CHAPTER 12

"We were young. Hindi namin alam ang gagawin namin. Your lolo and lola insisted na buhayin kaya wala na kaming nagawa. Inipit kami noon ng mga magulang ko kaya wala na kaming nagawa ng mama mo." he said.

"Edi sana nag-ingat kayo," sabat ko. "Bata pa lang kayo sa mga panahon na 'yon at wala masyadong alam sa responsibilidad kaya bakit hindi kayo nag-ingat? Sinisi mo pa sa 'kin ang pagiging careless niyo noon. Hindi kayo maiipit kung nag-ingat kayo," may diin ang bawat salitang binibitawan ko.

"I'm sorry," those were the only words that came out of his mouth.

And, I couldn't hear sincerity in his voice, maybe slightly.

I guess he wasn't totally sorry after all.

"Let's just stop talking about this nonsense. It was all in the past. There's no way we could change it. Let's continue living in the future," I said saka tumayo. "Mauuna na muna ako sa inyo. May gagawin pa ako."

Hindi ko na hinintay ang sagot niya at basta na lang umalis sa swing at naglakad palayo.

Wala sa sarili akong naglalak