พระเอกหลงยุค

พระเอกหลงยุค

last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-05-17
โดย:  เพลิงนารา/zabzeed/Smeraldo_kจบแล้ว
ภาษา: Thai
goodnovel16goodnovel
คะแนนไม่เพียงพอ
97บท
724views
อ่าน
เพิ่มลงในห้องสมุด

แชร์:  

รายงาน
ภาพรวม
แค็ตตาล็อก
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป

เมื่อพระเอกในนิยายที่อ่านทะลุมิติออกมานอนอยู่ข้างๆ ระหว่างเลี้ยงดูกับหาวิธีส่งกลับไป เราควรเลือกอะไรก่อนดี

ดูเพิ่มเติม

บทที่ 1

1

霜村冷司が帰国した。彼の秘密の愛人である和泉夕子は、すぐに8号館に迎えられた。

契約に従って、彼に会う前には、完璧に清潔にし、香水や化粧品の匂いを一切残さないようにする必要がある。

彼の好みに厳格に従い、和泉夕子は自身を徹底的に洗浄し、アイスシルクのナイトガウンに着替えて、2階の寝室に向かった。

男はパソコンの前で仕事を処理しており、彼女が入ってくると、一瞥を投げた。

「来い」

その声は冷たく、感情の欠片もなく、和泉夕子の胸を締め付けるような重苦しさが広がった。

彼は無感情で気まぐれな性格であり、和泉夕子は彼の機嫌を損ねることを恐れ、一瞬の遅れも許さず、彼の前に足早に進んだ。

まだ立ち止まっていないうちに、霜村冷司は彼女を抱きしめ、その長い指で彼女の顎を掴んだ。

彼は頭を下げ、彼女の赤い唇にキスをした。

霜村冷司はいつも彼女と多くを語らず、愛撫もせず、彼女に会うとただ体を求めるだけだった。

今回もまた海外出張で3ヶ月間も女性に触れておらず、今夜は彼女を簡単に逃がすことはないだろう。

彼女が眠りに落ちるまで、男は性行為を終えなかった。

目を覚ました時、隣の場所はすでに空で、浴室からは水の音が聞こえてきた。

その音に目を向けると、すりガラスに映る長身の影が見えた。

和泉夕子は少し驚いた。彼はいつも性行為が終わるとすぐに去り、彼女が目を覚ますまで待つことはなかったのだが、今回はまだいたのか?

彼女は疲れた体を支えながら、静かに従順に、男性が出てくるのを待った。

数分後、浴室の水音が止み、男はタオルで体を包んで出てきた。

髪先の水滴がやや色黒の肌に落ち、ゆっくりと腹筋を伝って滑り落ち、硬く引き締まった線が致命的な誘惑を放っていた。

その顔は彫刻のように精巧で、美しく、潤った瞳がとても妖美だが、瞳の中は深く暗くて、冷たい。

彼は見事に整った顔立ちを持っていたが、その全身から放たれる冷たい雰囲気が、誰もが簡単に近づけないものだった。

霜村冷司は彼女が目を覚ましているのを見て、その冷たい瞳で彼女を一瞥した。

「これからは、もう来なくていい」

和泉夕子は一瞬、驚いて固まった。「来なくていい」とはどういう意味?

