LOGINShare
ตอนที่40 วิญญาณผู้หิวโหย (ตอนต้น)
Last Updated:
2025-09-03 19:00:38ในระหว่างที่เคี้ยงไปใส่บาตร ทุกคนที่เหลือก็เริ่มช่วยกันตักแกงบ้างตักข้าวบ้าง ยกอาหารไปให้ลูกค้าที่เข้ามานั่งกินในร้านบ้าง
"เอ๋! น้องสาวคนเมื่อวานนี้เอง อาหารร้านนี้อร่อยตามที่น้องสาวบอกมาเลยนะจ๊ะ" ชายหนุ่มคนหนึ่งท่าทางกะล่อนพูดขึ้นกับนางไม้เกสรด้วยท่าทางกะลิ้มกะเหลี่ย
"ขอบคุณมากนะจ๊ะพี่ชาย" นางตอบด้วยน้ำเสียงปกติ "หากอร่อยถูกใจแล้ว ก็อย่าลืมแวะมาอุดหนุนกันบ่อย ๆ นะจ๊ะ ทางร้านเรายังมีกับข้าวอร่อย ๆ อีกหลายอย่างเลย"
ใช้ที่กำลังยกจานข้าวมาให้ลูกค้าอีกโต๊ะเมื่อเขาได้ยินบทสนทนานั้นก็ถึงกับชะงักมือ ก่อนมองไปทางพี่สาวเกสรสลับกับลูกค้าหนุ่มคนนั้นด้วยความสงสัยระคนแปลกใจ
(น้องสาวคนเมื่อวาน? หมายความว่ายังไงวะ?)
พอเห็นว่าพี่สาวเกสรเดินห่างจากโต๊ะของชายคนนั้นมาใช้ที่ยกจานข้าวไปส่งลูกค้าเรียบร้อยก็เดินเข้ามากระซิบถามเธอเสียงเบา
"พี่สาวเกสร... เมื่อกี้ที่ผู้ชายคนนั้นเขาพูดว่าน้องสาวคนเมื่อวานน่ะ... เขาหมายความว่ายังไงครับ?" เด็กหนุ่มถามด้วยความอยากรู้ตามประสาคนปากไว
เกสรหันมาส่งยิ้มบางให้ใช้ ดวงตาคู่สวยของเธอมองออกไปนอกร้านก่อนตอบแบบปัด ๆ
"เ
Latest chapter
OMG!! ฉันย้อนเวลากลับมาเจอปะป๊าตอนเขาอายุ14 ตอนที่60 วันแรก
"หา! วันที่ 15 อย่างนั้นรึ!" ลุงคนที่ถามเบิกตากว้างขึ้นเล็กน้อย "อืม... อีกไม่กี่วันเองนี่หว่า! ดี ๆ ถ้าอย่างนั้นข้าไม่พลาดแน่!" ลุงพยักหน้าอย่างหมายมั่นก่อนจะขมวดคิ้วด้วยความสงสัยถึงสิ่งที่ทูนเพิ่งพูด"แต่... ไอ้ที่ว่า ไปสามจ่ายสอง ไปสี่จ่ายสามน่ะ มันเป็นยังไงวะไอ้หนู ข้ายังไม่ค่อยเข้าใจ"ไม้ที่ยืนนิ่งอยู่นานก็รีบก้าวออกมาข้างหน้า พูดอธิบายด้วยน้ำเสียงฉะฉานอย่างที่ได้เตรียมมา "มันคือแบบนี้ครับลุง""โปรโมชั่น ไปสามจ่ายสอง หมายความว่า... สมมุติว่าลุงมากันสามคนใช่ไหมครับ แล้วสั่งชุดเล็กที่ราคาชุดละ 5 บาท ถ้าสั่งสามชุดปกติก็ต้องจ่ายสิบห้าบาทใช่ไหมครับ แต่ในวันเปิดร้านถ้ามาสามคนสั่งสามชุดเล็กเราคิดเงินแค่สองชุดครับ คือจ่ายแค่สิบบาทเท่านั้นเอง! ลุงประหยัดไปตั้งห้าบาทเลยนะครับ!""โห!" เสียงฮือฮาดังขึ้นจากกลุ่มชาวบ้านที่ยืนฟังอยู่"แต่ถ้าหากมาสามคน แล้วอยากจะลองชุดกลางที่ราคาปกติชุดละ 8 บาทสำหรับกินสองคน" ไม้กล่าวต่อตามที่หลินอธิบายให้ฟังถึงส่วนลดพิเศษ "ทางร้านเราก็ลดราคาชุดกลางนั้นให้เหลือแค่ 5 บาทครับ!""หา! ชุดแปดบาท เ
OMG!! ฉันย้อนเวลากลับมาเจอปะป๊าตอนเขาอายุ14 ตอนที่57 ปลด
