Share

ตอนที่73 หมดศรัทธา

หลินรู้สึกว่าเธอคงจะไม่สามารถพูดคุยกับป๊าได้รู้เรื่องดังนั้นเธอจึงได้เก็บงำเรื่องนี้เอาไว้ก่อนและตั้งใจจะมาถามแม่

ดังนั้นวันถัดมาหลังจากจัดการธุระส่วนตัวและพอจะมีเวลาได้อยู่กันตามลำพังกับแม่สองคน หลินก็รวบรวมความกล้าเอ่ยถามในสิ่งที่ค้างคาใจเธออย่างที่สุด

"แม่คะ..." เธอเริ่มต้นด้วยน้ำเสียงที่พยายามให้เป็นปกติ"...เมื่อวานหนูได้ยินป๊าพูดถึงเจ็กยุ่งน่ะค่ะ เขาเป็นใครเหรอคะ? แล้ว... เหมือนป๊าจะเสียใจมากเลยเวลาพูดถึงเขา... มันเกิดอะไรขึ้นกับเขาเหรอคะ?"

แม่ของหลินที่กำลังนั่งพับผ้าอยู่ชะงักมือเล็กน้อย สีหน้าสลดลงทันทีที่ได้ยินชื่อนั้น เธอถอนหายใจยาวก่อนจะหันมามองหน้าลูกสาวด้วยแววตาที่เศร้าสร้อย

"เรื่องนี้" หล่อนพึมพำเสียงแผ่ว "นานมากแล้วนะที่ไม่ได้ยินใครพูดถึงชื่อนี้"

หญิงสาววางผ้าในมือลง มองออกไปนอกหน้าต่างอย่างเหม่อลอยราวกับกำลังย้อนรำลึกถึงอดีตอันไกลโพ้น

"เจ็กของลูกคนนี้เขาน่าสงสารมากเลยนะเท่าที่แม่รู้ เขามีพ่อแม่ก็เหมือนไม่มี สมัยที่ป๊าของหนูยังเป็นวัยรุ่นอยู่ ครอบครัวของอากงกับอาม่าได้รับอุปการะไว้ แม้ว่าแม่ของเขาจะส่งเสียเป็นรายเดือนก็ตาม รวมถ

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • OMG!! ฉันย้อนเวลากลับมาเจอปะป๊าตอนเขาอายุ14    ตอนที่78 ไม่เป็นไรแล้วนะ

    "พวกอั๊วจะเข้าไปเอง! น้องสาว..." ทูนกำลังจะสั่งให้หลินรออยู่ข้างนอก แต่ยังไม่ทันที่พวกเขาจะได้ก้าวเท้าเข้าไปใกล้กระท่อมร้างหลังนั้น! ฉับพลัน! บรรยากาศรอบกระท่อมก็เปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็ว ลมที่เคยพัดเอื่อยกลับหยุดนิ่งสนิท! อุณหภูมิรอบตัวของพวกเขาลดฮวบลงอย่างกะทันหัน จนทุกคนรู้สึกเย็นยะเยือกไปถึงกระดูกสันหลัง! ความเงียบอันน่าอึดอัดเข้าปกคลุม ก่อนที่จะถูกทำลายลงด้วยเสียงกรีดร้องดังลั่น "อ๊ากกกกกกกก!!!" เสียงร้องนั้นดังโหยหวนด้วยความเจ็บปวดและหวาดกลัวสุดขีดดังทะลุออกมาจากภายในกระท่อมร้าง! ไม่ใช่เสียงของยุ่ง แต่เป็นเสียงของพวกคนร้าย! ตามมาด้วยเสียงโครมครามเหมือนข้าวของถูกปัดกระเด็น!

  • OMG!! ฉันย้อนเวลากลับมาเจอปะป๊าตอนเขาอายุ14    ตอนที่77 ตายรอย (ต่อ)

    "เชื่อหนูเถอะเฮีย!" หลินมองตอบด้วยแววตาที่มุ่งมั่นและจริงจังอย่างไม่น่าเชื่อสำหรับเด็กวัยนี้ "เราไม่มีเวลาแล้วจริง ๆ! แล้วก็... ไม่ได้มีเพียงแค่เราสองคน หรือพวกเฮียทูนหรอกนะคะที่จะไปช่วยพี่ยุ่ง..." เธอกล่าวเป็นนัยถึงพลังที่มองไม่เห็น "แต่ถ้าเฮียมัวแต่ลังเลอยู่ตรงนี้ พี่ยุ่งจะยิ่งตกอยู่ในอันตรายนะคะ! หนูพอจะรู้แล้วว่าเขาอยู่ที่ไหน!" ใช้มองใบหน้าเล็ก ๆ แต่เต็มไปด้วยความเด็ดเดี่ยวของหลินอย่างชั่งใจ เขานึกถึงเรื่องเหลือเชื่อหลาย ๆ อย่างที่เคยเกิดขึ้นนับตั้งแต่มีเด็กคนนี้เข้ามาในชีวิต... ทั้งเรื่องล็อตเตอรี่ เรื่องคุณประทีป เรื่องกิจการหมูกระทะที่รุ่งเรือง... หรือแม้แต่เรื่องที่ไอ้พวกนักเลงเมื่อวันก่อนจู่ ๆ ก็กลัวหัวหดไปเอง...&nbs