霜村冷司は彼女を見ることなく、振り返って一枚の書類を取り、彼女に手渡した。

「この契約、前倒しで終了だ」

その愛人契約を見た和泉夕子は、ようやく彼が彼らの関係を終わらせようとしていることを理解した。

彼が今回すぐに去らなかったのは、彼女に未練があったからではなく、別れを告げるためだった。

彼女は彼と一緒に過ごした5年間の間に、この日が来ることを予想していたが、このような結果は予想していなかった。

理由もなく、余計な説明もなく、ただ一方的な通知だった。

彼女は心臓に押し寄せる痛みを抑え、ゆっくりと顔を上げ、服を整える霜村冷司を見つめた。

「契約はあと半年で終わるのに、そんなに待てないの?」

医者は彼女にあと3ヶ月の命しかないと言った。彼女は彼と一緒に過ごし、命が尽きるまでそばにいたかった。

霜村冷司は応えず、ただ冷たい目で彼女を見つめた。その視線には、一切の未練がなく、まるで使い古した物を捨てるようなものだった。

彼の沈黙は、和泉夕子に自分の立場を再認識させた。

5年が過ぎても、彼の心を温めることはできなかった。その夢も、もう覚めるべき時だった。

彼女は契約を受け取り、軽い笑みを浮かべ、穏やかで美しい笑顔を見せた。

「そんなに真剣にしないで。冗談よ」

そして、さらに一言付け加えた。

「実は、私ももうあなたと一緒にいたくないの。だから契約が前倒しで終わるのは、むしろ嬉しいわ」

霜村冷司が袖を整える手が一瞬止まり、彼は冷静な目で和泉夕子を見つめた。

彼女の顔には悲しみの色はなく、むしろ解放感が漂い、彼女にとってこれは解放されたようなものだと思えた。

彼は軽く眉をひそめ、冷静な口調で尋ねた。

「もう一緒にいたくないのか?」

和泉夕子は無関心なふりをしてうなずいた。

「ええ、私ももう歳だし、結婚して子供を持つ時期だから、このままあなたに付き従うわけにはいかないでしょう?」

結婚して子供を持つなんて、この先の人生では不可能だろうが、霜村冷司の前では、立派に去りたい。

そう思いながら、彼女は再び笑顔を見せ、霜村冷司に問いかけた。

「契約が終わったら、これからは彼氏を作ってもいいのかしら?」

霜村冷司は曖昧な表情を見せたまま、しばらく彼女を見つめた後、ベッドサイドに置かれたブランパンの腕時計を手に取り、背を向けて去っていった。

「好きにしろ」

それは彼が去る前に言った言葉だった。

彼の背中を見つめながら、和泉夕子の笑顔は徐々に消えていった。

霜村冷司は他人が彼の物に触れるのを最も嫌っている。それなのに、彼女が彼氏を作ろうと言っても、何の反応もなかった。

どうやら。

彼は本当に飽きたようだ。
แสดง
บทถัดไป
ดาวน์โหลด

บทล่าสุด

บทอื่นๆ
ไม่มีความคิดเห็น
97
1
“หนู ดูสร้อยมั้ยลูก ป้าถักเองทุกเส้นเลยนะขายไม่แพงหรอก ลองเข้ามาดูก่อนก็ได้ ไม่ซื้อก็ไม่เป็นไร” เสียงของแม่ค้าแผงลอยที่ตั้งอยู่ริมทางเดินเท้าเรียกสายตาศศินาให้หันไปมองอย่างไม่อาจปล่อยผ่าน เธอมักจะรู้สึกไม่ดีหากใครตั้งใจพูดด้วยแล้วเมินไปทั้งที่บางครั้งก็ไม่จำเป็นต้องสนใจอะไร เพราะความจริงเธอก็แค่มาเดินเล่นไม่ได้ตั้งใจจะซื้ออะไรอยู่แล้ว และคนขายของก็คงเรียกแบบนี้ทุกคนเพื่อหาโอกาสในการขาย ถึงจะรู้แบบนั้นแต่ศศินาก็ยังหันไปยิ้มให้และเดินเข้าไปดูอยู่ดี “ตามสบายเลยนะหนู สนใจเส้นไหนก็ถามได้ป้าให้ราคาพิเศษเลย” “ค่ะ” ศศินากวาดตามองบรรดาเชือกถักที่สีสันและลวดลายต่างกันไปแทบไม่มีซ้ำ ก่อนจะสะดุดตากับเส้นที่เป็นเชือกสีดำเล็กๆตรงกลางมีจี้เงินรูปพระจันทร์เสี้ยว ดูเรียบๆแต่ก็น่ารักจนต้องหยิบขึ้นมาดูใกล้ๆ พระจันทร์ก็คือความหมายของชื่อเธอ และเป็นสิ่งที่เธอชอบที่สุดด้วยเหมือนกัน “ชอบอันนั้นเหรอลูก” “ค่ะ” ศศินาตอบก่อนจะส่งไปให้แม่ค้าใส่ถุงผ้าเล็กๆให้ ไม่ได้คิดถามราคาเพราะรู้ว่างานฝีมือแบบนี้ต้องใช้เวลาและความตั้งใจมากๆ หากไม่ได้แพงเกินจริงเธอก็ยินดีจ่าย “อันนี้ป้าแถมให้นะ พอดีมันเหลือเส้นเดียวเหม