พอเธอจัดการเรื่องเมืองจำลองวิญญาณเรียบร้อยหลินก็ชวนเกสรกับยุ่งขึ้นรถกอล์ฟที่เรียกออกมาเพื่อไปต่อยังบ้านของประทีปเกสรเลิกคิ้วเล็กน้อยมองรถประหลาดนั้นอย่างพิจารณา แต่ก็ไม่ได้แสดงอาการตกใจเหมือนครั้งแรก ๆ ที่เห็นหลินเรียกของออกมาอีกแล้ว เพราะนางเริ่มจะคุ้นชินกับความเป็นผู้วิเศษของเด็กหญิงคนนี้นั่นเอง ส่วนยุ่งนั้นตาโตมองรถคันเล็กนั้นอย่างสนอกสนใจเป็นที่สุด"ขึ้นมาเลยค่ะ!" หลินเชื้อเชิญอย่างร่าเริง ก่อนจะปีนขึ้นไปนั่งตรงที่นั่งคนขับอย่างคล่องแคล่ว ยุ่งเองก็ก้าวเท้าขึ้นไปเช่นกันแม้ว่าจะเก้ ๆ กัง ๆ ไปบ้างทว่าก็ผ่านไปด้วยดีหลินค่อย ๆ บังคับรถกอล์ฟให้เคลื่อนตัวไปตามทางเดินดินที่บัดนี้ดูจะกว้างขึ้นและเรียบเนียนขึ้น รถแล่นลัดเลาะผ่านดงไม้ใหญ่ที่ดูหนาทึบและร่มรื่นกว่าส่วนอื่น ๆ ของที่ดิน แสงแดดยามสายส่องลอดลงมาเป็นลำ ทำให้บรรยากาศดูสงบและลึกลับในคราวเดียวกัน(โชคดีจริง ๆ ที่ที่ดินแปลงนี้กว้างกว่าห้าไร่) หลินคิดในใจขณะขับรถ (ถึงบึงบัวจะกินพื้นที่ไปเกือบครึ่งแต่ก็ยังมีที่เหลือเฟือพอจะสร้างบ้านให้คุณอาประทีปในมุมสงบและเป็นส่วนตัวแบบนี้ได้ อย่างที่คุณยายแรมต้องการให้ลู
OMG!! ฉันย้อนเวลากลับมาเจอปะป๊าตอนเขาอายุ14 ตอนที่51 เชื่อหัวหนูเถอะจ้ะ
เมื่อกลุ่มของเคี้ยงเดินทางมาถึงโรงพยาบาลประจำอำเภอในช่วงสายของวัน บรรยากาศในห้องพักผู้ป่วยรวมก็ยังคงมีผู้คนเดินขวักไขว่และกลิ่นยาจาง ๆ เหมือนเช่นเคยแม้ว่าจะเป็นวันอาทิตย์ก็ตามเคี้ยงเดินตรงไปยังเตียงที่พักของประทีปซึ่งอยู่มุมเดิม ทันทีที่เลี้ยวพ้นม่านกั้นเตียง หล่อนก็เห็นภาพที่ทำให้หัวใจของคนเป็นแม่อบอุ่นขึ้นมาทันทีตี๋เล็กลูกชายคนเล็กของตนกำลังช่วยพยุงร่างอันผ่ายผอมของประทีปที่พยายามจะขยับตัวบนเตียงอย่างช้า ๆ ที่แขนข้างหนึ่งของประทีปนั้นมีสายน้ำเกลือห้อยระโยงระยางลงมาจากเสาข้างเตียง ปลายเข็มถูกติดเทปไว้กับหลังมือซีด ๆ ของเขา แสดงให้เห็นว่าร่างกายของเขายังคงอ่อนแอและต้องการสารอาหารทางสายเลือดอยู่"ค่อย ๆ นะครับคุณอา เดี๋ยวผมช่วยจับ" เสียงของใช้ดังขึ้นท่าทางของเด็กหนุ่มเต็มไปด้วยความระมัดระวัง"อ้าว ม๊า! อาหมวย พี่เกสร อายุ่ง มากันแล้วเหรอครับ" ใช้เหลือบมาเห็นพวกแม่พอดีจึงเอ่ยทัก สีหน้าของเขาดูจะอดนอนเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้มีแววอิดโรยแต่อย่างใดเคี้ยงพยักหน้ารับด้วยรอยยิ้มให้ลูกชายและรีบเดินเข้าไปใกล้ วางปิ่นโตที่ถือมาลงบนโต๊ะเล็กข้างเตียงถามด้วยค
OMG!! ฉันย้อนเวลากลับมาเจอปะป๊าตอนเขาอายุ14 ตอนที่54 ลุ้น!!!