  • OMG!! ฉันย้อนเวลากลับมาเจอปะป๊าตอนเขาอายุ14    ตอนที่76 ตามรอย

    "เฮียใช้! แย่แล้ว! เฮียยุ่ง! เฮียยุ่งโดนจับตัวไป!" หลินตะโกนออกมาเสียงสั่น "อะไรนะ!?" ใช้เบิกตากว้างยิ่งกว่าเดิม ความงุนงงเรื่องที่หลินมาอยู่ที่นี่ถูกแทนที่ด้วยความตกใจสุดขีดในทันที "ยุ่งโดนจับตัวไป!? จริงเหรอเปี๊ยก! ลื้อเห็นเหรอ!?" "จริงค่ะ!" หลินพยักหน้ารัว ๆ น้ำตาเริ่มคลอ "เมื่อกี้นี้เอง! มีคนร้ายสามสี่คนมาทำร้ายเถ้าแก่เม้งที่หน้าโรงเรียน เฮียยุ่งวิ่งเข้าไปช่วยจะปกป้องพ่อเขา แต่ก็โดนพวกมันต่อยท้องแล้วก็ถูกจับตัวโยนขึ้นรถตู้สีทึบ ๆ ขับหนีไปแล้วค่ะ! รถตู้คันนั้นไม่มีป้ายทะเบียนด้วย!" เธอเล่าเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นสด ๆ ร้อน ๆ อย่างรวดเร็ว สีหน้าของใช้เปลี่ยนจากตกใจเป็นเคร่งเครียดและโกรธแค้นในบัดดล! ความรู้สึกวูบโหวงที่หน้าอกเมื่อตอนซ้อมวิ่งมัน

  • OMG!! ฉันย้อนเวลากลับมาเจอปะป๊าตอนเขาอายุ14    ตอนที่63 จบไม่สวย

    สามวันต่อมา...เมื่อเพ็ญเห็นว่าเสี่ยไม่สนใจที่จะทำตามคำแนะนำของเธอจริง ๆ หล่อนก็แอบไปว่าจ้างกลุ่มนักเลงหัวไม้กลุ่มหนึ่งซึ่งเป็นพวกอันธพาลรับจ้างทั่วไปในย่านตึกเก่าแถวตลาดพวกมันมีชื่อเสียงในเรื่องความโหดเหี้ยมและไม่เกรงกลัวกฎหมาย และยังเป็นที่รู้กันว่าบางครั้งเสี่ยเฮงก็เคยใช้บริการคนพวกนี้ไปทวงหนี้เช่นกัน"ฉันต้องการให้พวกแกไปสั่งสอนอีนังแม่ค้าหน้าใหม่ที่มันมาเปิดร้านบนที่ดินริมบึงบัว!" เพ็ญสั่งการด้วยน้ำเสียงเหี้ยมเกรียม "เอาให้ร้านมันพังพินาศไปเลย! ถ้าจะให้ดีก็จุดไฟเผามันให้วอดวายไปเลย!""ที่ดินริมบึง...ผีมันดุเอาเรื่องอยู่นะ เอ็งจะจ้างพวกข้าเท่าไหร่ล่ะ" เข้มหัวหน้านักเลงถามพลางพ่นควันยาเส้นใส่หน้าของหล่อน"สามพัน!" เพ็ญพูดอย่างไม่เสียดายเงิน ทั้งนี้เพราะหล่อนได้เงินมาจากเสี่ยเฮงตั้งเป็นหมื่นเข้มกับพรรคพวกอีกสามคนหันหน้ามองกัน แววตาฉายความลังเลระคนโลภ สามพันบาท! มันเป็นเงินจำนวนไม่น้อยเลยสำหรับงานสกปรก ๆ แบบนี้ มากพอที่จะแบ่งกันแล้วยังมีเหลือไปเที่ยวเตร่ ซื้อเหล้ากินได้อีกหลายวัน"ว่าไงวะพวกมึง?" เข้มหันไปถามลูกน้องเสียงเข้ม "ที่ผีดุพวกมึง