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-05-12
อ่านเพิ่มเติม
2
“ศิส่งงานไปให้ดูแล้ว พี่ช่วยตรวจให้หน่อยนะคะว่าโอเคมั้ย ถ้าจะแก้ยังไงก็บอกได้ค่ะ”“โอเคศิ พี่ว่าระดับศิคงไม่ต้องแก้หรอก ใช้วันหยุดให้คุ้มเถอะไว้ว่างๆพี่ไปเที่ยวหานะ”“ได้ค่ะพี่เจน”ศศินากดวางสายจากรุ่นพี่ที่เคยเป็นพี่รหัสในสมัยเรียน เป็นคนเดียวที่พอจะติดต่อกันอยู่บ้างแต่ทั้งหมดก็เพราะเรื่องงาน ศศินาเป็นพนักงานประจำในบริษัทดังมาหลายปีตั้งแต่เรียนจบ แต่ก็รับงานออกแบบเว็บไซต์เป็นงานเสริมบ้างตามแต่จะมีเวลาพอ และส่วนใหญ่ก็เป็นรุ่นพี่คนนี้ที่หางานมาให้บ่อยๆ ด้วยความสามารถและประสบการณ์ที่สั่งสมมาหลายปี ศศินาเลยเป็นตัวเลือกต้นๆเวลาที่คนอยากจ้าง แต่เธอก็เลือกแค่งานที่อยากทำจริงๆเท่านั้นไม่ได้รับเพราะร้อนเงินอะไรก็เหลือตัวคนเดียวแล้ว จะตั้งหน้าตั้งตาทำงานจนลืมใช้ชีวิตได้ยังไง เงินสำคัญก็จริงแต่ความสุขในชีวิตก็สำคัญไม่แพ้กัน เธอต้องใช้ชีวิตที่เหลือให้ดีที่สุดเพราะวันนึงที่ไปเจอครอบครัวอีกครั้งจะได้เจออย่างภาคภูมิใจว่าใช้ชีวิตมาดีแล้ว“วันนี้พระจันทร์เต็มดวงนี่นา แต่มองไม่ชัดเลยแฮะ”พึมพำอยู่คนเดียวเพราะเห็นว่าบนฟ้าคืนนี้มีพระจันทร์ลอยอยู่ แต่บนตึกสูงกลางเมืองใหญ่แบบนี้ ถึงจะเห็นก็ไม่ชัดเหมือนต
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-05-12
อ่านเพิ่มเติม
3
“อ๊ายยย! ไอ้ผีบ้า ออกไปเดี๋ยวนี้นะ!” เพราะเสียงฟ้าผ่าที่ดังขึ้นมาตอนนั้น ทำให้ศศินาสติแตกจนร้องตะโกนออกมาดังลั่น ดาบไม้ในมือฟาดไปที่คนบนเตียงเต็มแรงด้วยความหวาดกลัวว่าอีกคนจะเป็นผีจริงๆ “โอ๊ย! ใครมันบังอาจนัก” เสียงทุ้มตวาดลั่นก่อนจะผุดลุกขึ้นมาด้วยความโกรธ มือหนากุมแขนข้างขวาที่ถูกตีแล้วนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ ก่อนจะหันมามองคนที่ยืนสั่นอยู่ข้างเตียงอย่างเอาเรื่อง “นี่เจ้า!...