CHAPTER TWELVE

CHAPTER TWELVE

Gusto na niya yung excitement ng ginagawa niya ngayon. Iba-ibang kaulayaw. Walang iniisip, walang takot na masaktan at hanggang isang gabing tikiman lang. Simple ang buhay dahil nakukuha rin naman niya ang hilig ng katawan. Madalas tinatanong siya ng mga barkada niyang naniniwala pa rin sa pag-ibig, paano daw naman ang kilig at saya na ibinibigay ng pagmamahal? Kalokohan! Sila nga walang tumatagal na relasyon at kung meron man, naglolokohan na lang sila at madalas siya ang nilalapitan para ilabas ang hinanakit nila sa panloloko at pagkakaroon ng iba ng kanilang mga karelasyon. PUTANG INANG pagmamahal 'yan. Marahil totoo nga iyon ngunit hindi sa kaniya, hindi para sa kagaya nila.

Tulad ng kanyang kinasanayan, tatakasan lang niya ang babae. Walang kahit anong contact number o pangalan. Ayaw niyang may tumatawag sa kanyang opisina. Hindi siya papayag na may bubuntot-buntot sa kanya o tatawag tawag dahil desperadang makita siya uli. Hindi siya patatali kahit kanino. Hindi p