ค่ำคืนนั้นทุกคนต่างก็เข้านอนไปด้วยความคิดและความหวังของตัวเอง เช้าวันที่ 1 กันยายน ซึ่งเป็นวันที่สลากกินแบ่งรัฐบาลจะออกรางวัลและเป็นวันที่หลินรอคอยอย่างใจจดใจจ่อมาตลอดร้านข้าวแกงของเคี้ยงยังคงเปิดขายตั้งแต่เช้ามืดเหมือนเช่นทุกวัน บรรยากาศคึกคักด้วยลูกค้าทั้งขาประจำและขาจร ตงก็ออกมานั่งช่วยดูแลร้านด้วยใบหน้าที่สดใสขึ้นมากจากเดิมหลินช่วยงานอาม่าอย่างแข็งขันแต่ในใจนั้นนับถอยหลังรอเวลาบ่ายอย่างเดียว เธอลอบมองนาฬิกาแขวนผนังเป็น ระยะ ๆเมื่อใกล้ถึงเวลาออกรางวัลในช่วงบ่ายแก่ ๆ ร้านข้าวแกงของเคี้ยงก็เริ่มมีผู้คนทยอยเข้ามาจับจองที่นั่งกันหนาตาเป็นพิเศษกว่าทุกวันซึ่งวันนี้ลูกค้าเมื่อเช้าได้บอกกับหล่อนเอาไว้แล้วว่าช่วงบ่ายจะขอมานั่งที่ร้านและจะอุดหนุนเครื่องดื่มเพื่อจะขอมาลุ้นหวย ซึ่งคนส่วนใหญ่ก็คือชาวบ้านร้านตลาดที่รู้ว่าบ้านนี้มีวิทยุทรานซิสเตอร์เครื่องใหญ่นั่นเองดังนั้นวันนี้เคี้ยงจึงไม่ได้ปิดบ้านเหมือนทุกวัน แต่ว่าเรื่องของประทีปจะไม่ไปดูก็ไม่ได้"อาหมวย ม่าจะไปดูคุณประทีป ลื้อคอยดูแ
OMG!! ฉันย้อนเวลากลับมาเจอปะป๊าตอนเขาอายุ14 ตอนที่59 น้ำขึ้นให้รีบตัก
เช้าวันต่อมา หลังจากที่เคี้ยงได้ตกลงกับลูกชายและหลานสาวเรื่องแผนการเปิดร้านหมูกระทะและจ้างพวกทูนมาช่วยงานแล้ว การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ก็ได้เริ่มต้นขึ้น ณ ที่ดินรกร้างอาถรรพ์ริมบึงบัวผืนนั้นผู้คนที่ต้องสัญจรผ่านเส้นทางนั้นเป็นประจำเริ่มสังเกตเห็นความผิดปกติและรู้สึกแปลกตาขึ้นเรื่อย ๆ จากที่ดินที่เคยเป็นป่าหญ้ารกชัฏสูงท่วมหัวบดบังทัศนียภาพจนดูน่าสะพรึงกลัว บัดนี้บริเวณด้านหน้าของที่ดินซึ่งติดอยู่ทางสัญจรหลักได้มองเห็นทิวทัศน์บึงบัวอันงดงามอย่างชัดเจนข่าวเรื่องนี้แพร่สะพัดไปในหมู่ชาวบ้านร้านตลาดอย่างรวดเร็วกลายเป็นหัวข้อสนทนาที่โจษจันกันให้แซ่ดไปทั่วแทบจะทั้งอำเภอ ถึงเรื่องที่มีคนใจกล้าหรืออาจจะบ้าบิ่นเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับที่ดินซึ่งร่ำลือกันนักหนาว่าเป็นสุสานเก่าและมีอาถรรพ์แรงกล้าสิ่งที่พวกเขาเห็นคือบริเวณด้านหน้าของที่ดินผืนนั้นบัดนี้กลายเป็นลานกว้างที่ดูสะอาดสะอ้านและเป็นระเบียบเรียบร้อยผิดหูผิดตา พงหญ้าและวัชพืชที่เคยขึ้นสูงถูกถางออกไปจนหมดสิ้น เหลือเพียงพื้นดินที่ถูกปรับให้ค่อนข้างเรียบเสมอกัน มีการโรยกรวดแม่น้ำสีอ่อน ในบางส่วนทำเป็นทางเดินและแบ่งสัดส่วนพื้นที