เจ้า…” ใบหน้าหล่อเหลาที่หันมาทำเอาศศินาตกตะลึงอีกรอบ แต่ท่าทางที่เปลี่ยนจากโกรธเป็นตกใจนั่นก็ยิ่งทำให้ศศินาแปลกใจไปด้วยเช่นกัน เธอต่างหากที่ต้องตกใจแล้วคนที่บุกรุกห้องคนอื่นอย่างหมอนี่จะมาตกใจทำไม ท่าทางสับสนและมองไปรอบๆห้องสลับมองเธอนั้นดูยังไงก็ประหลาด ตกลงระหว่างเธอกับหมอนี่ใครควรตกใจกันแน่ “เจ้า…เป็นใครกัน” “ฉันสิต้องถามว่าคุณเข้ามาในห้องฉันได้ยังไง” ศศินาย้อนกลับอย่างเอาเรื่อง ดาบไม้ในมือยกขึ้นมาชี้หน้าคนบนเตียงอีกครั้ง เธอกลัวจนสั่นไปหมดแต่ต้องคุมสติไม่ให้แสดงออกมาเพราะไม่มีใครมาช่วยเธอได้ ที่แน่ๆหมอนี่ไม่ใช่ผีเพราะเธอตีแล้วเจ็บ “นี่เรือนเจ้ารึ เป็นไปได้อย่างไรในเมื่อข้านอนอยู่ในเรือนข้า แล้วทำไมทุกอย
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-05-12
อ่านเพิ่มเติม
4
คนบนเตียงเสียงอ่อนลงเมื่อเห็นน้ำตาที่เริ่มไหลจากผู้หญิงตรงหน้า จากที่กรุ่นโกรธก็เริ่มสงบลงและเรียกหาสติของตัวเองให้กลับมามากขึ้น ก็จริงที่ว่าเธอไม่น่าใช่ผี แต่ก็ไม่เข้าใจอยู่ดีว่ามันเกิดอะไรขึ้น“ขอร้อง คุณออกไปเถอะนะ ถ้าอยากได้เงินก็เอาไปแต่ปล่อยฉันไปเถอะ ฉันก็แค่อยากใช้ชีวิตที่เหลือให้ดีๆแค่นั้นเอง ฮึก ทำไมต้องเป็นฉันด้วย ฮือ”ศศินาร้องไห้ออกมาอย่างสุดกลั้น เธอมองคนบนเตียงด้วยสายตาอ้อนวอนปนตัดพ้อ ไม่เข้าใจเลยว่าคนที่โดดเดี่ยวเช่นเธอจะต้องโชคร้ายไปถึงไหน ไม่เคยขอความสุขอะไรด้วยซ้ำในชีวิตที่ว่างเปล่ามาตลอดแบบนี้“แม่หญิง…เจ้าอย่าร้อง ข้าไม่ได้จะทำอะไรเจ้าเลย ข้าก็ไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น ข้าขอโทษที่ทำให้เจ้ากลัว”ใบหน้างดงามสลดลงทันที ก่อนจะหันไปมองนอกระเบียงที่ยังมีฝนตกหนักอยู่ด้วยความสับสน ศศินาที่เห็นว่าอีกคนดูไม่ได้มีเจตนาจะทำร้ายเธอจริงๆถึงได้เบาใจลงนิดหน่อย เธอสูดหายใจเข้าลึก ก่อนจะรวบรวมความกล้าอีกครั้ง ไม่ว่ายังไงก็ต้องคุยกันให้รู้เรื่อง“ถ้าคุณไม่ใช่คนร้าย ฉันก็ไม่ใช่ผี ไม่ใช่ตัวอะไรทั้งนั้นเพราะนี่คือห้องของฉัน แล้วฉันก็อยากรู้ว่าคุณเข้ามาได้ยังไง”“นี่เรือนเจ้าจริงๆงั้นห
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-05-12
อ่านเพิ่มเติม
5
“แปลกคนเสียจริง” อคิราห์บ่นขณะที่มองตามศศินาเดินออกไปจากห้องทั้งที่ยังคุยกันไม่เข้าใจด้วยซ้ำ แต่ความแปลกของสถานที่ก็ยังคงดึงความสนใจของอคิราห์ให้กวาดตามองไปรอบๆห้องแบบหยุดไม่ได้เช่นกัน พอรู้ว่าศศินาไม่ใช่ผีสางนางไม้ที่ไหนก็เลยพอวางใจลงบ้าง มือหนาลูบที่เตียงไปมาก่อนจะจับผ้าห่มผืนหนาที่ตัวเองนั่งทับอยู่ “อืม นุ่มมาก ถึงว่าหลับสบายซะจนไม่อยากตื่นเลยทีเดียว ต้องไปบอกให้ช่างทำเครื่องเรือนทำให้บ้างเสียแล้ว ว่าแต่กลิ่นหอมนี่มันออกมาจากที่ใดกัน” อคิราห์หยิบผ้าห่มขึ้นมาสูดดมก่อนจะหลับตาพริ้มด้วยความพอใจ พอนึกได้ว่านี่ไม่ใช่ของตัวเองก็รีบวางลงพร้อมจัดให้เข้าที่เข้าทางแล้วโดดลงจากเตียงทันที “แม่หญิงนั่น หายไปที่ใดกันนะ” ร่างสูงค่อยๆเดินไปทางที่ศศินาเดินหายไปเมื่อครู่ ขณะที่สายตาก็สำรวจทุกอย่างไม่หยุดด้วยความสนอกสนใจปนความตื่นเต้น ไม่ว่าจะเป็นของชิ้นไหนที่เห็นก็ไม่มีเหมือนที่เรือนตัวเองสักชิ้นเดียว นอกจากการใช้งานที่เหมือนกันเช่นเตียงเมื่อครู่ กับโต๊ะเก้าอี้ที่เห็นในห้องที่เพิ่งออกมาเจอตอนนี้ “นี่มันคือสิ่งใดอีก ไยถึงประหลาดนัก” อคิราห์เดินเข้าไปมองจอทีวีติดผนัง
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-05-12
อ่านเพิ่มเติม
6
ศศินาบอกก่อนจะหันมาจัดการกับจานข้าวผัดตรงหน้าตัวเองทันทีด้วยความหิว อคิราห์มองจานข้าวผัดที่หน้าตาดูไม่น่ากินเท่าไหร่ตรงหน้าตัวเองก่อนจะนิ่วหน้าอีกครั้ง มันไม่มีความสวยงามสักนิด ไม่เคยกินอาหารที่ไหนที่ไม่เคยจัดสำรับแบบนี้มาก่อน จานข้าวที่ดูคลุกทุกอย่างมารวมกันแบบนี้มันเหมือนกับที่บ่าวไพร่เอาไปให้พวกหมาแมวใต้เรือนกินแท้ๆ หากเป็นสำรับที่เรือนแม้แต่ผักก็ยังต้องแกะสลักออกมาให้สวยงามเลยด้วยซ้ำใบหน้าหล่อเหลาเหยเกก่อนจะหันไปมองศศินาที่นั่งอยู่ห่างไปด้วยความระแวง ไม่เคยมีแม่หญิงที่ไหนแข็งกระด้างใส่แบบนี้มาก่อนเช่นกัน แต่พอเห็นว่าศศินากินเหมือนอร่อยนักหนาก็รู้สึกหิวขึ้นมาจนต้องก้มลงไปจัดการอย่างจำใจ ศศินาลอบมองคนเรื่องมากด้วยความหมั่นไส้ แต่พอเห็นท่าทางตาโตตอนกินเข้าไปคำแรกก็แอบยิ้มสะใจ คงคิดว่ามันจะไม่อร่อยสินะแต่เรื่องทำอาหารศศินามั่นใจมากว่าเธอทำอร่อยแน่นอน เธอฝึกกับแม่มาตั้งแต่เด็กจนโตเรื่องอะไรจะไม่อร่อย อาจไม่เท่ามืออาชีพแต่ก็มั่นใจได้ว่าไม่มีทางออกมาแย่แน่นอน “อร่อยมาก นี่มันเรียกว่าอะไรหรือแม่หญิง” “ข้าวผัดหมูธรรมดานี่แหละค่ะ มันอร่อยมากจริงๆเหรอ” ศศินาแปลกใจไม่น้
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-05-12
อ่านเพิ่มเติม
7
อคิราห์เถียงกลับด้วยความไม่พอใจ ศศินาถอนหายใจก่อนจะพยักหน้าปลงๆเพราะรู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นแบบนี้“คุณไม่เชื่อก็ถูกแล้วแต่มันคือเรื่องจริง ไม่งั้นฉันคงไม่หายกลัวตั้งแต่ที่รู้ชื่อแล้วก็เมืองที่คุณอยู่หรอก เพราะรู้ว่าคุณมาจากในนั้นเลยวางใจไง แต่เราก็ต้องหาวิธีที่จะทำให้คุณกลับไปไม่งั้นจะคุณจะทำยังไงคะถ้ากลับบ้านไม่ได้จริงๆ”“ข้า…แต่ข้าเป็นคนนะไม่ใช่ผีสางที่ไหน”“ฉันรู้ค่ะ คุณเป็นคนแน่ๆแต่แค่อยู่ในโลกนั้น ยังไงคุณก็ต้องหาทางกลับไป”“ข้าอยากกลับอยู่แล้ว แต่ข้าจะเชื่อเรื่องนี้ได้อย่างไรกัน”“ถ้าคุณอ่านมันทั้งหมดคุณจะเข้าใจเองค่ะ เอาเป็นว่าคุณอ่านก่อนระหว่างนี้ฉันจะออกไปหาของที่จำเป็นมาให้คุณเพราะไม่รู้ว่าจะใช้เวลากี่วันถึงจะกลับไปได้”“ของจำเป็นหรือ ข้าไม่ต้องการสิ่งใดหรอกแม่หญิงขอบใจเจ้ามาก”“แต่ฉันว่าจำเป็นมาก คุณจะใส่ชุดแบบนี้ตลอดไม่ได้”ศศินามองชุดโจงกระเบนเต็มยศอย่างหนักใจ นี่ถ้าไม่รู้จักก็คงคิดได้แค่เป็นผีสางจริงๆนั่นแหละ ใครที่ไหนจะมาใส่ชุดไทยโบราณแบบนี้กัน ถึงจะสวยงามมากๆก็เถอะนะ“ชุดข้ามันทำไมรึ”“ช่างเถอะ เอาเป็นว่าคุณอ่านหนังสือนี่ให้หมดรอฉันกลับมา ได้มั้ยคะ”ศศินาตัดบทเพราะไม่อย
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-05-12
อ่านเพิ่มเติม
8
อคิราห์ถามเสียงสูงพลางมองชุดเสื้อยืดแขนสั้นกับกางเกงวอร์มขายาวที่ศศินายื่นให้ด้วยความระแวง ดูยังไงก็แปลกเกินกว่าจะใส่ได้ ศศินากรอกตามองบนกับความเรื่องเยอะของพ่อพระเอกก่อนจะประชดออกมา“มันก็ดีกว่าชุดโบราณเต็มยศของคุณก็แล้วกัน อยู่ที่นี่ขืนใส่แบบนี้เดินเค้าหาว่าคุณเป็นคนบ้าแน่ๆ”“เจ้านี่หยาบคายนัก ชุดนี้ต้องใช้เวลาตัดเย็บอยู่กี่เดือนกันเจ้ารู้หรือไม่”“รู้เจ้าค่ะว่ามันงามมากแล้วก็น่าจะล้ำค่าสุดๆเลยด้วย แต่คุณจะมาใส่ที่นี่ไม่ได้เก็บไว้ไปใส่ที่เรือนคุณนะเจ้าคะ”ศศินาประชดพลางถอนหายใจออกมาด้วยความอ่อนใจ ไม่คิดว่าจะมาดื้อกับเรื่องเล็กน้อยแบบนี้เลย ให้ตายเถอะ“ข้าไม่ใส่”“แต่คุณต้องอาบน้ำ ต้องใส่ชุดนี่ด้วยถ้าไม่ใส่ก็เชิญออกไปอยู่ที่อื่นค่ะ”“นี่เจ้าจะไล่ข้าออกจากเรือนทั้งที่ข้าก็ไม่รู้จักที่นี่งั้นรึ เจ้าจะใจดำเกินไปแล้วนะแม่หญิง”“ทำขนาดนี้ยังจะว่าใจดำอีกนะ เดี๋ยวก็ไล่ไปจริงๆซะเลยดีมั้ยเนี่ย”ศศินาบ่นอย่างเหนื่อยใจ พ่อพระเอกนี่มีแต่ความเยอะจนน่าหมั่นไส้ไปหมด หากเป็นคนอื่นที่เค้าเจอพระเอกนิยายออกมาแบบนี้คงได้แต่หลงในความหล่อจนเพ้อแน่ๆ น่าจะมีแต่เธอละมั้งที่รำคาญจนอยากไล่กลับไปเร็วๆซะที หล่อแ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-05-12
อ่านเพิ่มเติม
9