  • OMG!! ฉันย้อนเวลากลับมาเจอปะป๊าตอนเขาอายุ14    ตอนที่70 คนมันหน้าตาดีก็งี้แหละ

    กลุ่มของทูนมองตามแผ่นหลังของหลินที่วิ่งกลับไปทางบ้านด้วยความเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ ก่อนจะหันมามองหน้ากันเองด้วยสีหน้าอิดโรยและเจ็บปวด"แม่งเอ๊ย... โดนซะยับเลยว่ะพวกเรา" ทูนสบถพลางกุมท้องตัวเองที่โดนอัดไปหลายหมัด"ก็พวกมันเล่นมากันเยอะนี่หว่าลูกพี่ แถมยังมีไม้ มีมีดอีก" ไม้พูดพยายามจะลุกขึ้นยืนแต่ก็เซเล็กน้อยจนกิ่งรีบเข้าไปช่วยประคองพวกเขาค่อย ๆ ช่วยกันพยุงร่างอันสะบักสะบอมของแต่ละคนไปนั่งพักพิงอยู่กับกำแพงโกดังเก่าแถวนั้นรอคอยการกลับมาของหลินและความช่วยเหลือจากผู้ใหญ่ไม่นานนักหลินก็วิ่งนำหน้าอาม่าเคี้ยงและมีเกสรเดินตามมาอย่างสงบอยู่ข้างหลังกลับมาถึงที่เกิดเหตุ เคี้ยงพอเห็นสภาพของพวกทูนที่แต่ละคนมีรอยฟกช้ำดำเขียว เลือดไหลซิบ ตามมุมปากและแขนขาก็ถึงกับตกใจ"ทำไมถึงโดนซ้อมขนาดนี้" นางถามเสียงดังด้วยความเป็นห่วงทูนพยายามจะยืดตัวทำท่าเข้มแข็ง แม้จะยังเจ็บระบมไปทั้งตัว "ก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับป้าเคี้ยง..." เขาพูดพลางปาดเลือดที่มุมปาก"...พอดี... คนมันหน้าตาดีก็อย่างนี้แหละครับ มีคนมาอิจฉา มาหาเรื่องเป็นธรรมดา" เขาพูดติดตลกพลางยกยิ้มเพื่อจะกล

  • OMG!! ฉันย้อนเวลากลับมาเจอปะป๊าตอนเขาอายุ14    ตอนที่66 สวัสดีปีใหม่ พุทธศักราช 2515

    เสียงเครื่องยนต์มอเตอร์ไซค์คำรามลั่นก้องไปทั่วบริเวณลานแสดง! นักบิดผาดโผนในชุดหนังเท่ ๆ สองคนทะยานรถคู่ใจขึ้นไปบนผนังถังไม้ขนาดใหญ่ยักษ์วนรอบแล้วรอบเล่าด้วยความเร็วที่น่าหวาดเสียวท้าทายแรงโน้มถ่วงของโลกอย่างไม่น่าเชื่อ! ผู้ชมที่ยืนเกาะรั้วไม้ระแนงอยู่ขอบถังด้านบนต่างก็ส่งเสียงโห่ร้องเชียร์ด้วยความตื่นเต้นระคนเสียวไส้ บางคนถึงกับเผลอยกมือขึ้นปิดตาแต่ก็ยังแอบมองลอดช่องนิ้วอยู่ดีหลินเองก็เบิกตากว้างมองภาพตรงหน้าอย่างไม่กะพริบ แม้จะเคยเห็นการแสดงผาดโผนที่น่าตื่นตาตื่นใจกว่านี้มามากในโลกอนาคตแต่การได้มาเห็นของจริงในยุคนี้มันก็ให้ความรู้สึกที่แตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง มันคือความดิบ ความกล้า และความสามารถเฉพาะตัวของนักแสดงล้วน ๆ โดยไม่มีเทคนิคพิเศษใด ๆ เข้ามาช่วยใช้กับพวกทูนนั้นไม่ต้องพูดถึง พวกเขากำลังตะโกนเชียร์และปรบมือเสียงดังลั่นอย่างสนุกสุดเหวี่ยง ส่วนสหายต่างภพทั้งสามตนที่จำแลงกายมาก็ยืนมองการแสดงนั้นด้วยแววตาที่ทึ่งและประหลาดใจไม่แพ้มนุษย์คนอื่น ๆเมื่อการแสดงสุดยอดผาดโผนจบลงทุกคนก็ยังคงอยู่ในอารมณ์ตื่นเต้น คืนวันลอยกระทงนั้นผ่านพ้นไปอย่างรวดเ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status