OMG!! ฉันย้อนเวลากลับมาเจอปะป๊าตอนเขาอายุ14 ตอนที่56 แลนด์มาร์ค?
ช่วงสายของวันถัดมาหลังจากขายข้าวแกงตอนเช้าหมดลง เคี้ยงก็จูงมือหลินเดินทางออกจากบ้านในตลาดมุ่งหน้าไปยังท่ารถโดยสารประจำทางที่จะเข้ากรุงเทพฯในมือของหลินยังคงกำถุงแดงโดราเอมอนของตนที่ใส่สลากฯ ใบนั้นไว้อย่างแน่นหนา หัวใจยังคงเต้นระทึกด้วยความตื่นเต้นไม่หายรถโดยสารคันเก่าแล่นไปตามถนนลูกรังที่ขรุขระบ้างในบางช่วงก่อนจะเข้าสู่ถนนลาดยางที่มุ่งตรงสู่เมืองหลวง คนทั้งคู่นั่งรถประมาณหนึ่งชั่วโมงครึ่ง ในที่สุดรถก็แล่นเข้ามาถึงเขตพระนครเมืองหลวงของประเทศหลินมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยความสนใจใคร่รู้ (เร็วมากเลยแฮะ แค่ชั่วโมงครึ่งก็ถึงแล้ว) เธอคิดในใจ เพราะถ้าเป็นยุคของเธอการเดินทางจากต่างจังหวัดเข้ากรุงเทพฯ ในระยะทางเท่านี้ อาจจะต้องเผื่อเวลาสำหรับรถติดอีกไม่น้อยภาพที่เห็นสองข้างทางเริ่มเปลี่ยนไป ตึกรามบ้านช่องดูหนาแน่นและสูงใหญ่กว่าที่ตลาดบ้านของเธอหลายเท่า ถนนหนทางกว้างขวาง มีรถยนต์ส่วนตัว รถแท็กซี่สีสันต่าง ๆ และรถเมล์คันใหญ่แล่นกันขวักไขว่ เสียงแตรรถและเสียงเครื่องยนต์ดังผสมปนเปกันไปหมดขึ้นชื่อว่าเมืองหลวงไม่ว่าจะยุคสมัยไหนผู้คนและรถราก็ดูจะคึกคักและหนาแน่นก
You may also like
สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ
rasita_suin729 views5/B สวนสนุกต้องคำสาป
ยัยแม่มดแสนน่ารัก287 viewsข้าเกิดใหม่เป็นคุณหนูตกอับตระกูลบัณฑิต
เฟยเทียน / เงาจันทราสีหมึก / กัญญ์ญาภัค21.4K viewsสงครามรักในเงามืด
มูมูมิ554 viewsให้ชะตากรรมนำทาง
Sanassetong 6.2K viewsเวียงแสนพรหม
ลันลาบายหมายเลขแปด215 views80's หยางชิงโม่คุณหมอสาวย้อนเวลาไปเป็นเศรษฐี (มี Ebook)
primพริมโรส3.0K views90 วันก่อนฉันเป็นศพ
พรธีรา403 views