“คุณใส่อะไรออกมาเนี่ย!” ศศินาแทบกรี๊ดเมื่อเห็นว่าอคิราห์ใส่เพียงบ็อกเซอร์ตัวเดียวออกมา ร่างกายใหญ่โตที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเลยแทบจะเปลือยอวดสายตาเธออยู่แล้ว ศศินารีบดึงสายตากลับมาทั้งที่ใจเต้นโครมครามอย่างควบคุมไม่ได้ เธอคิดว่าตัวเองมีภูมิต้านทานคนหน้าตาดีพอสมควรเลยนะ แต่ทำไมกับอคิราห์ถึงได้ทำให้เธอเสียอาการบ่อยขนาดนี้ก็ไม่รู้ ต้องเป็นเพราะเธออ่านเรื่องของอคิราห์มานานเลยเผลอจินตนาการถึงพ่อพระเอกนี่มาเยอะเกินไปแน่ๆ เจอตัวจริงเลยต้านไม่ไหวแบบนี้ ศศินาดื่มน้ำแล้วกระแอมกระไอปรับสีหน้าท่าทางใหม่ จำต้องหันกลับมาหาตัวต้นเหตุอย่างเลี่ยงไม่ได้ เธอเลยต้องบังคับสายตาให้อยู่ที่หน้าหล่อๆนั่นแทนร่างกายอีกคนตลอดเวลา “ทำไมคุณไม่ใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยก่อนออกมา แต่งตัวแบบนี้ได้ยังไงเนี่ย” “อยู่ที่เรือนข้าก็นุ่งเพียงโสร่งเท่านั้น แต่ไม่ได้เล็กถึงเพียงนี้ต่างหากเล่า” “ก็นั่นมันเรือนคุณแต่นี่ไม่ใช่ไง โอ้ย!อยากจะบ้า คุณต้องใส่ทั้งหมดที่ให้ไปให้เรียบร้อยเข้าใจมั้ย” “ข้าก็อยากทำอย่างนั้นนะ แต่เจ้าให้สิ่งที่ยากแก่ข้ามาเสียแล้ว ข้าดูอย่างไรก็ไม่เข้าใจว่าต้องเอาด้านไหนไว้ตรงหน้าเจ้าเข้าใจหรือไม
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-05-12
อ่านเพิ่มเติม
10
“ไม่ได้ปลูกเองซะหน่อย นี่น่ะเรียกว่าคอนโดค่ะคุณ เป็นตึกสูงๆที่มีหลายชั้นมากๆ แต่ละชั้นก็จะแยกเป็นห้องอีกหลายห้อง เพราะงั้นนี่เป็นห้องเดียวที่ฉันเป็นเจ้าของ อยู่รวมกับเจ้าของห้องคนอื่นๆในตึกนี้อีกหลายร้อยคนเลยค่ะ ตึกอื่นๆที่คุณมองเห็นนั่นก็เหมือนกัน บางที่ก็เป็นที่ทำงาน ที่เรียน แล้วก็เป็นร้านค้าหลายๆร้านรวมกันเรียกว่าห้างสรรพสินค้า พอจะเข้าใจมากขึ้นมั้ยคะ” ศศินาอธิบายอย่างใจเย็น เข้าใจว่าสำหรับอคิราห์เรื่องพวกนี้ดูจะแปลกจนเข้าใจยากแน่ๆ “งั้นเมืองเจ้าก็ไม่มีเรือนแยก ไม่ได้ที่ดินให้ปลูกของกินแบบที่เมืองข้าเลยงั้นหรือ” “มีสิคะ แต่ที่ในเมืองมันแพงมากๆ คนที่มีเงินเยอะๆก็ซื้อได้หรือถ้ามีบ้านอยู่แล้วก็ไม่ต้องมาซื้อห้องแบบนี้ มันมีที่อยู่หลายแบบมากๆแล้วแต่เราจะสะดวกอยู่ค่ะ บางคนเป็นครอบครัวใหญ่ก็ต้องอยู่บ้านใหญ่ๆ อย่างฉันตัวคนเดียวก็อยู่ห้องแบบนี้สะดวกกว่า ถ้าคุณเรียกว่าเมืองแบบที่คุณอยู่ที่นี่ก็เป็นเมืองที่ใหญ่มากๆมีหลายเมืองเหมือนกับที่คุณอยู่เลยค่ะ มีบ้านเรือนแตกต่างไปแต่ละพื้นที่ด้วยคงต้องอธิบายอีกนานกว่าจะเข้าใจทั้งหมด เอาเป็นว่ารู้ไว้คร่าวๆก็พอถ้าคุณยังไม่กลับไปจะหาแผนที่มาเปิ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-05-12
อ่านเพิ่มเติม
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status