napangiti naman ako dahil sa narinig ko. Hindi man ako sinuwerte sa boss, pinalad naman ako sa mga katrabaho ko. "Oh sure!" Inayos ko muna ang mga nakakalat na mga papel sa table ko bago lumabas ng office kasama si Jayson.

"Ang galing naman, tinanggap ka kaagad." He broke the silence.

"Kaya nga, e. Sabi nga ni manager Lee sinuwerte raw ako," sagot ko sa kaniya.

"Talagang sinuwerte ka, hindi basta-basta nag h-hired ng empleyado si sir Wyatt ng ganon-ganon lang kaya ang laki ng gulat ko nang mag kuwento si Manager Lee kanina. Siguro ay na attract siya sa charm mo?"

Tumawa ako dahil sa sinabi ni Jayson. Sa totoo lang, Hindi ko rin alam kung bakit bigla akong tinanggap ni Mr. Roberts pero hindi na rin importante 'yon. Ang mahalaga ay may trabaho na ako at matutustusan ko na ang pangangailan namin ni lola.

"Hindi naman siguro, baka maayos lang talaga pag-uutak niya sa mga oras na 'yon," ani ko dahilan upang tumawa si Jayson na parang sinang-ayunan ako.

Nang makarating kami sa cafeteria ay natanaw agad naming si manager Lee habang kinakaway ang lmay. "Here!" tawag niya kaya agad kaming lumapit sa kinaroroonan niya.

"Effie, dahil official employee ka na, ililibre kita!" masiglang wika ni manager Lee na ikinatuwa naman ng puso ko. Mukhang ang mamahal din kasi ng mga pagkain dito at hindi ko afford.

"Naku! Maraming salamat, Manager Lee." I'm so lucky to have a workmate like them. Pag sa ibang company ka ksi binubully ang mga empleyadong baguhan at mas mababa ang posisyon.

"Ano kaba, ayos lang 'yon. Ganito talaga ako pag may bagong employee. By the way, stop calling me Manager Lee. Angelica na lang or Angel."

Nginitian ko ito. "Yes, Ms. Angel." Her name suits her, she has an angelic face at higit sa lahat, may maganda siyang attitude.

Nag order na sila ni Jayson ng pagkain at naiwan ko sa table. Ayoko naman mag demand ng kainin ko, libre na nga mag dedemand pa ba ko?

I didn't expect na makaktagpo ako ng katrabaho na katulad nila. Napakabait nila, and I'm hoping na sana ay pati boss gano'n din. Well, bago pa lang naman ako rito sa trabaho ko at hindi ko pa gaanong kilala ang boss ko. Malay mo mag change of heart siya at maging mabait. Sabi nga nila you're innocent until proven guilty, kaya ayaw ko munang mang husga.

Ilang minuto pa ng bumalik na sila Angelica dala-dala ang tatlong tray ng pagkain. Nilapag ni Jayson sa harap konang isang tray na may lamang Beef steak, vegetable salad, rice and drinks.

"Thank you," ani ko at nginitian sila.

"Alright, dig in!" masayang wika ni Jayson at nag umpisang lumamon.

Nang matapos kaming mag lunch ay nag paalam na rin sila Angelica at Jayson na babalik na sa kanilang mga trabaho dahil office hours na rin.

Habang naglalakad ako sa hallway pabalik sa office ko ay nasalubong ang boss ko. Huminto ako saglit, akala ko ay lalagpasan niya lang akopero nagulat din ako dahil huminto rin siya sa harap ko. "Ms. Cynara, go with me," aniya kaya napa-agat ako ng tingin sa kaniya.

"P-Po sir? Nagtataka kong tanong.

"Go with me for lunch." Napatanga ako dahil sa sinabi niya.

"Ah, eh...sir kasi..."

"Let's go." Hindi niya pinatapos ang sasabihin ko at nag lakad na ito. Napakamot na lang ako sa batok ko at sinundan siya. Gustohin ko man mag complain na kakatapos ko lang kumain ay hindi ko magawa dahil natatakot ako.

Pag dating naming sa cafeteria ay pinagtitinginan kami ng ibang mga empleyado. Paano ba naman e nandito ako galing, nandito ulit ako.

"Seat," ma awtoridad na utos niya ng huminto kami sa isang table.

"Since you're my new secretary, I'll treat you," he said without even glancing at me.

"Ha?" Napatangang tanong ko. Mali ata ako ng rinig.

"What would you like to eat?" he asked.

Napakagat-labi ako. Mukhang mapapasubo ako nito.

"Sir, ayos lang po ako. Kumain na lang po kayo," ani ko. I'm hoping na pumayag siya dahil hindi magandang idea kung muli akong kumain. Baka matae ako nang wala sa oras.

Tinignan niya lang ako na parang hindi narinig ang sinabi ko. "What would you like to eat?" he asked again. Napasinghap na lang ako dahil hindi na ako makakatanggi pa.

"Hmm... any kind of dessert nalang po, sir." I smiled bitterly.

Tumango-tango nalang ito at tumungo na sa counter.

Nasapo ko na lang ang noo ko. "Shutek, 'wag ka naman sana matae mamaya, Effie," bulong ko sa sarili.

Ilang minuto pa ang nakalipas nang bumalik na si sir. Nilapag niya sa harap ko ang isang traditional Tarte Tatin, isa itong famous French upside-down apple tart covered with vanilla ice cream and whip cream.

"Eat,' maikising sabi sabi nito.

"T-Thank you sir," ani ko at kinuha ang tinidor sa gilid ng plato ko.

Tinignan ko muna ito bago sinubo ang unang subo ko. Kahit anong sarap pa ng pagkaing kinakain ko ay hindi ko ma appreciate at ma enjoy dahil busog talaga ako.

Tinapunan ko ng tingin si sir Wyatt, masasabi niya talaga na napaka professional niya. The way he eats meron talagang etiquette, that's why hindi ako nag tataka kung bakit napatayo niya ang isang malaking kompanya na 'to.

Matapos naming kumain ay biglang sumama ang pakiramdam ko. Nasusuka ako na parang hindi ko maintindihan.

"Sir mauuna na po ako, ha. Salamat sa pagkain." Yumoko muna ako sa kaniya bago tumakbo pabalik ng office ko.

Agad akong dumretso sa CR at nilabas ang dapat kong ilabas. Kaya ayaw kong masobrahan ng kain dahil sasama talaga ang aking pakiramdam.

After kong mag suka ay bumalik na ako sa aking mesa at sinandal ang ulunan ko sa upuan.

"What a day, Effie," tanging bulong ko na lang sa sarili.

***

WYATT'S POV

Pag pasok ko sa office ko ay nadatnan ko ang cellphone kong tumutunog sa ibabaw ng table ko. "Oh, what's up?" I answered, recognizing the voice of my friend, Primo."

"Bro, I was wondering if you had a necklace with a ring pendant? On the night we were at the nightclub, the owner gave it to me. He said he thought it was yours because he saw it in your room," he said.

I was puzzled because I didn't own a necklace with a ring pendant. "Do you think I'd wear that kind of necklace?" I replied sarcastically.

"Relax, I was just asking." I heard him chuckled.

"Many people use that room every day, so just throw it away. Who knows, baka mamaya mag dala pa 'yan ng virus sa 'yo."

"Napaka-out of the box talaga ng imagination mo," natatawang sabi niya sa kabilang linya.

"Whatever," I muttered. "Don't call me again, I'm busy today. Bye, I said, ending the call.

Sitting in my swivel chair, memories of that night at the club flooded my mind. I couldn't help but remember the girl who was with me.

"That girl," I uttered. Dali-Dali kong tinwagan si Primo, at ilang ring pa lang ay nasagot na agad niya ito.

"Oh? Akala ko busy ka?" natatawang bungad niya.

"Just keep that necklace, kukunin ko riyan mamaya." Malakas itong tumawa dahil sa sinabi ko. 'Tong sira-ulong 'to.

"You said it wasn't yours? Why would I keep it? Baka mamaya mag dala ng virus sa 'kin 'to." Pag balik niya sa akin sa sinabi ko kanina

"Basta, itago mo na lang, bye," I said dropped the call again.

Nanatili paring misteryoso sa akin ang babaeng 'yon. I want to know her. I don't know, but I want to meet her again.

3 p.m. nang pumasok ng opisina ko si Effie dala-dala ang pinapagawa ko sa kaniya.

"Sir, tapos ko na," aniya at nilapag ang mga 'yon sa harap ko.

Tinignan ko siya at napansin kong namumutla ito. "Are you okay?" I asked her.

"Po? Ayos lang naman. Sige po, balik na ako sa office." Tatalikod sana ito nang magsalita ako.

"You can go home early today. Wala ka naman ding gagawin ngayon at may lakad din ako, but tomorrow, expect na marami kang t-trabahuhin," saad ko at binalik ang tingin ko sa mga dokumentong nilapag niya sa table ko.

Talaga po sir? Maraming salamat po!" Ramdam ko ang tuwa sa boses niya kaya lihim akong napangiti. Tumango na lang ako nang 'di inaalis ang paningin ko sa mga dokumento hangang sa maramdaman kong lumabas na ito ng opisina ko.